The white peace dove is flying in our hearts and our minds Its flying with peace and happiness Its helping every needing people In darkness its flying ass a little hope and light! Its flying every where when there is sadness and unhappy.!
Na een slechte en eveneens korte nacht door het veranderen naar het zomeruur, voelde ik me toch niet zo goed in form. Vorig jaar waren we in Rome tijdens het veranderen naar het zomeruur. Het was er wel enkele graden warmer. Maar vandaag moesten we na vorige week zeker niet klagen. Nostalgisch moest ik denken aan de mooie momenten en ook aan de moeilijke momenten. maar 1 ding is zeker de snelheidsmodellen bewijzen steeds dat ze doorzettingsvermogen hebben. Dat zou vandaag ook wel nodig zijn. Eerst wat opwarmen voor de 6X1000m. We liepen richting Abdij van Vlierbeek met de hoop ons Lien tegen te komen. We hadden geluk want we zagen ze reeds in de verte richting Heuvelhof lopen. Met het geroep van 4 snelheidsmodellen (Andrea, Karina, Bea en ikzelf)kon het niet anders of ze had ons gezien en zeker gehoord. Wat de buurtbewoners moeten gedacht hebben dat weten we niet, maar wakker zullen ze wel zijn geworden. 't was trouwens ook al 11 uur. Terug in Heuvelhof kwamen we Vera, Griet, Mit en moatje tegen. Nog eventjes een klein onderonsje en dan maar beginnen aan de opdracht. De snelle madammen begonnen eerst en daarna de iets tragere.????? Karina en ikzelf bleven wijselijk achteraan staan, met de hoop niet ondersteboven gelopen te worden. In een twee drie, waren de snelle reeds in de bocht en Lien, die niet moest onderdoen voor de snelle werden spoedig gevolg door Bea en Mit. Karina en ikzelf bleven zielloos achter. Met 1 oog op de hartslagmeter en het andere op de weg konden we de toerekes toch op een paar secondjes na in dezelfde tijd afleggen. We waren dan niet in topconditie, maar ons verstand liet ons zeker niet in de steeds. Kris en Ronny die gisteren reeds in Hulst hun deel hadden gehad, waren van de partij voor een klein recup-loopje, maar kwamen ons toch ook aanmoedigen. Bedankt mannen. Na de opdracht werd er nog overlegd voor volgende week, want dan is het voor de Antwerpse delegatie de lange duurloop. Voor de Hamburgse delegatie is er nog een weekje uitstel. Hopelijk wat beter weer dan tijdens de vorige sessie.
Klein waterachtig verslagje van 5 snelheidsmodellen die niettegenstaande de gure weersomstandigheden het hebben overleefd. Om 9.30 vertrokken we met ons vijven Andrea, Griet, Karina, Lien en ikzelf voor ons 2uur40min. Kris en johan (kleine delegatie Bosklappers)vertrokken ook maar gingen nog eerst opwarmen(met zulk guur weer opwarmen?????) rond de vijver. Wij liepen eerst richting Werchterbrug, met mooie opklaringen en we hoopten dat het zo wel zou blijven. Met de tegenwind zouden we ons al genoeg moeite moeten getroosten. Maar de opklaring veranderde al snel in stevige regenvlagen. Tegen dat we de brug over waren begon het echt te gieten en met de wind er nog bij was het echt geen terrasjes weer. Onze schoenen waren juist voetbadjes, Linda wanneer is dat nog eens geweest? Ondertussen was Karina al nat tot op haar velleke. Een gratis doucheke! De wind bleef goed blazen en sommmige momenten vlogen we gewoon voort. Met onze armen gestrekt liepen we verder, gewoon om ons wat te laten opdrogen. Gelukkig kennen ze ons niet in deze contreien want het zal wel een raar zicht geweest zijn. In de verte zagen we ondertussen nog een zwart maseureke hangen. Hopelijk niet meer voor ons, maar het was wel buiten de natuur gerekend want in plaats van regen waren het nu hagelbollekes. We eten nu wel graag bollekes, maar deze waren echt wel pijnlijk zeker door de felle wind. Toch hielden we ons goed humeur. Met ons pet op het hoofd en dan nog eens de buff erovergetrokken konden we ons toch wel effen beschermen. Ondertussen zagen we Lien en Griet mooi in de verte eveneens zwoegen tegen de natuurelementen. Aan Betekombrug sloegen we af om terug richting Rotselaar Plas te lopen. Onderweg kwamen we nog enkele lopers tegen die eveneens het gure weer trotseerden. En natuurlijk Bosklapper B14 die ons ook kwam aanmoedigen. Vandaag nog een nieuw snoepje geproeft in plaats van squeezy. Het viel al bij al heel goed mee van smaak. Zelfs geen problemen ondervonden. Ondertussen werden de regenvlagen gelukkig al wat minder, maar warm krijgen zat er toch niet meer in. Omdat we aan het brugje naar Rotselaar veel te vroeg waren, liepen we nog eens richting Werchter. Karina hield het hier voor bekeken en liep liever richting Plas omdat er daar meer beschutting was. Toen we terug richting Plas liepen kwam zelfs de zon ons nog eens begroeten, en met de laatste moed liepen we nog een rondje rond de vijver. We waren allen blij dat we het toch weer gepresteerd hebben; vlug wat droger kleding aandoen en dan met volle teugen genieten van de lekkere warme thee. Toen ik thuis kwam, stond er al een lekker warm bad klaar, Dat enorm deugd heeft gedaan.
