Het was weeral even geleden dat ik Stan Van Samang nog eens voor de microfoon had gehad… Toegegeven, hij blijft met stip mijn favoriete BV om te interviewen: een spraakwaterval en het gaat er steeds losjes aan toe… Maar of het nu een goed idee was om hem een paar vragen te willen stellen na een echte Ladies Night - waar Stan als enige man te gast was om 2000 vrouwen te plezieren - laat ik toch in het midden… Stan had veel te vertellen… Maar was vooral nog onder de indruk van de horde vrouwen en daarom werd het een vreemd maar vrolijk interview!


Stan, 2000 vrouwen, jij daartussen, wat doet het met een mens?
(begint te stotteren)

Sprakeloos?
(lacht) Ja, wat moet ik daar nu van zeggen? (grijnzend) Het blijft een vreemd gegeven. De weinige mannen die zich hier bevinden, zijn hier om te werken. Dus je ziet overal alleen maar vrouwen. (lacht) Dat is vreemd… doch behoorlijk aangenaam (lacht).

Was je bang om naar hier te komen? Belaagd te worden door al die vrouwen?
Neen (lacht). Maar de eerlijkheid gebied mij van te zeggen dat ik niet op voorhand wist dat het er 2000 gingen zijn. Ik vermoed dat ze mij dat wijselijk verzwegen hebben (lacht) … Ik heb geen schrik van 2000 vrouwen, hoor, (stoer) I can handle it! (lacht) Nee, waarschijnlijk niet…

Je moet met iedereen op de foto, je lachspieren raken op de duur verkrampt… Dat hoort erbij?
Ja, dat hoort erbij. Ik had daarnet wel een heel hoog Sinterklaasgevoel. (lacht) De troon… en kindjes die tot bij u komen,(lacht). In dit geval waren het vrouwen die op de foto kwamen. Maar dat is dus zeker niet onaangenaam (lacht).

Vind je het niet vervelend dat ze ongevraagd hun benen over jou zwieren?
Goh, ik denk dat ik hetzelfde zou doen (lacht). Stel dat daar een vrouw zou zitten en er 2000 mannen zouden op afkomen, dan zouden die mannen ook rare toeren doen, mezelf incluis. Ik zou ook wel op een schoot durven gaan zitten en mij neervlijen. Dus ik vind het niet erg dat die vrouwen dat bij mij doen. (grijnst)

Hoop je hier nu enkele mensen overtuigd te hebben om naar de Lotto Arena te komen op 14 februari?
Van mij mag dat, ja (lacht).

Er wordt bewust met de kaartjes van de Lotto Arena gewerkt om handtekeningen op te zetten?
Ja, uiteraard: vanaf nu is alles Lotto Arena. Maar eigenlijk zijn die kaartjes een heel jaar lang… Het is niet zo dat we vandaag bewust kwamen rekruteren voor de Lotto Arena. Al zou ik het wel leuk vinden als die vol zit, dus elk extra ticketje verkocht, is mooi meegenomen.

Hoe lopen de voorbereidingen?
Het krijgt stilaan vorm, we zijn er ook al een tijdje mee bezig. De voorbereidingen vragen veel tijd, ook de details. We organiseren het bovendien zelf dus er komt veel meer bij kijken dan ‘een concert doen’. Niet dat dat minderwaardig is, maar in de Lotto Arena kruipt simpelweg een pak meer werk dan in een optreden voor een festival. Ik begin er al van wakker te liggen, van de Lotto Arena, dus dat komt wel goed (lacht).

Wil je al een tipje van de sluier oplichten?
Neen (lacht).

Is dat niet wat egoïstisch om ons dat te onthouden?
(lacht) Neen.

Geef ons dan een goeie reden waarom we moeten komen naar de Lotto Arena. Of zal het weer hetzelfde zijn als vorig jaar?
Neen, het zal niet hetzelfde zijn als vorig jaar.

Een paar mensen hier willen misschien wel komen naar je concert maar het feit dat het op een zondagavond is, houdt hen tegen.
Maar daarna is het krokusvakantie, dat is perfect (lacht).

Niet iedereen heeft vakantie, Stan.
(ernstig) Ja, dat is waar. Maar in alle eerlijkheid… (grijnst) … wie gaat er nu om 23u slapen? Ppfff, ik weet het niet (lacht). Kijk, de verkoop is gestart en dat loopt behoorlijk, dus ik hoop dat we hem vol krijgen. Allez serieus, wat moet ik nu zeggen? (lacht)

Geef ons één ding waarom we zeker moeten komen…
(denkt lang na)

Om jou een plezier te doen? Omdat het supergoed gaat zijn?
Ja, zoveel is zeker! (lacht en denkt opnieuw lang na) … Ik ga vliegen!! Ja, ik ga vliegen!

