Spieren, pezen en gewrichten vragen ook wel eens om rust en dus hadden we een stop ingelast. Maar vandaag doen we de vorige (stopgezette) tocht over. We reizen samen met drie Nederlandstaligen met de bus vanuit Eupen naar Monschau. Die betalen netjes voor de enkele kilometers op Duits grondgebied alhoewel dat , volgens een brief van de Tec, helemaal niet moet. Zowel links als rechts van de weg is de rode vlag gehesen. We zullen onze terugweg dus enigszins moeten aanpassen. Monschau ligt er vandaag heerlijk bij. De zonovergoten terrasjes nodigen ons vriendelijk uit maar we passen want er wachten ons een 100-tal trappen om uit de oude stad te komen.Van de vorige keer weten we, voor het eerste half uur, bijna blindelings onze weg te vinden. We klimmen " Zur Burg " waar we een prachtig zicht krijgen op het stadje ( zie foto ) Eens bij het zwembad beland wordt het even zoeken maar de KL LAUFENbeek brengt redding. We volgen ze stroomopwaarts, klimmend door een mooi valleitje. Het beekje wordt steeds maar smaller en we moeten het enkele malen langs houten bruggetjes oversteken.. Op het middaguur trekken we door het rusdtige grensdorpje Mützenich en richten onze schreden nu naar de top van de Stelingsberg ( 660 m ) het hoogste punt van de GR AE, wat dus nog steeds klimmen betekent ( we vertrokken op een hoogte van 440 m ). Vanaf hier volgen we de rand van het bos en de vele ( genummerde ) grensstenen die de grens tussen Duitsland en België markeren.Aldus bereiken we bij paaltje 722 het Kaiser Karls Bettstat ( hij zou er - volgens de legende - na een vermoeiende jachtpartij verpoosd hebben ). Een groep van een twintigtal mensen zal er een feestje bouwen. Op de kwartsietblokken staan gebakjes en drankjes uitgestald en we krijgen goesting om ons bij het groepje aan te sluiten. Maar we moeten verder. Na zowat twintig minuten, in een brede met gras begroeide brandgang vermoeden we ( wegens het ontbreken van de GR-tekens ) een verkeerd spoor te volgen. Besluit: we keren tegen een hogere snelheid op ons stappen terug en proberen langs Mützenich de grote baan Monschau-Eupen te bereiken ( achteraf bleek dat we toch de juiste weg volgden ). De tijd begint te dringen en we drijven onze snelheid op en wanneer we op zowat 100 meter van de baan verwijderd zijn zien we de bus halt houden, iemand uitstappen en terug vertrekken. We lopen armzwaaiend naar de baan en ... de bus stopt. Hijgend stappen we op. Danke Sehr!!!
Spieren, pezen en gewrichten vragen ook wel eens om rust en dus hadden we een stop ingelast. Maar vandaag doen we de vorige (stopgezette) tocht over.
