If you can meet with Triumph and Disaster and treat those two impostors just the same Rudyard Kipling - If (1895)
20-11-2008
Lotgenoten
Toen ik 'de ziekte' kreeg, kregen een aantal mensen, terloopse kennissen of wildvreemden, plots een heel andere betekenis. Wij zijn van in het begin heel open geweest over mijn ziekte, en je ondervindt dat 'gezonde' vrienden vaak niet weten hoe reageren.
Daarom dat die ene mail er zo uitsprong. Filip was tot dan toe een vluchtige kennis. Het was de papa van een talentvol tafeltennissertje van 7 jaar, die in september vorig jaar de weg naar onze club hadden gevonden. Filip was een enthousiaste vader die van bij het begin zijn zoon begeleidde naar alle tornooien en zo snel aansluiting bij ons clubje van ouders vond. Vrij spoedig hadden wij vernomen dat Filip vocht tegen kanker. Hij had een melanoom op de arm, was geopereerd, bestraald, en nu 3 jaar verder hoopvol voor de genezing. Zijn mailtje trof me. Hij vond, als ervaringsdeskundige, de juiste woorden om mij te steunen. En als collega tafeltennisouder vond hij de juiste leuze: "Zelfs bij 2-9 achterstand is de match niet verloren!"
Het was ook Filip die mij deed beginnen met deze blog. Hij vertelde mij over zijn blog, die ik in één ruk uitlas. De rest is bekend: ik vond het een goed idee om de ziekte van mij af te schrijven en om mijn vrienden en familie deelgenoot te maken van hoe ik me voelde. In augustus kwam voor Filip de terugval. De ziekte was terug, en nu veel agressiever. Dramaberichtjes en hoopvolle berichtjes wisselden af. Nieuwe uitzaaiingen versus nieuwe therapie. Vorige maandag, nog totaal onverwacht, is Filip in het bijzijn van zijn familie ingeslapen.
Kan je je voorstellen wat dit met een mens doet? Hier lig ik, vol goede moed, nog onwetend over de resultaten van de bestralingen. Je moet erin geloven, je moet rusten, je moet vooruit, aan je genezing werken. Maar 's nachts wordt ik wakker van de pijn. En het verdriet. En ik ween om Filip, die zeer zeer moedig was, en toch verloren heeft. Om zijn zoontje, die als 9-jarige zijn dikste vriend verloor. Morgen ga ik afscheid nemen. Ik heb dit nodig om het te verwerken. Om het te laten rusten. Filip zou gewild hebben dat ik mijn match verder speelde. Bedankt Filip, dat ik je mocht kennen. Bedankt om mij te steunen. Bedankt voor alles.