Aha?
(lacht) Nee, het is niet waar, ik ga niet vliegen. (lacht en zucht diep) Een tipje van de sluier van de Lotto Arena? Dat gaat echt niet.

Geen tipje van de sluier, een reden waarom de mensen moeten komen naar de Lotto Arena…
(enthousiast) Voor zij die geweest zijn vorig jaar, kunnen zeggen ‘het was evengoed als vorig jaar’. Voor zij die niet geweest waren, kunnen zeggen ‘ik kom volgend jaar terug’… Want wie weet, WIE WEET, komt er in 2011 nog een Lotto Arena… Als het van mij afhangt zeker wel, maar er zijn natuurlijk nog andere factoren die daarin meespelen.

Zou het niet eens leuk zijn om een akoestische set met Eric Melaerts te doen, waar jullie al zo lang over spreken?
Ja, en die komt er binnenkort aan! Wanneer is nog niet heel duidelijk. Weet je, dat is iets wat een beetje gegroeid is uit goesting. Eric en ik hebben ook een paar keer uit noodzaak iets moeten ineensteken. Het is niet zo dat we 2 uur materiaal hebben, maar dat kan nog komen. Het is sowieso veel te leuk om niet te blijven doen.

Dat is geweldig goed nieuws.
(lacht) Vind ik ook. En we gaan het spelen in de kleine knusse dingen. Dat is heel leuk voor mezelf, voor Eric en hopelijk ook voor de mensen die gaan komen kijken.

Is het de bedoeling om tijdens de zomer ook nog gewone optredens te gaan doen?
Ja hoor, absoluut.

Met een nieuwe cd?
Mh, voor de zomer zal dat niet meer lukken. Ik ben wel bezig aan de nieuwe plaat. Er kruipt weliswaar ook veel tijd in. Maar ze komt er zeker.

En een nieuwe single?
(geheimzinnig) Daar kan ik helaas niets over vertellen.

Hoe zit het met je acteercarrière ondertussen?
Wel, ik ben momenteel aan het draaien voor David, waar ik een kleine doch zeer belangrijke rol in heb (lacht). Het was een geweldig weerzien met de ex-collega’s van Wittekerke. Toen ik hoorde met wie ik veel mocht samenspelen, was ik een heel gelukkige mens. Het is erg leuk om te doen. Ik denk dat we nog tot mei draaien. En vanaf december ben ik te zien in 71° Noord. Maar dat is natuurlijk niet acteren, dat is reality (lacht).

Wil je ook daarmee reclame maken voor de Lotto Arena?
Nee, moest dat mijn beweegreden geweest zijn, kwam ik na twee dagen huilend terug (lacht). Het was echt iets voor mij, ik had daar ongelofelijk veel goesting in, in zo een avontuur. Het was fantastisch: daar mogen ze mij dus altijd voor bellen!

Stan in Lotto Arean, 14 februari 2009 – tickets: www.teleticketservice.com
Stan in David, elke werkdag op vtm, 18u25
Stan in 71° Noord, vanaf 13 december op vtm 

Interview: Kim Wauters
Foto: Sabrina Wille

2000 vrouwen en 1 man, dat was ongeveer het concept van Ladies Night in Intratuin in Olen, gisteravond.  Intratuin is een keten van tuincentra, voornamelijk gelegen in Nederland, maar er zijn ook enkele vestigingen in België.  Allemaal vierden ze gisteravond Ladies Night, maar niet iedereen kreeg een heuse BM over de vloer… Bekende Man.  In Aarschot mocht Roel Vanderstukken de vrouwen een extra pleziertje bezorgen, in Olen was dit de fijne taak van Stan Van Samang. 

Als echte Mediawatchers-ladies wilden wij graag aan den lijve ondervinden hoe het er op zo een avond aan toe gaat.  Wij kozen voor de vestiging van Olen om er de sfeer te gaan opsnuiven.

