Op het gehucht Weegschede te Gijverinkhove verlaten we de belbus en trekken zuidwaarts. Dreigende, zwarte wolken voorspellen weinig goeds en wanneer we bij de stichting George Grard ( 1901-1984 ) gekomen zijn moeten we voor de eerste maal onze regenjass bovenhalen. De gerestaureerde hoeve herbergt, zowel binnen als buiten een reeks prachtige beelden. Binnen vind je een grote collectie tekeningen en het archief van George Grard. Jammerlijk genoeg blijkt de Stichting gesloten. Dan maar verder en wanneer we op een kruispunt met toepasselijke naam Kruistraat belanden kiezen we richting Stavele. We lopen tot bij de ophaalbrug over de Ijzer en de GR-wandelboom waar we de GR 5A-richting inslaan. We volgen nu de Ijzer langs een eenmanspad. Links en rechts van ons overal weilanden. Geregeld moeten we over voetgangersbruggetjes die het water van beken en afwateringsgrachten naar de Ijzer voeren. Alhoewel we weinig gerucht maken verschrikken we toch tal van waterhoentjes en wilde eenden die hier een vredig bestaan leiden. Rechts van ons de geklasseerde stenen Broekmolen en even verder piept tussen de bomen het torentje van de kerk van Beveren. En dan dwarsen we langs een hoog krommende voetbrug de Dode Ijzer en belanden in Roesbrugge. Een ploeg van de VRT bergt juist de camera's weg en Saartje Vandendriessche stapt in de wagen. Misschien komen we de eerst volgende weken wel te weten wat ze hier " Bachten de Kupe " kwamen opnemen. Waar we verleden keer precies op de grens ( de Schreve ) liepen, blijven we er nu een paar honderd meter van verwijderd en bereiken zo Haringe. Intussen hebben we voor de derde maal ( kortstondig ) onze regenjas bovengehaald. Het prachtig meubilair en het merkwaardig Van Peteghem orgel kunnen we spijtig genoeg niet bewonderen want de kerk ( foto ) is op dit uur gesloten. Spijtig. Dan maar wachten op de bus die ons naar het station van Poperinge zal brengen.
Op het gehucht Weegschede te Gijverinkhove verlaten we de belbus en trekken zuidwaarts. Dreigende, zwarte wolken voorspellen weinig goeds en wanneer we bij de stichting George Grard ( 1901-1984 ) gekomen zijn moeten we voor de eerste maal onze regenjass bovenhalen. De gerestaureerde hoeve herbergt, zowel binnen als buiten een reeks prachtige beelden. Binnen vind je een grote collectie tekeningen en het archief van George Grard. Jammerlijk genoeg blijkt de Stichting gesloten.
