|
Al een hele tijd was ik ingeschreven voor de 10km van Oostende, maar toen bleek het dat weekend ook Mobiele School kamp te zijn. Zo'n weekend-kamp is er maar 2x per jaar en wilde ik eigenlijk liever niet missen. Vandaar was ik ingeschreven voor de 2.
Toen werd het vrijdagavond. Ik kwam om 19u doodmoe thuis van een dagje werken... de volgende morgen om 09h00 begon het "Mobiele School"-kamp in Leuven... de eerste vraag die gesteld moest worden: ga ik vanavond naar Leuven zodat ik een beetje kan uitslapen, of ga ik morgen naar Leuven, maar sta dan wel voor 07u00 op.
Het werd het eerste. Nog snel die zak gemaakt en weg was ik. Totaal de verkeerde trein genomen... maar uiteindelijk toch in Leuven op mijn bestemming aangekomen rond 23h00.
Doodmoe eigenlijk toen al... maar je kan toch moeilijk op kamp toekomen en metteen je matje uitrollen en slapen. Dus nog even gezellig bij de rest gezeten tot 0h00 en dan bedje binnen.
Lekker geslapen. Volgende dag klaar voor een heerlijk dagje "mobiele school"-kamp. Zeer plezant allemaal. Om 0h30 zit de laatste activiteit erop. Ik doe nog even mee met het "fuifje" en besluit dan om 01h00 als een van de eerste mijn matje en slaapzak op te zoeken.
Lekker geslapen tot 04h00... toen was iemand al dansend door zijn voet geschoten. Een superdikke enkel... ongelooflijke pijn... en alles stond wel wat scheef. Vrije tijd of niet... dokter, dat ben je altijd en overal. Na druk overleg werd uiteindelijk toch besloten mij wakker te maken. Even goed onderzocht, en toen maar besloten door te sturen naar de spoedgevallendienst. (Als internist ben ik geen krak in orthopedie, maar kom... the basics, dat lukt nog net). Om 05h00 zat ik er terug in, maar eerlijk gezegd, heb ik nadien amper nog geslapen.
De volgende morgen kwam veels te vroeg en ik dacht..." ik ga al blij mogen zijn als ik die 10km volhoudt."
Na een heerlijk ontbijt, nog een kort overleg en met 3 bananen op zak vertrok ik naar die allereerste 10km van Oostende.
Na 2uur treinen kwam ik ter plekke aan, ondertussen was het 14h00. De lopers kan je zo uit de massa halen, metteen leerde ik dus wat mensen kennen en samen gingen we op zoek naar de startplek.
Vlug mijn nummer gaan afhalen, de kleedkamers gezocht en gevonden, mijn tas afgegeven en beginnen opwarmen.
Rond 14h45 ben ik naar de startplek gegaan en stond ik samen met een hele massa te wachten op de start. Stipt om 15h00 vertrok de race... en een goeie 2min later begon ook mijn race.
In het begin werd ik meegezogen door de massa. Ergens is het niet tof als iedereen je voorbijsteekt, je zou maar eens plots als laatste aan het lopen zijn, dus probeer je bij te blijven... om dan te merken dat je hartslag voor die eerste kilometers toch te hoog aan het worden is. Even wat vaart minderen dus.
Km 1, 2, 3 volgden elkaar gemakkelijk op. Ik had uiteindelijk mijn tempo gevonden en een paar mensen rond me liepen aan dezelfde snelheid. We liepen niet echt samen, maar een paar kilometers lang, zaten we toch constant in elkaars buurt.
Km 4... de eerste bevoorrading... een halve liter fles... veels te groot joh! Een vreemd gevoel trouwens. Je kan dat ding niet in 1 keer leeg drinken... een paar slokken zijn voldoende... maar ergens heb je schrik om het ding weg te smijten... je zou maar eens nadien dorst moeten krijgen... een moeilije beslissing, maar heb die halfvolle fles uiteindelijk toch maar op de grond achtergelaten.
Km 5... we zijn in de helft en dat gaat vlotjes. Mijn tijd per km is lichtjes aan het toenemen... maar ik besluit een klein tandje bij te steken om constant te blijven. Een relatief hogere hartslag kan ik een half uur zeker volhouden, dus dat moet lukken.
Km 6... nog maar 4km meer! We zijn er bijna. De versnelling wordt nog maar eens opgedreven. Ik zorg er wel voor niet boven de 88% te gaan. Maar eigenlijk loopt dat allemaal zeer vlotjes. Heb zelfs nog tijd om af en toe een praatje te doen met het meisje in de blauwe-met-witte-streepjes T-shirt naast me.
Km 7... nu komt het einde echt wel dichtbij... het meisje met de blauwe-witte-T-shirt valt af, maar ik doe dapper verder.
Km 8... we komen de zeedijk op. De wind waait hier best hard... en natuurlijk in de verkeerde richting ;-( en ik loop net helemaal alleen... niemand om achter te schuilen. Ik besluit nog een tandje bij te steken. De hartslag gaat nu wel boven de 90%, maar kom... we zijn er bijna... en eigenlijk weet ik dat ik zelfs dat meer dan 30min volhoud.
Km 9... nu is het wel zeer dichtbij. Ik heb echt het gevoel dat ik nog fris zit en de eindmeet is visueel in zicht (wat wil je ook anders met zo'n grote boog op een vlak strand)... dus nu ga ik er helemaal voor. Die laatste km is een echt sprintje geworden...
1:01:35... ik ben aan km 10! Fijn fijn fijn. Ik heb het gehaald !!!
Net niet binnen het uur, maar toch wel een stuk beter dan die 70min van de training een week geleden. Ik ben fier op mezelf en eigenlijk voel ik me nog steeds niet kapot. Ben uiteindelijk dan maar teruggelopen naar de startplek... compleet verkeerd gelopen... maar uiteindelijk toch toegekomen.
Nog een warme douche en de eerste 10km-loop zit er op.
Fier loop ik met mijn medaille in de zak naar het station. Dit neemt niemand mij nog af ;-)
20-04-2009 om 00:00
geschreven door Sofie 
|
