22.11.2008: Wandeling 134: WILDERT-KALMTHOUT ; 10,5 km ; 2.30 uur
De handschoenen zijn geen overbodige luxe want het is frisjes wanneer we in Wildert de trein verlaten. Even nog langs de Steenovenstraat en de drukke Nolsebaan en we bevinden ons in een dreef die ons langs de rand van een bos leidt. Het begint te sneeuwen, korrelsneeuw, maar geen erg want eventjes schudden en we zijn weer helemaal droog. Wanneer we een zandweg, tussen twee prikkeldraadafsluitingen moeten inslaan ,verkiezen we, net als zovelen voor ons, het eenmanspad tussen de bomen te nemen want de zandweg is, wegens de vele grote plassen ,niet te belopen. Ter hoogte van de Drielingsvennen komen we op een geasfalteerde weg en lopen aan de rand van het Vlaams Natuurreservaat " Kalmthoutse Heide ". Ondertussen heeft een deugddoend herfst(winter)zonnetje de sneeuwbui verdrongen. Een kudde schapen kijkt ons verwonderd aan. Zij zorgen samen met geiten, paarden en gallowayrunderen voor de begrazing en de instandhouding van het heidelandschap. Bij een infopaneel trekken we bij een veeraster en een klappoortje de heide in. Op slechts een dertigtal kilometer van Antwerpen bevinden we ons in een van de mooiste natuurreservaten van Vlaanderen. Het mulle zandpad golft en kronkelt en wij wanen ons ( dank zij de zon ) op een lentedag in een uitgestrekt duinenlandschap, jammer dat de erica niet bloeit. Weg van alle drukte genieten we ten volle van deze enige natuurervaring. Maar mooie liedjes duren niet lang(er dan een uur ) want dreigende, donkere wolken achtervolgen ons en schudden weeral sneeuwvlokken uit. We passeren nog twee veerasters en klappoortjes en draaien rond de brandtoren, een 25 m hoge metalen constructie van waarop men de heide kan observeren. Iets verder treffen we een molensteen aan, een aandenken aan de jarenlange strijd voor het behoud van de Kalmthoutse Heide ( ingehuldigd op 1 april 1970 en opgedragen aan professor Jozel Muls, een fervent voorvechter voor de bescherming van dit natuurgebied.) Tussen de bomen door vangen we een glimp op van het Van Ganzenven. Door een bosgebied bereiken we de Dienst voor Toerisme waar een fraaie GR-wandelboom ons, door de Withoefse Heide, de weg naar de treinhalte Kijkuit wijst waar we op het middaguur, bij een nieuwe sneeuwbui de trein naar Antwerpen nemen.
Reacties op bericht (1)
23-11-2008
Sneeuw op de heide
Inderdaad één van de mooiste heidereservaten die we nog hebben ... en o zo kwetsbaar. Ik ben er al een paar keer geweest, ook in de winter, maar nog niet onder een sneeuwbui. Moet ook speciaal zijn.