Dat de dames op en top verwend werden, staat buiten kijf: bij het toekomen stonden de glaasjes schuimwijn te blinken en er was genoeg voor iedereen.  Stan Van Samang stond zijn deernen op te wachten aan de ingang.  Wie zin had, kon met de populaire zanger op de foto.  Voor de rommelende maagjes was er al meteen goed nieuws: ze konden hun buikje rondsmullen aan lekkere hapjes om vervolgens alles door te spoelen met opnieuw een glaasje schuimwijn naar keuze.  Er werd gedemonstreerd hoe een Zumbales eruit ziet, hoe je je voetjes moet verzorgen, … Er was make-up, Tupperware, ... Buiten kleding was er tussen de duizenden bloemen en planten alles te vinden wat een vrouw een beetje interesseert .  Allemaal zeer leuk, en voor elk wat wils.   Maar het moet gezegd… Naast de eet- en drankstandjes was toch wel ‘het Stanstandje' het meest aanlokkelijk voor de vrouwen.  Hij poseerde er gewillig met iedereen die zich aanbood.  Dat sommige dames van dit uitgelezen moment gebruik maakten om zich dicht tegen Stan aan te vlijen, vond hij helemaal niet erg ‘Ik zou ook mijn been over hen zwieren, moest ik in hun plaats zijn.  Zet daar zo eens een vrouw, en 2000 mannen… die zouden ook rare dingen doen, mezelf incluis.  Ik zou eveneens op een schoot durven gaan zitten en mij neervlijen.  Ik vind dat dus niet erg dat dat gebeurt.’. 

Stan wist trouwens niet op voorhand dat het 2000 vrouwen gingen zijn… ‘Dat hebben ze mij bewust onthouden, vrees ik.  Maar ik heb geen schrik van 2000 vrouwen, I can handle it!’ … ‘Toch niet’, voegde hij er lachend aan toe.  Al heeft hij het toch wel prima overleefd.

‘Ik had eigenlijk vooral een heel groot Sinterklaasgevoel’, grapte hij nog, ‘op een troon zitten en allemaal kindjes die tot bij jou komen, in dit geval vrouwen voor een foto.’  ‘Maar dat was zeker niet onaangenaam’, grijnsde hij met pretlichtjes in de ogen.

Wat Stan ons nog allemaal te vertellen had over zijn toekomstplannen en de Lotto Arena (waar hij op 14 februari 2010 zal staan, nvdr), lees je zeer binnenkort op deze site!

Een grote pluim trouwens voor de puike organisatie van Intratuin, met speciale aandacht voor bedrijfsleider Bart en zijn team in Olen.  Dankzij hen is de avond in Olen vlekkeloos verlopen en gingen 2000 vrouwen met een grote smile naar huis!

Nee, Clouseau heeft geen eigen merk van treinen op de markt gebracht. Wel legde de NMBS vandaag eenmalig een trein in, speciaal voor Clouseau, ter promotie van hun nagelnieuwe cd ‘Zij aan zij’. De trein diende zich aan een ultrastrak uurschema te houden, want de bestaande treintrajecten mochten geen hinder ondervinden. Dit strakke schema lukte wonderwel. Volgende stations stonden op het programma: Oostende, Brugge, Kortrijk, Gent Sint-Pieters, Brussel Zuid, Mechelen, Brussel Luchthaven Nationaal, Leuven, Hasselt en Antwerpen-Centraal. 

De morgenstond heeft goud in de mond, moeten Koen en Kris Wauters gedacht hebben. Vandaar dat ze rond 6u ’s morgens in Oostende reeds hun keel hadden gesmeerd en de instrumenten uit hun slaap hadden gehaald. Ook muzikanten Vincent Pierins, Frank Michiels en Tom Lodewijckx hadden een korte nacht. En het belangrijkste, dat ook de fans vroeg uit hun warme bedje wilden komen om hun idolen aan het werk te zien, bewees toch de circa 150 man die toen al in Oostende stond.
Ondergetekende zag dat vroege uur niet zitten maar sprong in Gent mee op de trein. Ondertussen hadden de broertjes Wauters reeds Brugge en Kortrijk achter de rug.

Van de hele trein werden vier wagons gebruikt: in de eerste zaten de Clouseautjes, muzikanten en crew. In wagon twee en wagon drie mocht de pers plaatsnemen en de vierde was voor de fans (tenminste als je het geluk had een wedstrijd te winnen). Op die manier is het natuurlijk fijn reizen… plaats zat en een trein die rustig bolt, het gezelschap van Vlaanderen populairste groep en op elke stopplaats een ultrafijn concertje. Zo spoorde ik met plezier mee naar Brussel Zuid, Mechelen en Brussel Luchthaven. De sfeer tijdens de concertjes was toch wel bijzonder te noemen. Toevallige reizigers bleven verbaasd kijken naar de muzikale broers, meisjes sloegen kreetjes ‘oh Koen Wauters!’ en anderen haalden verrukt hun gsm boven om het nieuws door te sms’en of mensen thuis te laten meeluisteren.