En voor Axel een verrassing. De eerste DVD van W@=D@
Dit kunstmatig meer werd uitgebaggerd aan het eind van de jaren 70. Het zand diende voor de ophoging van de E314 in Wilsele. De plas en de omgeving ervan is ondertussen uitgegroeid tot een mooi natuurgebied. De ligging van Rotselaar aan een geografisch drielandenpunt, het samenvloeiingsgebied van verschillende rivieren, de vier Hagelandse heuvels, de talloze meanders van de Demer en daarenboven centraal in de gemeente de Plas van Rotselaar, hebben een bepalend impact op het landschap van de gemeente. Ze maken Rotselaar bijzonder attractief voor recreanten die van deze diverse landschappen volop kunnen genieten.
Rotselaar ligt als het ware aan de poort van het Hageland. Zeer kenmerkend voor het Hageland zijn de Hagelandse heuvels. Op de rugggen van de heuvels dagzoomt de roesbruine ijzerzandsteen. De Hagelandse heuvels noemt men ook getuigenheuvels. Getuigenheuvels vinden hun oorsprong in het Laat-Mioceen. Tijdens deze periode steeg de zeespiegel en kwam heel Vlaanderen onder water te liggen. De zee kwam tot in de omgeving van Diest. Voor de kust van de 'Diestianzee' lagen de zandbanken. Het bijzondere aan deze zandbanken is dat het zand ervan sterk glauconiethoudend is. Glauconiet bevat relatief veel ijzer. Toen de zee zich na het Mioceen definitief terugtrok naar het noorden, werden de afgezette zanden blootgesteld aan verwering. Het glauconiet oxideerde tot limoniet en de 'roest' die aldus ontstond deed het zand tot ijzerzandsteen aaneenklitten.
De ijzerzandstenen boden veel meer weerstand aan de latere erosie. De Hagelandse heuvels werden nooit weggeërodeerd. Op plaatsen zonder ijzerzandsteen werden die zachtere lagen wel weggespoeld. Zo werd het typisch Hagelands heuvellandschap gecreëerd. Op de zuidflanken van de Hagelandse heuvels heerst er een micro-klimaat zodat wijnteelt op deze heuvels mogelijk is.
Vandaag stonden heuveltjes op het programma. Met een grote groep vertrokken we om 18.30. met op kop onze menselijke GPS Gerda. Zij kent de streek op haar duimpje en telkens komen we ergens waar we nog niet geweest zijn. Waar ze het blijft ontdekken is niet te geloven. Gelukkig worden de dagen nu toch al langer en Axel was wel verbaasd te zien dat het eerste gedeelte van onze trainingstoer (die we toch al dikwijls in het donker hebben gedaan)wel een heel lange heuvel was. Via het bos liepen we langs de kazerne en de schaatsbaan waar een Heverleese Berg, de straat noemde vroeger ook Berglaan. op ons lag te wachten. Amaai, zei Axel moeten we langs hier terug. Hij kende de straat al van vorige trainingen; maar samen met de andere liep hij toch heel snel naar boven. Omdat we er niet genoeg van kregen hebben we zelfs een paar keer rechtsom gemaakt om het nog eens te proberen. De sfeer was zo plezant dat de bewoners van de straat wel moeten gedacht hebben wat is dat allemaal.
Lien, omdat je me vroeg me eens te wegen voor en na de training. Heb ik dit vandaag gedaan. Tijdens en na de training heb ik niet gedronken. Er was een verschil van 900 gr. ********
Bedankt Bea, dat je me de kans hebt gegeven om nog eens een pistetraining mee te maken. Wegens het goede weer was er een enthousiaste opkomst. Zoals Lien zei, ze komen onder de stenen vandaan gekropen. Ik was blij dat Jeannet er ook was, zo konden we zoals lang geleden nog eens samen genieten van de training. Na de opwarming, trokken we naar de piste. Na de uitleg door Lien, begonnen we aan ons schema. Met de Polar in de hand zouden we proberen ons aan de tijd te houden. Maar het ging ons zo vlot af dat we steeds een paar minuutjes te snel liepen. maar we voelden ons zo prima dat we er samen echt van hebben genoten. Het heeft enorm deugd gedaan!
