|
Ik laat er geen gras over groeien en ga direct te rade bij de huisdokter. Ik bespreek met hem het lijstje dat ik opgesteld heb. Volgens de prof komen ze dit ongeveer 1 keer per jaar tegen in een regionaal ziekenhuis. Hijzelf ziet ongeveer één patient per week, in behandeling of op consultatie. Ik vraag dan ook aan de huisdokter in hoever hij al patienten gehad heeft met een hersen-AVM. Janik is zijn vierde patient in zijn loopbaan, maar de eerste waarbij het vastgesteld werd voor een hersenbloeding. Ik heb dan toch maar het gevoel dat Janik wel een kans krijgt om wel te kiezen en we toch die kans misschien moeten grijpen.
Als ik later bij de huisdokter terugga nadat hij het verslag van het UZ gekregen heeft, zegt hij ook wel het echt niet te weten wat de beste oplossing is. In zijn verslag stelt hij eerst wat er zou gebeuren bij niet behandelen, dan bij wel behandelen ..... zoals ik eerder al zei .... dus kiezen tussen de cholera en de pest. De laatse zin van het verslag blijft wel door mijn hoofd spoken..."Anderzijds is het natuurlijk ook zo dat dat de jongeman nog een gans leven voor zich heeft en heel dikwijls zal geconfronteerd worden met het feit dat hij drager is van een AVM....."
Ik praat ook met collega's op het werk, heb veel aan de collega die psychologie studeerde, vrienden en familie. Als laatste met de neuroloog op 18 december. Zei voegde er ook aan toe, dat aangezien hij nu al gevolgen heeft, die alleen maar groter zullen worden. Ze gaf toch wat te kennen dat we eigenlijk best wel behandelen, zeker weer omdat janik nog zo jong is.
Wij zijn er dus zo goed als uit om hem wel te behandelen. Janik is nog volop bezig met zijn proces van praten, aanvaarden, beslissen. Dus vooral hij, heeft 3 maanden bedenktijd echt wel nodig.
19-12-2014 om 00:00
geschreven door Mama Chris
|
