Grasduinend in de bibliotheek viel ik op 'Kleine atlas van de troost - 13 plaatsen in België om er weer tegen te kunnen' van Laurens De Keyzer, en meer uit gewoonte dan uit nood sloeg ik de inhoudsopgave open. Wat de Gentse Blaarmeersen in hemelsnaam met troost te maken kunnen hebben, vroeg ik me af. Ondertussen weet ik het, en ben ik een poosje zeer gesmaakt leesplezier rijker. In dezelfde reeks: 'Kleine atlas van de stilte - 23 plaatsen in België om stil van te worden' en 'Kleine atlas van de liefde - 15 plaatsen in België om lief te hebben'.
Hoedenmakers maken hoeden van vilt en van stro, en ze gebruiken pluimen, tule, spelden om ze te versieren. Tot zover reikte mijn kennis van het hoedenmaken tot voor kort. Nu weet ik dat ze ook papier als grondstof gebruiken voor hun hoeden! Papier wordt gebruikt als vervangmiddel voor panama (een erg soepele en sterke, maar dure rietsoort), voornamelijk voor zomerhoeden. Ria Dewilde is de modiste die mij dit allemaal aan het verstand bracht. Zij heeft een winkel waar je ook rustig kunt binnenwandelen als je niet op zoek bent naar een hoed. Sjapoo, Sluizeken 29, 9000 Gent, of www.sjapoo.be.
'Iedereen leest op vakantie' is alweer een uitgave van Stichting Lezen in samenwerking met de NMBS. Vakantieleestips van bekende koppen in een mooi vormgegeven handtasboekje. Om te lezen en bij te houden tot je voorzien van een veilige stapel vakantieleesvoer aan de rest van je rugzak kunt beginnen. Te vinden in de openbare bibliotheek.
Muziekinstrumentenbouwers zijn mensen met een passie voor klank, en voor het beïnvloeden van die klank door variaties in het gebruik van materialen. Af en toe vind je een respectabel aantal van dat soort mensen verenigd op één plek, en kun je het resultaat van alweer een jaar van hun zoektocht beoordelen. Sommigen bouwen contrabassen, en anderen maken ocarina's. Ocarina's zijn kleine blaasinstrumentjes uit gebakken klei. Net wat gemakkelijker te transporteren dan een contrabas, maar natuurlijk wel even kwetsbaar! Nu heeft de ocarinabouwer en passant ook nog eventjes een mooie, functionele, stevige verpakking bedacht voor zijn product: een velletje mi-teintes, 5 rillijnen en 2 nietjes. Meer info over ocarina's op www.ocarinashop.eu.
Of dit: je schept je eigen papier, je zoekt tot je een printer vindt die met dat papier overweg kan, je vouwt je uitnodiging, en je maakt er ook nog eens een bijzondere envelop voor ...
In Sri Lanka worden per dag gemiddeld twee olifanten gedood, omdat ze de oogst van boeren vernielen. Thusitha Ranasingghe wil mens en dier weer samenbrengen. Hij heeft een fabriek opgezet waar al meer dan honderd mensen hun geld verdienen met het produceren van papier van olifantenpoep. Een volwassen olifant eet tot 180 kilo en poept zestien keer per dag. De olifanten die overdag worden ingezet voor sjouwwerk, verblijven 's nachts bij de papierfabriek waar ze eten en slapen. Werknemers van de papierfabriek verzamelen de ontlasting, drogen het (sic) in de zon en koken het (sic). De overgebleven resten worden vermengd met afvalpapier tot een goede pulp. Van tien kilo olifantenpoep kun je 120 vellen papier maken, of zestig vellen karton. Door zout toevoegingen (sic) krijg je de juiste kleur. Lanka Lamai (kinderhulp Sri Lanka) importeert het papier met de merknaam 'Maximus'. De Wereldwinkel is één van de verkooppunten." Met dank aan de taalraadsvrouw voor het kritisch lezen van dit citaat.
De website van Lankalamai is een beetje rommelig en druk, en niet alle links werken. Maar ik ben wel nieuwsgierig naar de 'boekjes van olifantenpoeppapier' die ze verkopen ... Hier te bekijken.
Onze Gentbrugse wereldwinkel staat bekend voor de mooie collectie wenskaarten die we er verkopen. O.m. de Floris-wenskaarten gaan als zoete broodjes de toonbank over. Veel goedkoper dan de wenskaarten die je in de blitse winkels in het stadscentrum vindt, en met een flinke scheut solidariteit en milieubewustzijn. Gedrukt op kringlooppapier, met inkten op basis van soja- en lijnzaadolie, en 10% van de winst die naar ziekenhuizen voor arme boeren in India gaat. Bezoek de Floris-website als je er meer over wilt weten.
Een rustige winkelbeurt als vrijwilliger in de wereldwinkel levert altijd papieroogst op. Om het uur valt de muziek uit wegens cd ten einde, en moet je als winkelier op zoek naar iets nieuws. Steevast springen de hoezen van Putumayo, het wereldmuzieklabel, in het oog. Vrolijke kleuren, stripachtige illustraties, en de levensvreugde spat eraf. Net als van de muziek trouwens. De website Putumayo World Music geeft een voorsmaakje op zowel het visuele als het auditieve plan.
