Hoi, leuk dat je mijn blog leest!

Super bedankt voor de leuke reacties die ik kreeg op mijn vorige blog. Mijn blog is ondertussen al door 2000 van jullie gelezen! Hoe vet is dat?

Hoewel ik me vandaag toch een beetje voel als Polly Pocket. Kennen jullie Polly Pocket? Het originele Polly Pocket-speelgoed waren plastic koffertjes die opengingen om een ​​poppenhuis of een andere speelset te vormen met Polly Pocket-beeldjes van minder dan een centimeter lang. het eerste Polly Pocket-speelgoed verscheen in 1989 in de winkels in Engeland.

 Ze waren een uitvinding van een zekere Chris Wiggs. Hij bouwde het speelgoed voor zijn dochter. Hij begon ermee in 1983 met behulp van een compact make-up poeder doosje maakte hij een klein huisje voor de kleine pop.  In 1998 kocht Mattel - het merk bekend van de barbiepoppen - kocht het merk Polly Pocket op en gaf het een remake. In Amerika is het zelfs Polly gelukt om schandalen te veroorzaken. Kinderen hadden delen van het speelgoed ingeslikt. Dat gebeurde enkel in Amerika…. . Go figure. 

Enfin, Polly leeft dus in een huis zo groot als een clutch - een klein handtasje. Haar wereld is een fysieke kleine wereld. Zij zelf - was in mijn tijd - 1 cm groot. Toch had ze in haar “clutch” alle nodige voorzieningen. Sommige Clutches hadden zelfs een fonteintje. Polly had vrienden die ook allemaal in een clutch woonden, sommigen woonden al wat groter dan de de anderen. Je kon een heel Clutch dorp bouwen met Polly Pocket! 

Zo voelt - de fysieke wereld  toch - in coronacrisis vandaag ook aan. Het lijkt erop dat we leven en werken op één plaats, dat we enkel mogen spelen, sporten en uitgaan in onze eigen tuin of clutch-dorp.  Net zoals bij Polly is het ene huis het andere niet, leeft niet iedereen op dezelfde oppervlakte en is de bewegingsruimte helemaal niet dezelfde. 

In mijn verbeelding en terwijl ik met mijn poppen speelde - ging Polly met de hond wandelen. Vandaag is het frappant te zien hoeveel mensen die een hond hebben. Nog nooit heb ik zoveel mensen zien wandelen met hun hond. Er zijn kennissen bij van wie ik zelfs niet eens wist dat ze een hond hadden! 

Polly had niks tekort, ze kon terecht in de Polly-supermarkt, had voldoende water en eten . Ik moest wel de fontein en de douche met een glas water vullen en daarna op een knop duwen. 

In de wereld van corona is er ook nog een andere wereld. Ik bedoel daarmee, er is nog geen goedgekeurd vaccin tegen corona. Maar in bepaalde delen van de wereld zijn er mensen die afhangen van een duw op de knop voor water en voedsel. Er sterven nog steeds meer mensen in de wereld door honger en gebrek aan water dan aan corona. Alleen zijn die problemen geen Europese problemen - ooit was dat wel het geval maar dat zijn we misschien vergeten. Ik raad aan de serie te bekijken op één Kinderen van het verzet, de collaboratie en de holocaust. Het erge is dat voor die problemen wel een vaccin bestaat, het eten van voedsel en het drinken van water.  Ik vraag me dan ook af wat er zal gebeuren in die wereld waar honger en drinkwater al een probleem is, corona er nog eens bijkomt?

Poly’s kookkunsten konden beter. UIteraard op 9-jarige leeftijd ben je niet echt een sterrenchef. Vandaag ligt dat ook al anders. Op tv zie je allerlei kookprogramma’s met kinderen die kunnen koken of bakken als Sergio Herman, die een hele wereld rondreist om culinaire inspiratie op te doen. Je moet het maar kunnen. 

Opruimen was ook niet echt haar favoriete bezigheid, zeker niet als mijn mama mijn naar beneden riep om te komen eten, midden in mijn Polly-spel. 

Hoewel mijn wereld vandaag - in mijn hoofd - lijkt op die van Polly-Pocket, is de wereld tegelijk ook zeer breed. Wie wilt shoppen kan dat tegenwoordig online of gaat nu meer in de buurt schoppen of nog beter de buurtwinkels gaan online. Er zijn genoeg series en films beschikbaar op tv of via app’s, boeken zijn in alle vormen beschikbaar. Sporten kan nu vanuit het salon.  We kunnen meer genieten van het groen in onze tuin (en bij mij thuis ook van de hondenstrontjes). 

Genieten van een huis en een thuis en de soms akelige geluiden die het kan maken. Ik blijf ervan overtuigd dat er in mijn huis een energie aanwezig is. Misschien is het Polly wel, die op de zolder, in haar clutch leeft! Wie weet.