Dinsdag 28 juni  – Whitby

Nog een vakantiedag… en toch nog een jobke op het programma (en niet zo’n leuk), nl. een sanitaire darm vervangen.

Rond 11 u. vertrekken we met onze vouwfietsjes, bestemming Robin Hood’s Bay. Aanvankelijk rijden we op een grote baan waar geen fietspad is, niet leuk, maar na een 5-tal km vinden we dan de aansluiting op de Trailways-route : dat is een mooie fietsroute van Whitby tot Scarbourough op de route van een oude treinverbinding. Het is zeer rustig fietsen, op een grindpad, tussen glooiende velden met schaapjes en koeien, en als we dichter bij de kust komen, gaat het snel want dalend ! Dat belooft voor straks. Het laatste stukje tot de baai zelf, is ongelooflijk steil : 30 %, we stappen veiligheidshalve van de fiets, niet te doen !

In het oude smokkelaarsdorpje zijn er vele dagjesmensen met auto op bezoek. Smalle steegjes, trapjes van het ene straatje naar het andere, kleine terrastuintjes met 1 tafel en 2 stoeltjes, en vele B&B’s en cottages te huur voor toeristen. Hoe je er je wagen en bagage krijgt ? Waarschijnlijk op een parking buiten het centrumpje, want ik denk niet dat wij daar kunnen manoeuvreren met de wagen. We kuieren er wat rond, in de baai zien we één eenzame zeiler opkruisen naar het noorden, wellicht met bestemming Whitby. We gaan in een typische pub op een terraske eten. En nadien vatten we de retour aan : de eerste kilometers is dat voor mij meer naast de fiets dan erop, zo steil! Eenmaal op het hoogste punt van de kliffen, gaat het weer vlot, en via de Trailway fietsen we tot in Whitby terug.

Nog even naar de viswinkel en de supermarkt, en dan naar de boot. Alles klaarmaken voor een vroeg vertrek morgen.

Maandag 27 juni  – Whitby

Geen wekker vandaag, maar gewekt door de meeuwen ! Opnieuw stralend weer : zijn we wel in Engeland ? We ontbijten in de kuip en rommelen de boot op. Alles verluchten en open zetten.

We wandelen naar de Chandlery (botenwinkel), die is vlakbij, en kopen er de navigatiekaart van de regio ten noorden van Whitby die we enkele dagen geleden besteld hadden. Ook vinden we er een Pilot van deze noordelijke streken en dat komt altijd van pas.

Rond de middag vertrekken de Palourde en de Bruiser beiden : Palourde wellicht naar Blyth en de Bruiser voor een lang traject naar St. Peterhead (Schotland). We wuiven hen uit, en dan gaan we opnieuw op stap. Eerst via de brug naar de hooggelegen ruïnes van een abdij en een oude kerk. Van daar hebben we een prachtig zicht op Whitby Rock en de haven. En dan naar de andere kant van de haven, via de pier tot op het havenhoofd, en van de klif bij het Captain Cooks standbeeld langs het strandje retour.

Zaterdag 25/Zondag 26 juni – Lowestoft – Whitby (155 M)

Wekker om 6 uur, het heeft vannacht goed geregend, en de meteo is duidelijk : nog regen tot 10 u. in de voormiddag en dan droog en de wind ZW 4/5, en later 3/4 … Daar willen we het mee doen !

We verlaten de haven van Lowestoft voor de tweede keer, even na 7 uur : terug boterhammen en  heet water binnen handbereik en zeeziektepilleke al ingenomen. Op zee is het al meteen duidelijk dat het een heel ander gevoel is dan eergisteren, de zee is veel rustiger. De 2 reven die er nog inzaten, gaan er al gauw uit en we hellen natuurlijk wel maar het is nog comfortabel om binnen te zitten. En daar mag ik even van profiteren, het regent een tijdje goed, en Kurt blijft buiten, zo is er maar ene nat. Zoals voorzien, stopt het met regenen en blijft het voor de rest van de tocht droog !

Het is zalig zeilen, af en toe valt de wind een tijdje weg en zetten we de motor bij om ons gemiddelde te houden… Rond 16 uur hebben we al een derde van de tocht afgelegd, en als de condities zo blijven, ziet het er ook voor vannacht goed uit. De Engelse Weather Forecast via de marifoon die elke drie uren te beluisteren zijn, blijven stabiel.
Tijdens de hele tocht zien we geen enkele andere zeiler ! Wel af en toe een coaster en die kunnen we via de AIS zeer gemakkelijk inschatten om dan even bij te sturen. Ondertussen kunnen we zelfs soep opwarmen, stoofvlees en haiki noodles klaarmaken, niet allemaal van culinair hoogstaand niveau maar op zee smaakt het toch als warm hapje…

Het grootste deel van de tocht is eigenlijk ver van de kust, vanaf 12 uur de zaterdag tot zondagochtend 4 u zien we niets van land, dus echt kustvaart is deze tocht niet. Om beurten komen we even binnen om wat te rusten, echt slapen lukt ons niet, maar af en toe een oogje toe is ook al goed.

