If you can meet with Triumph and Disaster and treat those two impostors just the same Rudyard Kipling - If (1895)
25-12-2008
Ontsteking
De hele nacht van de bevalling werd ik door adrenaline gedreven, maar de komende dagen moest ik toch af en toe diep uitrusten om dit in te halen. Maar je wil natuurlijk bij je dochter en je kleinzoon zijn. En het eerste bezoek opvangen, en familie inlichten, en de kaartjes in orde maken. En dan had ik ook nog kaarten voor Clouseau. Want ze stonden voor het 9de jaar op rij in het sportpaleis, en voor de 9de keer wilde ik daarbij zijn. Eerst had ik niet geboekt, maar in een overmoedige bui wilde ik niet dat de ziekte mij ook nog dit afnam. En dus gingen we naar Clouseau.
Toen gaf ik de geest. Maandag en dinsdag bleef ik de hele dag in bed. Sedert zondag zat mijn oog nagenoeg dicht van de onderliggende zwelling. Mijn hele kaak klopte en gloeide en op woensdagochtend bevestigde de huisdokter: ontsteking! Hij stelde me echter gerust: van oververmoeidheid krijg je geen ontsteking, maar de ontsteking treft je dan natuurlijk wel harder. Mijn hele "ophanging" is ontstoken. Ttz: de hele ijzerconstructie die mijn prothese ophangt aan mijn jukbeen staat pijnlijk gezwollen.
Dus antibiotica slikken maar weer. Dat was nog eens lang geleden! Gelukkig sloeg de antibiotica goed aan en het ontstekingsvocht vond zijn weg naar buiten. Eerst via een groot uitgevallen jeugdpuist - dat was nog eens een jeugdherinnering - en later via mijn oor. Het klinkt heel naar, maar nu het vocht weg kan, is de zwelling afgenomen en dus zijn de druk en de pijn ook sterk verminderd.
Vorige maandag had ik een afspraak in Leuven. Eén van de griezelige afspraken, waarbij ze mijn prothese gingen losknippen (de ijzeren ophanging doorknippen met een tang), me dan naar de afdeling 'protheses' stuurden voor passen en meten, en dan terug om deze voorlopige prothese opnieuw te bevestigen. Ik had de prof al ingelicht ivm de ontsteking, en ja hoor, ik mocht onverrichterzake terug naar huis; Opgelucht, omdat de griezelige behandeling uitgesteld is tot januari, maar dat helpt ons niet vooruit natuurlijk.
Mij resten 3 zware taken: - beter eten, want de sonde is eruit, maar ik verlies nog kracht en gewicht omdat ik niet genoeg eet. - de ontsteking bestrijden door de medicatie goed in te nemen en te rusten - de oefeningen met de spatels hernemen om een grotere mondopening te verkrijgen
Eindelijk! Niet eindelijk was Maxim daar, maar eindelijk heb ik energie om hier even wat te schrijven. want er is wel een en ander gebeurd sedert mijn laatste bericht.
Maar eerst: Maxim! Hij woog bij de geboorte 3,865kg en was 51cm groot. Een flink boeleke dus. En zo'n schatje! Ellen had ons om 2u gewekt met hevige weeën. Ze had ze al vanaf half 12, dus was het de moment om in te pakken. De hele nacht zijn wij: haar vriend en ik, bij haar gebleven. Eerst heeft ze een paar uurtjes de pijn verbeten in bad, en toen hondsmoe naar bed getrokken. Maar daar waren de weeën natuurlijk snel heviger dan in bad. Dus na een tijdje terug in bad, om er zalig de weeën beter op te vangen. Na nog een uurtje zwoegen werd de kleine Maxim in bad geboren. Dit mogen meemaken vergeet je van je leven niet meer.
En dus werden Pol en ik grootouders. Een beetje heel veel vroeger dan gedacht, maar we zijn er gelukkig mee. Ellen en Maxim wonen bij ons in, en de vader komt af en toe logeren, tussen de studies door. Dat het ons leven wat overhoop heeft gehaald, kan je wel denken. Maar 't is een schatje
Eindelijk! Niet eindelijk was Maxim daar, maar eindelijk heb ik energie om hier even wat te schrijven. want er is wel een en ander gebeurd sedert mijn laatste bericht.
