Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
18-06-2009
Donderdag 18 juni 2009 5 de echo Leuven
Donderdag 18 juni 2009 5 de echo
Ik heb vandaag een afspraak om 10 uur in het Gasthuisberg UZ Leuven bij doketr Van Schaubroeck.zij is gespecialiseerd in foetale geneeskunde en is Gynaecologe.
Eerst worden we binnen geroepen bij dokter Peters,zij vraagt ons of ik ziek ben geweest de laatste weken,en of ik kan besmet zijn geraakt via Toby,
Ze neemt bloed af van papa,en van mama,dit kan van dienst zijn als er in de genen een probleem zit,en daarvan kan DNA testen gedaan worden,daarna mogen we een beetje wachten in de wachtzaal.
Al snel roepen ze mijn naam af en mogen we binnen bij de dokter,ik mag plaats nemen op de stoel.
Een uur lang bekijken ze via echo wat er zou kunnen mankeren aan jou,of je misschien een of andere afwijking hebt,waar ze kunnen aan werken,of medicatie toedienen.. ze vinden niks,ze tellen je vingertjes en teentjes,zelfs de neusgaatjes,van kop tot teen word je bekeken. ik vraag om je in 3D te zien,zo heb ik een beeld van jou ,hoe je er uit ziet .je bent een mooie baby,je bent nog in je groei,maar je ziet er heel goed uit.Je wangetjes zijn nog niet helemaal dicht gegroeid,maar tegen volgende week zou je er al beter uit zien.
Ik vind dat je lijkt op broertje Toby.Het doet me pijn .heb de indruk dat ik je zal verliezen,moedergevoel
Na de echo vertelt de dokter dat zij niks verkeerd ziet aan jou,dat je eigenlijk qua structuur helemaal in orde bent,maar dat de oorzaak van het vocht dan ook ernstiger is,dan dat je zou kunnen denken.
Ik krijg een vruchtwaterpunctie,ze gaan met een naald zo een vijf cm door je buik,en kijken met de echo dat ze niet in jou lichaampje zitten.
Het doet eigenlijk wel veel pijn,het duurt niet zo heel lang,maar het duurt lang genoeg om de pijn niet te kunnen verdragen. ze trekken zo een 20 cl vruchtwater af,en aan de hand van het water zien ze dan of je een of andere afwijkingen hebt.
Dan gaat het om een stofwisseling,en zoals iedereen weet is een stofwisseling geen goede zaak voor de ongeboren baby. Misschien ligt de oorzaak bij mama en papa en is er tijdens de zwangerschap ergens een afwijking ontstaan bij jou,niemand die het weet.
Dokter Van Schaubroeck neemt dan ook direct de resultaten met ons door,en deelt ons mee dat we jou kunnen verliezen,dat er een kleine kans is dat je dit overleeft,zelfs in de buik overleven de meeste babys niet.Zoals de staat van de baby nu is,kan ze niet geboren worden. De baby is nu ziek,welke ziekte ze heeft,weten ze nu nog niet. En het zou ook makkelijker te zien zijn als ze de baby halen. Het kan bijvoorbeeld zijn dat ik aan bloedarmoede heb geleden in mijn zwangerschap nu ,en dat de baby nu moet gaan herstellen van datgene. En zo kan het vocht tussen nu een een maand langzaam aan gaan wegtrekken. Het kan ook zijn dat het vocht er zonder reden zit,en het opeens gaat wegtrekken,maar dat zou een mirakel zijn. De baby kan een chromosoon afwijking hebben,in onze termen een kortsluiting bij de baby in zijn groei. Als de test vandaag had aangetoond dat de baby iets aan haar nieren had,dan konden ze met een paar medicijnen alles weer oplossen. Maar nu zien ze niks abnormaals aan de baby,alles is helemaal in orde,maar er is vocht aanwezig. Het kan nu zijn dat ook ik als mama zieker zal gaan worden. Hoe langer ik nu nog zwanger ben,hoe erger het kan worden. Mijn bloeddruk zal verhogen,zodra ik deze symptonen vertoon,is het niet goed met mij. Ook vraagt de dokter met welke gedachte ik naar hier in Leuven ben gekomen. Het spreekt voor zich dat ik dacht dat zij de top van de meesters waren in geneeskunde en dat ik natuurlijk dacht dat zij het allemaal wel zouden oplossen. Maar dat kun je op dat moment niet tegen een professor zeggen. Je ogen zijn gevuld met tranen,je keel knarst toe,en je kan alleen nog maar knikken, om niet te moeten tonen dat je straks in huilen zal uitbarsten.
