The Pebbles begonnen in de jaren '60 en werd gesticht door Fred 'Becky' Beekmans en Bob 'Bobbott' Baelemans. Origineel noemden ze zich de Fredstones. Als fans van de Flinstones kwamen ze zo terecht bij de naam Pebbles naar het gelijknamige tekenfilmfiguurtje uit de serie. Dit trouwens op aanraden van producer Norman Petty waar ze contact mee hadden. Petty werkte al met Buddy Holly en de groep stond dicht bij een internationale doorbraak.
In 1967 zorgde manager Louis de Vries (die ook Ferre Grignard onder zich had) voor een contract bij Barclay Paris en ze kregen veel succes met een eerste hit. Opvolger 'Seven horses in the sky' wordt als een van de beste Belgische popsongs beschouwd. Dit nummer wekte interesse bij Apple. George Martin (manager van The Beatles) wou de groep onder contract, maar Barclay liet hen niet gaan. De groep bracht een eerbetoon aan George Harrison met het nummer 'Incredible George' die de groep ervoor feliciteerde met een telegram.
Hun eerste LP Pebbles had echter niet het verwachte succes en dat zorgde voor meningsverschillen in de groep. Er kwamen enkele wijzigingen in de bezetting en het ging bergaf met de populariteit. In 1974 hield de groep op. 5 jaar later kwamen ze terug bijeen zonder grote succes, maar ze blijven nog steeds optreden. Hun nummer 'Seven horses in the sky' is daarbij een veelgevraagd verzoeknummer.
De 3 pioniers Fred Becky, Bob Bobbott en Luc Smet drukten ook hun stempel op andere groepen en artiesten waar ze voor producen of muziek schrijft: Yasmine, Raffaele, Dream Express, Trinity, Sofie, ...
SEVEN HORSES IN THE SKY The Pebbles (Belgium)
Got seven horses racing in the sky, yeah
Wich is way too high Smell of ozone in the air Jockey, jockey, why ain't you up there ? Hear the clatter of their hoofs Exploding all around Hidden in a ditch, I really do admire their fidget Please don't make them look at me
Got purple horses running in a green pouring sky Try the heat of their breath, forget the feeling being trampled down I'll bet you ten to one, you're just too scared to have a try Search the open field, take a poker in your hand, You'll see they're such a gastronomes !
Seven horses in the sky Seven horses passing by Seven horses won't get tired See how they running See how they running hasty See how they running See how they running way up high
They don't need no feed The only feed they need Is my skin to heat
Drukke dagen in het vooruitzicht. Voorbereidingen voor het Schoolfeest 14 juni 2008 in de school BBOG Woudlucht. van Axel Als oudervereniging staan we een stand MARSHMALLOWS. We verkopen, popcorn, suikerspin, sangria, fruitsap en suikerspinnen. Voor het amusument hebben we oude spellen, waar de kinderen zich kunnen mee amuseren; iedereen wint zelfs een klein prijsje, dus geen verliezers. De neven activiteiten van de school zijn pony, legervoertuigen en optredens van de kinderen. De week van 16 juni tot 20 juni vertrekken de kinderen naar De Panne op zeeklassen. Deze week ook de laatste berichtjes toevoegen aan de laatste nieuwsbrief van het schooljaar. 2007-2008. Mijn laatste bezigheden voor de oudervereniging van BBOG Woudlucht. Met pijn in het hart zal ik dit aan andere overlaten. Want Axel mag naar het BUSO eveneens in Woudlucht. Hopelijk zie ik nog enkele ouders van de oudervereniging waar je na een periode van 4 jaar nauwe samenwerking toch vrienden mee geworden bent. Op 22 juni 2008 hebben we met onze loopclub onze 2de BBQ. Na een verken je streek loop in Holsbeek. Men heeft keuze voor 6km, 9km en 14 km. hebben we dan onze Braai, zoals ze in Zuid-Afrika zeggen. Met een 109 leden mogen we als loopclub wel heel blij zijn. Dus de voorbereiding van de feestmaal zal ook nog wat energie vergen. Hopelijk, zijn de weergoden ons goed gezind en kunnen we met volle teugen genieten van elkaars samenzijn.
Zaterdag 10 mei vertrok een delegatie van onze loopclub HRC richting Parijs, om mee te lopen in de langste estafetteloop van 533.6 km . van Parijs naar Rotterdam. Onze eerste deelname mag zeker een succes genoemd worden als we de tussentijden bekijken. Na een volledig weekend mee volgen op het internet. vertrokken we maandagmorgen richting Rotterdam om ons team 211 te zien finishen op de Coolsingel. Het was een blij weerzien met onze vrienden. Vermoeid maar heel blij liepen ze al lachend naar de finish. Team 211 jullie zijn allen Kampioenen.
