If you can meet with Triumph and Disaster and treat those two impostors just the same Rudyard Kipling - If (1895)
09-12-2008
Uitgerekend 9 december
Inmiddels is het tijd om hier op mijn blog een ander ingrijpend project uit onze familie bekend te maken. Toen ik op 25 juni het verdicht van mijn ziekte meedeelde aan de kinderen waren ze natuurlijk van slag. Ook zij moesten het verwerken, maar gelukkig konden we hen wel op vakantie sturen, zodat hun leven verder ging.
Hoe hard dat verwerken voor onze dochter was, kwamen we pas eind augustus te weten. Zij wou nl op 27 juni, de dag dat ze haar goede rapport mocht afhalen, aan ons vertellen dat zij en haar vriend 'een ongelukje' was overkomen. Inderdaad, mijn dochter, 16jaar oud, is zwanger. Toen we het uiteindelijk eind augustus te weten kwamen, moesten een aantal dingen in versneld tempo worden geregeld. Tenslotte was ze toen al 6 maand ver. Het heeft mij wel afgeleid de laatste maanden, maar het heeft er de situatie niet makkelijker op gemaakt. En vandaag zijn we 9 december. De dag dat zij is uitgerekend. Dus wachten we ongeduldig af. Gisteravond bij de laatste controle had ze 3cm ontsluiting, en heeft de gyneacoloog de vliezen van de baarmoeder losgemaakt. Een handeling die mogelijk de weeën opwekt. Dus hopelijk mag ik hier in de komende dagen de geboorte van ons kleinkind aankondigen. Groetjes, Lut
Je kan je niet voorstellen hoe moeilijk het is om opnieuw over te schakelen naar vast voedsel. Ik heb voor mezelf een streefdoel gesteld, en daarbij mijn familieleden ingeschakeld als stok achter de deur. Deadline = 20 december.
Dan moet de sonde er onherroepelijk uit, zodat ik sondeloos de 50ste verjaardag van Pol kan meemaken.
Maar eerst: de controle vorige week vrijdag bij de prof in Leuven. Hij was tevreden met het resultaat van de laatste ingreep, en ik moest dat beamen. Ik kan nu tenminste iets tussen mijn tanden stoppen, en door de oefeningen met de spatels moet dat alsmaar beter gaan. Dus werd een afspraak gemaakt voor de volgende stappen. Op 22 december moet ik de huidige prothese laten losmaken (de ijzerdraadjes losknippen) en laten uithalen. Voor het eerst onder lokale verdoving. Voor het eerst zal ik dus weten hoe mijn mond aanvoelt zonder 'vulling'. Dan moet ik een verdieping naar boven naar de prof die de prothese maakt. Daar zal er worden gemeten en gepast, zodat de definitieve prothese kan worden gemaakt. Terug even naar beneden mijn huidige prothese laten inzetten (vastmaken?) en dan weer naar huis. Zelfs bij het schrijven komen de haartjes op mijn armen al rechtstaan. Het zal weer een dag worden van verstand op nul en laten begaan....
Ondertussen houden we dus het voedselgevecht. Ik probeer alle gezinsmaaltijden mee aan tafel te komen, maar de hoeveelheden die ik eet zijn nog belachelijk klein. Maar ik eet wel wat mee. Jarenlang trachten wij echter mager en gezond te eten en te koken, en dat maakt het nu wel moeilijker. Gewoonlijk is er te weinig saus voor mij, want echt knabbelen is nog niet eenvoudig. Komt daar nog bij dat alles 'pikt'. Bij het ontbreken van mayonaise probeerde ik ketchup, wat ik normaal nooit eet. Wist jij hoe 'heet' gewone ketchup is? Mijn mond pikte er urenlang nog van. Dus is het een beetje zoeken. Maar we komen er wel, want de deadline is onverbiddellijk: op 20 december gaat de sonde er uit!