Tijdens de treinritten stonden Koen en Kris graag ter beschikking van alle media. Iedereen was welkom: van De Rode Loper tot een studentenwebsite.
Ik had een fijn gesprek met Kris. Broer Koen was gespeeld teleurgesteld dat hij niet mocht deelnemen aan het interview, maar daarmee kon hij zich even laten zien in de wagon van de fans. Met Koen had ik op de persvoorstelling van ‘Zij aan zij’ trouwens al een gesprek (zie 21-10-2009). Kris had heel wat te vertellen. Het viel op hoe dolenthousiast hij was over de nieuwe cd. ‘De plaat moest normaal al af zijn in april, daarmee dat we een zomertour gepland hadden. Maar ik was niet tevreden over hoe de cd klonk, ik wilde meer tijd, daarom is ze nu pas uitgekomen. Nu ben ik er content van.’ Er komt ook een nieuwe zomertour… ‘We willen de plaat zo graag live spelen’, aldus Kris, ‘we gaan volgende zomer weer de hort op’.
Er wordt soms gezegd dat Kris het echte brein achter Clouseau is maar zo ziet Kris dat niet: ‘We zijn met twee en we hebben elk onze taken en dingen die we graag doen. Ik sta graag achter de knoppen, Koen niet.’ Er volgt een heel gesprek over Kris zijn passie voor muziek, Koen die in geen velden te bespeuren was als Kris en Hans Francken (producer ‘Zij aan zij’, nvdr) een hele week lang verschillende drums uitprobeerden voor een song, en over de ongelofelijke goesting dat Kris heeft om alweer aan nieuwe nummers te beginnen.
Ik ben benieuwd naar wat Kris een mijlpaalsong vindt uit hun repertoire. “’Daar gaat ze' is een mijlpaal, dat dateert uit een heel belangrijke periode. Ineens waren er overal gillende meisjes, ze waren overal, wij waren overal. ‘Nobelprijs’ was het begin van een nieuw tijdperk: geen gillende meisjes meer maar wel muzikaal erg veel waardering. ‘En Dans’ is weer een nieuwe periode, we probeerden een nieuwe stijl.”
Ook de nieuwe cd klinkt anders. Kris beaamt dit: ‘Het blijft nog steeds Clouseau, het is herkenbaar, maar we hebben toch getracht van vernieuwend uit de hoek te komen. We vinden zelf dat het erg verrassend klinkt.’

Wie mee spoorde met de Clouseau Express kreeg gratis een retourticket. Van Brussel Luchthaven zoefde ik terug naar Gent. Voor mij was het lang geleden dat ik nog op de trein had gezeten maar voor Koen en Kris was het anders. Koen neemt af en toe wel eens de trein, met de kindjes. Zij zijn immers dol op treinritjes. Voor Kris was het toch alweer twee jaar geleden dat hij de trein nam. Met de auto mee spoorde hij naar Engeland om te gaan racen maar in België pendelt hij liever met de auto omdat hem dat makkelijker op alle tijdstippen overal brengt.
Gelukkig namen beide heren vandaag wel de trein: ze zorgden voor een pak glunderende gezichtjes in de tien stations!

Op de persvoorstelling van de nieuwe cd van Clouseau was er tijd om de broertjes Wauters even aan de tand te voelen… Kris was op dat moment in gesprek met een collega-journalist, dus kroop ik gezellig met Koen op een bankje… In een hoekje ontstond dit fijne gesprek met Vlaanderens meest begeerde man…

Jullie tiende Nederlandstalige CD is een feit. Waar blijven jullie de inspiratie halen?
Uit alles wat ons omringt. Uit ons hoofd. Uit elkaar. Kris schrijft samen met andere schrijvers en die inspireren op hun beurt elkaar. Ik stond tijdens het fitnessen te praten met mijn Waalse vriend, we hoorden een berichtje op de radio en zo ontstond ‘Leve België’. Soms komt het gewoon uit toevalligheden. Of uit feiten. De Dakar ging niet door voor mij en zo werd gedacht over een vervolg op ‘Bergen en Ravijnen’. Ze wilden schrijven over mijn nieuwe situatie.

