De postbode is één van de belangrijke mannen in mijn leven. De doffe plof die hij soms veroorzaakt in de brievenbus is nl. vaak de oorzaak van véél papierplezier. Eén van de laatste plezierige ploffen was afkomstig van de Stichting Handboekbinden (vroeger dit jaar ontstaan uit de fusie van de Stichting Boekbehoud en de Nederlandse Handboekbindersliga). Als je je aanmeldt als donateur van de Stichting, krijg je nl. een welkomstgeschenk dat er mag zijn: het bevat een vulpotlood, een geo-driehoek, een vouwbeen, een meter dubbel kapitaalband (dus eigenlijk twee meter), een bistourihandvat en een pakje vervangmesjes, een boekbindersnaald (vind je echt nergens, alleen in gespecialiseerde boekbinderszaken), een blad sierpapier, een adresboekblokje dat nog een mooi omslag moet krijgen, èn het tijdschrift Handboekbinden (informatief, mooi gelay-out, veel kleurenfoto's). Aan te raden voor iedereen die het boek en het maken van boeken een warm hart toedraagt.
Nog in het Designmuseum een tentoonstelling van juwelen van Hermann Jünger (1928-2005). Jünger maakte juwelen met o.a. gevonden voorwerpen, die absoluut het bewonderen waard zijn. Kijk maar eens op Google Afbeeldingen (zoekwoord Hermann Jünger). Maar deze weblog gaat over papier: de toelichting bij de juwelen vind je niet in of op de vitrinekasten, maar op een A2-blad dat bij het begin van de tentoonstelling op een pallet, in een stapel van ongeveer een halve meter hoog, beschikbaar is voor elke bezoeker die er eentje wil (als er tenminste geen moeë Nederlander op neergestreken is, wachtend op zijn eega ...).
"En iedereen ging op z'n mieren zitten" is de lichtjes bizarre titel van een boekje dat een kleine maar erg mooie thematentoonstelling over stoelen in het Designmuseum Gent begeleidt. Ook het boekje is mooi. Het omslag is gemaakt van blauwgroen linnen en bedrukt dik grijsbord. Het grijsbord is aan de buitenzijde niet bekleed. Aan de binnenzijde is het schutblad over het gehele oppervlak vastgekleefd, waardoor je mooi de trekkracht van papier geïllustreerd ziet: het dikke grijsbord wordt door het dunne schutblad in een duidelijk merkbare ronding getrokken. Het boekje wordt er net niet door ontsierd, integendeel. Het vertoont de lichte 'ballonvorm' die zo mooi is bij veel bibliofiele bindingen.
Ook deze is modulair, maar bestaat slechts uit 6 vouwblaadjes. Je mag dat verkleinwoord in dit geval wel letterlijk nemen: het eindproduct is ongeveer 4 cm hoog. Hier is de uitdaging niet een moeilijke assemblage, maar het omvouwen van petieterige strookjes papier en het nauwkeurig plooien van kleine hoekjes.
Op de foto een modulaire origami, d.w.z. een origami die samengesteld is uit verschillende vouwbladen (hier 12). Over het algemeen is het vouwen van de onderdelen bij modulaire origami erg eenvoudig, maar ligt de uitdaging in het assembleren van het eindproduct. Volgens de regels der kunst mag daarbij geen lijm gebruikt worden ... en dit is meteen één van de redenen waarom veel origami-beoefenaars grijze haren vertonen.
De deelnemers aan zo'n vouwworkshop hebben soms een welbepaald project voor ogen. Sommigen zoeken verpakkingen voor hun zelfgemaakte en vlot verkopende juwelen. Anderen zijn een bruiloft met zelfgemaakte uitnodigingen, menukaarten en bedankkaartjes aan het organiseren. Hoe de uitnodiging er dan kan uitzien kun je nog steeds bewonderen in het bericht van 13/07/2008. Het bijhorende bedankkaartje borduurt verder op het idee van de kraanvogel. De kraanvogel is met de figuurzaag uit triplex gezaagd, heeft een grondlaag gekregen, een magneetje op de rug en een handgeschreven bedankje. Hij zich prachtig verpakt in een traditionele Japanse tato.