Voor een zondag is 7 uur toch vroeg om op te staan. Maar vandaag moeten we 2 uur lopen voor ons schema van de marathon. Hamburg komt steeds korter bij en ik ben blij, dat ik nog geen problemen heb ondervonden tijdens de trainingen. Het is een mooie lentemorgen en ik besluit om toch maar zonder loopjasje te lopen. We (Lien, Mit en ikzelf)vertrekken met ons drieen, maar na een 20 minuutjes komt Gerda er ook nog bij. Zij kent de streek heel goed en leidt ons via de bospaden van Vaalbeek naar de Zoete-Waters. Na een klein uurtje komt An na een lange afwezigheid ons ook nog gezelschap houden. We kunnen veel bijpraten. Het doet deugd. Via de Zoete-waters lopen we terug het bos in richting Naamsesteenweg. Daar komen we nog bekende (Sonja Brigitte...) tegen die wat later hun training beginnen. Voor ons zit het er bijna op. Een kleine 10 minuten later komen we terug aan de Sporthal van Heverlee voor een weldoende douche. Nog eventjes Leo en Axel bellen dat we eraan komen voor de Brunch ten voordele van Gambia. Maar ik hoor dat ze er reeds zijn aangekomen, Axel kon niet meer wachten op m'n telefoontje Met een 27 leden van HRC schuiven we aan voor een Brunch. Bea en Rik engageren zich voor een projekt in Gambia. Samen met de bosklappers en de snelheidsmodellen genieten we van fruitsap,diverse soorten brood,zeven soorten beleg,spek met eieren,taart, cake,chocoladepudding,koffie thee, Blonde en Donkere leffe...of een frisse pint
Na de brunch gingen we naar de volgende afspraak. 't Breugelfestijn voor 't Balanske. Eveneens voor een goed doel. 't Balanske is een gezinsacitviteiten centrum voor gehandicapte kinderen. Hier kwamen we samen met ouders die elke zaterdag op post zijn als onze kinderen zwemles krijgen. Hier was het ook weer een gezellig samenzijn. Om 18.00 uur rijden we moe, maar zeker gelukkig terug richting Veltem.
Axel al een hele week zenuwachtig; "wanneer gaan we nu naar Zeeland", zelfs de morgenstonden moest ik hem niet wakker maken; was zeker bang dat we hem gingen vergeten mee te nemen.' Vrijdag nog eventjes naar school, maar om 15.20 uur is het eindelijk zover. Richting De Banjaard Zeeland. Na de Files op de ring van Brussel en een rit van een klein 2 uurtjes; komen we in het zonovergoten Zeeland aan. Lien en Ronny waren ondertussen al druk bezig alles klaar te maken voor de stormloop van de overige weekend-verblijvers. Voor de ijverige onder ons (de Bosklappers) met B14 op kop werd er nog een klein half uurtje gelopen. Dit zag ik vandaag echter niet meer zitten. Zaterdag en zondag zouden we ons nog genoeg kunnen uitleven. Na het aperitief met lekkere prosecco en witte wijn. 't is maar om het weekend goed te beginnen; werden de overheerlijke groentetaarten van Lien door iedereen gesmaakt. Na nog een heel gezellige avond; 't was ondertussen al 23.00 uur; begon iedereen toch te denken om te gaan slapen. Want morgen is het vroeg op om ons eerste loopje (heuveltraining) te ondernemen. Na een nacht met sterke windstoten die zelfs de zaterdagmorgen nog niet voorbij waren, dat zouden we proefondervindelijk voelen deden we 4 snelheidsmodellen Joke, Sonja, Lien en ikzelf, onze opgelegde training in de duinen. De Bosklappers waren snel uit ons zicht maar gelukkig kwamen ze toch regelmatig een kijkje nemen om ons zeker niet te verliezen. Wat een tof team! Zelfs de snelsten laten ons niet achter. De windstoten waren zo sterk dat zelfs het zand in ons oren, haar en tussen de tanden ons lieten knarsen. Maar we hielden vol en na een klein uurtje waren we toch weer blij dat we niet hebben opgegeven. Zelfs de krachtige storm heeft ons niet tegen gehouden. Na een lekkere warme douche, bad of duik in het zwembad om het zand weg te spoelen, lieten we ons de warme soepen smaken. Leo en Axel waren ondertussen naar Zierikzee.
