06.02.2010 Wandeling 156 : DE IWOIGNE 10 km; 2.30 uur
De morgenstond heeft goud in de mond wordt wel eens beweerd. Dus nemen we de eerste trein in het station van Kortrijk en sporen naar Houyet. Het goud vinden we in het feit dat we om 9.10 uur reeds op de brug over de Lesse staan. We volgen heel eventjes de N929 en slaan dan links het stijgend bospad in. Het pad loopt nog enige tijd evenwijdig met de lager gelegen N929 maar na een fikse bocht naar links trekken we naar het hart van het bos.Boven op het plateau krijgen we regelmatig doorkijkjes op het uitgestrekte golfterrein van het Parc d'Ardenne. Een eenzame ree verschiet wanneer hij ons op zijn weg ziet opduiken en verdwijnt pijlsnel tussen de bomen. Bij een samenloop van een vijftal boswegen blijven we nog steeds de liggende groene rechthoekjes volgen die ons tot nu toe de baan wezen. Door een mooie dreef volgen we niet alleen de GR-126 maar eveneens de ' Promenade de Ver '. Na het dwarsen van de N94 trekken we langs een houten hek ( openen en terug sluiten ! )weer het bos in. Het wordt eventjes terug klimmen maar we worden door het mooie van de omgeving ruimschoots voor onze inspanningen vergoed. En dan gaat het plots steil naar beneden tot we op de Iwoigne botsen. De aangekondigde wandelboom blijkt spoorloos, dan maar stroomafwaarts het water volgen. We verlaten hierbij zowel de groene rechthoekjes als de GR-route.Het pad volgt trouw elke kronkel van de schilderachtige Iwoigne die kabbelt en bruist dat het een lieve lust is. Aangemoedigd door de zonnestralen beginnen de vogels met mooie liedjes elkaar te lokken. Op sommige plaatsen waar de zon niet aan kan is hard bevroren sneeuw op het pad blijven liggen. Wanneer de Iwoigne zich uiteindelijk in de Lesse stort volgen we die veel bredere en kalmere rivier stroomopwaarts. We lopen tweemaal onder een spoorwegbrug door. Bij de eerste verrijst een burchtachtig bouwsel ' Halte d'Ardenne ' een privestation dat ooit in opdracht van Leopold II werd gebouwd ( pure geldverspilling ! ). Bij de tweede zijn we dicht bij ons startpunt genaderd. In het station van Houyet krijgen we ruimschoots de tijd om onze (erg ) bevuilde schoenen uit te trekken en in onze rugzak op te bergen.
