We slaan na het verlaten van de bus onmiddellijk de Kooigemwegel in, dit is één van de vele historische kerkwegels waaraan Sint-Denijs rijk is. Daarna gaat het door de Dalestraat en in de Wittogstraat nemen we terug een kerkwegel maar nu mooi aangelegd met betonnen staptegels.Wanneer we op een brede baan uitkomen ligt er links een grote ( blijkbaar verlaten ) hoeve en rechts passeren we een huis dat in vroegere dagen dienst deed als café. Na het dwarsen van de grote baan ( Kooigemstraat ) slaan we links de Pevergnestraat in Eerst breed maar dan geleidelijk versmallend tot het, eens in het Grandvalbos, nog een eenmanspad wordt.Het bos, met overwegend eikebomen met beuk en haagbeuk was vroeger waarschijnlijk een afgesloten jachtgebied wat de hekpijlers en de ijzeren poort toch doen vermoeden.Bij het verlaten van het bos trekken de kerktorens van Kooigem en Dottenijs onze aandacht.We volgen eerst nog de rand van het bos om dan in open veld te komen.Dank zij het mooie weer van de voorbije dagen is alle koren geoogst en is het stro binnengehaald. Enkel het meterhoge maïs belemmert ons nog het uitzicht.

We lopen evenwijdig met de gemeentegrens en passeren hierbij op een honderdtal meter van de Tontekapel ( grondgebied Kooigem ) op de flank van de Geitenberg. In de loop der eeuwen evolueerde de kapel tot een waar bedevaartsoord ( tegen de koorts ). We dwarsen de (droge) Zandbeek en klimmen slalommend naar het Beerbos toe.We genieten van een weids uitzicht met de Kluisberg en de Mont St- Aubert. Voor ons prijkt de molen Ter Claere.

Een tegelpad leidt ons binnen in het Beerbos tussen indrukwekkende villa's. De Peryckelstraat brengt ons ( opnieuw ) klimmend naar het hoogste punt van de tocht, de Katteberg ( 70 m en tevens hoogste punt van Kortrijk ). Begin 2000 liet de Vlaamse Maatschappij voor Watervoorziening hier twee gigantische drinkwaterreservoirs optrekken met ieder een diameter van 50 meter en een inhoud van 10.000 kubieke meter.Deze heuvelrug vormt de scheiding tussen het Leie- en het Scheldebekken. En dan dalen we geleidelijk af naar de Doornikserijksweg tot bij de bushalte.Gelukkig breekt de zon nu pas ten volle door de wolken zodat we onze tocht toch tamelijk ' koel ' konden houden.