Mama huilt,ik kan mij tranen niet bedwingen,baby Zoë verliezen,hoe kan dat nu,ik voel je nochtans schoppen,ze zeggen zelf dat je een actieve baby bent,dat je sterk bent!Zelfs de grootste professoren begrijpen niet dat jij zo sterk bent.
Hoe kan dit nu in godsnaam met mij weer voorkomen?we vertrekken met een klein hartje naar huis,ik wil niet meer gaan werken,ik kan alleen maar aan jou denken,aan het feit dat ik je kan verliezen,ik ben alvast drie dagen thuis omwille van die vruchtwaterpunctie,en ik zal rusten ook,want ik wil geen miskraam.
Papa is ook ondersteboven van het nieuws,wij zijn niet dom ,als je al in Leuven beland,keer je meestal niet terug,in mijn geval zal ik met lege handen terug keren,als ze nu al niets vinden.
Maar we blijven hopen,ik voel aan papa dat ze jou zullen redden,zolang papa ziet dat er hoop is,zal ik ook hopen,en ik zal alles doen om je te redden,geloof me maar!
Terwijl ze mijn bloed meten komen teleurstelling en emoties los. Ze bieden mij een zakdoekje aan.. Ik krijg een schouderklopje van een studentje die hier mee werkt in Leuven. Dokter van Schaubrouck vertelt ons dat zolang Zoë leeft,wij haar het voordeel van de twijfel moeten geven. Zolang ze hevig blijft stampen en zolang ze vruchtwater drinkt is er hoop. Ze kan wel sterven tijdens de zoektocht naar wat ze heeft gekregen in mijn buikje. Als het vocht tegen volgende week verminderd is ,kan ze geboren worden als een normaal kindje. Zolang ze leeft zal ik hopen.
Eens thuis zie ik op de kast allemaal spulletjes die ik van iedereen heb gekregen liggen. Ik huil,kan niet begrijpen dat deze dingetjes allemaal onaangeraakt zullen blijven. Straks mag ik het allemaal op zolder gaan gooien. Het is allemaal naar de kloten hé,zijt nu eens eerlijk. Iedereen weet al dat het te laat is hé?!!!
Vandaag mijn verjaardag,ik ben 25 jaar nu.. Ik kan niet vieren.. Ik verlang naar donderdag omdat ik dan zal weten wat er met jouw zal gebeuren. Ik heb heel veel schrik,en voel dat het niet meer in orde zal komen. Ik kan er niet meer tegen dat ik van niks weet. Ik kan niet meer werken,want ik huil consstant. Ik kan niet meer rect denken,ik kan alleen maar aan jouw denken. Ik voel je stampen in mijn buik. En dan heb ik het gevoel dat er jouw helemaak niks mankeert. En toch als ik er bij stil sta...besef ik dat ik mijn kindje ga verliezen. Waarom nu met jouw? Niks zal mij nog kunnen schelen als ik nu jouw verlies. Op vadertjesdag zijn we naar de kerk geweest in Roeselare. Ik ben hulp gaan vragen aan God hierboven. Ik heb gebeden en gehoopt en gesmeekt dat hij jouw niet zal wegnemen. Ik heb gezegd dat ik alles zal doen zolang ik jouw maar in mijn armen kan sluiten. Ik heb kaarsjes aangestoken,en ik heb kaarsjes gekocht in de kerk, voor iedereen in mijn familie,als ze allemaal mee hopen.. Ik heb zelfs van oma de kaars van Lourdes meegekregen, die kaars brand nu en dan als oma en opa hopen dat er iets weer in orde zal komen. Ik laat ze elke dag branden en elke dag opnieuw smeek ik God op iets goeds.. Dat alles in orde mag komen. Je kamertje word afgewerkt door opa Ludo. Alles zal klaar staan om je in huis te brengen. Je hoeft nu alleen maar te vechten tegen datgene dat je hebt. Kop op meisje ,je bent sterk,je komt er wel.