Het valt op dat ‘Heimwee’ echt over jou gaat, terwijl jij er zelf niets aan geschreven hebt.
Dat klopt, maar als er iemand is die mij heel goed kent, dan is het wel mijn broer Kris. Dus dat kan perfect. Als bijvoorbeeld Frank Vanderlinden een nummer schrijft voor ons, dan schrijft hij dat niet alsof het voor De Mens zou zijn. Dan schrijft hij dat met ons in zijn gedachten. En dat hoeft ook niet altijd echt op onze persoon geschreven te zijn. Met ‘Als er ooit iets fout zou gaan’, heb ik hoegenaamd niets te maken, ik heb het niet geschreven en het gaat niet over mij. Integendeel, ik was kwaad omwille van die tekst. Allez, kwaad… ik vind die gast in die tekst een lafaard, die heeft geen ballen aan zijn lijf. Maar Kris heeft gelijk: er zijn veel mensen die zich in zo een situatie bevinden. Ze voelen zich niet meer goed in hun huwelijk maar ze hebben kinderen en een huis. Ze durven dus niet naar hun vriendin te stappen, hoewel ze weten dat ze daar gelukkiger zouden zijn. Dat is heel moeilijk om die stap te zetten. Maar ik heb zelf zoiets van ‘heb toch de kloten aan uw lijf om weg te gaan’. Dit alles om maar te zeggen dat een nummer iemand heel erg kan aanspreken, maar dat het niet over die persoon hoeft te gaan.

Vind je het belangrijk dat de nummers iedereen aanspreken?
(kordaat) Nee. (denkt na) Nu ja, volgens mij zal ‘Zij aan zij’ veel mensen aanspreken, het zal hen ook steunen. Het is een hoopvol nummer, en het geeft hen gevoel van er niet alleen voor te staan. En dat kan zijn in werkomstandigheden, in vriendschap, in ziekte. Het is heel open wat dat betreft. ‘Heimwee’ gaat daarentegen over Parijs – Dakar. Dat gaat dus over niet veel mensen want niet veel mensen rijden Parijs – Dakar (lacht). En toch vinden velen het een toffe song.

Het zou kunnen gaan over een vakantieliefde…
(enthousiast) Oh ja, perfect! Dat is zo leuk: iedereen moet, liefst van al, de interpretatie van de tekst voor zichzelf invullen. Daarom is het soms zo spijtig dat ik in interviews de teksten van een liedje ontleed. Ik ben blij dat jij bij ‘Heimwee’ aan uw vakantielief denkt, en niet aan Parijs-Dakar (lacht).

Vele groepen gaan na een aantal jaar uit elkaar. Jullie hebben al een paar oorspronkelijke leden achterwege gelaten, de broers blijven over. Is die broederband de reden van jullie voortbestaan?
Er zijn natuurlijk veel redenen waarom groepen stoppen. Dat kan te maken hebben met uitgekeken raken op elkaar, niet meer geïnspireerd zijn en dus geen toffe platen meer maken. Dat kunnen vrouwenkwesties zijn, geldkwesties, drugskwesties, … Soms is het ook gewoon op. Bij ons is het echt nog niet op! We voelen we dat des te meer wanneer we zo een soort plaat maken waarvan we toch van vinden dat het een supergoed klinkende degelijke plaat is, met wat andere pistes die we vroeger nooit bewandeld hebben. Dan weet je wel 100% zeker dat dat niet het einde is. We kunnen zelfs nog een stap verder gaan.

Maak je geen ruzie met je broer?
We ergeren ons niet aan elkaar, die tijd is al lang voorbij (lacht). Tja, je ergert je aan elkaar als je 16 en 19 jaar bent, als je jong bent. Toen we nog pubers waren,wat er nog inzit, in mijn geval (lacht), waren er ergernissen. Kris en ik hebben elkaar leren kennen in Clouseau, tevoren waren wij gewoon broers. Als je 9 jaar en 12 jaar bent, is het een groot leeftijdsverschil. Kris speelde volleybal en ik voetbal. Kris ging in Brussel naar school en ik in Alsemberg. Wij hadden totaal verschillende kringen om in te vertoeven. Wij kenden elkaar niet zo goed, enkel van thuis. Dat was typisch ‘familie’: we maakten een beetje ruzie, we speelden een beetje samen. Maar in Clouseau leerden we mekaar echt kennen, dat was een beetje zoeken en aftasten in het begin. In ons geval vullen wij mekaar supergoed aan, dat hebben we ontdekt. Dat het zo is, is een toeval, en een zegen. Kris is medeproducer en buigt zich over dingen waar ik zelfs niet mee wil bezig zijn, of geen talent voor heb. En ik kan dan weer dingen doen wat hij nooit zou willen doen. Ik ben de frontman van Clouseau, ik wil veel meer met mijn gat zwaaien dan hij (lacht). Dus dat klopt perfect. Daarom zijn we nog niet gestopt zeker?