Kort voor Kerstmis plannen we een workshop 'vouwen'. Deze workshop komt er op vraag van de deelnemers aan de workshop 'papier kleuren' van 28/10/2008. De belangstelling is zo groot, dat we meteen beslist hebben de workshop twee keer te laten doorgaan, één keer op 22/12/2008 (deze datum is dus al zo goed als volzet) en één keer op 23/12/2008 (maar wacht ook voor deze workshop niet te lang om in te schrijven ...). We zullen ons vooral richten op verpakken en presenteren in doosjes, enveloppes, zakjes en schaaltjes, waarbij de inspiratie voor drie vierde uit de origamiwereld komt, en voor één vierde uit andere bronnen. We proberen de groepen te beperken tot 8 deelnemers, zodat iedereen voldoende begeleiding krijgt en voldoende werkruimte heeft. De workshops gaan door in de Kunstkelder van De Gouden Pluim in Gent, van 9.30 tot 16.30, en je betaalt 50, alles inbegrepen (materialen, koffie, water, thee). Suggestie 1: wacht tot na die workshop om je kerstkaarten te versturen en je geschenken in te pakken ... Suggestie 2: als je de workshop 'papier kleuren' gevolgd hebt, breng dan het papier mee dat nog overblijft daarvan, ...
Niet alleen voor de Boekkunstbeurs is de Stichting Handboekbinden de moeite waard. Neem zeker de tijd om de website eens grondig te verkennen, en meld je aan voor de zeer verzorgde en bijzonder informatieve nieuwsbrief.
Het volgende weekend is extra lang, dus je hebt alle tijd van de wereld om naar de 10de Boekkunstbeurs in de Pieterskerk in Leiden te gaan. De Boekkunstbeurs wordt georganiseerd door de Stichting Handboekbinden samen met Drukwerk in de Marge. Het is een mooie gelegenheid om je voorraadje boekbindmaterialen en -grondstoffen aan te vullen, maar je zult er ook je hartje ophalen aan prachtig bind- en drukwerk, aan demonstraties en mini-workshops, en aan een hele reeks lezingen. Meer info.
Op de foto één van de zakjes die Lieve Jacob uit China voor me meebracht. Mooi bedrukt, maar verder niet zo bijzonder, op het eerste gezicht. Tot je hoort waarvoor ze moeten dienen. Het blijken zakjes te zijn waarin namaak-papiergeld verbrand wordt tijdens begrafenisrituelen. (Zouden die blaadjes van gisteren daar iets mee te maken hebben?). Wikipedia leert me meer over dit gebruik: het dodengeld zou verbrand worden zodat de doden het in het hiernamaals zouden kunnen gebruiken. En niet alleen geld wordt verbrand, maar ook papieren huizen, papieren auto's, papieren boten, papieren goudstaven! Als Lieve nog eens naar China gaat, dan weet ik al wat ze mag meebrengen.
Lieve Jacob houdt van verre reizen, en ze houdt van textiel en van papier. En af en toe maakt ze me erg gelukkig door van haar reizen voorraadjes papier mee te brengen. Laatst nog uit China! Een ferme stapel flinterdun papier, vermoedelijk van moerbeivezel, enkele bijzondere papieren zakjes, en een bundeltje lichtgeel geperforeerd en ingesneden papier. Eén probleem: ik kan niets bedenken waarvoor zo'n bundeltje of één zo'n blaadje zou kunnen dienen ... Iemand die het weet?
Eén van de grote papierevenementen is op kruissnelheid gekomen. En ook voor wie niet gaat is er een hapje voorzien: de affiche van de hand van Mark Borgions. Neem even de tijd om hier alle personages en tafereeltjes ervan te bekijken, en doe dan hetzelfde met het spotje dat je hier vindt. Bevalt wat je ziet je wel, dan vind je nog meer op www.handmademonsters.com, de site van Mark Borgions.
In het kastje naast het lijmpistooltje liggen het pyrograafje en het strijkvoetje. Echt waar! Een pyrograaf is een elektrisch toestel met een soort schrijfstift die opwarmt. Je kunt er warmtegevoelige kleurfolies mee overbrengen op linnen en leder, waardoor je alle kanten uitkunt voor de afwerking van boekbanden. De pyrograaf is één van de hulpmiddelen om echt goud op een boekband aan te brengen. Goud-op-folie verwerkt gemakkelijker dan bladgoud, waardoor het aantal werkuren voor het vergulden lager ligt. Maar niet alleen daarvoor is een pyrograaf een goede investering. Wanneer je de schrijfstift vervangt door het strijkvoetje, heb je een ministrijkijzertje, waarmee je alle mogelijke klusjes die warmte nodig hebben kunt opknappen. Zo bestaan er (dure) rolletjes voorgelijmd Japans papier voor papierrestauratie: scheuren worden met dat papier en het strijkvoetje zo goed als onzichtbaar en razendsnel hersteld. Het strijkvoetje helpt ook om ongeregeldheidjes weg te halen uit een linnen bekleding van een boekband (een luchtblaas, bijv.): door de warmte activeer je droge boekbinderslijm weer, en kun je soms de afwerking nog wat verbeteren.
