Zij legt ons uit dat Janik een hersen-AVM heeft. Een arterioveneuse malformatie. Een bloedvatafwijking dat aangeboren is. Er is iets misgegaan tijdens de aanleg van de bloedvaten. We krijgen een hele uitleg te verwerken.

Omdat dit dus ook de oorzaak is voor de epilepsieaanval, moet hij toch starten met medicatie om epilepsieaanvallen te voorkomen. Meestal wordt zo een AVM pas ontdekt tussen de leeftijd van 20 en 40 jaar, meestal na een hersenbloeding. Een geluk bij een ongeluk dus dat Janik een epilepsieaanval gehad heeft. 

Zij wijst ons ook op het feit dat Janik er met de tijd meer last van zal krijgen als er niets gedaan wordt.... verlammingsverschijnselen, coördinatiestoornissen, gedragsveranderingen (frontaal syndroom) door de ligging van het AVM. 

We worden in september terug verwacht, om bij haar te bekijken of de medicatie aanslaat en bij de neurochirurg om te bespreken wat we kunnen doen. Ze geeft ook al mee dat we ook nu al best bellen voor een afspraak voor een angiografie. Dit laatste kan wel niet in het regionaal ziekenhuis.

Voor Janik is het allemaal moeilijk de vatten. Eens we de parking van het ziekenhuis verlaten, wil hij er niet meer over praten. Hij kan het ook niet goed hebben dat ik er met andere mensen over praat. Hij heeft nog een lange weg te gaan.

Samen met de papa gaan we 's morgens eens uitgebreid ontbijten. Het is dinsdag, marktdag.

Het is dus de eerste werkdag van de week dat ik mag bellen. We staan er eigelnlijk niet bij stil dat er iets zou mis kunnen zijn. Het was trouwens ook maar een standaardonderzoek na een eerste epilepsieaanval.

Tijdens het ontbijt zelf krijgen we al telefoon van de neuroloog. Geen goed teken, als die onmiddellijk zelf bellen.

Ze vraagt of we diezelfde dag nog kunnen komen. Er is een aangeboren bloedvatafwijking vastgesteld en dat dit een ernstige situatie is. Het dringt nog niet echt door... beseffen ook niet goed wat er eigenlijk aan de hand is. Omdat het die dag nogal moeilijk kan, maken we een afspraak voor donderdag. 

Hij is net geen 15 als hij tijdens een bezoek aan de tandarts een epilepsie aanval krijgt, nadat hij het spuitje kreeg voor de plaatselijke verdoving. De tandarts belt onmiddellijk naar de huisarts want dit is de eerste keer dat hij dit ziet. Patienten vallen al een flauw, maar dit was toch wat anders.

Af en toe heeft Janik aan dat hij hoofdpijn heeft of steken in de hartstreek.

Na wat rusten gaat dit wel steeds over.

De huisarts verwijst ons door naar de neuroloog : zijn redenering is, ofwel is er echts iets aan de hand, of anders zijn we dan toch gerustgesteld.

Beging juni 2014 gaan we dan naar de neuroloog. Ze doet de nodige tests, maar ziet op het eerste zicht geen echt probleem. Na een eerste epilepsieaanval wordt in dat geval dan ook nog niet met medicatie gestart.

Maar.... om zeker te zijn dat er geen secundaire oorzaak is, moeten we toch een MRI laten maken..die kan doorgaan 16 juli... de week erna kunnen we bellen voor de resultaten.