08.05.2010 wandeling 162 ; 'S GRAVENVOEREN 10 km, 2.30 uur
We trekken naar het grootste Voerdorp en draaien er op de ' Pley ' of dorpspleintje onbeleefd onze rug naar het beeld van de onbekende soldaat om bijna onmiddellijk daarna de Voer over te steken.Na een linkse en een rechtse bocht passeren we de Kapel van de Kinkenberg met ernaast de vroegere gemeentelije waterpomp. We kiezen voor de stijgende holle Koetsweg en trekken klimmend naar het plateau van de Snauwenberg waar we in open veld belanden.Een nevel belet ons jammerlijk genoeg te genieten van de weidse omgeving. Wanneer we langs de immense, en mooi onderhouden hoeve Snauwenberg voorbij komen passeren we een grenspaal .Boven het akkerland piept het kerktorentje van Mheer. Nu lopen we over Nederlands asfalt tot we iets verder voor het bos en een dalend pad kiezen dat ons naar het kasteel van Altenbroek en de Molenhoeve voert. Iets voorbij de ingang naar de hoeve wringen we ons langs een draaipoortje op een weide.Bij een volgend draaimolentje moeten we de koeien even om doorgang vragen wat ze schijnbaar met tegenzin doen. We belanden in een weide die geel ziet van de vele paardenbloemen en na het dwarsen van de Noor klimmen we uit de laatste weide.Bij de met Canada-populieren afgezoomde Molenweg gaat het links, richting Nederland waar de grenspaal Margraten ons de grens aanduidt.Een Nederlander, met zijn gezinnetje hier op wandel wil wel van ons beiden een foto schieten. We houden de kerk van Noorbeek op de achtergrond. Volgens onze fotograaf zouden de dorpen uit de omgeving redetwisten over het feit welk dorp er bij WO II hier het eerst bevrijd werd.Volgens hem was het zonder twijfel het iets westelijker gelegen Mesch. Iets verder kiezen we de rechtse weg - de Bosweg - die ons terug naar België loodst. Enkele Galloway-koeien kijken ons verbaasd aan.Wanneer we het gezelschap van de GR-route krijgen slaan we een beukenbos in en bereiken, stevig dalend, het gehucht Schophem. Een smal pad rechts brengt ons bij de Voer die we een tijdje volgen en ook enkele malen dwarsen tot in Vitchen. Ondertussen passeerden we meerdere rmetalen kruisen telkens met een onderschrift als ware het dat we aan een kruisweg begonnen zijn. Bij een van die kruisen nemen we de holle weg naar rechts en komen terug op de Koetsweg.In plaats van de postkoets die destijds langs deze weg van Luik naar Aken trok is het nu een grote autocar die achteruit rijdend ons de weg afsnijdt.Terug op het Pley biedt het terras van het gelijknamig café ons de gelegenheid te picknicken en op de bus te wachten die ons naar het station van Visé zal brengen.
