|
Zaterdag 25/Zondag 26 juni Lowestoft Whitby (155 M)
Wekker om 6 uur, het
heeft vannacht goed geregend, en de meteo is duidelijk : nog regen tot 10 u. in
de voormiddag en dan droog en de wind ZW 4/5, en later 3/4
Daar willen we het
mee doen !
We verlaten de haven
van Lowestoft voor de tweede keer, even na 7 uur : terug boterhammen en heet water binnen handbereik en
zeeziektepilleke al ingenomen. Op zee is het al meteen duidelijk dat het een
heel ander gevoel is dan eergisteren, de zee is veel rustiger. De 2 reven die
er nog inzaten, gaan er al gauw uit en we hellen natuurlijk wel maar het is nog
comfortabel om binnen te zitten. En daar mag ik even van profiteren, het regent
een tijdje goed, en Kurt blijft buiten, zo is er maar ene nat. Zoals voorzien,
stopt het met regenen en blijft het voor de rest van de tocht droog !
Het is zalig zeilen, af
en toe valt de wind een tijdje weg en zetten we de motor bij om ons gemiddelde
te houden
Rond 16 uur hebben we al een derde van de tocht afgelegd, en als de
condities zo blijven, ziet het er ook voor vannacht goed uit. De Engelse
Weather Forecast via de marifoon die elke drie uren te beluisteren zijn,
blijven stabiel.
Tijdens de hele tocht zien we geen enkele andere zeiler ! Wel af en toe een
coaster en die kunnen we via de AIS zeer gemakkelijk inschatten om dan even bij
te sturen. Ondertussen kunnen we zelfs soep opwarmen, stoofvlees en haiki
noodles klaarmaken, niet allemaal van culinair hoogstaand niveau maar op zee
smaakt het toch als warm hapje
Het grootste deel van
de tocht is eigenlijk ver van de kust, vanaf 12 uur de zaterdag tot
zondagochtend 4 u zien we niets van land, dus echt kustvaart is deze tocht
niet. Om beurten komen we even binnen om wat te rusten, echt slapen lukt ons
niet, maar af en toe een oogje toe is ook al goed.
Voor de nacht valt,
zijn we de aanloop van de grote rivier The Humber overgestoken, daar waren
verschillende coasters die voor anker lagen, en dat is altijd spannend (hij
gaat toch niet ineens vertrekken !). We kleden ons warmer aan, en dan komen we
in het gebied waar er vele gasplatforms zijn. Die mag je niet dichter dan ½
mijl passeren, en naar het schijnt houdt men dat goed in het oog (i.v.m.
terroristische aanslagen enzo). We zijn
getuige van een zeer mooie ondergaande zon en roze wolkenpartijen, en dan wordt
het vlug kouder. Kurt houdt als eerste de wacht en nestelt zich onder de
buiskap, en ik kruip even onder een fleeceke op de zetel binnen, even indutten
Om 3u30, terug op, betrap ik Kurt er zelfs op dat hij ook even ingedut is, zo
gerust zijn we dus ! Een warme thee en een wissel van de wacht na 4 uur, het is
dan al terug licht en we zien opnieuw land : de vuurtoren van Flambourough Head
als baken op deze Kaap van the UK. We hebben de hele nacht gezeild !
Het is stralend weer,
de eerste keer tijdens deze reis ! In de voormiddag zien we enkele kleine
vissersbootjes, en vanaf Scarbourough ook vele crab pots, dat zijn visfuikjes, waar je goed voor moet opletten,
zeker als je motort
En zo komen we stilaan
bij onze bestemming Whitby. We hebben uitgerekend dat de Swinge Bridge in de
stad voor de eerste keer opent vandaag om 11 uur, en daarom moeten we ons niet
haasten, we zijn zeker op tijd. Dus na de platte rust van Kurt, probeert hij
nog eens te vissen, maar zonder resultaat. We zeilen nog Robin Hoods Bay
voorbij, en dan begint de aanloop van Whitby : we moeten de Whitby Rock breed
omzeilen, om dan een welbepaalde koers aan te houden om tussen de pieren de
haven te bereiken. Alles gaat perfect, en in de havengeul roepen we de
havenmeester van de marina op : hij bevestigt de brugopening om 11 uur, we
moeten zelfs niet wachten, en hij roept Balena opnieuw op om ons verder te
begeleiden. Dan roept hij opnieuw op : Michele, you can come straight ahead.
We antwoorden uiteraard niet en zoeken een boot die samen met ons verder vaart
en die zo noemt, maar kunnen die niet spotten. Dan zien we op de steiger de
havenmeester zwaaien, en dan roept hij weer : Yes Michele, you are coming the
wright direction ! We zijn natuurlijk stomverbaasd. Maar dan zien we naast hem
Danièle en Laurent van de Palourde staan, en ze hadden de havenmeester al
verwittigd dat we wellicht zouden komen vandaag. Wat een ontvangst !
Met de aanwezige hulp
zijn we vlug goed aangemeerd. Vlak achter de Palourde, en, aan de andere kant
van de steiger, naast de Bruiser : deze boot hebben we 2 jaar geleden in
Leeuwaarden ontmoet : de schipper heeft ons toen geholpen toen we batterijpech
hadden, wat een toeval om hen nu hier terug te zien !
Na 155 mijl en 28 uren
zijn we dus een heel eind noordwaarts gezet. En het is eigenlijk omdat we nog
geen navigatiekaart hadden voor het vervolg dat we Whtiby wel moesten aanlopen,
want ik denk dat we nog wel 40 mijlen verder konden met deze weerscondities.
We worden gelijk
uitgenodigd op de Palourde voor een opkikkertje, een glas port, een blokje
kaas, een pannekoek en een fris pintje
merci voor deze ontvangst! Als we terug
op onze boot zijn, gaan we even dutten, maar toch ook niet te lang, want het is
veel te mooi weer. Een frisse douche doet deugd, en een mooie wandeling is
nodig om de beentjes te strekken en de helling uit ons lijf te schudden.
Whitby is een
toeristisch badplaatsje, vele bussen zetten dagjesmensen af van allerlei soort
! En met dit mooie weer is het natuurlijk extra druk. Wel gezellig, mooie pubs,
kleine middeleeuwse straatjes, vele fish & chips-restaurants,
Wij eten
vandaag voor het eerst in de kuip, en samen met Danièle en Laurent sluiten we
deze mooie dag af met Belgische triples.
|