Woensdagmorgen vertrokken we met onze 6 atleten van BBOG Woudlucht richting het West-Vlaamse landsgedeelte.
Op zoek naar onze stek in Nieuwpoort voor de 4 dagen Special Olympics 2008 in Kortrijk.
Omdat we de kinderen wilden trakteren op iets extra hadden we 2 apartementjes gehuurd aan zee, om na de inspanningen toch nog eventjes te relaxen, maar het was drukker dan we dachten dus relaxen was ver weg. Maar alleen al de gezelligheid en de spontaniteit tussen coaches, ouders en zeker de atleetjes was super............ . Ik kan jullie niet onder woorden zeggen wat deze dagen voor mezelf en Leo betekenen. We leefden niet alleen mee met Axel, maar voor ons is elk atleetje een schat voor ons. We suporteren voor hen allemaal. De sfeer die er heerst is niet te beschrijven. De school van Axel mag weer fier zijn op hun atleetjes en zeker ook hun coaches.
Met hun 2 gouden, 5 zilveren en 2 bronzen medailles,
hebben ze het dit jaar weer Super gedaan.
Met het bezoek van de VRT op vrijdag was het zeker een topdag. En dan nog winnen, het was een super moment.
Wij willen vooral ook Bert bedanken; dat we de kans kregen om de Special Olympics te mogen promoten op de nieuwsuitzending en in een bijdrage van het zondagse VRT programma Sporza. Onze dank gaat ook naar onze sponsors, AIG Europe en Kiwanis.
Tijdens de lentejogging in Veltem-Beisem, heeft Axel laten zien dat hij nu ook alleen een wedstrijd kan lopen. In een tijd van 1.18 heeft hij de afstand van 12.6 km mooi verwerkt. Zijn trainster Lien was heel blij en zij niet alleen maar ook de mama en papa.
Het begint al goed af te korten naar de volgende editie van de Special Olympics. 2008 in Kortrijk. Van 30 april 2008 tot en met 3 mei vertrekken we richting Nieuwpoort met 6 kinderen en hun coaches van B.B.O.G Woudlucht We zullen met een 14 tal mensen zijn. We maken er voor de kinderen een mooi weekend van. Na de proeven in Kortrijk, kunnen ze ontspannen in het zwembad en gaan we met wie wil, mini golf spelen. Hopelijk is het dat weekend mooi weer en kunnen we met volle teugen genieten van deze sportieve manifestatie voor verstandelijk gehandicapten kinderen. En met veel geluk bregen we zoals elk jaar enkele mooie medailles mee.
22 maart 2008 Het is nog donker in Kaapstad als we (Ronny, Lien, Gerda Sonja en Chrisje samen met onze supporters Dirk, Leo en Axel op paaszaterdag om 4:30uur plaatselijke tijd (3:30uur België) ons klaar stomen voor de mooie uitdaging die de Two Oceans Marathon (56km en de 21.1) wordt genoemd. Na het binnen werken van de laatste koolhydraten en de nodige zonnecrème; want de voorspelling is dat de temperatuur na de opkomende zon snel zal stijgen, zitten we even later in de wagen richting startplaats. De voorbereidingen langs de weg zijn al volop aan de gang en de wegen zitten reeds overvol met lopers. Gelukkig vinden we snel een parkeerplaatsje. Na de gebruikelijke sanitaire stop vertrekken we naar de startvakken. We wensen iedereen veel succes en vertellen Ronny dat we aan hem zullen denken en voor hem zullen duimen. De zenuwen staan scherp en iedereen wacht stilletjes op het startschot. Ronny, die pas om 6.25 uur vertrekt blijft alleen achter met de supporters. Ik krijg koude rillingen van al de emoties om me heen en het idee dat onze droom om de Two Oceans ½ marthon te lopen nu echt werkelijkheid is; ook Sonja die nog tot de laatste dag twijfelde om te lopen staat mee aan de start bij ons. Onze eerste wens is hiermee al in vervulling gekomen.We hopen met ons allen, dat de uitdaging die we zijn aangegaan ook tot een goed einde kunnen volbrengen.Klokslag 6 uur wordt het startsein gegeven en ons loopfestijn kan beginnen.Mijn benen voelen nog stram en ik hoop dat ik het juiste tempo snel kan vinden. Zelfs met het vroege uur staat er al veel publiek langs de kant die ons enthousiast aanmoedigen .Het eerste gedeelte van de race verloopt vlot en mijn tempo ligt goed. Ik voel me gelukkig. Op sommige plaatsen loopt het parcours naast elkaar en ik zoek de massa af om Lien, Gerda en Sonja te spotten.Ik heb geluk en roep hen enthousiast