Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
13-01-2010
Woensdag 13 januari 2010
Hallo lieve meisjes, Ik heb een weekje lang niet kunnen schrijven,ik ben een beetje ziekjes geweest had s'avonds de kracht en de tijd niet om te schrijven,was zo moe... Heb ook een rotweekje achter de rug.. Heb een ganse week gehuild..mijn emoties kregen weer de bovenhand. Ik weet niet hoe het komt,maar opeens was het daar en ik kreeg het ook niet meer weg. Begrijp nog steeds niet dat jullie er niet meer zijn,en ik denk soms dat ik droom. Ik knijp dan eens in mijn arm,en nog beleef ik die zelfde nachtmerrie. Ik voel ook dat ik emotioneel niet sterk meer sta. Ik hoef niet veel dobber tegen te komen of ik ween al. Ik voel ook dat ik zo sterk niet meer ben,dat ik vroeger tegen heel wat meer kon dan nu. Waarom het mij nu treft weet ik niet,het is nu al zo een tijd geleden van de eerste bevalling,en sinds november van de tweede bevalling.. En nu net na nieuwjaar krijg ik het zwaar?!! Ik begrijp er niets van. Nu en dan denk ik dat ik toch in een depressie zit..en dan weer niet. Het gaat op en af ,maar de laatste dag meer af dan op! Ik hoop in ieder geval dat alles weer een beetje op zijn plooi mag komen en dat ik mij vanaf nu weer een beetje beter kan en mag voelen. Het verdriet heeft misschien in het begin een beetje opzij geschoven geweest omdat ik zo heel snel weer zwanger was en wou zijn.. ik zal jullie straks nog eens schrijven,ik moet nu met broertje naar school
