In deze blog worden onze wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Van Herreweghe Brigitta
Ik ben een vrouw en woon in Stekene (België) en mijn beroep is gestopt met werken..
Ik ben geboren op 16/07/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, lezen.
Dag 1: wij zijn om 06.30 uur opgestaan om het weer te observeren om te kunnen vertrekken in het droog. Men had hevige regenbuien voorspeld en ja, om 8 uur was het hevig aan het regenen. Er was ook een droge periode voorspeld, vanaf 08.30 uur tot 11.30 uur, maar deze begon in werkelijkheid later. We maakten ons klaar en stonden gereed om te vertrekken van zodra het niet meer regende.
Om 09.15 uur was het zover, fietsen buiten gezet, tassen opgeladen, gps aangezet en op weg. Het bleef droog en het was een aangename fietstemperatuur. Via Kemzeke en de fietsravel naar Sint-Niklaas, zo naar Temse en onze eerste stop hielden wij aan het station van Bornem, waar de fietsravel begint, richting Willebroek. Wij hadden toen al 20 km in de benen. Na de rustpauze via de Ravel langs Puurs, Willebroek en zo naar Mechelen. Vanaf dan volgden wij de fietsravel langs het kanaal Leuven-Dijle. We hielden onze middagstop om 11.45 uur aan de overgang in Boortmeerbeek. Het was toen nog steeds droog! We reden verder en twee bruggen later moesten we oversteken naar de andere kant van het kanaal. We passeerden dan de zwaaikom en toen werd de lucht donkerder. Plotseling begon het te regenen, in feite gieten, dus vlug schuilen onder een boom. Maar aangezien het maar bleef gieten, stonden wij daar op den duur ook niet meer droog. Dan maar verder rijden in de regen tot wij op een gegeven ogenblik een fietserstunnel inreden, ideaal schuiloord! We hebben daar 45 minuten gewacht, maar hier hield niet op met regenen. We moesten nog ongeveer 10 km doen naar de bestemming. We deden onze regenjas aan en besloten verder te rijden. Om 14.20 uur waren we op de bestemming, de Ibis Budget Leuven, waar wij hadden gereserveerd. Wij vroegen aan de receptie of wij onze fietsen ergens binnen in veiligheid konden stallen en dat bleek geen probleem, het linnenkot, waar alleen personeel toegang heeft met een badge. Fietsen op slot, batterij eruit, en naar de kamer, waar een warme douche deugd deed.
Onze kledij was nat en die hingen wij te drogen. De fietsbatterijen werden opgeladen alsook de gps.
Dag 1 is goed verlopen, met uitzondering van de laatste 15 natte kilometers. Dat is dus ook ineens een test van het materiaal. Wij hebben volgens Gps 70,4 km gefietst. Morgen zijn het er meer en rijden wij naar Waulsort aan de Maas. Hopelijk is het dan wat droger.
Straks gaan wij hier ergens eten in een frituur, kwestie van de tocht wat binnen budget te houden.
Eerste rustpauze aan het station van Bornem
In Willebroek moesten wij even wachten. De brug over het kanaal was omhoog. Rust- en eetpauze op de ravel aan het kanaal Leuven-Dijle voorbij Mechelen. Het smaakte en er kon echt niets meer bij... Wat is ze nu weer aan het rommelen.....
Zo'n fietspad schiet goed op! Hier hadden we al prijs, een stevige regenbui, dan maar schuilen in een fietstunnel waar het water binnenstroomde.
Aangekomen in het Ibis-hotel in Leuven, moest alles gedroogd worden.
Dag 14: we zijn weer opgestaan om 07.00 uur en om 08.00 uur was het ontbijt. Dit was zeer goed en de twee Belgen zaten ook aan tafel. Zij vertrokken voor ons, even later, na afscheid te hebben genomen van Anton en Karen, waren we ook op weg. De zon scheen en het werd al snel warm. 5 km verder waren we in Wassigny en bij de rustpauze aldaar zag ik aan Brigitta haar gezicht dat ze met iets zat. Ze bleek veel pijn te hebben in de knie. Ze opteerde om de tocht te stoppen in Chateau-Porcien. Na die rustpauze gingen we verder en in Justine-Herbigny zei ze dat ze niet verder kon.
Daar is geen openbaar vervoer dus besloten wij om de liften. Al spoedig kregen wij een lift van een landbouwer en zijn zoon, die ons afzetten in Hauteville. Daar liften wij verder en werden door een verpleegster meegenomen tot aan de oprit van de snelweg in Rethel. We stelden ons daar strategisch op en werden binnen het halfuur meegenomen door een chirurg, die consultatie had gehad in het ziekenhuis in Rethel. Na wat reorganisatie in zijn elektrische wagen, de kinderstoelen moesten verplaatst worden, konden wij meerijden. Hij moest naar Reims en zette ons af aan het station in Reims rond 14.30 uur.Alle personen die ons meegenomen hadden, hebben wij trouwens uitvoerig bedankt.
In het station kochten wij 2 tickets Reims - Brussel, kostprijs voor 2 personen was 306 euro, niet weinig dus! Wij moesten dan nog wachten tot 18.45 uur, want de vroegere treinen waren volzet. Bleek dat het een TGV was van Reims naar Paris-Est, dan naar het station Gare du Nord om dan daar om 20.19 uur de Thallys te nemen naar Brussel.
We hadden tijd en hadden nog niet gegeten. We gingen langzaam naar het centrum op 200 meter van het station. Daar hebben wij als afscheid uitgebreid gegeten op het terras, in de zon, en liet ik zelfs mij iPhone opladen. Die was leeg omdat die de ganse dag en nacht ervoor gezocht had naar verbinding, wat vreet aan de batterij. Ik had die echter nodig om te kunnen opzoeken welke treinverbindingen wij zouden kunnen hebben in Brussel.
Wij gingen op tijd naar het station en stapten de TGV in om plaats te nemen op de ons toegewezen plaatsen, net zoals in een vliegtuig. Op 45 minuten waren we in Paris- Est en dan trekkebenend ( Brigitta ) zoeken naar de Gare du Nord. Na 3 keer de weg te vragen, kwamen we daar aan en konden onmiddellijk instappen, na door een detector gepasseerd te zijn. Ook in de Thallys zijn het genummerde plaatsen zoals in een vliegtuig. De trein vertrok en even verder stopte hij terug, bleek dat er een spoorlopers gesignaleerd was met als gevolg een halfuur vertraging. Toen hij dan uiteindelijk verder mocht rijden, haalde hij een snelheid van 299 km/h. Dit kan je dan volgen op het WiFi-netwerk op de trein. Al spoedig merk je dan dat je op Belgisch grondgebied komt, de snelheid daalt drastisch en het is alsof de trein over kasseien rijdt. Hier kunnen ze dus een voorbeeld nemen aan de Franse spoorwegen! Aangekomen in de Gare du Midi, kochten wij 2 tickets naar Sint-Niklaas, 18 euro voor de 2 . In Berchem moesten wij overstappen op de laatste trein die in St-Niklaas zou stoppen. Om middernacht waren wij in het Station van Sint-Niklaas. Er waren geen bussen meer dus namen wij de taxi naar huis, 30 euro. Om 00.30 uur waren we eindelijk thuis. Douchen en nog wat geestelijk afkoelen met een fles wijn en om 03.00 uur lagen wij in bed.