toe.Naarmate de wedstrijd vordert wordt het parcours ook pittiger. In Houtbay ligt de Constantia Nek en dit wordt een aardige klim.Het is windstil en de temperatuur is reeds hoog op gelopen.Gelukkig staat er om de 3 km een drank bevoorrading.De drankbevoorrading is door middel van kleine gesloten plastieken zakjes. Met de tanden een klein gaatjes maken lukt me aardig en is een heel praktisch systeem dat hier in Belgie bij marathons ook veel minder overlast zou bezorgen dan de bekertjes en de flesjes. Het is wel even oppassen bij de drankposten om niet op een geheel gevuld zakje te trappen, dat dan, met een klap, naar alle kanten uiteen spat. Constantia Nek is het hoogste punt, maar de andere klims zijn ook niet min. De volle zon schijnt over het brede asfalt en de schuin lopende wegen zijn moeilijk om te belopen. Vele lopers stappen naar boven en ik schaam me niet dat ik ook een van deze stappers ben. Bij de bevoorrading neem ik meerdere zakjes mee om zoveel mogelijk water over me heen te gieten en trakteer me op een heerlijke verfrissing. Onderweg roept iemand me toe dat dit het moeilijkste stuk is en dat het dan makkelijker wordt. Ik heb terug hoop, maarde kilometers blijven klimmen, of is dit een Fata Morgana.De finish ligt op een rubyveld van de Groote Schuur Estate en het is een hele belevenis op zich; met aan weerszijde tribunes die vol enthousiaste mensen zitten. Na een tijd van2.42loop ik over de eindstreep en zie Lien, Dirk, Leo en Axel staan. Mn dag kan niet meer stuk. Mijn Afrikaanse avontuur geeft me een fantastisch gevoel. Gewoon gelukzaligheid.We wachten nu op het binnenlopen van Gerda en Sonja.Even later komen zij met een enorme smile ook over de finish gelopen. We zijn euforisch.Na wat nagenieten met een drankje en een broodje, vertrekken we terug richting de laatste kilometers om op Ronny te wachten en hem bij de laatste klim toch ook nog aan te moedigen..Lien gaat wat verder op het parcours staan om ons te kunnen verwittigen dat hij in aantocht is, zodat Leo enkele fotos kan maken van zijn pracht prestatie.Eindelijk is het zover, Ronny is in aantocht vergezeld van Lien die samen met hem de laatste klim helpt te overwinnen.Hij haalt de finish in een tijd van 6.30 uur.Ronny, Een hele dikke proficiat
ONS ZUID-AFRIKAANS AVONTUUR IS EEN BELEVENIS DAT WE NOOIT MEER ZULLEN VERGETEN.
Zaterdag 8 maart 2008 - om 4 uur opgestaan om alles te gaan aankopen voor ons eetfestijn. Met ons vieren Eddy, Liesje Lien en ikzelf vertrokken we richting vroegmarkt. Omdat ik er nog nooit geweest was, was dit een hele belevenis om alle handelaars bezig te zien. Zelfs een nachtelijke uitstap om als toerist eens mee te maken. Zeker een tip om in de vakantie nog eens over te doen. Na de vroegmarkt richting Makro, waar we toch eventjes tijd maakten om een klein ontbijtje achter onze kiezen te steken. Ook hier ging alles vlot. Het was dan ook 7 uur 's morgens. Wie staat er in een weekend nu zo vroeg op om inkopen te gaan? Wel, ik verschoot, er was reeds veel volk op de been. Zondag was het terug vroeg opstaan 7.30.uur want ik moest nog eventjes een bestelling gaan afhalen. Daarna richting Muizen Parochiezaal waar ons eetfestijn zou doorgaan. Tafel en stoelen moesten nog worden klaargezet, evenals de afwerking zodat het geheel toch feestelijk zou ogen. Ondertussen was men in de keuken ook al volop bezig met de voorbereidingen. Want 200 mensen eten geven is geen sinecure. De kookploeg Chateau Mariette was fantastisch. Chapeau mannen! De voorgerechten en dessertpaletten werden met een fijne hand afgewerkt. Om 17 uur kwamen de eerste bestellingen in de keuken, de kookploeg en afwassers waren present. Alles liep op wieltjes en het mag gezegd zo bleef het ook de hele avond. Het zwaarste werk, was als je al heel moe bent dat je de keuken en de zaal nog moet opruimen maar met ieders hulp lukte dit prima. Het was wel putje nacht voor we ons bedje zagen. Maar we mogen als loopclub fier zijn op alle helpers. Het was in ieder geval een heel geslaagd feest. FANTASTISCHE AVOND, WE WAREN MOE MAAR HEEL GELUKKIG.