Om kwart voor zeven hebben we een afspraak bij dokter Claerhout in de ronde kom te Roeselare,dit is een collega van dokter Watty,onze gynaecologe.
In de wachtzaal hebben we plezier met broertje Toby,hij ziet zovele dikke buikjes,en zegt dat er vele babys zijn.
Het is onze beurt,we gaan binnen en mama plaatst haar op de stoel,de dokter vraagt of we het geslacht weten,mama kijkt hem aan en zegt aarzelend,ja normaal wel,het is een meisje!
we gaan eens kijken he,zegt de dokter,al vrijwel meteen ziet hij dat er iets mis is,ik voel duidelijk dat het hier over iets ernstigs gaat,ik zie dat papa zich even laat hangen tegen de muur,de dokter zegt,ik zal eerst goed kijken en dan zal ik alles uitleggen.
Eens hij gedaan is zegt hij dat er vocht rond de longen van de baby zit,en in haar middenrif en onderbuik.
Ik snap niet echt wat het probleem is,maar de dokter zijn gezicht spreekt boekdelen,ik voel dat dit een verloren zaak word !
Papa moet de vragen stellen,mama kan niet meer,ik huil tranen met tuiten,en kan amper spreken.
Ik probeer mijn moed niet te laten zakken en vraag hem nog,kan ze overleven,hij haalt zijn schouders op.
Ik moet naar Leuven,daar kunnen ze mij verder helpen,en daar kunnen ze jou misschien genezen.
Dokter Claerhout zal morgen alles regelen,want nu is het te laat,morgen moet ik in Roeselare bloed laten afnemen,die ze dan al kunnen doorsturen naar Leuven,als voor onderzoek .
Ik word dik! Ik moet nu sinds twee weken niet meer overgeven. Ben soms nog misselijk,maar het valt mee. Wel kan ik geen vlees eten. Ik heb een afkeer van vlees. Ik moet mijn maagje vullen met lasagne en spaghettie. Ik heb heel veel last van pijn en krampen in mijn benen. Volgens dokter Watty moet ik magnesuim nemen. Dat zal de krampen verminderen. Ik had deze nacht ook krampen in mijn buik. Echt waar net alsof ik zou gan bevallen. Ik was helemaal alleen thuis met broertje Toby en was heel bang. Ik had echt weeën. Ik begreep er niks van. Ik ben opgestaan en heb tegen mezelf gezegd,Bren hou je kalm. Het zal wel in orde komen. Ik ben gekalmeerd,en terug in slaap gevallen.
Ik weeg nu 65 kg ,dus al behoorlijk dik aan het worden. Ik ben nu ongeveer 22weken ver.. Wij zullen jouw ook de naam Zoë geven,hopelijk ben je er later tevreden over. Mijn eerste gedachte was altijd al deze naam. Ik heb nu dit keer wel getwijfeld omdat ik Amy ook heel erg mooi vind. Maar ik vind deze naam beter passen bij jouw. Ik weet niet hoe,maar het bezorgd mij een rustig gevoel.