Er ligt een nieuwe cd van Sigur Ros in de winkelrekken. Voor het zover is, is het altijd nieuwsgierig uitkijken naar wat de vormgevers er dit keer van gemaakt hebben. De hoes is weer erg mooi: een eenvoudig dubbelgebouwen kartonnen mapje met wazige foto (slanke blote mensen steken hollend een snelweg over richting groene heuvels); de cd dan: hemelsblauw bedrukt, en naar goeie gewoonte zonder enige tekst erop. En nog iets: ook de muziek is de moeite waard. Sigur Ros treedt trouwens twee keer op in België deze zomer (vandaag in Werchter, en later op Pukkelpop) - ik zal er minstens één keer bij zijn. Op eighteen seconds before sunrise, de officiële Sigur-Ros-website, vind je beelden en geluidsfragmenten.
Lieve fee Martine bracht papieren lantarentjes mee als geschenk naar het eerste open papieratelier. "Onveilig", denk je? Valt best mee, want ze had daarvoor speciaal lantarentjespapier gebruikt, dat moeilijk ontvlambaar is. Het heet 'folia-papier', en het wordt gemaakt door de Duitse firma Bringmann. Meer info op www.folia.de.
Grote vakantie, en de klassieke bestellingen voor deze periode beginnen binnen te lopen: vergaderschriften, agenda's, ... Eéntje is al afgewerkt: het bevat 200 gelijnde bladen formaat A4, en het omslag is bekleed met papier en schapenleder. Ook de kapitaalbandjes zijn uit schapenleder, en het leeslint is rood met een fijn blauw streepje.
Atelier Plano mag sinds kort met de nodige fierheid zeggen dat het geleid wordt door één van de afgestudeerden van zo'n boekbindersopleiding. Afstuderen als boekbinder-boekvergulder betekent dat je zo'n 4 à 5 jaar lang, 2 halve dagen per week bezig bent met de theorie en de praktijk van het ambacht. Je begint met een jaartje commerciële en eenvoudige boekbindtechnieken: een map met linten, een bureau-onderlegger, een gelumbeckte stapel A4-tjes, een gespiraleerde syllabus, een cahiersteekje, een Japanse 4-hole-binding, een zelf in elkaar gezette doos bekleed met stof, een gebrocheerde binding, een ingekast boek met rechte rug en een ingekast boek met ronde rug (ook uitgeversband of bandzetter genoemd). In dat eerste jaar leer je ook met linnen, skivertex en rexine bekleden, en verwerf je grondig de basis van het werken met papier en karton. Je kunt hier stoppen, want je hebt hiermee het certificaat van hulpboekbinder behaald, èn onvoorstelbaar veel geleerd. Na die eerste modules kun je echter ook verdergaan voor het eindcertificaat boekbinder/boekvergulder met registerband, bradel, eenkaternbinding, Franse band, kloosterband, perkamenten band, concertinabinding, boekenbeschermers, en met etikettendruk, boekbanddecoratie en manueel boekvergulden. Moeilijke technieken, arbeidsintensieve bindingen, werken met leder, perkament, bladgoud, goudfolie, ... Heb je er dan nog niet genoeg van, dan kun je ook nog twee facultatieve modules gaan volgen die over hedendaagse boekbindtechnieken gaan en over het bewerken van boekbekledingen. De opleiding aan de Offerlaan in Gent is een schitterende en veelzijdige opleiding, die veel ruimte laat voor eigen creativiteit, en die fantastische lesgeefsters heeft die al hun kennis willen delen en doorgeven. Waarvoor dank!
Ondertussen is in Brussel de tentoonstelling 'studenten stellen voor' geopend. De tentoonstelling heeft plaats in de Bibliotheca Wittockiana (Bemelstraat 23, 1150 Sint-Pieters-Woluwe), toont werk van studenten van 6 verschillende boekbindersopleidingen in Vlaanderen en Brussel en loopt nog tot 30 augustus.
Ik ben lang geleden opgehouden met mijn huis-, tuin- en keukenprinter te gebruiken voor werk dat àf moet zijn. Print- en copyzaken hebben veel betere printers dan ik me ooit zal kunnen veroorloven, en klaren de klus bovendien stukken goedkoper dan ik ooit met mijn eigen printertje zou kunnen. Het mooie kleurendrukwerk hieronder over de 'open papierateliers' is gemaakt bij 'Printing Shop Graphics'. Heel eenvoudig: je stapt de winkel binnen met je USB-stick waarop je pdf-documentje staat, de (vriendelijke) meneer van de winkel opent je documentje en print het zo voordelig mogelijk uit. De kwaliteit van het drukwerk is zeer goed, de prijzen zijn redelijk, en je krijgt een behoorlijke korting met lerarenkaart. 'Printing Shop Graphics' vind je op de Ajuinlei 27, 9000 Gent (in de buurt van Schleiper en Lesaffre), en op www.ajuinlei27.be.
Over het algemeen vind ik de gewoonte om tekeningetjes uit een servet op iets anders te plakken nogal verfoeilijk: soms ontstaan daar dakpannen uit die je dan naast je voordeur moet hangen, en dan moet je ook nog op zoek naar een stuk of wat pompoenen en een bussel wilgentenen, of naar zo'n afschuwelijke bloempottenman, ... Arme postbode, die al dat geweld welgemutst moet doorstaan. Het boekje hieronder gaat ook over stukjes servet kleven, maar het kon me wel bekoren. Ik heb nog nooit stukjes servet op een theelicht gekleefd, maar ik wil wel eens zien wat er mee gebeurt als je het kaarsje aansteekt. En als idee voor een geboortecadeautje heeft het wel iets, of voor rond kerstmis, als het kitschgehalte toch net wat groter mag zijn. 1,99 in De Slegte.