Voor de nacht valt, zijn we de aanloop van de grote rivier The Humber overgestoken, daar waren verschillende coasters die voor anker lagen, en dat is altijd spannend (hij gaat toch niet ineens vertrekken !). We kleden ons warmer aan, en dan komen we in het gebied waar er vele gasplatforms zijn. Die mag je niet dichter dan ½ mijl passeren, en naar het schijnt houdt men dat goed in het oog (i.v.m. terroristische aanslagen enzo).  We zijn getuige van een zeer mooie ondergaande zon en roze wolkenpartijen, en dan wordt het vlug kouder. Kurt houdt als eerste de wacht en nestelt zich onder de buiskap, en ik kruip even onder een fleeceke op de zetel binnen, even indutten… Om 3u30, terug op, betrap ik Kurt er zelfs op dat hij ook even ingedut is, zo gerust zijn we dus ! Een warme thee en een wissel van de wacht na 4 uur, het is dan al terug licht en we zien opnieuw land : de vuurtoren van Flambourough Head als baken op deze Kaap van the UK. We hebben de hele nacht gezeild !

Het is stralend weer, de eerste keer tijdens deze reis ! In de voormiddag zien we enkele kleine vissersbootjes, en vanaf Scarbourough ook vele crab pots, dat zijn visfuikjes, waar je goed voor moet opletten, zeker als je motort…

En zo komen we stilaan bij onze bestemming Whitby. We hebben uitgerekend dat de Swinge Bridge in de stad voor de eerste keer opent vandaag om 11 uur, en daarom moeten we ons niet haasten, we zijn zeker op tijd. Dus na de platte rust van Kurt, probeert hij nog eens te vissen, maar zonder resultaat. We zeilen nog Robin Hood’s Bay voorbij, en dan begint de aanloop van Whitby : we moeten de Whitby Rock breed omzeilen, om dan een welbepaalde koers aan te houden om tussen de pieren de haven te bereiken. Alles gaat perfect, en in de havengeul roepen we de havenmeester van de marina op : hij bevestigt de brugopening om 11 uur, we moeten zelfs niet wachten, en hij roept Balena opnieuw op om ons verder te begeleiden. Dan roept hij opnieuw op : “Michele, you can come straight ahead”. We antwoorden uiteraard niet en zoeken een boot die samen met ons verder vaart en die zo noemt, maar kunnen die niet spotten. Dan zien we op de steiger de havenmeester zwaaien, en dan roept hij weer : “Yes Michele, you are coming the wright direction !” We zijn natuurlijk stomverbaasd. Maar dan zien we naast hem Danièle en Laurent van de Palourde staan, en ze hadden de havenmeester al verwittigd dat we wellicht zouden komen vandaag. Wat een ontvangst !

Met de aanwezige hulp zijn we vlug goed aangemeerd. Vlak achter de Palourde, en, aan de andere kant van de steiger, naast de Bruiser : deze boot hebben we 2 jaar geleden in Leeuwaarden ontmoet : de schipper heeft ons toen geholpen toen we batterijpech hadden, wat een toeval om hen nu hier terug te zien !

Na 155 mijl en 28 uren zijn we dus een heel eind noordwaarts gezet. En het is eigenlijk omdat we nog geen navigatiekaart hadden voor het vervolg dat we Whtiby wel moesten aanlopen, want ik denk dat we nog wel 40 mijlen verder konden met deze weerscondities.

We worden gelijk uitgenodigd op de Palourde voor een opkikkertje, een glas port, een blokje kaas, een pannekoek en een fris pintje… merci voor deze ontvangst! Als we terug op onze boot zijn, gaan we even dutten, maar toch ook niet te lang, want het is veel te mooi weer. Een frisse douche doet deugd, en een mooie wandeling is nodig om de beentjes te strekken en de helling uit ons lijf te schudden.

Whitby is een toeristisch badplaatsje, vele bussen zetten dagjesmensen af van allerlei soort ! En met dit mooie weer is het natuurlijk extra druk. Wel gezellig, mooie pubs, kleine middeleeuwse straatjes, vele fish & chips-restaurants,… Wij eten vandaag voor het eerst in de kuip, en samen met Danièle en Laurent sluiten we deze mooie dag af met Belgische triples.

