Inhoud blog
  • Nog even rustig aan...
  • The Day after...
  • ... volgens Tibo was dit ...de langste dag van zijn leven ..
  • Wat duurt het wachten lang
  • Begin van de vakantie
  • Volgende deadline
  • Bij de neurochirurg
  • Eerste weekje school
  • Morgen ... een beetje zoals de eerste schooldag
  • De volgende stap...
  • Stilaan wordt Janik weer ... Janik
  • Weer een evenwicht zoeken ...
  • Terug thuis
  • Dag 3 - ontlading
  • Dag 2 in het UZ
  • Dag één - bis
  • Een bewogen dag - embolisatie
  • Terug thuis van cursus
  • Op monitorcursus
  • Eindelijk vakantie
  • Dank aan iedereen
  • Nog een laatste muziekles voor D-Day
  • Nog wat regelen ... rooming in ...en Tibo
  • Terug naar het UZ
  • Janik is ziek ... en fylosofisch
  • Bij de huisdokter en co
  • Janik in gesprek
  • Oudercontact op school
  • Eerste bezoek aan het UZ
  • Spannende weken
  • Angiografie
  • Brief naar de klastitutlaris - muziek
  • Bezoek neurochirurg - harde noot om te kraken
  • Bezoek neuroloog en neurochirurg - verslag
  • Het nieuwe schooljaar begint
  • Geen rust meer in ons hoofd
  • De diagnose
  • Het alarmerend telefoontje
  • ....wat vooraf ging....
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Mijn zoon is 15 en heeft een AVM
    Het verhaal van Janik
    Janik was net 15 toen een hersen-AVM (Arterioveneuze Malformatie) werd vastgesteld door een MRI na een epilepsieaanval.
    24-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Weer een evenwicht zoeken ...

    Janik heeft zijn eerste nacht thuis goed geslapen ... en de mama ook.

    Janik heeft geen last van hoofdpijn, wel wat in zijn lies bij het stappen, keelpijn en zijn neus... Vanavond dus toch maar even laten nachecken bij de huisarts. Niets dat niet met een krachtiger neusspray en rust kan opgelost worden. Omdat hij vandaag wel last had van tintelingen in zijn benen, draagt hij toch maar die lange, witte "ziekenhuiskousen", daardoor verdwijnen ze terug, oef. De dokter zegt ook dat hij die best kan aandoen zolang hij nog veel rust. Rust die hij blijkbaar nog hard nodig heeft. Is nog vaak wat afwezig en kan niet zo goed tegen drukte en lawaai...maar dat zal wel snel beteren. Hij ziet er elke dag wat beter uit.

    Nu is het de mama die suf is en nog hoofpijn heeft, voel me een wrak... zal de weerbots zijn. Elke keer als ik iemand zie om me te praten beginnen de huilbuien terug. Concentreren lukt ook al niet, dus nog even recupereren zal wel nodig zijn.

    Het is alsof we terug het juiste spoor moeten vinden om ons dagelijks leven weer op de rails te zetten tot de volgende halte.

    Ook de "kleine" broers hebben het niet gemakkelijk gehad. Ook op school was dit al te voelen voor de vakantie, ze waren vlugger afgeleid en soms niet echt in hun gewone doen. De laatste dagen misten ze de mama natuurlijk thuis ... maar zaten ook serieus in spanning. Voor Tibo was het goed dat hij maandag en dinsdag mee was in het ziekenhuis. Robbe die heeft maandagavond van frustratie mijn frigo uitgekuist... (daar heeft de mama natuurlijk niets op tegen). Toen ze woensdagnamiddag bij meter bleven, hebben ze de hele namiddag .... geslapen. De spanning zal dus ook wel in hun lijf gezeten hebben.

    Als Jonas deze avond mee aan tafel zit en onze Janik zo stilletjes ziet eten, zegt hij "Dat is echt niet normaal hoe stil die is". Hij plaagt Janik nog wat verder tot deze na een tijdje een stukje pizza naar Jonas zijn hoofd gooit..."Oef", zegt Jonas..."...was al ongerust". ;-)  .

    ... en Janik die laat zich wat extra verwennen ... en gelijk heeft ie...

    ... op de blog zal het ook eventjes rustig worden.... tot 5 mei...voor het vervolg van het verhaal.

