De klokvaste treinen brengen ons naar Trois-Ponts . We lopen een tijdje parallel met de spoorweg langs de drukke rue de Coo om dan na het dwarsen van de Amblève (hoogte 260 m) een smal paadje te nemen dat tussen twee tunneltjes steil opklimt. We volgen een hol, onverhard en rotsig pad. Langs weerszijden een overvloedige begroeiïng met hazelaar, eik en berk waarvan de bladeren als een tapijt op de grond liggen. Bij een kruispunt komen we bij het Spijkerkruis (hoogte 380 m ) , waar meisjes uit de omgeving die geen man konden vinden, hoopten door een nagel in het kruis te slaan, dit wel te doen.We blijven ( nu matig ) stijgen door een prachtig bos en belanden bij twee dicht bij elkaar gelegen overdekte picknickbanken.(hoogte 480 m ) waar snoei- en(of) uitdunwerk het bedoelde uitzicht op Coo zeker ten goede zou komen. En nu langs een kronkelend pad door een bos met vooral eiken, beuken en dennen naar de Cascade .Houthakkers zagen en laden takken op een aanhangwagen. De afdaling wordt bij sommige momenten vrij steil, ook nadat we bij de Belvedère voor een poosje de stoeltjeslift volgen. In Coo is het tamelijk druk voor een zaterdag buiten de verlofperiode. En dan weer klimmend het bos in, richting Trois-Ponts. We dwarsen het parkeerterrein van het prachtig gelegen hotel-restaurant Beau Site en langs een asfaltweg klimmen we geruime tijd - voorbij het kerkhof - richting Bodeux. Links van ons op de top van de heuvel aan de overzijde van het dal prijkt de Tour Leroux ( wandeling 77 en 98 ). Steeds maar klimmen tot we door het bos een pad kiezen dat naar de Rau de Bodeux afdaalt.We blijven die volgen tot in het hartje van Trois-Ponts waar we in bistro ' Le Vieux Pont ' van de Nederlands sprekende uitbater ( afkomstig van Wervik ) de toelating krijgen onze picknick aan te spreken. Precies de tijd om de wachttijd op de trein te doden en om te bekomen van weer eens een echte GR-klim-en daalwandeling.
De klokvaste treinen brengen ons naar Trois-Ponts . We lopen een tijdje parallel met de spoorweg langs de drukke rue de Coo om dan na het dwarsen van de Amblève (hoogte 260 m) een smal paadje te nemen dat tussen twee tunneltjes steil opklimt. We volgen een hol, onverhard en rotsig pad. Langs weerszijden een overvloedige begroeiïng met hazelaar, eik en berk waarvan de bladeren als een tapijt op de grond liggen.