*********************
Het Gravensteen in Zierikzee, is bijna 500 jaar oud. Het is het maritiem museum van Zierikzee geworden. De naam Gravensteen, betekent letterlijk het stenen huis van de graaf. In de stad was de rentmeester van Zeeland een van de belangrijkste ambtenaren. Deze man was een machtig man, die namens de graaf het noorden van Zeeland bestuurde. Het Gravensten werd ook gebruikt als rechtzaal. Veel mensen die iets hadden gestolen of iets anders hadden mispeuterd werden voor het Gravensteen onthoofd, gebrandmerkt of gegeseld. Voor dat doel werd een houten schavot voor het huis gebouwd. Aan het hek van het 's Gravensteen zit een handje en aan de andere kant een hoofdje. Als je iets had gestolen werd je hand afgehakt. En als je iemand had vermoordt werd je hoofd afgehakt. Gevangen zeelieden hebben mooie inscripties en tekeningen in de eiken wanden en deuren achtergelaten. De oudste dateert uit 1577! Al die eeuwen zijn de cellen nauwelijks veranderd. Het gebouw werd zelfs tot in 1923 gebruikt als gevangenis Er zijn ook de vondsten te zien die in de periode na 1950 uit de Oosterschelde zijn opgevist. Op een diepte van ongeveer 35 meter worden regelmatig botten van zoogdieren die 1.9 miljoen jaar oud zijn, gevonden. Jaarlijks vaart een mosselkotter uit om deze fossiele beenderen te zoeken. In het museum zijn fragmenten aanwezig van onder andere een mammoet, een hyena en een neushoorn. In 1970-1971 werd een groot aantal stenen altaren op de bodem van de Oosterschelde gevonden. Ze maakten deel uit van een tempel die in de Romeinse tijd op de oever van de Schelde stond, maar later door de zee werd verzwolgen. De tempel was ingericht voor de verering van Nehalennia , de beschermheilige tegen de gevaren op zee. In de kelder van het museum zijn vijf van deze Romeinse votief-altaren en een schaalmodel van de tempel te zien.
**************************
Hopelijk zou het weer wat opklaren in de namiddag. Terwijl de bosklappers de koers op TV wilden volgen, Leo en Axel naar het subtropisch zwembad gingen Lien, Sonja nog een wandeling gingen maken genoot ik eventjes van wat lectuur. Maar het was snel weer tijd om ons klaar te maken voor ons volgende loopje. Het verschil van weer was wel heel duidelijk. Een zonovergoten Zeeland liet ons genieten van een voorjaarzonnetje. Het werd terug een gezellig onderonsje. Na een verkwikkende douche, zouden we iedereen voorzien van een overheerlijke maaltijd. Lopen eten en ons vochtpeil hoog houden voor de volgende dag. Iedereen maakt er weer een gezellige avond van. Met een quiz opgesteld door Kris (spijtig genoeg geveld door een hersenschudding) genieten we met volle teugen. Ik ieder geval hebben Kaya en ikzelf er de slappe lach aan overgehouden. Voor de uitslag moeten we echter wachten tot de volgende dag. Wie zou er winnen! De avond vliegt weer veel te snel voorbij en we zullen toch moeten gaan slapen willen we morgenvroeg om 7 uur eruit kunnen. Zondag is het de trage duurloop van 2.30 uur. Andrea en haar man Jos komen ons vervoegen en samen met Lien en Andrea vertrekken we om 10 uur stipt. Ik voel me prima en kan Andrea en Lien toch bijhouden. Joke, Sonja en Maaike rijden mee met Ronny want na een uurtje komen Joke en Sonja aansluiten, terwijl Maaike de groep van de Bosklappers zal gezelschap houden. Joke, Andrea en Lien lopen voorop, maar ik blijf samen met Sonja. Het is prachtig weer en windstil. Zelfs geen tegenwind. Het is heerlijk om te lopen. Veel is er onderweg niet gezegd maar ik weet dat Sonja er heel zeker ook heeft van genoten. Hopelijk voel ik me op 29 april evenzeer gelukkig als ik me nu voel.
HET WAS EEN HEEL GEZELLIG WEEKEND EN WAT ER TOF AAN IS AAN ZULK WEEKEND, DAT WE ELKAAR VEEL BETER LEREN KENNEN.
Ik ben axel
Ik ben een man en woon in Veltem-Beisem (België) en mijn beroep is scholier.
Ik ben geboren op 25/10/1993 en ben nu dus 31 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen en zwemmen.
You're an approachable blogger who tends to have many online friends. People new to your blogging circle know they can count on you for support. You tend to mediate fighting and drama. You set a cooperative tone. You have a great eye for design - and your blog tends to be the best looking on the block!
Lien, omdat je me vroeg me eens te wegen voor en na de training. 