Het lijmpistooltje uit het vorige bericht is van het merk Artemio, van de firma Hubinont Hobby uit Waver. Neem eens een kijkje op de website van deze firma. Je vindt er een schat aan ideeën en massa's technische achtergrondinformatie. Het bookmarken waard, als je het mij vraagt.
De lijm uit een lijmpistool maakt dikke, eerder oncontroleerbare klodders en vervelende lijmdraden. Als ik een alternatief heb, gebruik ik het lijmpistool liever niet. Ik geef de voorkeur aan een dun laagje boekbinderslijm, of aan zuurvrije, dubbelzijdige folie, of aan stijfsellijm. Soms is het lijmpistool echter wel de beste keuze voor een verlijming, voor de kijkdoos uit het vorige bericht bijvoorbeeld: plastic voorwerpen bevestigen op papier of karton lukt anders niet. In De Gouden Pluim heb ik onlangs een schattig mini-lijmpistooltje gevonden, dat perfect voldoet voor die enkele keren dat ik het maar nodig heb. De prijs weet ik niet meer precies, maar die lag rond de 5 à 6 ; de lijmstaafjes kostten ongeveer 2,50 voor een dozijn.
Zijn je kinderen een beetje uitgekeken op het spelen met de Playmobil? Voeg er dan een dimensie aan toe door samen kijkdozen te maken ervoor. De kijkdoos wordt het decor waarin de Playmobilfiguurtjes hun avonturen beleven. Je hebt niet veel meer nodig dan een schoenendoos, veel restjes papier stof, en verder alles wat in een gewoon huishouden te vinden is aan prulletjes en rommeltjes. Heb je een lijmpistool in huis, dan kun je de Playmobilpoppetjes ook stevig vastlijmen zonder dat ze hierdoor beschadigd raken. Op de foto: een onderwatertafereel ...
Leuk aan knutselboeken is dat de inhoud ervan nauwelijks veroudert. De vormgeving kan er wel oubollig beginnen uitzien, maar een goed idee blijft wel een goed idee. Het boekje waar de ideetjes van gisteren en eergisteren uitkomen, komt uit de Kringwinkel (2,50 ). Goede tip voor de herfstvakantie, trouwens. Ga naar de Kringwinkel met je kinderen, doorzoek zelf de boekenrekken, en laat je kinderen elk een klein bedrag besteden aan objecten naar keuze. Succes gegarandeerd, maar laat ze wel op voorhand nadenken over hoe hun Kringding getransporteerd zal moeten worden ...
Weet je als kind nog hoe snailmail werkt in deze tijden van internet en email? Gisteren heb je een poststempel gemaakt, vandaag de postzegels. Neem 1/4 van een A4-blad, en vouw dit in 4. Verwijder het opvangbakje van je perforator, zodat je kunt zien waar je knipt als je hem ondersteboven houdt. Knip telkens halve gaatjes op de rand van de dichtgevouwen blaadjes, zodat je hele gaatjes hebt als je ze openvouwt. Als je nu ook nog zorgt voor mooie tekeningen erop zijn je postzegels klaar, en kunnen alle huisgenoten bestookt worden met brieven en kaarten, zelf gefrankeerd en afgestempeld.
Herfstvakantie, en het weer is niet denderend. Iets leuks om met de kinderen te doen? Ga naar de winkel, en koop een doos lettertjes voor in de soep. Zoek een oude kurk, of een klein blokje hout, en kleef er woorden op in spiegelbeeld met sneldrogende lijm (bijv. Kids Art lijm van Pritt, boekbinderslijm, houtlijm). Nog een laagje vernis erover, en je hebt een redelijk duurzame stempel gemaakt. Voor het stempelen zelf kun je allerlei verfsoorten gebruiken als je geen gewoon stempelkussen in huis hebt (dun laagje aanbrengen met kwastje). En wat doe je terwijl je de lijm droogt en de vernis? Soep maken natuurlijk, mèt lettertjes!
Wanneer Atelier Plano iets te vieren heeft, dan gebeurt dat wel eens bij "jour de fête" in de Brusselsepoortstraat in Gent. De gerechten zijn er origineel en superlekker, de bediening is vriendelijk en goed, zonder veel poespas. Maar misschien zijn we wel gevallen voor dit restaurant omdat de vormgeving van de kaart en de adreskaartjes ons zo charmeerde. Op de foto het adreskaartje: het dient als een soort paperclip voor de rekening en het btw-bonnetje. Alweer een bewijs dat eenvoud tot de mooiste ontwerpen kan leiden.
