|
Zoals je kon lezen in mijn vorig bericht was afgelopen week niet echt mijn beste (om het zachtjes uit te drukken).
Met een heel klein hartje vertrok ik dan ook vanmorgen naar de raadpleging. Voor mij waren er 2 mogelijke scenario's: ofwel zou ik terug worden gestuurd met de boodschap om nog veel geduld te hebben en veel pijnstillers te slikken, ofwel zou men daadwerkelijk iets doen aan al het metaal aan de linkerkant dat de grootste oorzaak was van alle pijn. Ik wist werkelijk niet wat te verwachten.
Na omstandig alles uitgelegd te hebben, werden 2 problemen vastgesteld. Aan mijn rechterzijde - de kant van het gezwel - waren de spieren verkrampt door de stress van de operatie, en deze moet ik nu gaan behandelen met flexium gel, kersenpitkussens en licht masseren. Het metaal aan die zijde berokkent mij geen last.
Aan de linkerkant echter waren de metaaldraden teruggetrokken en teisterden dus mijn kaak en tong en verhinderden mij om mijn mond deftig te openen. Men besloot om ter plekke de metaaldraden te verwijderen. Wat toen gebeurde wil ik niet in detail gaan vertellen, maar het was een ware martelbehandeling. Vier dokters over je heen die wringen en wroeten en je (trachten) te verdoven...
Er zijn geen woorden voor.
Ik weet dat ze me wilden helpen en dat ze niet anders kunnen - ze excuseren zich dan ook voortdurend omdat ze je pijn berokkenen - maar dit soort interventies zijn mijn ergste nachtmerrie.
Vrijwel onmiddelijk na deze behandeling is mijn comfort er echt heel hard op vooruit gegaan. Geen ijzerdraad meer, opnieuw je mond wat kunnen bewegen, pijnvrij kunnen praten en tenminste terug een beetje vast voedsel eten! Gelukkig heb ik dus niet voor niks afgezien, en dus ben ik die dokters toch wel heel dankbaar.
Verder is het vandaag ook een scharniermoment geweest.
In het UZ hadden we immers afspraak op oncologie. Er werd een masker gemaakt van mijn gelaat, en daarmee werd ik onder de scanner geschoven. Men spoot een contrastvloeistof in, ik bleef enkele minuten roerloos in de scanner en daarna werden op het masker markeringen gemaakt met viltstift. Het masker en de scans worden nu onderwerp van een hele hoop ingewikkelde berekeningen.
Volgende week op 4 september start ik namelijk toch met bestralingen. In totaal zal ik 30 sessies, dagelijks op werkdagen, moeten ondergaan. Dus tot 8 oktober moet ik dagelijks naar Leuven.
De bestralingen zijn nodig uit voorzorg, omdat niet overal 1 cm weefsel rond het gezwel kon worden weggenomen. Door de grilligheid van het gezwel was dit soms maar 1 mm. De bijwerkingen zijn niet echt te voorspellen: droge mond, smaakwijzigingÂ… Afwachten dus en hopen op zo weinig mogelijk ongemak.
Door alle pijn en miserie werd het bericht van de bestralingen wat naar de achtergrond verdrongen. Het werd ons meegedeeld vorige woensdag, en het was opnieuw effe slikken, maar zolang het niet concreet is, lagen we er niet van wakker.
Vandaag was daarom een scharniermoment: de bestraling wordt nu echt concreet. Maar hierover later meer.
Groetjes,
Lut
28-08-2008 om 01:37
geschreven door Lutty 
|