Je bent wel een doendige baby hoor,je schopt inmens veel. Je laat mij soms niet met rust. Ik kan soms niet slapen omdat je mij zoveel schopt. Alsof je het leuk vind te reageren op je broertje ook. Telkens hij iets vertelt,dan ben je weer in een hevige schopbui. Vanaf juli gaan we de kaartjes gaan bestellen en de doopsuikertjes. Deze wek hebben we ook je badje gekocht,en een verversmatje. Voor mijn verjaardag straks krijg ik ook allemaal babyspulletjes.
Ik ben nerveus,zit in de wachtzaal. Ik kan niet wachten om te weten wat het zal worden. En hopelijk zal ze het kunnen zien. En dan nog hopen dat het juist is. Een beetje wachten in de zaal,het is weer een overrompeling. Waarschijnlijk een bevalling gehad,want we zijn al over tijd aan het gaan. Dju toch..net nu ik zal weten wat het word. Straks worden we weggestuurd omdat ze er niet is.
Ah ....de deur gaat open,mevr Chielens,u mag komen.. Joepie..ik mag gaan,nu gaan we tweten hoor! Ik lach eens naar papa en we gaan binnen. Alles word weer bekeken van kop tot teen,het is een wrikkelgatje.Het kan niet stil zitten. Ik vraag of ze mij het geslacht kan vertellen. Ze zal alles doen om het te zeggen,maar het zal moeten mee zeiiten. De baby zit niet stil,het doet ook telkens zijn beentjes dicht. Het wil niet hebben dat wij het weten. Ze klopt op mijn buik met de echo.. Heel hard zodat de baby heen en weer springt, zodat het zijn of haar beentjes open doet. Na een halfuur duwen op mijn buik,want het deed al pijn op den duur,wist ze het! Ze zou nog een keer kijken om te checken en dan zou ze het zeggen. Ze zei dat het voor de volle honderd procent een meisje zou worden.
Wat ben ik blij! Ik ben apetrots! Mijn wens,mijn droom. Papa is ook heel trots. Wij hebben dit ook gekund zegt hij. Eindelijk een koningswens. Ons gezinnetje zal compleet zijn. Ik dank de gyneacoloog wel drie keer en verlaat de praktijk. Vlug bellen naar mijn ouders,apetrots zeggen dat wij een dochter krijgen. Mijn moeder is heel blij,maar twijfelt of het wel echt zo zal zijn. Ik moet haar overtuigen dat ze het moet geloven. Nu en dan geloven zij niet dat ook wij een dochter kunnen krijgen. Niet alleen Zus Heidy kan meisjes krijgen hé
Derde echo,door dokter gynaecologe Watty In de ronde kom te Roeselare Om 18U45 18 weken zwanger het begint te komen
je hebt een buikomtrekje als een zwangerschapsduur van 19 weken je beentjes hebben de lengte als een zwangerschapsduur van 16 weken en je hoofdje zit op de duur van 18 weken, kortom;je zal korte beentjes en een dik buikje hebben, net als mama en papa
en.....JAJA JE BENT EEN MEISJE! superblij zijn wij met dit geslacht! ik zal je dan ook bij deze de naam Zoë geven, voor altijd onze kleine meid
ik kan vanaf nu aan iedereen zeggen dat we een meisje krijgen, ik kan elke winkel aflopen en roze kleertjes kopen, eindelijk,mijn droom in vervulling!
papa ook zeer tevreden, goh...wat een opluchting... Zal je nu op mama lijken? Zal je nu op papa lijken?
hihi,wat een gelukkige tijd nu... Ondanks alle ergernissen van mijn zwangerschap, toch ben ik reuzeblij!
Vandaag gaan werken,net wakker.. Voel me precies niet lekker.. Ik voel me alsof ik de ganse dag over het toilet zal hangen om te kotsen. Ik probeer een beetje te eten,een fruitspaje te drinken want anders kom ik de dag niet door.
Toby deze nacht weer wakker geworden. Lastig voor mij om zo mijn rust te krijgen. Een tweede zwangerschap is altijd lastiger dan een eerste, omdat je nog een kindje hebt om voor te zorgen en nu kan je niet meer zo rusten als bij de eerste keer.