Nog een 17 dagen en het is zover. Onze reis naar Zuid-Afrika. Papieren zijn in orde en de laatste voorbereidingen zijn ook klaar. 16 maart komen we met z'n allen nog eens samen om zeker te zijn dat we nietsergeten Wat we zeker niet mogen vergeten zijn onze inschrijvingen voor de 1/2marathon. Slechts 6 Belgische vrouwen zijn ingeschreven voor de 1/2 marathon en voor de 56 km maar 2 Belgische mannen. Morgen geven ze als temperatuur 30° graden. Amaai, onze frak als het dan ook zo warm zal zijn. Drinken zullen we zeker genoeg moeten doen.
Vooralleer we vertrekken zijn er nog 2 drukke weken. Zondag is het eetfestijn voor de ROPARUN. De opbrengst is voor Het Raster VZW. Een vereniging die thuishulp aanbiedt voor ouders met auti-kinderen. Zaterdagmorgen naar de vroegmarkt in Brussel om alles aan te kopen. En zondag gaan we met de familie van 's morgens meehelpen om alles klaar te maken. Het zal een drukke maar plezante dag worden.
Zaterdag 1 maart was het de eerste maal een zwemwedstrijd voor onze buitengewone kinderen met de zwemclub KLZC. De kinderen mochten kiezen tussen 50 m crawl en 50 schoolslag. Iedereen was geweldig en vele ouders waren verbaasd dat hun kinderen het 50 m konden volhouden. Voordat de wedstrijd begon was het opwarming 2 maal 50 m. Het was fantastisch ze zo fantastisch te zien zwemmen. Na de opwarming moesten ze nog eventjes wachten tot ze werden afgeroepen. Iedereen moest op de blok gaan staan en springen %%%foto1%%% Axel was wel wat bang omdat hij het toch wel hoog vond. Maar kon zijn angst wel overwinnen. Hij behaalde een tweede plaats in een tijd van 1.22.73. %%%foto2%%% Samen met zijn vriendjes kregen ze allemaal een medaille. %%%foto3%%%
Vrijdagnamiddag vertrokken we naar de Banjaard in Zeeland. voor een lang trainingsweekend Met een 20 tal leden van onze Loopclub HRC; zouden we er weer iets spetterend van maken. Ik zou het 's avonds rustig beginnen lopen na een blessure aan de knie. Terug een start to run sessie, zoals Leo me zei. Met een klein hartje begon ik stilletjes te lopen. Na een klein half uurtje liep ik terug naar ons stulpje en sprong een gat in de lucht Het is me gelukt. Geen pijn. Een dikke knuffel van ons Lieneke was mijn beloning. Bedankt! Met het vooruitzicht van 22 maart voor de 1/2 marathon in Zuid-Afrika zou een mens voor minder hoog willen vliegen. Na een fijne avond en een zeer korte nacht zouden we het morgen nog eens proberen. Ik vertrok op een rustige manier om het toch ietske langer vol te houden. De groep volgde me op een kleine kilometer, maar ik kreeg al gauw het gezelschap van Pieter die het eveneens heel rustig moest doen na enkele weken out. Met twee lopen is altijd prettiger dan alleen en zoals Ronny goed opmerkte waren we twee tetterende joggers. Na een klein half uurtje moest ik van ons Lien stoppen en rustig terug naar huis gaan, want morgen zouden we het nog eens proberen voor het langere werk.. In de namiddag kregen we nog een Alexandersessie. Omdat Leo mee ging om de avond culinair af te sluiten kon ik hem toch ook nog wat helpen; gezellig alles samen voor bereiden. want voor een 20 tal personen koken is altijd makkelijker met wat hulp. Na nog een karaoke avond, en het ontdekken van verborgen zangtalenten plezier en vriendschap, probeerden we nog enkele uurtjes nachtrust te vinden. Want om 7.30 moesten we al weer op om het ontbijt klaar te maken. Om 10 uur begon de volgende loopsessie. Beginnen met een kwartiertje stappen, wat met een stralend fris zonnetje en windstil op de dijk heel aangenaam was. Ik voelde me koning(in) te rijk op de dijk. Na een 3 kwartiertje kwam ik de groep tegen die voor het langere werk (1.30uur)ging. Ik kreeg nu het gezelschap van Ingrid. Zij ging terug mee met mij en met een gezellige babbel vloog de tijd voorbij. 3 kwartier lopen. Het lopen ging zo vanzelf dat ik het spijtig vond om vroeger te stoppen dan de anderen; maar luisteren naar ons trainingsmoederke is toch nog altijd beter dan achteraf terug last te hebben. 1.17uur; we zijn goe bezig. Axel was ondertussen met de papa enkele baantjes gaan zwemmen. Na een lekkere warme douche voelde ik me weer herboren. Nu nog eventjes rusten en dan genieten van een lekkere vissoep en gebakken zeebaars in grof zout. Wat moet een mens nog meer hebben. Het weekend werd afgesloten met nog een lekker glaasje wijn voor we terug richting Veltem-Beisem reden.