Deze laatste dag hebben we toch nog 10 km gedaan, eindtotaal 293 km.
Wij hebben nu lessen getrokken uit deze tocht en hebben besloten om dit nooit meer te ondernemen. We hebben het gehad met het rugzaktrekken en gaan in de toekomst andere soorten vakantie nemen. In feite wel jammer dat je na 14 dagen een tocht moet stopzetten, een tocht die je dan al heel lang aan het plannen was. We zullen nog wel naar Rome gaan, maar dan met het vliegtuig....
Terraske in REIMS! God zij dank, we zitten weeral in den drank! Het eten was ook lekker! Toch niet van elke hap een foto nemen hé! Desserke.... jammie, jammie Hmm... da lukt wel! Hap per hap...
Bewijs dat in Frankrijk de treinen wel op tijd kunnen rijden.
Dag 13: Gisteravond was het een uitgebreide maaltijd bestaande uit een voorgerecht met een glas rosé, hoofdgerecht met een glas Côte du Rhône, kaas met een glas Merlot en dan nog een stuk taart ( en vermageren dat wij doen! ) Deze morgen zijn wij om 07.00 uur opgestaan en om 08.00 uur was het ontbijt. Dit was ook weer fantastisch goed en we mochten zelfs de picknick klaarmaken.
We hadden geen haast, want we mochten pas na 16.00 uur toekomen. Het weer was goed, zonnig, maar nog wel fris. Dat veranderde snel en het werd zelfs warm. Middags waren we in Signy-lAbbeye, waar we op het terras van Le Gibergeon een grote koffie dronken. Wat verder in het bos is een meertje en daar hebben we ook een uitgebreide rustpauze genomen. Nog een paar etappes en wat modder verder en we kwamen aan in Lalobbe. De man, Anton, wuifde ons van ver al toe. Hij leidde ons via een achterpoort tot aan de achterzijde van de woning. Wij hadden al onmiddellijk door dat dit een ander verblijf zou worden.... Hij bood ons een biertje aan in een typisch Nederlands pilsglaasje. Onze kamer was in het gebouw en had een eigen douche. Het toilet was op de gang.
Kort nadien kwamen er nog twee Franstalige Belgen toe. Maar die moesten in de gîte gaan slapen. Douchen moesten ze in onze douche. Wij hadden dan nog een aangename babbel met Anton, zijn vrouw Karin en de twee Belgen Willy en Jean-Claude die 38 km gedaan hadden en kei moe waren. Zij konden echter niet blijven eten omdat zij niet gereserveerd hadden. Wij wel en het was paella met 2 glaasjes wijn. Om 21.00 uur lagen wij in bed.
Slapen heb ik die nacht niet veel gedaan, wel piekeren over de toestand van Brigitta haar knie. Ik had gezien dat ze bij elke start na een rustpauze moeite had om te stappen. Dat stappen was dan eerder manken maar eens op gang ging het wel, doch de laatste etappes bleef ze licht manken. Foute boel dus!
Vandaag hebben wij 19 km gedaan, totaal 283 km. Morgen zouden wij naar Chateau-Porcien gaan, 21 km.
Gevaarlijke afdaling tussen prikkeldraad! Smal padje tussen de heilige eigendommen, afgebakend met prikkeldraad Sequoia in Signy-l'Abbeye, ik heb daar een oog voor! Overnachtingsplaats in Lalobbe. Met tuin. ...en drogende was... Ons bed.
en eettafel, waarom heb ik dit in godsnaam gefotografeerd?
Dag 12: rond 06.00 uur zijn wij opgestaan, opfrissen, ontbijten, opruimen en op weg om 08.00 uur. Wij hadden geen haast, want op de overnachtingsplaats konden wij maar terecht vanaf 15.00 uur. Het was nog koud, maar er was geen wind, de zon kwam schuchter door de wolken kijken. We schoten goed op, ondanks de knie, namen voldoende langere rustpauzes en om 15.10 waren we op de bestemming. We werden vriendelijk onthaald door de gastheer en er werd ons een Leffe aangeboden. De man dronk ook mee en we hadden een gezellige babbel. Dan toonde hij ons de kamer, met eigen sanitair en wij hebben hier ook een keuken, maar koken gaan we niet zelf doen, want we hebben hier halfpension.
We namen eerst een douche en voelden ons weer beter. Dan moesten wij nog beslissen naar waar de volgende etappe zou gaan. De man had ons tijdens het gesprek al wat tips gegeven en ik belde naar de uitbater van een gite in La Lobbe, op 19 km van de plaats waar wij nu zitten, goed voor de knie dus! De uitbaters zijn Nederlanders en zij zouden ons een kamer geven, in de formule van halfpension. Dat is dan ook geregeld. Straks gaan wij hier ook eten.
We zijn nu de kilometers aan het uittellen, om er niet teveel te moeten doen om haar knie te sparen. Langs de andere kant, ik heb ook al last gehad van mijn rechter achillespees, en heb daarvoor 6 dagen ontstekingsremmers ingenomen. Nu is dat beter, maar dan zit ik nog met iets! Bij mijn val in de etappe Dinant naar Givet, had ik mij licht bezeerd aan de ribben. Ik dacht dat dat wel zou over gaan, maar niet dus! Als ik diep inadem voel ik het, in rust voel ik niets, zodat ik veronderstel dat het een spier is die bezeerd is. Het hindert mij niet om te stappen, dus gaan wij verder. Het lijkt hier wel de tocht van Manken en Kalle. Ik denk nu toch dat wij oud worden, nee, niet aan toegeven, doorgaan!
Vandaag hebben wij 21 km gedaan, totaal 264 km. Ondertussen is het volledig uitgeklaard, waarschijnlijk morgen weer een koude start! En....hier is wel Whisky...euh, WiFi...
Ziet er maar triestig uit hé. The Eye is aan het uitzakken... Dat huis bovenaan, daar gaan wij slapen. Onze keuken. Ons bed. Onze rose badkamer, sta er zelf ook op om voor wat contrast te zorgen...