    24-04-2015 om 23:09 geschreven door Mama Chris


    23-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Terug thuis

    Deze nacht zijn ze nog 2 maal langs geweest om alles te checken. Janik is blij dat dit niet meer hoeft. Alsof er een dief in de nacht aan uw bed staat en dan met dat licht in uw ogen schijnt. We staan allebei doodmoe uit ons bed. Hopelijk lukt het slapen thuis beter.

    's Morgens blijk alles in orde. Geen koorts meer. Omdat hij blijft last hebben van wat keelpijn, hoesten en neus, gaan we morgen toch even naar de huisarts.

    Janik zegt plots dat hij iets vergeten is en stapt uit bed... trekt zelf het blaadje van de kalender, geeft er een slag tegen en zegt "Mijn taak voor vandaag zit erop". Ik vertel hem hoe blij dat ik ben dat hij weer onnozel kan doen. "Moet ik onthouden!" zegt ie. Oeps, dat zal nog tegen mij gebruikt worden. Ik begin weer te huilen en dan haalt hij weer dat speciale lachje van de laatste dagen boven. Woorden hebben we niet nodig. Hij is zo blij en gelukkig dat alles goed verlopen is... en vertelt hoe bang hij geweest is.

    De assistent komt langs met de ontslagbrieven, attesten en richtlijnen voor medicatie. Hij zal de volgende dagen nog wel dikwijls suf zijn en veel slapen, maar dat is natuurlijk volkomen normaal. Ik bedank hem omdat hij gisteren toch aan de professor gevraagd heeft of hij zelf kon langskomen. We pakken in en gaan naar huis.....

    Eenmaal 's middags thuis zijn we uitgeput ... doucheke nemen en ons beddekes is... en veel huilen, het lijkt niet te stoppen bij mij. Kan mij ook met moeite op iets concentreren.. (moest eens weten hoeveel schrijffouten ik al mogen verbeteren heb). Ik slaap tot na de vijven en Janik tot halfacht. Hij dacht deze namiddag wat TV te kijken, maar is zelfs niet tot de aan-knop geraakt ;-).

    Toch af en toe eventjes met de beide voeten op de grond... De kans dat hij vandaag een hersenbloeding krijgt is nog net even groot als een week geleden. Het is niet omdat er ongeveer 1/3 van het AVM geëmboliseerd (dichtgelijmd is) dat de risico's met  1/3 verminderd zijn. De professor heeft ons al van bij het eerste consult duidelijk gezegd : 99 % is niet voldoende, het moet 100% zijn.. als we begonnen met de eerst behandeling moeten we ook tot het einde doorgaan.  Zolang die tijdbom in zijn hoofd niet helemaal ontmantelt is verandert er eigenlijk niets aan zijn risico's. We hopen enkel dat we binnen een paar jaar effectief tot die 100% geraken. Dus tot dan moeten we met alles blijven rekening houden (voorzorgsmaatregelen) zoals we dat al maanden doen. De eerste en moeilijkste hindernis hebben Janik en de prof met glans genomen, nu op naar de volgende... maar Janik ziet het weer helemaal zitten en dat is het belangrijkste...Hij blijft er in geloven...en wij samen met hem..

    ... en nu ...rusten ..en recupereren (ook voor de mama die zich momenteel een emotioneel wrak voelt) ... en weer huilen ...toeme toch...

    PS. Dank aan iedereen om ons de afgelopen dagen zo moreel te steunen en voor al jullie reacties.. Chris en Janik en de ganse familie...

    23-04-2015 om 20:59 geschreven door Mama Chris


    22-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 3 - ontlading
    Eerst wil ik toch even zeggen dat ik blij ben met al de fijne reacties die ik hoor en lees over mijn blog.. motiveert me om toch elke dag iets te schrijven. ..ook al zie ik er soms tegenop.
    Blijkbaar is op de i-phone niet direct duidelijk dat er een geschiedenis overzicht is..bij Android en Windows gaat het wel goed.
    Blijkbaar heerst er bij sommigen toch een misverstand..Janik ligt op neurochirurgie..maar is niet behandeld door een neurochirurg  (een chirurgische ingreep zou de beste oplossing zijn maar kon niet door de slechte ligging in zijn hersenen)..De ingreep is dus gebeurd via de bloedvaten zelf door de professor in de vasculaire en interventionele radiologie  (bij Janik dus interventionele neuroradiologie)

    De nacht verloopt vrij rustig. Rond 4u30 komt de verpleging langs. We slapen met stukjes en brokjes. Janik zei dat ze nacht 1 hem om het half uur moesten wakker maken en hij nu bijna zelf automatisch telkens wakker werd. Als alles hier voorbij is, zal hij thuis in zijn eigen bedje wel terug goed kunnen slapen.

