|
Om middernacht ... eindelijk thuis...
Rond 22u20 kwam de verpleegkundige mij zeggen dat ik even (alleen en dus spijtig genoeg mocht Tibo niet mee) naar de ontwaakzaal mocht gaan omdat het toch nog wel even kon duren voor Janik terug op zijn kamer zou zijn. Ik ben toch een half uurtje bij hem mogen blijven. Daar vertelde ze dat hij toch van iets voor twee uur tot na de negenen in slaap geweest is. Alles was vlot verlopen en de professor uit UZGent was, zoals beloofd, aanwezig.
Janik had eerst last van hoofdpijn, maar met een pijnstiller ging dat beter. Toen ik hem ernaar vroeg, zei hij dat het vooral het gevoel was ... "het voelt nu lichtjes anders in mijn hoofd". Hij was nog wel versuft, maar was Janik zelve .... vragen om morgen zijn snoepjes niet te vergeten, als ik hem niet goed verstond ... zeggen dat ik een hoorapparaat nodig heb... Hij kon zich wel niet goed leggen met al die slangetjes en draden, maar daar is hij normaal gezien morgen weer vanaf.
Hij was wel rustiger na de narcose dan vorige keer, al bleek hij 's middags het wel redelijk lastig te hebben en heel nerveus was in de OK.
Tibo zei: "mama, dit was de langste dag van mijn leven ... en het rare is, ik ben nog niet moe". De spanning zal ook bij hem nog in zijn lijf zitten.
Morgenvroeg kan ik al even bellen na de ochtendronde van de dokters om te weten hoe de nacht verlopen is en wanneer hij naar huis mag...
... nu gaat de mama "slapen" ... met de GSM naast het bed ...
07-07-2015 om 21:20
geschreven door Mama Chris
|