Alexandertechniek De Alexandertechniek kan ons helpen om efficiënter gebruik te leren maken van onze natuurlijke balans en coõrdinatie door inzet van ons bewuste denken.Ons lichaam beschikt over een zeer verfijnd en complex reflexmechanisme dat zorgt voor een moeiteloze balans en coördinatie, zolang we het tenminste niet hinderen in zijn subtiele werking. Ondoelmatige en meestal onbewuste spanningspatronen verhinderen een optimale werking van dit balansmechanisme.Een vrije balans tussen hoofd, nek en rug speelt hierin een sleutelrol en is van invloed op de effectiviteit van ons algehele functioneren. Deze balans kunnen we echter niet herstellen door simpelweg een andere zogenaamd "betere" houding aan te nemen. Op die manier zullen slechts nieuwe spanningspatronen ontstaan en zal de situatie er niet echt op vooruit gaan. We zullen op een wezenlijk andere manier tegen onszelf en de manier waarop we met onszelf omgaan aan moeten kijken om werkelijke verandering mogelijk te maken.De principes van de Alexandertechniek zetten een proces van verandering in.Met behulp van ons bewustzijn kunnen we leren om de belemmerende gewoonte- en reactiepatronen op te sporen en te verbreken. Het onderliggende balans- en coördinatie-mechanisme kan dan weer efficiënter gaan werken met alle positieve gevolgen van dien.
Vrijdag namiddag 15 februari vertrekken we voor de vierde keer richting Zeeland. Ons jaarlijks trainingsweekend. Met een 20 HRC leden gaan we er weer een gezellige tijd meemaken. Sport en Culinaire bezigheden. Training op vrijdagavond, zaterdag morgen en namiddag. En dan zondag de lange duurloop. De voorbereidingen voor de 1/2 marathon in Zuid-Afrika, The Two oceans run eveneens in Zuid-Afrika; en de 1ste deelname aan de Roparun, evenals de marathon In Antwerepen zijn een paar van de vooropgestelde doelen in het voorjaar.
De muizenloop 2008 mag in de analen van onze HRC Runningclub zeker niet ontbreken. Het was weer super!!! Als eerste hadden de snelheids- Bos-modellen een heel tof liedje ineengestoken. En het mag gezegd hun zangtalent schoot zeker boven Madame Femme Fatale voor de selectie van het eurosong. Ik ben benieuwd om de tekst op de blog te zien verschijnen. zelfs de backingvocals uit de zaal, chapeau. Jullie vormden een mooie ondersteuning. Na de Snelheidsmodellen kwamen de Bosklappers hun beste beentje voorzetten. Allee, hun beste krulletjes. De roddeltjes in de boekjes; een aangenaam tijdverdrijf in een kapsalon. werden gretig verslonden en omgezet in een wrapliedje door enkele toffe gasten. Ronny werd verwend door zijn pupillen voor zijn schema's,trainerscapaciteiten en zeker niet te vergeten zijn verjaardag. Bij deze Ronny, ik hoop dat je een fijne dag hebt gehad. Er zitten in onze HRC club wel echt verborgen talenten. Merciekes, Eddy en iedereen die hebben meegeholpen met de voorbereidingen van al het lekkers.
En zeker niet te vergeten Maria en haar echtgenoot die de dorstigen laafden.
Ik ben axel
Ik ben een man en woon in Veltem-Beisem (België) en mijn beroep is scholier.
Ik ben geboren op 25/10/1993 en ben nu dus 31 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen en zwemmen.
You're an approachable blogger who tends to have many online friends. People new to your blogging circle know they can count on you for support. You tend to mediate fighting and drama. You set a cooperative tone. You have a great eye for design - and your blog tends to be the best looking on the block!
.gif)
legervoertuigen