    's Morgens heeft hij toch weer wat koorts. Hoogstwaarschijnlijk als reactie op de lichaamsvreemde stof in zijn hoofd.  Wat later mag ook het drukverband eraf en wordt hij verlost van zijn blaassonde. 
    Ontbijten lukt maar langzaam. ..Hij doet bijna een uur over een boterhammetje...Hij is ook nog steeds suf. ...en ziet op tegen de MRI. Die was vorige keer dik tegengevallen...voelt weeral stress...

    In de voormiddag komt de dokter langs (assistent van de professor). Hij heeft een vermoeden van een infectie en schrijft hem ontstekingsremmers voor. We praten nog even en hij heeft duidelijk veel bewondering voor de prof. Over de andere mogelijke complicaties (frontaal syndroom of coördinatieproblemen) kan hij verder niets vertellen...dat zal de tijd moeten uitwijzen  of de MRI als alles daarop duidelijk te zien is. Hij zal nog eens langskomen na de MRI. De prof zou niet kunnen door zijn druk schema...dat wordt dus wachten tot 5 mei voor meer details. .

    Janik mag nu stilaan uit zijn bed. Wordt hij weer wat mobiel...

    Door de koorts en het feit dat hij bijna nog niets gegeten heeft zal hij toch zeker tot morgen moeten blijven. Hij vindt dat helemaal niet erg..voelt zich hier veilig...
    en het is hier rustig..en vooral... de mama is er voor hem alleen.

    Het opstaan lukt wel.Hij is niet duizelig en heeft goed gevoel in de benen. Hij voelt zich een oude péke. .met die stijve benen, witte kousen en de staander als stok...

    's Middags ook bijna niets gegeten...eerwaarschijnlijk door de angst voor de MRI. Om 13 uur vertrekken we naar beneden. ..het wachten duurt hem veel te lang. ..om 15u30 zijn we pas weer boven. Het viel uiteindelijk wel mee. Hier kreeg hij en oordoppen en de koptelefoon tegen het lawaai.  De oordoppen neemt hij mee naar huis....gaat ie op tafel leggen tijdens het eten....als zijn papa dan te hard begint te zagen...toch weer wat meer deugniet. ..
    Terug op de kamer is hij ineens klaar wakker... Heeft honger..en begint te lachen en zegt "I'm back"...

    Om 16 u plots hoog bezoek op de kamer. De professor is toch zelf gekomen. ...net nu ik het niet meer verwachtte.  Ik ben zo blij dat ik hem nog kan spreken en alles uit eerste hand horen.
    Hij heeft 1/3 kunnen emboliseren. Alles was vlot verlopen. ..maar nog verder gaan zou teveel risico zijn...Hij zei dat hij het maximale gedaan heeft met het minst mogelijke risico en toch voldoende om deze procedure geen tweede keer te moeten doen. De kans op complicaties bij een tweede embolisatie zou gewoon te groot zijn. Het actieve gedeelte is nu voldoende verkleind ... kleiner dan 3 cm ....om te kunnen bestralen..
    De MRI resultaten zijn supergoed..Ze bevestigen de verandering van het AVM. ...en ook dat rond het AVM er NIETS beschadigd is. Dus geen complicaties....
    Op 5 mei gaat hij op de polikliniek alles tonen op foto (voor en na) , bespreken van de volgende stap....de bestraling..
    Sinds de prof binnengekomen is, sta ik  vanbinnen te shaken...Hoe raar...een ongelooflijk, immens gevoel van dankbaarheid voor deze mens stroomt door mijn lijf.. als hij naar buiten gaat druk ik hem de hand en zeg hem ook hoe dankbaar ik hem ben. Als de deur dicht is volgt de ontlading en begin te huilen en kan niet meer stoppen...Janik lacht , voelt hetzelfde...opluchting. ..en de traantjes zullen vanavond nog vloeien..
    De zon schijnt en lacht ons weer toe..