Vrijdag 24 juni – Lowestoft

Na de nachtelijke arrivée is het recupereren… in de boot is alles tamelijk klam en overhoop, dus dat is even opruimen… en omdat de natte zoute kledij niet opdroogt, is het zelfs nodig om de laundry in de haven uit te proberen. Dat is de beste oplossing, en zo is ons gerief proper en droog voor de volgende poging.

Vandaag komt een groep Nederlandse zeilers toe, ze zijn met ongeveer 10 boten, en ’s avonds hebben ze een gezamenlijk diner in het clubgebouw. We gaan daarom elders onze laatste avond in Lowestoft “vieren”, terug naar de pub The Harbour Inn, en nadien nog een wandeling langs de zeeboulevard en via de stad terug.

Op tijd erin want morgen vertrekken we terug noordwaarts !

Donderdag 23 juni – Lowestoft en vertrek naar Whitby

We hebben beslist om vanavond, ttz. rond 17 u. vandaag te vertrekken naar Whitby… dat is een traject van ca. 150 mijl, dus wellicht 28/30 uur onderweg … dus nachtje erbij.

Daarom een rustige ochtend, na het ontbijt gaan we naar de ASDA, dat is een enorme supermarkt, dichtbij de haven, die 24 op 24 open is. Het fietsen is echter een hel, links houden, en altijd de andere kant uitkijken dan wat we gewend zijn… Daar tanken we (witte) diesel en doen we wat inkopen. In de namiddag maken we de boot voor klaar voor een lange tocht… we maken boterhammekes met omelet, een thermos heet water voor thee of soep (geen koffie !) en om 16u30 verlaten we Lowestoft.

De meteo geeft nog enkele buien, 4/5 bft W, dus dat in eigenlijk een halve en aandewindse koers, dus snel. Het eerste stuk noordwaards, voor de kust van Norfolkland gaat goed, wel opletten aan de zandbanken, we varen het nieuwe windmolenpark langs… al vlug krijgen we een eerste bui op ons dak, ttz Kurt, want ik zit dan binnen. De wind wakkert aan, en als we verder van de kust wegvaren, ruimt de wind, en wordt ie noordwest, pal in de neus voor de richting die we uitmoeten, en dat is vervelend natuurlijk, want ondertussen is die al 6 bft geworden. We zetten 2 reven in het grootzeil, en dat is comfortabeler zeilen. Maar als we ook de rolfok wat willen indraaien, blokkeert het systeem helemaal, en Kurt moet op het voordek een en ander uit elkaar halen. We zitten nu in de aanloop van The Wash, een gebied dat niet meer beschut is door het land, en de golven zijn hier serieus opgebouwd. Door de boot in de wind te houden, is het bonken op de golven, en dus geen pretje ! De high aspect (het voorzeil) wordt dus naar beneden gehaald, en dit alles gaat gepaard met een hels kabaal ! Vlug vastmaken aan de reling, en Kurt is terug in de kuip. Wat nu : zonder fok kunnen we niet echt scherp zeilen, en met deze wind is dat wel nodig (we moeten tenslotte nog 125 mijl verder, ca. 24 u) … dus beslissen we om retour te doen, we hebben ondertussen 23 mijl afgelegd in 2,5 uur dankzij stroom mee… en dat betekent natuurlijk ook dat we nu nog enkele uren stroom tegen hebben richting Lowestoft. Na 8 uur en 46 mijl komen we om 1 uur ’s nachts aan in … Lowestoft ! Wat een teleurstelling ! Maar het was wel de veiligste oplossing. Er zijn daar geen alternatieve havens, ofwel in The Wash, maar dat is “des nachts” zeker geen optie als je de streek niet kent, dus tja, Lowestoft aanlopen was de beste beslissing !

Woensdag 22 juni – Lowestoft

Nog niet veel zin om te vertrekken… vandaag nog een aantal regenbuien, mogelijk onweer. We blijven in Lowestoft. Enkele NL boten vertrekken, richting zuiden… niemand gaat noordwaarts. Schipper Bob en opstapper John van de Engelse zeilboot Sandeling (ligplaats in The Wash) komen even bij ons om wat lokale informatie te geven over The Wash. Dat is een niet-toeristische streek, we denken wat te vergelijken met de NL/D Wadden, zeer ondiep, maar we zouden graag Wells-next-the-Sea bezoeken. Ze raden ons aan om zeker niet in het donker daar te arriveren, en dat is deze week tamelijk moeilijk rekening houdend met het tij…

We worden nog uitgenodigd op de Palourde en bekijken er mooie beelden van vorige zeilreizen in de UK. ’s Middags een kleine hap in het Clubhuis, en dan fietsen we naar het Maritime Museum, in de gietende regen met regenbroek en K-way… maar even nadien weer opklaringen, typisch Engels weer dus. Het museum is vooral een herinnering aan het visserijverleden van Lowestoft, en daar is nu niet veel meer van overgebleven. Het is gelegen in een mooi park, Sparrows Nest, met oa. een bowlinggazon dat perfect onderhouden is.

We eten aan boord, en gaan nadien nog een even naar de Yacht Club met Daniëlle en Laurent van de Palourde. Leuk en gezellig, hoewel we slechts de enige klanten zijn : het is duidelijk nog geen hoogseizoen. En wederom, mooie video/beelden van zeilreizen in Patagonië en Argentinië : ideeën voor later misschien ?

Dinsdag 21 juni – Lowestoft

Vandaag is het uitslapen en we krijgen er zelfs nog een extra uur bij in de UK ! We blijven hier zeker een dag liggen. De boot wordt binnen en buiten goed onder handen genomen en we bekijken ook de mogelijkheden voor de komende dagen even : Wells-next-the-Sea, Grimsby. Toch ook maar eens navragen bij de locals i.v.m. tij enz.
In de namiddag vouwt Kurt de fietsjes open en vertrekken we naar het stadje : eerst een hapje eten in The Harbour Inn, en dan noordelijk tot Lowestoft Ness, het meest oostelijke puntje van Groot-Brittannië. Terug zuidelijk via de promenade en de zandstranden van Lowestoft en een stop in de oudste pub van de stad.

Als we terug in de haven zijn, liggen er heel wat meer passanten dan gisterenavond, er zijn enkele NL en D zeilers aangekomen, en dan komt er ook een Belgische boot Palourde binnengevaren. We helpen met aanmeren, en komen in gesprek. Dit koppel heeft ervaring in deze noordelijke regio, en raden ons enkele mooie plekjes en haventjes aan. Totnogtoe kregen we nog niet zo veel optimistische informatie over deze streken. In Middelburg zei onze Engelse buurman : “You must be very brave if you want to go there !” Bedoelde hij “brave” omdat het geen gemakkelijke bestemmingen zijn, of wilde hij eufemistisch uitdrukken dat we “brave” zijn omdat sommige havens/stadjes bekend staan als vergane glorie en dat er niet veel te zien/beleven zou zijn ?

We zullen morgen nog even één en ander bekijken, het tij staat momenteel tamelijk laat om bepaalde havens aan te lopen. En ze geven opnieuw meer wind.

Maandag 20 juni – Breskens - Lowestoft (97 M)

Wekker om 5 uur, we horen geen wind meer en zien als bij wonder al enkele zonnestralen ! Vlug ontbijt, boterhammen en heetwaterthermossen voor onderweg maken,.. Om 6 uur vertrekken we vol goede moed, want de wind zit uit de goede richting (ZW) en we zeilen mooi rond de 6/6,5 knopen. Enkele uren later neemt de snelheid zienderogen af, en Kurt gooit de vislijn uit… zonder resultaat deze keer… Motor moet spijtig genoeg bij, en brommend gaat het dus verder.

Vanaf de middag stralende zon, kleine wolkjes, en zeer weinig verkeer. Rond 13 uur komen we aan de Traffic Lane die we moeten oversteken : deze “autostrade” voor de grote cargoschepen is altijd een stressy moment, maar nu we met de AIS kunnen zien welke schepen er waar aankomen en tegen welke snelheid, is dat veel ontspannender. En nadien gewoon stuurautomaat op 312 ° tot Lowestoft… en tijd om wat lezen, eten en wacht houden. Vanaf 20 u. zien we terug land ! Toch weer even spannend want Lowestoft lopen we voor het eerst aan, en de haveningang is veel smaller dan we verwacht hadden. Maar alles gaat goed, stroom zat de laatste uren mee, en in de haven vinden we vlug een box.    

We ruimen de boot op, en gaan betalen in de Royal Norfolf & Suffolk Yachting Club voor 2 nachten alvast… Een mooi oud gebouwke met een echte Engelse clubsfeer.
Voilà, zo lang duurt het om in Engeland te geraken !

Zondag  19 juni – Middelburg – Breskens ( 8,8 M)

Een ontspannen ochtend, met ontbijt, douche en nog enkele kleine afwerkingen aan de kussens en de grabbag (deze “noodtas” die pakkensklaar moet staan, hopen we nooit nodig te hebben). We vragen een brugopening om 14u15, en zo vertrekken we onder een bewolkte lucht richting Vlissingen. Het waait behoorlijk, maar we moeten maar een kort stukje ! Op het Kanaal door Walcheren passeert ons een groot schip met de buizen voor het eindejaar.

Samen met 2 andere boten arriveren we in de sluis van Vlissingen en om 16 u. varen we de Westerschelde op. Omdat we maar een kort stukje moeten doen tot Breskens, heb ik geen zeeziektepilleke genomen ! En dat zal ik bekopen ! De Scheldedelta is een precies een centrifuge… we steken de geul over via de “aanbevolen route voor de pleziervaart”, waardoor we nadien een heel stuk tegen de stroom op moeten boksen. Kurt is in enkele minuten kletsnat, en ik zit binnen om op de AIS de bewegingen van de grote scheepvaart te controleren : alles bonkt en slaat en maakt een immens lawaai. In een mum van tijd voel ik me zeeziek natuurlijk, en onze vooruitgang is bij momenten 1 mijl over de grond (wegens de stroom tegen).

Na anderhalf uur en amper 4 mijl komen we goed groggy aan in Breskens en varen de eerste de beste vrije box in. Allebei pompaf van een helse trip. Vlug een pizza in de oven, het reddingsvlot vastmaken op het dek en nog even de weerberichten nakijken. Gaan we morgen vertrekken naar Lowestoft ? Als we de meteo mogen geloven, zal de wind geleidelijk afnemen en ook de golfhoogte. We kruipen er vroeg in, en zullen morgenvroeg wel zien.

Zaterdag  18 juni – Middelburg – Middelburg (0,2 M)

Wat doe je op een eerste vakantiedag als je weet dat je niet gaat vertrekken ? Uitslapen dus ! En uitgebreid ontbijten met …wentelteefjes ! En we verplaatsen ons in Middelburg van voor de brug, naar de havenkom voorbij de brug, tussen een hele garde Engelse zeiljachten die Zeeland een prachtbestemming vinden. En wij willen natuurlijk naar die andere kant.

We houden ons nog even bezig met enkele kleine klusjes, o.a. drukknoppen in de kussenruggen van het salon (want die vallen altijd bij het zeilen). In de namiddag wandelen we naar het centrum : daar zijn er festiviteiten n.a.v. de bevrijding van Zeeland in juni 1945.

Het weer in wisselvallig, in de voormiddag enkele buien, in de namiddag komt de zon er af en toe door, veel wind, één keer gaan we schuilen voor een bui, maar nadien is het dan weer zo goed om op een terras te vertoeven, kortom : NL/B weer… en als we richting Engeland/Schotland willen, zullen we dit maar als normaal moeten aanvaarden.

's Avonds bekijken we de weersites nauwkeurig. Nog wat voorbereidingen en kaarten “lezen”… Morgen wellicht naar Vlissingen/Breskens.

Vrijdag 17 juni – Wolphaartsdijk – Middelburg (11 M)

De laatste voorbereidingen zijn gebeurd, en Patrick staat paraat om mij en Kurt op te pikken. Als de laatste bagage ingeladen is op de Balena, vertrekken we om half zes. Weg is weg, en het ziet er niet naar uit dat we morgen veel zullen zeilen ! De weersverwachtingen zijn uitgesproken : GALE warnings voor de hele NL Kust.

Een fikse bui kregen we op ons dak in de auto en nog wat druppels bij het inladen, maar eens op het water : droog ! En op het fokzeiltje komen we bij de sluis van Veere aan rond 19 u. Even wachten en als enige boot door de sluis.

Als we de sluis buitenvaren, staan er twee mannen op een boot te zwaaien naar ons : kennen we die ? Neen, en de boot komt ons ook niet bekend voor… Ze roepen ons toe dat ze motorpech hebben, en vragen om een sleepje tot Middelburg. Tja, moesten wij in die situatie zitten, zouden we ook graag geholpen worden, dus we draaien een rondje, en ze maken van op hun boot een “spruit” (touwconstructie om een sleep aan te leggen, dat de krachten verdeeld op de twee boegen van de gesleepte boot). Zo motoren we met de Wervel in ons kielzog tot Middelburg. We laten hen afmeren aan de grote kaai, en zelf meren we aan voor het havenkantoor. En dan begint het terug te regenen, maar wij bleven dus droog ! Dat is al een leuk begin.

Vanaf het Zijpe en de Keeten is de wind variërend, soms geen wind, dan ineens heel veel... en vanuit het westen veel bewolking. Knmi voorspelt lokale onweders, maar we blijven droog, en varen rond 19 u onze haven binnen.