Een Tec-buschauffeur zendt ons aan het station van Namen de verkeerde kant op zodat we onze aansluiting missen.Gelukkig hebben we een kleine bibliotheek aan documentatie over trein- en busverbindingen in onze rugzak steken zodat in de korste keren voor een alternatief gekozen wordt We trekken in Andenne langs de hoofdstraat de Maas over en gaan op zoek naar de wit-rode merktekens van de GR-575.Onmiddellijk worden we geconfronteerd met een lange klim ( van 140 m naar 246 m ) en wonder, naarmate we dichter het gehucht " Peu d'eau " naderen krijgen we meer water onder de schoenen.In Groynne draaien we rond de kerk en het kasteel ( waar volgens het naamplaatje een gouverneur woont ). Even later maken we een bocht van een halve cirkel om langs de hoeve " Sur Bruyère " te komen. We bevinden ons weer ten volle in het typische Condroz-landschap: langgerekte, beboste heuvels en uitgestrekte velden en weiden. Een kwartier nadat we op de middag het thuisfront meldden dat we reeds de ganse tijd van de zon genoten moeten we bij het gehucht Bellaire onze regenkledij bovenhalen. Maar erg wordt het niet want bij het kasteel van Muache kunnen we die alweer opbergen. De meeste bomen zijn begroeid met ongewoon veel maretakken. Langs onze weg treffen we links, tegenover een huisje nog een gaaf bakhuisje uit vroegere tijd aan ( precies een kabouterhuisje).. En nu afdalen langs een weg met een helling van 10% naar de woonkern van Strud. Een plaatje zegt dat de O.L.V-van de Karmelkerk uit de 11de eeuw stamt en dat er een middeleeuwse tuin bijligt, maar we moeten een steile trap bestijgen om dat alles te bezoeken en dus gaat het richting bos. We krijgen voor een half uur het ambetante gezelschap van een straathond die ons besnuffelend voor, door en achter de benen loopt. Het eenmanspad is wat uitgehold en ligt vol met bladeren en in het midden staat er water. Dus dan maar de steile glibberige buitenkant kiezen om natte voeten te vermijden. Uiteindelijk belanden we op de N941 die vlak langs de Ruisseau de Stroûvia loopt. We passeren het gelijknamig gehucht en het café " Des Grottes " bij de klimmers bekend als " café bij moeke " en komen zo in de Samsonvallei.( Hier waren we al eerder: 24.06.2003 ) Aan de voet van het rotsmassief van Goyet ( foto ) treffen we een bushalte en vinden dat het voor vandaag genoeg is. Dus wachten we op de bus die ons naar het station van Namen zal brengen.
Een Tec-buschauffeur zendt ons aan het station van Namen de verkeerde kant op zodat we onze aansluiting missen.Gelukkig hebben we een kleine bibliotheek aan documentatie over trein- en busverbindingen in onze rugzak steken zodat in de korste keren voor een alternatief gekozen wordt