    ..en morgen..back home..



    22-04-2015 om 23:37 geschreven door Mama Chris


    21-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 2 in het UZ
    Deze nacht niet geslapen ...de nacht ervoor slaap je niet door de spanning over wat gaat komen.... deze nacht niet door de spanning van wat gisteren geweest is.

    7u10. Ik bel naar de verpleegkundige op de intensieve. Janik heeft een goede nacht gehad. Geen koorts meer, de pijn is onder controle en zijn waarden zijn ok. Er zijn geen complicaties geweest en Janik heeft geen uitval gehad.
    Ik mag om 11u terugbellen, dan is de stafvergadering gedaan en zou de assistent van de professor wel al langs zijn geweest. Ze kan me dan wel vertellen of Janik terug naar de afdeling mag.

    Wat later komt mijn nicht langs met Tibo. Even denkt ze dat er iets mis gegaan omdat ik in tranen uitgebarsten ben... het zijn enkel de emoties die me plots parten spelen, ontlading.
    Tibo heeft het blijkbaar naar zijn zin gehad bij haar thuis en de familiebanden met zijn achterneefjes zijn weer wat sterker geworden.
    Ze had nog iemand gesproken die weer nog eens bevestigde dat Janik zijn groot geluk was dat hij de allerbeste dokter had die er is voor deze ingreep. Ik kan het enkel beamen. Om zo iets te kunnen doen  ... eindeloos respect. Een krak in zijn vak, zoals ze zeggen met magische handen, opperste concentratie en heel veel geduld.

    11u. GROEN LICHT: binnen een uurtje zal ik hem mee mogen gaan halen op intensieve... weer een stapje verder.
    Uiteindelijk is het nog tot 13u wachten. De verpleegkundige van intensieve zei dat ik (tegen de regels in) gerust mee binnen mocht. Dus kreeg ik ook de kans om haar te bedanken voor haar goede zorgen en morele steun. 
    Kort daarna komt Niki op bezoek, zij zal straks Tibo meenemen naar huis.

    Janik is nog heel suf, maar wist toch nog duidelijk alles van gisteren. Dat ik bij hem geweest was .... zelfs dat hij zijn tong uitgestoken had ;-)... Raar dat de mens zo blij kan zijn met die kleine dingen die hij zegt en doet, niets is op dit moment vanzelfsprekend.
    Hopelijk zien we de professor of zijn assistent nog.

    Hij slaapt bijna constant maar heeft toch nog last van hoofdpijn ... en rugpijn omdat hij zich maar confortabel kan leggen met al die slangetjes. Af en toe mag hij een slokje drinken en later een eerste youghurtje eten.... een lepeltje voor de mama.... eentje voor de papa... foei Niki hem zo plagen. 
    Maar er kunnen toch al wat zwakke lachjes af... 

    Ondertussen is het al na negen uur. We zullen vandaag wel geen dokter meer zien... heb toch nog veel vragen.. zal voor morgen zijn. De verpleger heeft hem wel nog even aan de lijn gehad. Morgen staat de MRI gepland om 13u30.
    Janik is eindelijk wat meer wakker en wil even TV kijken.... mama geeft nog een tweede potje youghurt.... nu een lepeltje voor Niki.... en voor de mama is het toch even stiekem genieten van het moeder - zoon moment... en daar zijn dan weer de traantjes... van dankbaarheid en opluchting...

    21-04-2015 om 21:41 geschreven door Mama Chris


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag één - bis
    Hallo iedereen...toch nog een update voor vandaag...

    Goed nieuws kan de mens ook al eens gebruiken.

    Ik ben deze avond van 8 tot half 10 nog bij Janik geweest op de intensieve zorgen. De lieve verpleegster liet mij weeral langer blijven.
    Morgenvroeg is ze ook weer op post en mocht haar zeker om 7 uur al bellen, maar ook deze nacht als ik zou wakker liggen en me zorgen maken.

    ...ik kom bij Janik binnen en hij lijkt de slapen... begin zachtjes één van zijn favoriete liedjes te zingen ... plots steekt hij zijn tong naar me uit ... Good old Janik...

