Voor onze deelname aan de Roparun van het weekend 10 mei tot 12 mei 2008
richt onze loopclub HRC Running Club een
Comedy night in.

10-04-2008 om 16:51 geschreven door chris  

Ons Zuid-Afrikaans avontuur, waarheid geen droom! 

22 maart 2008
Het is nog donker in Kaapstad als we (Ronny, Lien, Gerda Sonja en Chrisje samen met onze supporters Dirk, Leo en Axel op paaszaterdag om 4:30uur plaatselijke tijd (3:30uur België) ons klaar stomen voor de mooie uitdaging die de “Two Oceans Marathon (56km en de 21.1) wordt genoemd. Na het binnen werken van de laatste koolhydraten en de nodige zonnecrème; want de voorspelling is dat de temperatuur na de opkomende zon snel zal stijgen, zitten we even later in de wagen richting startplaats. De voorbereidingen langs de weg zijn al volop aan de gang en de wegen zitten reeds overvol met lopers. Gelukkig vinden we snel een parkeerplaatsje. Na de gebruikelijke sanitaire stop vertrekken we naar de startvakken. We wensen iedereen veel succes en vertellen Ronny dat we aan hem zullen denken en voor hem zullen duimen. De zenuwen staan scherp en iedereen wacht stilletjes op het startschot. Ronny, die pas om 6.25 uur vertrekt blijft alleen achter met de supporters. Ik krijg koude rillingen van al de emoties om me heen en het idee dat onze droom om de Two Oceans ½ marthon te lopen nu echt werkelijkheid is; ook Sonja die nog tot de laatste dag twijfelde om te lopen staat mee aan de start bij ons. Onze eerste wens is hiermee al in vervulling gekomen. We hopen met ons allen, dat  de uitdaging die we zijn aangegaan ook tot een goed einde kunnen volbrengen.  Klokslag 6 uur wordt het startsein gegeven en ons loopfestijn kan beginnen.Mijn benen voelen nog stram en ik hoop dat ik het juiste tempo snel kan vinden. Zelfs met het vroege uur staat er al veel publiek langs de kant die ons enthousiast aanmoedigen .  Het eerste gedeelte van de race verloopt vlot en mijn tempo ligt goed. Ik voel me gelukkig. Op sommige plaatsen loopt het parcours naast elkaar en ik zoek de massa af om Lien, Gerda en Sonja te spotten.  Ik heb geluk en roep hen enthousiast toe.  Naarmate de wedstrijd vordert wordt het parcours ook pittiger. In Houtbay ligt de Constantia Nek en dit wordt een aardige klim.  Het is windstil en de temperatuur is reeds hoog op gelopen.  Gelukkig staat er om de 3 km een drank bevoorrading.  De drankbevoorrading is door middel van kleine gesloten plastieken zakjes. Met de tanden een klein gaatjes maken lukt me aardig en is een heel praktisch systeem dat hier in Belgie bij marathons ook veel minder overlast zou bezorgen dan de bekertjes en de flesjes. Het is wel even oppassen bij de drankposten om niet op een geheel gevuld zakje te trappen, dat dan, met een klap, naar alle kanten uiteen spat. Constantia Nek is het hoogste punt, maar de andere klims zijn ook niet min. De volle zon schijnt over het brede asfalt en de schuin lopende wegen zijn moeilijk om te belopen.  Vele lopers stappen naar boven en ik schaam me niet dat ik ook een van deze stappers ben. Bij de bevoorrading neem ik meerdere zakjes mee om zoveel mogelijk water over me heen te gieten en trakteer me op een heerlijke verfrissing. Onderweg roept iemand me toe dat dit het moeilijkste stuk is en dat het dan makkelijker wordt. Ik heb terug hoop, maar  de kilometers blijven klimmen, of is dit een Fata Morgana.  De finish ligt op een rubyveld van de Groote Schuur Estate en het is een hele belevenis op zich; met aan weerszijde tribunes die vol enthousiaste mensen zitten. Na een tijd van  2.42  loop ik over de eindstreep en zie Lien, Dirk, Leo en Axel staan. M’n dag kan niet meer stuk. Mijn Afrikaanse avontuur geeft me een fantastisch gevoel. Gewoon gelukzaligheid.  We wachten nu op het binnenlopen van Gerda en Sonja.  Even later komen zij met een enorme smile ook over de finish gelopen. We zijn euforisch.  Na wat nagenieten met een drankje en een broodje, vertrekken we terug richting de laatste kilometers om op Ronny te wachten en hem bij de laatste klim toch ook nog aan te moedigen..  Lien gaat wat verder op het parcours staan om ons te kunnen verwittigen dat hij in aantocht is, zodat Leo enkele foto’s kan maken van zijn pracht prestatie.  Eindelijk is het zover, Ronny is in aantocht vergezeld van Lien die samen met hem de laatste klim helpt te overwinnen.   Hij haalt de finish in een tijd van 6.30 uur.  Ronny, Een hele dikke proficiat 

ONS ZUID-AFRIKAANS AVONTUUR IS EEN BELEVENIS DAT WE NOOIT MEER ZULLEN VERGETEN.

09-04-2008 om 10:20 geschreven door chris