Dag 11: na een goede nachtrust en een goed ontbijt, zijn wij vertrokken om 08.00 uur. De eerste etappes gingen wij over een Ravel, in plaats van het ernaast gelegen modderpad voor Compostela. Daarna een klim door de bossen en kwamen wij aan in Ognies. Van daar uit was het een route Forestière, maar stilaan werd het pad slechter. Op een gegeven ogenblik liep het pad door een diepe goot, die overal versperd was met takken en omgevallen bomen. Geen doorkomen aan zodat wij besloten om ernaast door het bos te gaan. Wat verder was het bos gekapt en moesten wij ons een weg banen door kreupelhout. Daar verloren we heel wat tijd. Uiteindelijk kwamen wij het bos uit, en wandelden wij verder over de baan tot in Rocroi, waar wij aankwamen om 15.10 uur, na een zware bostocht.
We gingen naar het Tourist Information, want we wilden verblijven in de gemeentegite. De vriendelijke vrouw gaf ons de code, wij betaalden en gingen naar de gite. Daar waren wij de ganse avond en nacht alleen, in een tweepersoonskamer met eigen sanitair en keuken. Daarna gingen wij winkelen, want wij wilden zelf koken om alles binnen budget te houden. We kochten ook weer verwennerij....
Onderweg had ik opgemerkt dat Brigitta licht aan het manken was, maar toegeven wou ze dat niet. Uiteindelijk viel zij door de mand en gaf toe dat ze last had aan haar linkerknie. Morgen stond er normaal 32 km op het programma, wat teveel zou zijn voor de knie, zodat wij besloten om een andere overnachtingsplaats te reserveren, op 21 km van Rocroi in Aubignies-les-Pothées. Zogezegd, zogedaan, dat was in orde en dan hebben wij de overnachting op 32 km afgezegd.
Vandaag hadden we geen WiFi, zelfs weinig of geen gsm-bereik, zodat de blog niet kon aangevuld worden. We hebben door de bossen 24 km gedaan, totaal 243 km. Het was koud weer, maar we hebben geen regen gehad. Morgen naar Obeni le Patée, of zoiets....
Geen commentaar... Zijde gij nu aant manken? NEEEEJe! Het pad... Toegang naar de gîte. De gîte. Onze bedden in de gîte. De keuken. De keuken bis...
Dag 10: opgestaan om 06.00 uur, opfrissen, aankleden uiteraard en naar het ontbijt. Na het ontbijt nog opruimen, inpakken en om 08.00 uur waren we op weg. Het was koud, amper 3 graden, er stond een frisse wind en er was zon en wolken. Na amper 500 meter werd ik al aangevallen door een hond, die nochtans aan de leiband was, maar waar aan het andere eind een vrouw hing, die het te druk had met telefoneren en zodoende haar hond niet in bedrang kon houden. Ik heb dan mijn tanden eens laten zien en eens diep gegrold en de hond is toen weggegaan, had de boodschap begrepen.
Onderweg kochten wij nog een brood en dan langs een drukke weg tot in Auberives, vandaar naar Hierges en dan begon het zwaardere terrein. Een stevige kuitenbijter, dan een bospad en dan nog een stevigere kuitenbijter en wij liepen terug op de grens van Frankrijk en ons Belgenlandje. Ondertussen was het feller beginnen te waaien en ook beginnen te regenen. Na een afdaling kwamen we in Mazée, waar wij rustpauze hadden om het middagmaal te nuttigen onder een verwarmende zon. Dan langs de baan naar Treignes om een stuk nutteloze lus af te snijden. Later langs de Viroin op een bospad gingen wij naar de eindbestemming, Olloy-Sur-Viroin, waar wij aankwamen om 15.00 uur. Even later kwam de verantwoordelijke van het Centre Européen daar toe en maakte ons wegwijs in het gebouw. Onze Credenziales afgestempeld, betaald en zij vertrok terug. Wij hadden het ganse complex voor ons alleen.
Eerst een douche, kledij uitwassen en dan gaan verkennen. Blijkt dat maandag in dat dorp een populaire sluitingsdag is, met als gevolg dat we geen eten gevonden hebben voor morgenmiddag. Dat wordt dus plan trekken, want dan komen we niks anders dan bossen tegen.
We hebben toen wel een taverne-restaurant gevonden waar we dan zijn gaan eten, na elk 2 Orvals geledigd te hebben. Tja... vloeistoftekort moest aangevuld worden.
Vandaag hebben wij 23 km gedaan, die wat zwaarder waren dan de vorige kilometers, totaal nu 219 km, waarmee we ruim boven de 10 % van de totale afstand zijn gekomen. Onderweg hebben wij een goede bui gehad, en het was guur weer.
Morgen gaan wij naar Rocroi, terug in Frankrijk, een afstand van 24 km, door de bossen. Vanaf daar blijven we een ganse tijd in Frankrijk tot aan de Zwitserse grens.
Givet bij het ochtendgloren.... Kasteel in Hierges. Fontein in dat plaatsje. Het Centre Européen dat gans voor ons alleen was.
Dag 9: Gisteravond wilden wij naar de vespers gaan. Vorige maal haalden de paters ons op, maar nu niet en we durfden niet binnen te gaan. Geen vespers dus. Om 19.10 uur was het avondmaal. De paters moeten gedacht hebben dat wij bijna omgekomen waren van de honger, want wat wij allemaal voorgeschoteld kregen..... vermageren zullen we weer niet doen. Aan onze tafel zat ook een Franse vrouw die voor het weekend op retraite was. Dat werd een aangename babbel. Tenslotte om 21.00 uur, wat ondertussen ons vast uur geworden is, lagen wij half in coma in bed.
We zijn iets later opgestaan, om 06.30 uur, want het ontbijt was pas om 08.00 uur, en Brigitta wou om 07.30 uur naar de laude gaan. Dus eerst opfrissen, inpakken en dan naar de laude. Daarna het ontbijt, weer teveel om goed te zijn! Amai, als die paters zo alijd eten? Dan terug naar de kamer, het laatste opruimen en op weg om 09.20 uur.