    Janik was er toch al wat beter aan toe dan deze namiddag. Zijn koorts was nog verder gestegen tot 39° maar nu toch weer gezakt tot 36,7°. Zijn bloeddruk en hartslag zijn ook al beter. Hij heeft met momenten toch al helder geweest en wat kunnen praten. Hij is soms wel nog misselijk ... hoogstwaarschijnlijk van de geur van de "lijm" die hijzelf uitademt. Volgens de verpleegster is dit omdat het een lichaamsvreemde stof is die ze in de adertjes van zijn hersentjes ingebracht hebben. Hopelijk verdwijnt die verschikkelijke geur snel. 
    Verder maken ze hem om het half uur toch sowieso wakker (ook de volgende nacht) om te kijken of toch geen complicaties optreden. Hij moet ook regelmatig alles eens bewegen om te controleren of hij toch geen uitvalsverschijnselen krijgt.

    Net voor het bezoekuur begon is de prof bij Janik langs geweest. Spijtig genoeg heb ik hem dus niet zelf kunnen spreken. Hij heeft wel gesproken met Janik en de verpleegkundige. De professor had toch wel heel goed nieuws. 
    Volgens de verleegkundige vertelde de professor dat hij het achterste deel van het AVM heeft kunnen emboliseren (verlijmen) zoals hij volgens plan gehoopt had te kunnen doen. Maar ook niet meer of niet minder. Hij heeft het  maximale gedaan wat kon. Hoeveel procent hij nu heeft kunnen emboliseren weet ik dus niet juist, maar het actieve gedeelte van het AVM zou nu dus kleiner zijn dan 3 cm (voordien goeie 4 cm) zodanig dat ze in een volgende stap kunnen overgaan tot de stereotactische bestraling. Een tweede embolisatie zou dus nier meer moeten gebeuren. De professor zou ook alles doen om dit te kunnen vermijden, juist door die grote risico's die er aan verbonden zijn.Of dit effectief gelukt is moet natuurlijk nog bevestigd worden door de MRI van woensdag. Hopelijk krijgen we ook snel uitsluitsel over die andere gevolgen die hij er door de ingreep van vandaag kan aan overhouden... nog even geduld dus.... 

    Hopelijk lukt het slapen al wat beter dan vorige nacht...maar er is toch al een grote last van onze schouders.
    de eerste, en ook de gevaarlijkste, hindernis is toch al genomen. Er is nog een lange weg van jaren te gaan.... maar stap voor stap komt het wel goed, daar durven we nu toch weer wat meer in te geloven.

    ... een paar uur later... het slapen lukt toch niet...lig te woelen en te draaien...zullen nog de emoties zijn.. ..Bel dan toch maar even naar de intensieve. Janik is vrij rustig en heeft ook geen koorts meer gehad...toch nog wat proberen te slapen...

    21-04-2015 om 03:59 geschreven door Mama Chris


    20-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een bewogen dag - embolisatie
    Deze nacht niet geslapen, iedereen gespannen en nerveus. Zelfs Robbe stond al om kwart over 5 gekleed beneden. Om zeker nog op tijd te zijn om Janik nog te zien. Om 6u30 waren we al in het UZ....goed op tijd dus.

    Janik begint toch ook wel behoorlijk nerveus te worden. Gelukkig is Tibo mee om voor wat afleiding te zorgen. Hij is moe maar zit toch rond te lopen ...."ik moet nog lang genoeg stil blijven liggen"
    Om 8u20 zijn we beneden aan de angiozaal, waar de ingreep zal plaatsvinden. Ik mocht gerust mee gaan en we wachten in de wachtzaal tot hij binnen kan. Janik vertelt me dat hij nog nooit in zijn leven zoveel stress gehad heeft.Het spookt door zijn hoofd, is bang, maar blijft wel zeggen dat hij er moet mee doorgaan omdat dit volgens hem de enige optie is.
    In afwachting komt de professor nog even langs om een woordje uitleg. Als hij aan Janik vraagt hoe het gaat antwoord deze "STRESS", de prof antwoord dat men van minder stress zou hebben. Hij vertelt Janik nog eens dat hij in goede handen is en dat hij genoeg ervaring heeft. Als hij weg gaat geef ik hem een hand en vraag of hij toch goed voor mijn zoon zal zorgen... Het is hij die het uiteindelijk zal moeten doen en alles in handen heeft.
    Hij is bang voor de spuit,voor de narcose, dat hij zou flauwvallen.
    De anesthesisten komen langs en vragen Janik of de mama nog mee moet.... tuurlijk. Ze leggen hem stap voor stap uit wat ze doen en dat maakt hem toch wat rustiger. Op een gegeven moment vraagt hij aan hen of dit nu iets gaat doen aan zijn ADHD (risico op frontaal syndroom zou hier verandering kunnen in brengen) en zegt tegen mij "Mama, ik wil mijn ADHD niet kwijt"....waar hij al mee bezig is op zo'n moment.... tuurlijk willen wij niet dat hij verandert. Janik moet Janik blijven hé. Ik geef hem nog een kruisje en een kusje en blijf bij hem tot wanneer hij in dromenland is.

