Geen treinbiljetten voor senioren meer op zaterdag en zondag gedurende de maanden juli en augustus ! Dan maar onze toevlucht gezocht bij De Lijn en " dicht bij huis "-tochten.De afstand tussen het vroegere treinstation van Avelgem en het begin van onze tocht is zo afgelegd. Geruime tijd lopen we in de bedding van de opgebroken spoorweglijn Kortrijk-Ronse, vroeger gebruikt om Vlaamse arbeiders naar de Waalse steenkoolmijnen te vervoeren.Het voet- en fietspad laat nog juist ruimte om met twee naast elkaar te lopen. Langs weerszijden staan boompjes en struiken die als het ware een tunnel vormen. Waar de begroeiïng iets schaarser is bemerken we links de Scheldemeersen en rechts afschuwelijke industriegebouwen die dit mooie landschap ontsieren. We botsen uiteindelijk op de Schelde waar we het jaagpad naar links volgen. Aan de overzijde ligt Oost-Vlaanderen en links krijgen we een opeenvolging van akkers, kleine bosjes, afgesneden Scheldemeanders en vooral meersen. We belanden bij de, door Stijn Streuvels vermaard geworden brug over de Schelde. In zijn boek " Mira of de teleurgang van de waterhoek " verhaalt Streuvels over een veerman die zich met hand en tand verzet tegen de bouw van een vaste brug tussen West- en Oost-Vlaanderen. Iets verder, langs de overzijde spuwt de elektriciteitscentrale van Ruien grote rookwolken de lucht in. Het is de grootste klassieke thermische centrale van het land. Een netwerk van H.S.lijnen ontsiert daarbij het landschap. We klimmen langs de trap tot op de brug en volgen de Ruggestraat tot bij de Waterhoek. We draaien in een volledige cirkel rond dit gehucht waar destijds de schoonouders van Streuvels woonden.Hierbij komen we zeer dicht bij de centrale van Ruien. Even belopen we de drukke Oudenaardsesteenweg om dan te kiezen voor de Smissestraat die ons weer naar de afgesneden Scheldemeanders en de bijhorende meersen voert. Voor ons steekt de beboste Kluisberg de kop op. Wanneer we voorbij het prachtig gelegen restaurant Karekietenhof trekken komt het water ons in de mond, maar de bus wacht, dus moeten we verder. We richten nu onze schreden op het imposante kerkgebouw en langs de Leopoldstraat bereiken we terug het vroegere treinstation waar inderdaad de bus reeds te wachten staat.