In de speech van de platenbaas werd gezegd dat jullie nieuwe plaat internationaal klinkt. Willen jullie toch weer proeven van het buitenland?
Nee, die uitspraak laat ik volledig voor zijn rekening. Uit onze mond ga je dat niet horen. Pas op, we zijn heel blij, hoor, en ik hoop dat hij gelijk heeft over hoe de plaat klinkt. Maar het is zeker niet onze bedoeling om internationaal nog iets te doen. (kordaat) Mij interesseert dat niet. Zeg nooit nooit natuurlijk, maar wat je allemaal moet doen om internationaal te kunnen presteren… Je moet daar al je tijd insteken… Ik wil van mijn leven niet meer naar God weet waar gaan trekken om te touren. 15 jaar geleden was zoiets fantastisch. Dan hebben we het ook geprobeerd. Ons Duits tourke, dat was super! Maar dan was ik 25 jaar, geen lief, geen kinderen, dat is zalig om dat te mogen meemaken. Maar nu… zelfs Nederland is mij al te veel. En dat is niet dat zoiets te ver is om naartoe te gaan, maar het beetje vrije tijd dat ik nog heb, ga ik niet spenderen aan proberen ergens anders door te breken. Mijn vrije tijd wil ik spenderen met mijn kinderen en mijn vrouw, mijn hobby’s doen. Ik ben heel blij hoe wij ons hier in Vlaanderen staande houden.

Jullie zijn naar Fuerteventura getrokken voor de clip bij jullie nieuwe single ‘Zij aan zij’. Is dat nodig om in het buitenland een clip te gaan opnemen?
Nee, dat is niet nodig, maar da’s wel graaf (lacht). Je kan de clip inderdaad ook opnemen aan het Zilvermeer in Mol. Maar we hebben een aantal regisseurs gevraagd wat zij met het nummer zouden doen. Vier van de zes kwamen af met een buitenlands verhaal. We wilden zeker geen jetlag omdat het een veel te drukke periode is, dus was Fuerteventura een fijne keuze. En zoveel meerkost is dat niet: vliegtuigtickets zijn tegenwoordig niet meer zo duur, en ons hotel heeft ook niet veel gekost.

Het was geen vakantie?
Het was een dag reizen, dan van ’s morgens tot ’s avonds opnemen, en de volgende dag terug naar huis. Dat was zeker geen vakantie, we waren heel moe als we thuiskwamen. Het was niet nodig om naar het buitenland te gaan, maar we hebben nu wel die uitgestrektheid in onze clip, en het nummer vraagt daar ook om. Je moet je ogen eens sluiten (Koen sluit even de ogen), luisteren naar het begin, en je hoort die beginriff, dat heeft echt iets groots. Dan moet je niet in een studio gaan kruipen en een blue key gebruiken, dat heeft echt niet hetzelfde effect.

Wanneer je in de clip langs de zee loopt, staat je hemd nogal open… Is dat een bewuste keuze om de jonge meiden weer aan te trekken?
(schrikt) Hoegenaamd niet. Dat is zeker niet de bedoeling: ik ben 42 jaar en ik ben getrouwd. Jonge meiden aantrekken, is het laatste van mijn zorgen. Nee, het was daar snikheet, ik liep al de hele dag met die jeansvest aan, T-Shirt onder, 35 graden in de blakende zon. Ik heb er zelfs niet bij stilgestaan dat mijn hemd open stond (lacht).

Mh, het zal per ongeluk mijn aandacht getrokken hebben dan…
(lacht) Ik heb het alleszins niet bewust gedaan.

Wordt er geen styling gedaan?
Jawel, hoor, altijd door dezelfde kerel trouwens, en die doet dat super.

Het is geen vrouw? Ik dacht net dat het een idee was, ontsproten uit het brein van een vrouw…
Hij heeft vrouwelijkheid genoeg in zich, dat is geen probleem (lacht). Nee jong, hij had er zelfs een sjaal bij voorzien, maar die heb ik achterwege gelaten plus een knoop extra opengezet van mijn hemd. Vanwege de verschroeiende warmte dus (lacht).

‘Zij aan zij’, het 10e Nederlandstalige album van Clouseau, nu in de winkels of verkrijgbaar via I-tunes.