Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
15-11-2009
Zondag 15 november 2009
Hallo mijn kleine lieve meid,
Hier ben ik dan weer ... Het was voor mama een heel bewogen weekendje.. Gisteren langs geweest bij meme Georgette. Daarna zijn we met tante Anja en pepe Nico en de kids& Frank nog iets gaan drinken in t'stil ende in Izegem. Het gesprek daar ging nu en dan over jouw,Zoë en natuurlijk ook over de uitslag volgende week wat de nieuwe baby betreft. Het onderwerp lag voor mama heel gevoelig dit weekend, ik had alle spanningen van de afgelopen dagen en weken opgekropt,en deze kwamen vrij bij dit gesprek. Het deed eens deugd nog eens goed te kunnen huilen in papa zijn armen,zodat hij ook mijn verdriet om jou nog eens kon zien. Papa beseft denk ik soms niet dat ik er nog heel veel mee vastzit diep in mijn binnenste en wij praten hier ook nooit meer over jou, toch niet in de diepste zin. Als wij in detail praten over jou,dan komt alles weer zo hevig te boven, en dan stoppen wij meestal met praten daarover. En nu dit weekend hoorde ik papa zijn gevoel nog eens, en zag hij ook wat ik voel,en wat ik doormaak de laatste dagen. Iedereen is ervan overtuigd dat wij onze baby zullen kunnen houden, en dat hoop ik uit het diepste van mijn hart,ik verlang naar de dag dat ik met een gerust hartje kan zeggen dat ik zwanger ben, dat ik niet hoef te denken dat het nog kan verkeerd lopen. Ik wil gelukkig zijn,zoals een ander. Ik zie zoveel mama's die een bol buikje dragen,zij zijn gelukkig en zijn zich van geen kwaad bewust,terwijl wij met schrik in ons hartje moeten leven. Maar de dag komt ooit wel dat wij fier zullen zijn op ons buikje!
Ik zie ook dat iedereen er mee in zit dat wij het allemaal opnieuw zouden kunnen herbeleven,en ben er ook van overtuigd dat er velen van onze familie met schrik in hun hart leven voor ons. En ik hoop ook voor hen ,dat dit voorbij gaat. Iedereen die jou,mijn kleine meisje hebben gezien weten natuurlijk het beste waarover wij praten,en hebben ook een gevoel gevoeld,die zij nooit voordien hadden gekend. Zij zijn allemaal geconfronteerd geweest met ons verdriet, en ik weet ook dat zij pijn hebben gevoeld toen ze jou in hun armen voelden. Je was er zo tastbaar aanwezig,je was zoals tante gisteren zei; zoals een klein poppetje die in hun armen lag. Je had vingertjes en teentjes. En je was zo mooi voor ons!
Ik hoop dat ik de volgende keer als ik hier kom schrijven, een positief humeurtje kan hebben,en dat ik het nieuws over de daken mag schreeuwen! Ik weet dat jij er bent voor ons,en al het mogelijke doet om voor mama en papa een engeltje uit de duizend te zijn.
Ik hou van je,en ik mis je! xxx Duimen voor mama en papa en broertje!
