Wanneer we bij de mooie hoeve Ter Tombroek het smalle eenmanspad ( kerkwegel ) nemen krijgen we last van een laagstaande, fel stralende zon terwijl onze neus geprikkeld wordt door een geur van frituurvet. Komt die geur nu van de industriële frietenbakkerij Mydibel of van de chipsfabriek Croky beden gelegen op de industrieterreinen van Moeskroen ?

Na het dwarsen van de grote baan bevinden we ons nu in Tombrouck want we zijn inderdaad de taalgrens over getrokken en bevinden ons in de provincie Henegouwen. Een gebied met taalfaciliteiten voor de Vlamingen; Nochtans hebben bepaalde straatnamen in het Frans een lettergrootte die wel driemaal zo groot is als de Nederlandse benaming van de straat. We trekken over La Grande Espierrès en komen bij de N58, in de volksmond de weg Pecq-Armentières, die in het begin van de jaren '80 voor heel wat communautaire heibel zorgde. Die 'taalautoweg' moest de Waalse enclave Komen met Henegouwen verbinden. Na jaren geruzie werd er in '93 beslist dat die weg er toch mocht komen. Hij werd voor een groot gedeelte als expresweg uitgevoerd. Opletten geblazen dus bij het oversteken. Tussen de hoge boordstenen is een smalle opening voorzien en in het midden is er een soort sas om van daaruit veilig de overzijde te kunnen bereiken.

Dwars door de velden richten we nu onze schreden naar het gehucht La Croix Rouge ( Dottignies ) waar we kort naeen twee drukke wegen moeten kruisen, de N512 en de N511 om dan het centrum van Evregnies te bereiken. We draaien er letterlijk rond de kerk en passeren hierbij over het kerkhof. Wanneer de rue du Quennetet ons recht naar de A17 brengt slaan we rechts, een met gras begroeid pad in dat naar de bomenrij langs het Spierekanaal leidt. Het kanaal werd in 1839 gegraven om de Schelde met de Deûle ( Frankrijk ) te verbinden en om kolen van Henegouwen naar Frankrijk te transporteren. We lopen onder de A17 door en genieten een poos van de charme van de kanaaloever. Bij de Pont Levis du Petit-Preux steken we het kanaal over en bij Trieu Planquart stelt een kerkwegel ons in staat een deel van de rue de Lille in te korten.

In de verte voor ons doemt het silhouet op van de kerk van Mont St-Aubert . Links van de weg treffen we voor de tweede maal een grote partij uitgebloeide, verdorde ( kleine en korte ) zonnebloemen aan. We bereiken zonder problemen een nieuwe wijk van Estaimbourg en langs de rue de l'Avenir komen we op het dorpsplein waar we bij de (gesloten) poort van het Chateau de Bourgogne onze bus opwachten.