We hebben een lang gesprek. Hij beseft nu ook, dat als ik het aan anderen vertel, dat dit mensen zijn die ons graag zien, dat we mensen nodig hebben om ons verhaal aan kwijt te kunnen, mensen die ons, vooral emotioneel, kunnen steunen.... dat we niet alleen staan met onze zorgen en verdriet.

Stilaan begint hij het ook aan anderen te vertellen. Eerst aan zijn beste vriend, later aan klasgenoten, soms een deel van het verhaal, soms wat meer. Het heeft zijn tijd nodig. Hij voelt ook de steun van al zijn broers en zus.

Janik, lieve broer

We zijn misschien niet altijd broers voor elkaar geweest

wanneer het soms het meest nodig was

maar weet een ding heel goed

je grote broer is er voor je

als er iets is waar mee ik je kan helpen dan hoef je het maar te vragen

ik sta klaar voor je kleine broer

ik hou van je zoals de rest van onze familie

zonder jouw gekte kunnen we niet meer verder

en ik poost dit op facebook

om te laten zien aan de wereld dat ik echt om je geef

ook al laat ik dat soms niet echt merken

hou vol klein broertje van me

Jonas

... en daarna moest de mama toch even een traantje wegpinken.