De eerste etappe verliep vlot, de tweede etappe liep over een bospad dat op en neer ging, geaccidenteerd terrein. Eens moesten wij onder omgevallen bomen door, en dat lukte mij niet zonder de rugzak af te doen. Brigitta is kleiner en dat ging juist. Een weinig verder weer zon obstakel en ik besloot om via een naastliggende akker te gaan, na een neergeduwde prikkeldraad over te gaan. En dan..... Revenge of The Eye! Bij het overstappen van de prikkeldraad struikelde ik over een stuk prikkeldraad dat ik niet gezien had en plof, daar lag ik in de modder op een akker. Ik krabbelde recht en we gingen direct verder naar de Maas om de modder overal af te wassen, wat wonder boven wonder snel gebeurd was. Niet gekwetst, dat is ook al iets, en mijn ego.... dat kan mij niets meer schelen! Stand: 1/1
Daarna schoot het goed op, deels door de adrenaline. Tijdens een rustpauze zei Brigitta plotseling: ikkebennognivermuigerd, ikbenvervet op zijn Zaffelaars. Ik heb bij mij dezelfde indruk!
Onderweg hebben wij verschillende mensen tegengekomen waarmee wij een babbel hebben gehad over onze tocht.
Uiteindelijk was dan Givet in zicht. Om 16.30 uur waren wij in het centrum van Givet. Daar sprak een man ons aan, die ook al verschillende pelgrimstochten gedaan had. Hij stelde voor om ons naar het hotel te voeren, dat nog iets meer dan 2 km verder lag, maar niet op het pad. We gingen erop in en om 16.45 uur zette hij ons af aan het Ibis Budget. Wij hebben hem hartelijk bedankt. De receptie ging pas open om 17.00 uur. Inchecken, naar de kamer, opfrissen en eerst een gezonde maaltijd gaan eten in de schuin daartegenover gelegen McDonalds, een bigmac met frieten en Hollands zeikbier, Heineken! Ander bier hadden zij niet, jammer. Voor de bestelling hebben wij de hulp ingeroepen van de verantwoordelijke van die McDonalds, het was 5 jaar geleden dat we daar nog waren gaan eten, en dat moest electronisch besteld worden. We worden oud!
Daarna gingen we naar de kamer om te douchen. Straks vermoedelijk weer om 21.00 uur in bed.
Vandaag hebben wij 25 km van het pad gedaan, totaal 196 km, en de valstand is 1-1. Vandaag was het weer goed, zon en wolken, maar wel fris.
We kunnen bijna de manier kiezen om Rome te bereiken, er naar toe vallen of er naar toe rollen.
Morgen rollen wij naar Olleken Bolleken Viroin, of was het nu Olloy-Sur-Viroin, ik denk het laatste.
Pad langs de Maas bij het verlaten van Dinant.
Vroeger was dat pad rond die rots maar half zo breed en dan was het een hachelijke situatie om met een rugzak daar rond te gaan. Klimmers in Freyr. Mooi de ontluikende lente...
Dag 8: we zijn vroeg opgestaan, om 05.45 uur, waren toch beiden al wakker. Douche nemen, voor ontbijt gezorgd en ingepakt. We waren al om 07.30 uur op weg, een unicum, want meestal vertrekken wij later. Namen was nog aan het slapen. We gingen richting Samber, die wij volgden tot aan de monding in de Maas ( Meuse pour les Francofones ). Vanaf daar volgden wij de oever van de Maas voor de rest van het traject, nog steeds op de Ravel 2. Het was de derde maal dat ik dat traject deed, voor Brigitta de tweede maal.
Om 15.00 uur waren we in Dinant aan de supermarkt Delhaize, waar wij inkopen deden voor het middagmaal van morgen. Daarna gingen wij naar de Abdij van Leffe, waar wij een overnachting geboekt hadden. Dat bestaat uit een avondmaal, overnachting en ontbijt, en je mag geven wat je wil, de paters geven het aan een goed doel. We belden aan en een vriendelijke vrouw kwam open doen. Zij leidde ons naar onze kamer, en onderweg gaf ze uitleg waar wij de maaltijden konden gebruiken. We namen een douche en installeerden ons. Daarna gingen we terug naar het warenhuis, want het water op de overnachtingsplaats bleek niet drinkbaar. Hebben dan nog wat lekkers meegebracht ook, konden het niet laten....
Straks om 18.30 uur gaan wij naar de Vespers, en aansluitend is het avondmaal, ben benieuwd!
Het is wel erg hoe de mensen naar ons kijken in het voorbijgaan. Het is de tocht van Me and The Eye. Wie The Eye is hoef ik niet uit te leggen? Het is erg, haar wang wordt ook hoe langer, hoe blauwer, met een paars tintje. Ik heb niet snel schrik, maar toch , die aanblik.....
Vandaag hebben wij 28 km gedaan, totaal 171 km. De zon hebben wij niet veel gezien vandaag en het was eerder aan de frisse kant, geen regen, dat is ook al iets. Morgen gaan wij naar Givet, dat is 25 km langs de Maas en dan nog 2 km naar de overnachtingsplaats.
Ons bed in Namen. Dat was het complex waar wij geslapen hebben.
Op weg naast de Samber, om vanaf de monding, de Maas stroomopwaarts te volgen. Langs de Maas Richting Dinant.
Mooi wandelen... Oeps, is Niki de St-Phale hier ook gepasseerd? ( zie verslag Gugenheimmuseum in 2015 ) Dinant in zicht. Ingang van de Abdij van Leffe.
Wij verbleven in dit gebouw op de bovenste verdieping .
Dag 7: opgestaan om 06.00 uur en onmiddellijk begonnen met opruimen. Wij hebben de eerste maal geslapen in onze slaapzak. Iets voor 7 zijn wij naar beneden gegaan, met de rugzak, die al klaar was. De gastheer, Emmanuel Wautier, had was bezig met het klaarzetten van het ontbijt. Hij at mee met ons en vertelde dat hij muziekles gaf, dat was dus al de tweede persoon op rij die muziekles geeft. Hij vertelde verder over zijn kinderen en belevenissen met gasten. Na het ontbijt kregen wij een stempel in onze Credenziale. We namen afscheid en hij nam een foto van ons, doet hij trouwens met al zijn gasten.
We gingen om 08.00 uur op weg, terug naar de Ravel 2, maar onderweg kochten wij bij een bakker ons middagmaal. Op de Ravel was het weer saai, altijd maar rechtdoor, soms eens een flauwe bocht, maar ja, het was een voormalige spoorwegbedding. Dat gaat natuurlijk goed vooruit en om 13.30 uur waren we in Namur ( Namen voor de Vlamingen ), we waren een uur te vroeg om binnen te mogen in het hotel dat wij gereserveerd hadden, dus gingen we eerst naar het Bisdom om een stempel te halen in de Credenziale. Op het secretariaat kregen we een stempel van een vriendelijke man, die nog grappig was ook en waarschijnlijk ook graag alcohol lust. Hij somde een aantal bieren op die wij volgens hem zeker moesten proberen. Hij bekloeg zich over het feit dat er zo moeilijk aan West-Vleteren bier te geraken is. Zo zie je maar.....
Om 13.45 uur hadden we onze stempels ( al op het tweede blad in onze Credenziale, eerste blad is al vol ) dus waren we nog te vroeg.... geen probleem, op de hoek was een bar, de Orval smaakte heerlijk. Dan naar ons verblijf, waar geen receptie is, maar waarvan wij de code hadden ontvangen om binnen te geraken. Het was een goedkoop verblijf, maar alles wat we nodig hadden was er en het was er heel netjes. Vlug een douche nemen en dan met de vuile was naar een wasserette. Dat werkte daar niet naar behoren, geld kwijt en dan maar terug naar het hotel om de was zelf te doen. Dat ging goed want we hadden 2 wastafels. En nu maar hopen dat de was droog is tegen morgenvroeg!
Vervolgens gingen wij winkelen om zelf in ons avondmaal en ontbijt te voorzien. Dat hotel heeft geen personeel, buiten de poetsvrouw, wel een gemeenschappelijke keuken met allerlei toestellen, dus dat kwam goed uit om alles binnen budget te houden. Zelf een klaargemaakte maaltijd gekocht, en chips en wijn en we konden er weer tegenaan. En vermageren dat wij doen.....niet dus! Straks naar gewoonte rond 21.00 uur in bed of nog wat TV kijken.
Vandaag hebben wij 19 km van het pad gedaan, totaal 143 km. Het weer was fantastisch goed, gans de dag volle zon, soms te warm voor trekkers, we zijn al een beetje verbrand! Morgen gaan wij naar Dinant, dat is 28 km, om daar te gaan overnachten in de Abdij van Leffe.
Slaapkamer van afgelopen nacht. Badkamer met "troon". Onderweg naar de Ravel2 even bij een bakker langs gaan om het middagmaal te versieren. Ze kan er maar niet genoeg van krijgen hé! Oei oei, The Eye ziet er niet happy uit... Verder opo de ravel naar Namen.
Dag 6: opgestaan om 06.00 uur. Dan een verkwikkende douche nemen, de rugzak inpakken en naar de ontbijttafel. De gastvrouw had alles al klaar gezet en koffie gemaakt. Het werd een leuke babbel tijdens het ontbijt. Blijkt dat de dame een altvioliste is die les geeft in een muziekschool.
Na het ontbijt hebben wij afscheid genomen en waren we op weg om 08.00 uur. Bij de eerste stop ging de jas al uit, wegens veel te warm. De zon scheen volop en was de ganse dag onze gezel. Na drie etappes waren we in Jodoigne, waar Brigitta inkopen deed voor het middagmaal en voor het avondmaal, want op de overnachtingsplaats zou het niet mogelijk zijn om te blijven eten. Het middagmaal werd ter plaatse genuttigd onder een fel schijnende zon.
Aangezien wij de Via Brabantica verlaten hadden en wij nu op de Via Monastica wandelden, mochten de gidsen van de eerste Via terug naar huis gezonden worden. Wij keken beiden rond om een postbus te vinden, en vonden er geen. Toen wij vertrokken viel mijn blik op iets rood op een paal. Bleef dat dat een postbus was, op amper 5 meter van de bank waarop wij het middagmaal genuttigd hadden. Stel je voor, met twee staan zoeken en niet vinden, en dan staat die postbus op amper 5 meter van je..... Vlug in een op voorhand geschreven briefomslag gestoken en de spookbus in!
Dan verder over de Ravel 2, een oude spoorwegbedding die omgevormd is tot fiets en wandelpad. 3 ettapes verder waren wij op de bestemming, een uur te vroeg, want ik had laten weten dat wij daar zouden zijn rond 16.00 uur. Nog een extra rustpauze genomen en om 15.30 uur gingen wij aanbellen. Emmanuel kwam open doen en verwelkomde ons met een drankje ( cola hé! ). Daarna toonde hij ons de kamer op de tweede verdieping. Bleek dat die gehele verdieping voor ons was, inclusief badkamer. Douche nemen en essentiële kledij uitwassen. Daarna hebben wij in de keuken ons avondmaal mogen opeten, met een lekker glaasje alcoholvrije wijn, in het gezelschap van de gastheer en gastvrouw, die onverwacht veel vroeger thuis gekomen was.
Tja.... die alcoholvrije wijn, die had brigitta gekocht in het warenhuis in Jodoigne en had niet gezien dat er geen alcohol in zat. Was ook niet moeilijk, want met haar linkeroog, dat bijna volledig dicht zit.... het is eigenlijk een wreed zicht dat oog. Ik ben al van plan geweest om met een onuitwisbare alcoholstift, twee lijnen te tekenen, zodat het lijkt alsof zij een zwart ooglapje draagt.... ;-)
Genoeg gelachen, nu ernstig! Vandaag hebben wij 23 km gedaan van het pad ( en nog 1,1 km om naar de overnachtingsplaats te gaan ), dat geeft een totaal van 124 km. Morgen gaan wij naar Namen.
Op de ravel 2 in de richting van Namen. Bank, schoenen uit ... ze kickt op mijn zweetvoeten, denk ik! Kan er blijkbaar niet genoeg van krijgen... Weer op een bank, dit keer in Jodoigne.
We zochten een brievenbus om boekjes terug te sturen, vonden geen bus, hoewel ze op enkele meters van ons vandaan stond, zegt al veel...
Dag 5: deze morgen zijn wij opgestaan om 06.30 uur. Om 08.45 uur waren we op weg naar Meldert. Eerst gingen wij terug naar het pad en dan dwars door Leuven Centrum en de begijnhoven. Wij namen dan al een eerste rustpauze. Nadien gingen wij verder tot aan de ring aan de Naamsepoort. En dan..... 200 meter voorbij de Naamsepoort hoorde ik een doffe slag achter mij! Brigitta was gevallen en met haar hoofd tegen de straatstenen beland. Ik heb haar recht geholpen en op het eerste zicht viel het nog mee, een kwetsuurtje aan het linkeroog, een paar schrammen aan de handen en een omgeplooide nagel. Het ergste was het gekwetste ego. Maar gekwetst in het aangezicht..... men gaat mij de volgende dagen weer scheef bekijken, hoewel, er waren deze keer getuigen van de val! En wij terug verder....
Wat later keek ik naar haar en zag dat het rond dat oog helemaal donkerblauw tot paars werd met een duivenei boven dat oog. Ook een deel van haar wang werd blauw. Dat zal weer leuk worden om dat alles de komende weken van kleur te zien veranderen, we houden op de hoogte.
De derde stop hebben we ons middagmaal verscheurd. Nog eens 3 etappes later, om 15.00 uur, waren we op de bestemming, een verblijf bij particulieren. De vrouw was er niet, maar een kwartier later kwam een oudere man, Hendrik, daar toe om ons wegwijs te maken ik de woning.
Vanavond eten wij een meegebrachte maaltijd, de gastvrouw komt pas rond 22.00 uur thuis, dus daar hebben we zelf in voorzien, heet plan trekken.
Het weer viel mee vandaag, iets warmer dan gisteren, en wolken en af en toe zon. We hebben 19 km gedaan vandaag, totaal dus 101 km, maar 1.983 km meer te gaan! ;-)
Dat was ons verblijf de afgelopen nacht. Even later de val....... Eerste foto na de val, de oprijlaan van de Abdij van het Park. Watertoren in de vorm van een wereldbol.
Even discreet gaan wildplassen in het bos... "The Eye" is comming.... Iets vriendelijker hééééé Amai, het verslecht nog!
Dag 4: gisteravond zijn wij gaan slapen om 22.00 uur. Na enkele malen wakker te zijn geweest door voorbij razende treinen, zijn wij opgestaan om 07.00 uur. Om 07.50 uur zaten wij aan de ontbijttafel en het was er druk.
Daarna zijn wij gaan opruimen en waren wij op weg om 09.30 uur. Wij passeerden het station in Mechelen en gingen binnen om het middagmaal te kopen bij Panos. We bereikten snel het kanaal Leuven-Dijle waarlangs wij de ganse dag zouden wandelen. Toen wij vertrokken was het koud, maar de zon scheen volop, zodat de jas bij de eerste stop werd uitgedaan. In 3 etappes waren wij bijna halfweg en besloten om ons middagmaal te verorberen. Het werd zelfs tamelijk warm. Dan begonnen er wolken te komen en werd het iets frisser. Na nog eens 3,5 etappes na het middagmaal waren wij op de bestemming in Leuven waar wij gereserveerd hadden. Dat was een zeer verzorgd hostel met keuken. Wij besloten om zelf eten klaar te maken en gingen inkopen doen. Terug in het hostel was het even zoeken hoe we de oven en kookplaat aan de gang kregen. Ondertussen dronken wij koffie, om wakker te blijven...
Wij gaan Leuven niet verkennen, dat is voor morgen, want het pad gaat dwars door de stad. In feite hebben wij vandaag al genoeg gewandeld, 25 km, wat het totaal op 82 km brengt.
Morgen gaan wij naar Meldert, een klein dorpje, waar wij gereserveerd hebben bij mensen thuis.
Wij verteren de kilometers al beter, zonder noemenswaardige problemen, we doen het ook langzaam!
Jeugdherberg op de achtergrond, frituur voorgrond! Even ons middagmaal halen bij Panos in het station van Mechelen. Langs het kanaal richting Leuven.
Bank = rustpauze Schoenen uit om de voeten te verluchten en af te koelen. Op de bank steunen was te gemakkelijk... Tijd voor een selfie... Ons bed in Leuven. De douche en de troon...
Dag 3: Gisteravond zijn wij gaan eten in een pizza-restaurant. We kregen elk een pizza voorgeschoteld met een diameter van 35 cm. Dat werd even zwoegen om die binnen te werken. We lieten er elk nog 2 mega glazen wijn tussensijpelen en we waren voldaan. Dit bleef echter niet zonder gevolg, om 21.00 uur, moegewandeld en geslenterd in t Stad, bovendien veel te veel gegeten, konden wij echt niet meer wakker blijven en zijn wij gaan slapen. Als gevolg daarvan lagen wij beiden om 01.00 uur al terug klaar wakker naar het plafond te staren. Gelukkig hebben wij nadien nog een beetje geslapen.
Deze morgen zijn wij om 06.00 uur opgestaan, nog maar een douche en om 06.30 uur aan het ontbijt. Wij waren allang niet de eerste daar. Nadien opruimen, inpakken en om 08.15 uur waren we op weg. Eerst langs een superdrukke straat tot aan Berchem Station, nadien werd het rustiger, dan weer links, dan weer rechts.... van de spoorweglijn Antwerpen-Brussel. Bij onze derde stop hebben wij het middagmaal genuttigd aan de kapel der verdrukten. Dan verder tot in Duffel waar wij het Nete-kanaal overgingen en dat kanaal nog enkele kilometers volgden. Daarna door een bos, bospad, langs het stadion van KV Mechelen, de ring over en dan stapten wij tot aan de St-Romboutskatedraal voor de nodige stempel in onze Credenziale. Het was toen 15.45 uur. En dan.... we konden het niet laten.... een Mechelse Maneblusser, die liep er vlot in, want we moesten toch nog wachten om in te checken in de Jeugdherberg De Zandpoort om 17.00 uur. Elk excuus is goed hé! Tenslotte gingen wij naar de jeugdherberg. We kregen een kamer van vier, maar de man verzekerde ons dat er niemand meer bij kwam op onze kamer, dus dat was goed nieuws, een kamer met eigen sanitair.
Vlak naast de jeugdherberg is er een frituur, die hoog aangeschreven staat. Dat werd onze keuze, want teruggaan naar de markt in Mechelen, daar hadden wij geen zin meer in. We bestelden een groot pak en een medium pak frieten, met frikandel, bitterballen en een zondvloed aan mayonaise. Dit werd doorgespoeld met een glas wijn in de jeugdherberg. Hoe kunnen wij nu in godsnaam vermageren, als we zo bezig blijven gaan we er niet geraken...
Vandaag hebben wij 25 km gestapt, totaal dus 57 km. Het weer viel mee, zon en wolken en een temperatuur van 8 graden. Morgen gaan wij naar Leuven, een afstand van 28,5 km.
De moed en spirit zit er nog steeds in, en we hebben geen lichamelijke klachten, buiten de aanzwellende vetreserves....
Genieten van het ochtendzonnetje... Kapel ( rust- en eetpauze ) Twas daar niet warm!
Nog lammeren... Het laatste stuk mooi wandelpad voor Mechelen. Een eerste teken dat wij de Compostelaroute aan het volgen waren. Oeise, eerst mij lippen trainen voordat we eraan beginnen.
Dag 2: Onze buren in het hotel waren nogal luidruchtig, maar na 23.30 uur heb ik er niets meer van gemerkt, ik was in coma gevallen. Brigitta heeft echter in de loop van de nacht nog wat liefdesgeluiden gehoord... dat is in elk geval opgehouden voor 04.00 uur, want dan ben ik wakker geworden en heb niet meer geslapen nadien. Om 06.00 uur hoorde ik een stevige plensbui. Om 07.00 uur zijn wij opgestaan. Ontbijten, douchen en opkramen en om 08.45 uur waren wij op weg.
Er was zon en wolken en... het regende niet! Wij volgden het nieuw aangelegde fietspad langs de spoorweg. Op het grondgebied van Beveren waren er aan die fietsravel voorzieningen, vanaf Zwijndrecht niks meer, zelfs geen wegwijzers! In Zwijndrecht is de gemeentebelasting zeer laag, vandaar... In drie etappes waren we aan de voetgangerstunnel en besloten om eerst een koffie te gaan drinken in de taverne naast de ingang van de tunnel. Het was toen 12.00 uur. Na de koffie door de tunnel en dan naar de kathedraal voor een stempel in onze Credenziale.
Het was daar druk zodat ik buiten bleef wachten terwijl Brigitta om de stempels ging... Na nog een gesprek met een koppel dat ook al naar Compostela geweest was, zijn wij verder gegaan naar het hotel Ibis Budget, waar wij aankwamen om 13.30 uur. Dat ligt op amper 200 meter van het pad.
Straks nog wat gaan verkennen in t Stad , uit eten gaan en dan zien we nog wel.
Vandaag hebben wij ook 16 km gedaan, wat het totaal op 32 km brengt. Onderweg hebben wij een paar keer een lichte regenbui gehad bij een temperatuur van 8 graden. Morgen gaan wij naar Mechelen, ineens 25 km!
En.... er mogen reacties geplaatst worden hoor!
De nieuw aangelegd ravel langs de spoorweg richting Antwerpen. De zijkanten zijn nog niet aangelegd.
Ingang van de kathedraal in Antwerpen, Brigitta is de stempels gaan halen. Een schotse band oep de Kaizerlai....
Dag 1: Afgelopen nacht hebben wij goed geslapen en om 07.15 uur zijn wij fris en monter opgestaan. Wij hadden geen haast want het was de eerste dag, een inloopdag. Buiten was het nat en wij besloten nog wat te wachten om te vertrekken. Echter spoedig klaarde het op.
Na alles gecontroleerd te hebben zijn wij vertrokken ( Joepie!!! ) om 10.20 uur. Het was wel erg winderig. Na twee etappes hebben wij het middagmaal genomen. 2,5 etappes later kwamen wij om 14.50 uur aan in Beveren aan het hotel Van Der Valk, waar wij gereserveerd hadden. Inchecken, een stempel vragen voor de Credenziale en we gingen naar de kamer, één van de verst gelegen kamers. Het is hier goed, we zijn ( nu nog ) luxe-pelgrims, maar uiteraard zal dit, naarmate de tocht vordert, wel veranderen.
De eerste stapdag hebben wij goed verteerd, nergens last of ongemakken. Tja, het was ook maar de eerste inloopdag van 16 km. De weergoden waren ons gunstig gezind, veel wind, maar... geen regen! Dat hebben de laatste tijd al genoeg gehad!
Straks nog wat relaxen, misschien eens naar de bar gaan ;-) en TV kijken, nu het nog kan en wij een zee van tijd hebben.
Morgen gaan wij naar Antwerpen, koekestad, en verlaten wij de parking....
Voilà, we gaan vertrekken, deur sluiten.... Ikke ook even op de foto... Eerste rustpauze in Kemzeke, was ook de eerste bank, toevallig aan een kapelletje! Mooi wandelen over het fietspad. Tweede rustpauze, ook tweede bank, in Nieuwkerken-Waas. Derde bank, derde en laatste rustpauze ( van de dag hé ), aan de spoorwegravel tussen Nieuwkerken en Beveren.
En daar ons onderkomen voor de nacht, niet slecht...
Deze morgen stond er iets belangrijks op onze to-do lijst, nl. het definitief inpakken van onze rugzakken! Wat is onmisbaar, wat kunnen wij thuis laten. Te weinig meenemen is geen optie, zeker gezien het vroege tijdstip op het jaar. Teveel meenemen is ook geen optie, want dat is een extra belasting voor de voeten en gewrichten. Het werd dus een compromis en het gewicht ervan valt al bij al nogal mee, oef! Gelukkig zal het gewicht verminderen naargelang wij vorderen. De Lightfoot-gids, die ons werd aangeraden door het Francigena-genootschap, is helemaal niet Light te noemen, bestaat uit 3 dikke boeken, tesamen ongeveer 1 kg ( en dan hebben wij het eerste boek al gehalveerd ), verder nog de gidsen tot in Reims en de nodige kaarten, in totaal goed voor 2 kg. Dus wij gaan gaandeweg gidsen, die wij niet meer nodig hebben, terugsturen.....
Als nu de weergoden ons wat gunstiger gezind zouden zijn. De laatste dagen zijn wij tussen de buien gaan wandelen, maar vandaag zal dat niet lukken, want er is maar weinig tijd tussen de zware regenperiodes.
Verder zijn wij hier thuis vanalles aan het doen, precies alsof wij nooit meer terugkomen, tenzij Brigitta onderweg intreedt in een klooster..... ;-)
Erratum: Het weer is toch nog goed geworden en wij hebben nog anderhalf uur gewandeld!
Na onze tocht in 2014 van thuis uit naar Compostela, droomden wij om ook eens de tocht te kunnen doen van thuis naar Rome. Het werd enkele jaren uitgesteld om diverse redenen, maar vorige zomer werden onze plannen concreet. Er werd nog getwijfeld over de vertrekdatum, maar uiteindelijk werd die vastgelegd op zaterdag 16 maart 2019. De nodige gidsen werden besteld en na ontvangst ervan , konden wij plannen. In november zijn wij begonnen met het reserveren van enkele overnachtingen, vroegboeken heeft zo zijn voordelen! In totaal werden 11 overnachtingen vastgelegd.
In januari hebben wij dan de voorzitter van het Belgische Francigenagenootschap gecontacteerd en op 2 februari konden wij de Credenziale, de pelgrimspas, afhalen in Brussel. Die pelgrimspas is noodzakelijk voor sommige verblijven, zoals in kloosters, abdijen, enz. Bovendien laten wij dit elke dag afstempelen, als bewijs, om bij aankomst in Rome, ons certificaat af te halen.
Wij gaan net zoals in 2014 de Compostelaroute volgen tot in Reims, en daar nemen wij dan de Via Francigena tot in Rome, totaal 2084 km. De Via Francigena is een bewegwijzerd pad dat vertrekt in Canterbury in Groot-Brittanië, Frankrijk doorkruist, Zwitserland doorkruist om dan nog een groot stuk Italië te doorkruisen tot in Rome. Het is ook het pad dat de Aartsbisscop Sigéric in de Middeleeuwen volgde om tot in Rome te geraken. Dat pad is ook minder druk bewandeld, wat dan weer een nadeel kan geven voor overnachtingen en bevoorrading. Maar zoals altijd trekken wij ons plan wel... Dat zal ook nodig zijn aan de bergpas Grand St-Bernard, waar wij vermoedelijk rond 27 april aan zullen komen. De bergpas is pas open begin Juni of in het beste geval eind Mei, dus wij zijn daar een maand te vroeg. Daar hadden wij geen rekening mee gehouden bij het boeken van die 11 overnachtingen... Maar voor alles is er een oplossing, zoals openbaar vervoer of taxi, we zien wel!
Aanstaande donderdag worden onze rugzakken definitief ingepakt. We zijn al enige tijd bezig met het beperken van het gewicht, een moeilijke oefening, want het hoogst noodzakelijke moet toch mee!
Hieronder het traject van de Via Francigena en fotos van de Credenziale.
Hieronder onze Credenziale
De Credenziales hebben wij reeds laten afstempelen op de vertrekplaats.
Hierbij nog enkele foto's, die liggend genomen werden. Als je die draait in Windows 10 en je zet ze op de blog, komen ze daar nog steeds liggend op te staan. Dat is een fout in windows 10 en ik heb op het internet moeten zoeken hoe dit kon opgelost worden. Het is uiteindelijk gelukt.
Juist toegekomen in Comillas Kerk van Comillas Oei oei, boze blik... Muurschildering We gingen verder Kathedraal van Oviedo Nog een kapel We gingen nog verder
Op de hoge route naar Hospitales Afdaling in de mist naar Grandas de Salime Gemeentehuis van Grandas Idem We gingen weer verder en nog en nog Kathedraal van Lugo Idem
Levenswijsheid in een restaurant in Melide Nog van da Aankomst aan het beroemde monument Idem Laatste Paus monument Nog een monument op weg naar het eindpunt van de tocht Aankomst van Brigitta in de plensregen Mijn aankomst en het regende nog steeds Foto van de 6... Daar was al iets aan het groeien Zijingang kathedraal van Santiago
Gezellige straatjes Laatste foto van Stanislas, die de dag nadien vertrok Brigitta en Rasa
Dag 25: gisteravond hadden wij, via personeel van het pension, een taxi besteld om ons tegen 06.15 uur weg te voeren naar de luchthaven van Santiago voor de vlucht van 09.00 uur. Om 05.00 uur zijn wij opgestaan, douche, opruimen en het laatste inpakken. Om 06.00 uur gingen wij naar buiten, waar Patrick ons al stond op te wachten. Wij zouden de taxi delen. Om 06.02 uur kreeg ik een SMS van de vliegmaatschappij Veuling, met de mededeling dat de vlucht vertraging had, zonder verdere info. Enkele ogenblikken later kwam de taxi al toe, dus wij naar de luchthaven. Bij de incheckbalie wist men nog de reden van de vertraging niet, maar wel dat de vlucht pas om 12.30 uur zou plaatsvinden. Iedereen kreeg wel een bonnetje als compensatie voor de vertraging, goed voor een broodje en een drankje. Door de taxfree winkel, waar wij drank kochten, hoe kan het ook anders, en dan een koffie gaan drinken. Er waren nog pelgrims en de straffe verhalen werden bovengehaald. Dat was uiteraard zeer goed om de wachttijd te milderen. Ondertusen kregen wij verschillende berichten van Veuling met info, afgewisseld met berichten van onze dochter, die ons zou afhalen in Zaventem.
Om 12.00 uur werd de boarding aangekondigd, dus het ging toch nog lukken. Om 12.45 uur stegen wij op en verlieten wij Santiago, waar het al de ganse voormiddag aan het regenen was.
Om 14.30 uur zijn wij geland in Zaventem, de rugzakken ophalen en we gingen naar de parking, waar onze dochter ons opwachtte. Dat moest daar wel want er mocht nog niemand naar de aankomsthal gaan. Een uur later waren wij thuis.
Dag 24: na het laatste ontbijt in het Pension, trokken we nogmaals de stad in. Ondertussen had John ( uit Ierland ) ons laten weten per sms wanneer hij zou toekomen in Santiago. We zijn dan weer een paar flessen cava gaan kopen om die net zoals toen Patrick, Arnau en Rassa aankwamen, die gezamelijk te nuttigen. Genoeg op voorhand stonden wij hem op te wachten. Wij hadden ook de anderen ingelicht van het vermoedelijke uur dat John zou toekomen. Wij hielden de plaats in het oog waar de pelgrims normaal toekomen, maar plotseling zagen wij John staan temidden van het plein. Hij was langs een andere kant gekomen om te zoeken waar het plein was. Dit is nochtans niet moeilijk te vinden, als je de stroom pelgrims gewoon volgt.
Het werd een aangenaam weerzien. John had in Oviedo een verplichte rustdag moeten nemen en had ons niet meer ingehaald. De cava smaakte in feite iets te goed. Toen Patrick en Rassa, die nog maar juist uit bed waren geveerd ( het was toen nog maar 14.30 uur ) na het nachtbraken, daar bijna een uur later toekwamen, waren er enkel nog de lege flessen. John was in de wolken van zijn ontvangst, misschien ook deels van de cava. Tja, als je zelf niet zorgt voor een deftige ontvangst, dan is er niets.... Dat is wel jammer en wordt ook door de meeste pelgrims zo ervaren. Bij ons was er dus geen ontvangst want wij waren daar als eersten van onze groep toegekomen.
We spraken af om alweer gezamelijk te gaan eten. John ging nog anderen opzoeken, waarmee hij tesamen had gestapt en zou niet mee gaan.
's Avonds waren we met 6, wijzelf, Patrick, Rassa ( de jonge vrouw uit Litouwen ), en het koppel John ( een andere Ier ) en Joanie ( uit Nieuw-Zeeland ). We gingen naar het restaurant Botafumeiro, waar we twee jaar geleden ook hadden geweest en waarvan wij zeker waren dat het goed was. Uiteraard kon de wijn bij het eten niet ontbreken, zodanig dat de patron, een grapjas, al eens kwam kijken naar de onderkant van de wijnflessen, of daar soms een gat in was. Na het eten nog een digestief ( cognac en whisky ) en tot slot kregen wij van de patron nog een glaasje Spaanse kruidenlikeur.
Na dat feestje namen wij afscheid van iedereen, behalve van Patrick, die zouden wij de dag nadien nog zien.
Links den John Lange baard en korte baard Tesamen met Patrick en Rasa voor de kathedraal Nog eens En nog eens
Ik ben Leys Willy
Ik ben een man en woon in Stekene (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 10/11/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, viool spelen (poging), violen en altviolen bouwen..
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
