Bij de " Ancienne Gare " in Bléharies zoeken we tevergeefs naar de aanduidingen van de GR123-route. Wanneer we een eind weegs op de uitgebroken spoorlijn 88 zijn belet een ijzeren poort ons alle verdere doorgang .Dus op onze stappen terugkeren en kiezen voor de weg tegenover de kerk.In een open vlakte komen we bij het kruispunt " Six Chemins ".We volgen even het mooi geplaveide baantje tot bij de " PierreBrunehaut ", een menhir uit zandsteen van de Landes.Hij wordt beschouwd als de oudste ( 2500 voor Christus ) en grootste menhir van België. We bevinden ons op slechts enkele honderden meter van de Schelde en dichtbij de Franse grens.We vinden er ook de wit-rode merktekens van het GR-pad terug. We lopen op een fietspad, mooi van de rijweg afgescheiden door een beukenhaagje van 1 meter hoogte. Geen wonder want bij het naderen van het dorpscentrum van Lesdain bevinden we ons midden de kweekpercelen voor heesters, rozen en allerlei fruitbomen. Boomkwekerijen zijn typisch voor Lesdain ( en dit sinds de tijd van Napoleon begin 19de eeuw ). Het centrum lijkt wel het dorpsplein van een wijndorpje met wegwijzers naar de verschillende wijnboeren ( hier de verschillende boomkwekers ). Langs een kasseiweg gaat het door het gehucht Petit Howardries en bereiken we de rand van het Bois de Loignezoeul. We volgen de bosrand en na het dwarsen van een bosweg bij een verlaten hoeve, gaan we het Bois de la Sucrerie in. Bij het overschrijden van de rieu du Pont-Neuf verlaten we het bos en komen in de bebouwing van het gehucht Haut Bout terecht. Even de rue de Loo volgen om dan door een zeer modderige veldweg, waar de zware klei in dikke lagen aan ons schoenen blijft kleven, het open veld in te trekken. De asfaltweg, bij het binnenkomen van Wez-Velvain biedt ons de mogelijkheid het grootste deel van de modder te verwijderen om met " propere voeten " het enige café dat Wez rijk is binnen te stappen.We gebruiken er de wachttijd op de bus om ondertussen onze picknick aan te spreken.