Van Toby een leuk bord gekregen beschilderd met bloemen.heel mooi! Opgestaan om 7 uur,Toby was al wakker,heeft een flinke verkoudheid,net als papa! Straks naar oma iets gaan eten.
Woensdag grote dag,dan weten we het geslacht van de baby. Duimen maar dat het een meisje word!
Vandaag de tripple test gedaan. Dit om te zien of de baby het down syndroom heeft. En de test is positief! Ik ben superblij. Ik weet niet waarom,maar ik had zo het gevoel dat er iets mis zou zijn met de baby. Misschien om dat dit mijn tweede zwangerschap is,ik weet het niet.. Maar mijn gevoel klopt niet. Ik ben nog steeds niet beschermd tegen toxoplasmose en cmv virus! Dus ik moet blijven opletten! Mijn gewicht is nu 63 kg en dat is heel goed voor deze periode van mijn zwangerschap! Ik heb wel al een buikje,en soms voelt het alsof het niet stil zit! Ik heb wel heel veel last van krampen in mijn buik. En soms kan ik niet meer opstaan,dan moet ik in de zetel blijven liggen. Alsof er iets zal gebeuren met de baby.
Vandaag zijn papa en ik en broertje Toby gaan kijken naar een onthaalmoeder. Het is niet ver van Toby zijn school,en dat maakt alles wel gemakkelijk voor mama. Wij hebben ons direct ingeschreven,zodat we jouw plaatsje kunnen vastzetten. Begin januari 2010 mag je met je tasje bij Verhelle Christine gaan verblijven. Je zal het er vast en zeker naar je zin hebben. Het is een heel lieve dame,en ze doet haar job meer als hobby denk ik.
2de echo door dokter gynaecologe Watty Ronde kom te Roeselare 17U45 12 weken zwanger!
Ik ben de afgelopen weken heel erg misselijk! Ik kan geen eten binnen houden,ik word misselijk van alle geuren en alles wat maar rondom mij komt. Ik ben zeer flauw en vind zwanger zijn niet leuk!
Wij zien jouw vandaag helemaal op echo, je bent een echte baby,de mooiste echo uit de zwangerschapsmaanden! Mama's bloed staat aan negen,dus niet zo heel goed! Je meet nu ongeveer zes cm,en je bent een zeer actieve baby! je ravot heel wat af in mama's buik
je doet niet anders dan bewegen en met je voetjes trappelen.... Leuk om te zien,emotioneel om weer mee te maken
Ik moet nu de komende weken bloed laten nemen voor de tripple test, wij zitten daar niet zo erg over in,we hebben al een gezonde baby op de wereld gebracht! bij de volgende echo weten we het geslacht, oh,ik kan niet wachten,ik hoop op een baby girl! wie weet...
Eerste echo door dokter Gynaecologe Watty Ronde kom te Roeselare, Om 14U45 7 weken zwanger!
wij horen voor het eerst je hartje,we zijn apetrots pinken zelfs een traantje weg van blijdschap! Broertje Toby is mee,hij begrijpt niet wat hij ziet, hij dacht een baby te kunnen zien,maar dat is niet zo.
We zien het vruchtzakje met het vruchtje erin, je hartje slaat 160 pieken,dus heel goed!
papa heeft een briefje aan mama geschreven; Lief klein kindje nog niet geboren Nog maar zo klein Een heel leven voor zich Dat vol liefde en geluk zal zijn Aan je ouders zal het niet liggen Die houden nu al van je Ze kunnen haast niet wachten om jouw dit alles te schenken. Dus lief klein kindje kom maar gauw!!!
Ik ben misselijk! Overgeven,flauwvallen,alles wat je maar kan denken! Zwanger zijn is voor mij nooit leuk geweest,en eerlijk gezegd ben ik ook nooit graag zwanger geweest. Het moet al in je zitten om ervan te kunnen genieten,en voor mij is dat niet zo. Ik zal blij zijn als we oktober zijn. Of misschien als de misselijke periode voorbij is. Ik kan niks eten,houd geen eten binnen. En kan geen bruisende dranken verdragen. Ik heb last van mijn maag,wat ik nog nooit eerder heb gehad. Ik heb ook bij alles een rare smaak,alsof ik metaal proef!
Ik ben zwanger! Het heeft deze keer weer niet lang geduurd. Er zat een maandje tussen mijn einde van mijn anticonceptie en mijn nieuwe zwangerschap! Ik ben nu 4 weken zwanger en de bevalling is gepland voor 15 oktober 2009 Ik ben superblij! Ik heb de test op het werk gedaan,samen met Kimmie. Wij hebben een vreugdedansje gedaan,en direct naar papa gebeld. Ik heb ook meteen naar mijn ouders gebeld om het goede nieuws te vertellen. Natuurlijk denkt mijn moeder dat het niet honderd procent betrouwbaar is zo een predictor. Maar mama weet niet dat die testen heel goed zijn,en ook geen goedkope brol.
Potverdikke,je gelooft het nooit!! Ik ben verkeerd! Ik had mijn cyclus verkeerd geteld. Je moet 28 dagen optellen vanaf de eerste dag van je laatste maandstonden. Ik had er maar 21 bijgeteld. Dus vandaag moet ik ongesteld worden.
Ik had deze week eigenlijk al een bloedtest gedaan, die was natuurlijk negatief,en ik was nochtans zo overtuigd. Lap,nu moet ik nog betalen voor een bloedtest die niet kon positief zijn want ik ben helemaal nog niet over tijd. Normaal gezien ben ik weer vruchtbaar halverwege januari. Ik voel nochtans zo veel symptonen dat ik zou denken dat ik echt zwanger ben. Intussen ben ik nog steeds niet ongesteld. Mijn humeur is ook alles behalve.. Ik ben prikkelbaar en kan mijn gedachten niet verzetten. Nu gewoon hopen dat het nog kan lukken.
Oudejaarsavond! Ik voel nu en dan mijn maandstonden doorkomen. Ik heb ook nu en dan het gevoel dat ik echt wel zwanger ben. Ik voel altijd scheuten in mijn benen als ik ongesteld moet worden, en nu heb ik alweer dat gevoel... Ik ben deze morgen wakker geworden om vijf uur,ik denk dat ik zo benieuwd was of ik nu ongesteld was geworden. Ik voelde vocht opkomen,en was ineens teleurgesteld. Ik zou niet zwanger zijn als ik straks het bloed zag. Maar zou ineens wel weten waar het op staat. Neen! Ik heb ze nu nog niet. Wanneer ga ik dat nu eigenlijk eens weten. Ik word gek van dat wachten. Ik voel me eigenlijk wel misselijk nu en dan .. Maar misschien is het van nervositeit. Het kan he?
Ik ben naar dokter Watty geweest. Ik heb heel veel pijn in mijn buik. Ik heb serieus wat krampen. Volgens haar heb ik zo veel pijn omdat ik nu midden in mijn eisprong zit. Ik kan bevrucht zijn,maar zij kan dit nu nog niet zien. Ik heb het gevoel alsof er iets innestelt in mijn lichaam, maar het kunnen ook gedachten zijn.
Ik heb mijn eerste natuurlijke maandstonden ik heb heel veel pijn in mijn buikje,en voel enorme scheuten in mijn benen. Altijd als ik geen anticonceptie neem ben ik heel erg ziekjes van mijn maandstonden. Ik had natuurlijk gehoopt dat het direct prijs zou zijn, maar natuurlijk moet je eerst je natuurlijke maandstonden hebben zodat je lichaam kan aanpassen aan de hoeveelheid hormonen het al dan niet krijgt. Ik mag niet te hard van stapel lopen.