    Terug op de kamer kan het wachten beginnen... smsjes, telefoontjes... kan me op niets concentreren... het wacht duurt lang.... heel lang.
    Om 3 uur in de namiddag komen ze dan nog zeggen dat we van kamer moeten verhuizen... Twintig minuten later vraag ik of ze eens willen bellen, eerst is hij er nog niet maar even later horen we dat hij toch eindelijk op de intensieve is gebracht.  Ik mag er direct naar toe. De ingreep zelf heeft van 9 tot 14 uur geduurd, daarna moest hij dan nog wakker gemaakt worden en een aantal tests ondergaan.

    Hij ziet er niet echt goed uit... schudden en beven, wat koorts,hoge bloeddruk en hartslag, hij is ook misselijk, maar dit alles is niet echt abnormaal. De arts zegt dat volgens de anasthesist toch alles vrij vlot is verlopen: er zijn geen bloedingen geweest en geen complicaties. De tests wijzen ook al uit dan hij momenteel geen verlammingsverschijnselen, dat is toch al goed nieuws. Voor de andere mogelijke gevolgen zoals coördinatie problemen en fontaal synsroom is het natuurlijk nog even afwachten. Ik heb de professor ook nog niet gezien en op intensieve konden ze ook niet zeggen of de professor zijn doel bereikt heeft, namelijk meer dan 50% emboliseren zodanig dat dit maar één keer zou moeten gebeuren en we voor de vakantie nog kunnen overgaan tot de stereotactische bestraling. In hoever dit geslaagd is weet ik dus niet. Overmorgen gaan ze ook nog een MRI doen om te zien of er toch geen bloedingen meer geweest zijn en het resultaat te zien.

    Tibo was ook mee op de intensieve , maar was nogal onder de indruk en door de spanning van de dag was hij plotseling onwel en hebben ze hem daar even op de grond gelegd om hem terug op zijn postitieven te brengen. Moest ik plots 2 zonen in de gaten houden. Hij is nu met mijn nicht mee naar huis en komt morgen vroeg terug mee supporteren.

    Maar Janik reageert voor de rest redelijk goed...Ik mag nu nog van 20 tot 21 uur bij hem.... Ik zal van iedereen een dikke knuffel gegeven.  Hij blijft tot morgen op de intensieve. Hopelijk weten we dan weer wat meer nieuws....
    ... toch al een grote last van mijn schouder en dank voor jullie morele steun... Ik kon het voelen tot hier ;-)


    .... tot morgen.





    20-04-2015 om 22:43 geschreven door Mama Chris



    Archief per week
  • 06/07-12/07 2015
  • 29/06-05/07 2015
  • 01/06-07/06 2015
  • 25/05-31/05 2015
  • 11/05-17/05 2015
  • 04/05-10/05 2015
  • 20/04-26/04 2015
  • 13/04-19/04 2015
  • 06/04-12/04 2015
  • 30/03-05/04 2015
  • 09/03-15/03 2015
  • 02/02-08/02 2015
  • 12/01-18/01 2015
  • 15/12-21/12 2014
  • 01/12-07/12 2014
  • 24/11-30/11 2014
  • 03/11-09/11 2014
  • 27/10-02/11 2014
  • 15/09-21/09 2014
  • 08/09-14/09 2014
  • 01/09-07/09 2014
  • 28/07-03/08 2014
  • 21/07-27/07 2014
  • 14/07-20/07 2014

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs