In deze blog worden onze wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Van Herreweghe Brigitta
Ik ben een vrouw en woon in Stekene (België) en mijn beroep is gestopt met werken..
Ik ben geboren op 16/07/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, lezen.
Dag 16: opgestaan om 07.00 uur, goed geslapen, het ontbijt was om 08.00 uur. Na het ontbijt opruimen, inpakken en de fietsen ophalen uit de linnenkamer, een verdiep lager moeten brengen via de trap. Dan stel ik vast dat de achterband van de fiets van Brigitta weer plat staat. Een teiltje gevraagd aan de receptie en water en ik kon weer beginnen. Bleek dat het lek juist naast het eerste lek was. Er moet toch ergens iets in die band zitten op die plaats. Allee, lek gedicht, en we konden vertrekken na het teiltje terug te hebben gegeven met een mille grazié.
Vooruit dan maar weer, om 09.55 uur op weg. Het reed vlot, meestal licht bergaf zodat wij goed opschoten. s Middags stopten wij in Massa om een broodje te eten en bij te drinken. Het was weer warm, gemiddeld tussen de 33 en 37 graden, maar dat zijn wij inmiddels gewoon. Dan weer verder over een drukke baan, de S1, en wij kwamen aan in Viareggio, op 20 km van Pisa. Daar kochten wij in een warenhuis nog maar eens een fles bruiswater van 1,5 liter. Valt eigenlijk op dat er op zondagnamiddag geen bars meer open zijn, dus moesten wij ons plan trekken. Brigitta wou persé naar Lucca, want het zou daar mooi zijn. De Via Francigena passeert daar ook, dus wij daar naartoe. Eerst langs Massarosa, waar wij de overnachting in Lucca boekten en ons weer bijdronken. Dan verder en er werd ons een steile klim voorgeschoteld, daarna een leuke afdaling, die ook wat voor verkoeling zorgde. Op een gegeven ogenblik zagen wij een wegwijzer naar links, Lucca. We sloegen in, en de baan versmalde en het begon weer te klimmen. Na 4,5 km dachten wij dat dit niet meer normaal was, en vroegen de weg. Uit het Italiaans verstonden wij dat wij terug moesten keren want dat dit de goede weg niet was. Dan maar terug, 4,5 km naar beneden, gelukkig! We vervolgden gewoon de weg van voorheen en om 17.25 uur waren we op de bestemming in Lucca. Andrea, een vriendelijke jonge Italiaan toonde ons het verblijf voor onze fietsen. Daarna toonde hij ons de kamer, met eigen sanitair uiteraard. De toegangsdeur was een oude gammele deur, dan een oude middeleeuwse trap naar boven en dan opende hij met een badge ons verblijf, volledig nieuw en modern, met alles erop en eraan, met ons gat in de boter gevallen, en dat midden in het oude stadscentrum van Lucca.
Na de douche gingen wij uit eten en dan nog even de stad verkennen, maar het was al donker. Spijtig, want het is er zeer mooi.
Vandaag hebben wij 120 km gereden, totaal op 1.489 km. Morgen zien we wel waar we weer geraken.
Het ontbijt was hier inbegrepen, en dat staat al klaar in de gemeenschappelijke ruimte, dus we kunnen morgen starten wanneer we willen.
In Lucca op verkenning...
Daar zouden wij gaan eten.
Sfeerbeeld.
Wiens standbeeld is dat? Nog een sfeerbeeld... Hier aten wij dus.
Dag 15: opgestaan om 06.15 uur. Het ontbijt was om 07.00 uur en het was genoeg. Daarna de sleur van elke dag, opruimen, inpakken en naar de fietsen in de linnenkamer.
We zijn vertrokken om 08.45 uur. Het beloofde weer een warme dag te worden. We volgen de gps-route tot op een kiezelweg. Dat zien wij niet zitten want in feite zijn onze fietsen daar niet geschikt voor. We gaan verder via de weg en blijkt dat wij na 1 uur nog maar 8 km van Fidenza weg zijn, dus 11 km voor niets, en dat was trouwens een flinke klim! Na een omweg pikken wij op de route in. Brigitta kloeg over een te slappe achterband en in Fornovo di Taro, kochten wij een stevige voetpomp in een soort van Brico winkel. Band opgepompt en we reden verder. De weg begon te klimmen maar wij hadden dorst. Dat was iets voorbij Fornovo toen we iets zagen waar wij konden bijtanken. Een koude Cola en een literfles bruiswater, en we konden verder. We klommen, klommen en klommen en het bleef maar klimmen, onder een brandende zon, en maar zweten! De batterijcapaciteit was al flink geslonken door het klimmen. In Terenzo dachten wij dat we boven waren. Wij dronken daar nog een literfles water. En dan weer klimmen, en een korte afdaling. Daar aten we ons middagmaal op een picknickplaats. We reden verder en tijdens het klimmen , iets na Cassio gaf mijn batterij er de brui aan, totaal leeg! 100 meter verder was er een restaurant en Brigitta vroeg daar of we de batterijen mochten opladen. Dat bleek geen probleem en we hebben daar dan ook nog maar iets gegeten en gedronken. Na anderhalf uur waren de batterijen voldoende opgeladen om verder te geraken, ze waren voor 3/5 opgeladen. Terug inpakken en op weg. Nog een fikse klim tot Ostello Della Cisa, normaal gezien het einddoel van de dag, maar daar was buiten een hotelletje niets te zien, zelfs geen andere huizen. We besloten om verder te rijden en na 2,5 km verder waren we aan het hoogste punt, de Passo della Cisa. Daar boekten wij onze overnachting in Pontrimoli. We reden verder en dat was alleen maar afdalen, met haarspeldbochten, pure FUN! Op een gegeven ogenblik reed ik weer 60 km/h in de afdaling. Soms dacht ik op de moto te zitten.
Uiteindelijk om 18.10 uur waren we op de bestemming, hotel Napoleon, op 400 meter was het oude stadscentrum van Pontrimoli. Douche en de stad gaan verkennen, echt de moeite en blij dat wij tot daar zijn gereden. Na enkele glazen wijn met hapjes waren we voldaan, we zaten nog vol van de twee middagmalen na elkaar.
Vandaag hebben wij weer 100 km gereden, totaal staat nu op 1.369 km. Rome nadert! Waar we morgen gaan aankomen, weten wij nog niet, hangt af van verschillende factoren.
Eerste dorststop.
We zaten al hoog...
Weeral grote dorst... Baantje voor motoliefhebbers.
Volledig boven!
Kerkje dat nog hoger stond.
Pontrimoli, de Romeinse brug
We gaan die brug over...
Bijna over...
Leuke straatjes, met een voetganger... Diezelfde voetganger...
Dag 14: opgestaan om 06.35 uur, een beetje overslapen, want het afgesproken ontbijt was om 07.00 uur. Het ontbijt was eenvoudig maar goed. Daarna weer hetzelfde als altijd, opruimen, inpakken, de fietsen ophalen uit de werkstal, en het was al warm! Dan moesten we nog afrekenen .
We zijn vertrokken om 08.45 uur. Een paar honderd meter verder hing bij een apotheker een thermometer en het was al 30 graden, dat beloofde weer. We volgden de gps-route niet aangezien oninteressant terrein, vlak en tussen velden met mais of rijst. We namen de grote baan, recht op het doel af. Eerst kwamen we in Pavia en vroegen de weg aan een lokale fietser. Die reed ons voor met zijn gammele fiets tot aan de kathedraal. Een paar fotos nemen, en dan reden wij verder in de richting van Cremona. We namen weer de grote baan en via enkele kleinere dorpen, kwamen wij aan in Orio Litta. Daar vonden wij 1 bar die open was. Wij aten daar een sandwich met alles erop, en dronken een lekkere koude cola. Daarna reden wij verder op de gps-route en na een kort stukje sintelweg kwamen wij op een dijk, dat ook een fietsravel is. Dat was een dijk van de rivier PO, de ader in de streek waar wij al enkele dagen rijden. Die Ravel leidde ons direct naar Piacenza. Dat bleek een drukke stad die ons niet aansprak. Wij stopten aan een bar waar wij water bestelden, elk een fles van 1,5 liter, en dat smaakte, het was snikheet. Het was toen pas 14.45 uur en wij besloten om nog wat verder te rijden. 20 km verder waren wij in Fiorenzuolia, waar wij in een bar nog eens een cola dronken en een hotel bestelden in Fidenza. Dat was nog 15 km verder, maar wat is dat voor ons. Onderweg zagen wij bij een apotheker een aanduiding van de temperatuur: 41 graden! DAAROM waren wij zo aan het zweten!
Om 17.30 uur waren we bij het hotel in Fidenza, inchecken, fietsen binnen in de linnenkamer, douche nemen, en iets gaan drinken, want we hadden dorst. Vervolgens zochten wij nog iets om te gaan eten. Na even zoeken vonden wij een bar/restaurant, bedoeld voor Pelgrims. We hebben daar lekker gegeten voor weinig geld., met elk 2 wijntjes. Daarna zijn wij nog een wijntje gaan drinken, en ook dan kregen wij er nog vanalles bij.
Vandaag hebben wij 124 km gereden, totaal staat nu op 1.269 km. Vanaf morgen verandert het terrein en gaan we het wat rustiger aan doen. Naar het schijnt wordt het morgen nog warmer. Vanavond om 21.00 uur was het nog 31 graden, de terrasjes zaten vol!
Ons hotelkamer in Garlasco. Kathedraal in Pavia. Tweede deel...
Standbeeld op het plein voor de kathedraal. Ster gemaakt met gekleurde stenen. Beroemde brug in Pavia. Drinkstop in Piacenza, Brigitta, kijk eens vrolijker? We hadden dorst, na een lange tocht langs de rivier Po. Onderweg in een kerk. Idem. Voilà, in Fidenza, na de douche eerst gaan drinken. Nog een foto van onderweg, de temperatuurmeter op de achtergrond vermeldde 41 graden, vandaar dat wij moesten bijdrinken. ;-) Fidenza. Ook nog in Fidenza Dit ook... Hier gingen wij eten.
Dag 13: opgestaan om 06.15 uur, goed geslapen, ontbijt was om 07.00 uur, een uitgebreid ontbijtbuffet. Daarna naar de kamer, opruimen en inpakken, en dan gaan afrekenen. Daarna gingen wij naar de fietsen in de garage.
We waren op weg om 08.45 uur en het was al warm, dat beloofde. We moesten terugrijden naar Ivrea om in te pikken op het pad en de goede richting te vinden. De bewegwijzering in Italië is ook niet wat het zou moeten zijn. Eindelijk de goede richting en aanvankelijk volgden wij de Gps-file. Dat ging een tijd goed totdat wij na een lange smalle baan ineens voor een sintelpad stonden. We besloten om niet terug te keren en dachten dat het niet ver zou zijn. Verkeerd gedacht, we kregen maar liefst 7 km sintelbaan op het menu, waar het gevaar voor lekrijden groter is. Wanneer wij er eindelijk door zijn komen we op een grote baan terecht, die we volgen, en plotseling het bord Vercelli zagen. We dachten dat wij Vercelli binnen reden, maar niets was minder waar, het was een boerengat waar iedereen ons aanstaarden alsof we van een andere planeet waren. Bij een stop aldaar werd Brigitta opgevreten door de muggen. Dan maar verder en 30 km verder reden wij Vercelli binnen. Op een fietspad ging niemand opzij ondanks onze luide fietsbel..... dwars of doof dus! Daar namen wij dan in de schaduw ons middagmaal. Daarna reden wij verder naar Mortara tussen enerzijds maisvelden en anderzijds uitgestrekte rijstvelden. Ha, daar komen de muggen van, veel water, het habitat van muggen, lijkt wel Lapland! In Motara aangekomen, besloten wij om nog wat verder te rijden, het was nog vroeg. We reserveerden een kamer met ontbijt in Garlasco, dat was nog extra 16 km.
Toen wij daar aankwamen om 16.15 uur heb ik ingecheckt, en de vrouw wees ons de kamer. De fietsen konden binnen staan in een werkstal. Eerst hebben wij de kettingen van onze fietsen gesmeerd, was nodig na gisteren een dag in de regen te rijden. Daarna een deugddoende douche en dan op etenjacht, maar eerst iets gaan drinken, we hadden dorst! Daarna verder zoeken naar een restaurant. Eindelijk één gevonden, maar die verstonden daar enkel Italiaans, en deden zelfs de moeite niet. Wij zijn daar gewoon buitengegaan. Uiteindelijk vonden wij iets waar we een hamburger konden eten, hebben wij ook gedaan. Tot slot zijn we nog een glas wijn gaan drinken, maar daar kreeg je ook nog 2 schotels eten bij, dat is hier de gewoonte in Italië. We hadden genoeg binnen en dan naar de kamer.
Om iets voor half zeven was het hier nog 32 graden en toen wij teruggingen om 21.00 uur was het nog 30 graden, zal wat worden om te slapen, hoewel, er is airco. Ik had al gelezen dat het in de Po-vlakte warm kan zijn, maar van de muggen heb ik niets gelezen! Straks moeten wij hier ook nog gaan vluchten.
Vandaag hebben wij 112 km gedaan, hoofdzakelijk vlak, totaal 1.145 km. Morgen gaan wij nog wat kilometers malen om van de hitte hier en de muggen vanaf te geraken, maar dat zal vermoedelijk in één dag niet lukken.
Zicht vanop het terras van onze kamer, de Alpen op de achtergrond. Idem Idem Ha, je gaat een foto van mij nemen ook! Even poseren! Wat een body! ;-) Het hotel. Standbeeld in Vercelli
Grote baan, zonder fietspad, gaat wel goed vooruit, met aan de ene kant maisvelden... ...en aan de andere kant rijstvelden!
Dag 12: we zijn opgestaan om 06.15 uur. Er was daar geen ontbijt voorzien, dus hebben wij er zelf voor gezorgd. Na het ontbijt hebben wij opgeruimd en ingepakt en de kamer achtergelaten alsof er niemand was geweest, behalve het bed dat beslapen was en de gebruikte handdoeken.
Toen wij buiten kwamen om 09.00 uur aan de fietsen, was het plotseling stevig aan het regenen. Dju, eerste dag Italië en al slecht weer. Toch vertrokken ondanks het weer en nu maar zoeken naar de goede weg. Tweemaal over en weer gereden, net zoals duiven eerst rondvliegen en dan in de goede richting vertrokken. Wij volgden aanvankelijk de roadbooks op Gps, die ik gedownload had van de Lightfoot gids van de Via Francigena. Het was stevig klimmen en dalen en dan een sintelweg voorgeschoteld. Dat is niets voor onze fietsen, dus wij keren terug om een andere weg te kiezen. Andere weg buigt plotseling af in de verkeerde richting. We waren het zat en besloten een afdaling te doen en de grote weg te nemen, anders gingen wij nooit op de bestemming geraken. Dat was in Nus. Van daaruit grote weg dus. Het was op dat ogenblik licht aan het regenen. Aan een benzinestation besloten wij om een kaart van Italië te kopen. Die hadden wij niet bij want het was ook niet de bedoeling om al in Italië te zijn. Gelukkig maar, want toen wij de kaart kochten begon het plotseling hevig te regenen. Schuilen was de boodschap. Toen het minderde reden wij verder, en rond 11.00 uur reden wij door 2 tunnels. En dan sloeg het noodlot toe.... Brigitta was aan het roepen naar mij, maar ik verstond het niet, want het was beginnen te gieten. Bleek dat de achterband van haar fiets lek was. Gelukkig was er kort in de buurt een droge ruimte waar water kan getapt worden door mensen die nog geen leidingwater hebben. Daar te voet met de fietsen naar toe. We hadden wel een teiltje met water nodig om het lek op te sporen. Ikke gaan vragen in een winkel, maar men verstond mij niet. Daarnaast was een bureel en een vrouw belde iemand op die Engels kon, men gaf mij de gsm door zodat ik kon uitleggen wat ik nodig had. Toen werd het duidelijk en 2 minuten later had ik een teiltje met water. Voorzichtig terug om niet alles te morsen, de binnenband eruit gehaald, lek opgespoord en gedicht, terug alles gemonteerd en de band opgepompt met het pompje van de fiets. Dat bleek onvoldoende om de band op 5 kg te zetten, maar wij konden voorlopig verder. Het teiltje werd ondertussen ook teruggebracht. We reden verder maar moesten de band nog op de juiste spanning krijgen. Een paar kilometer verder in Vicente gevraagd aan een vrouw die ons passeerde. Zij kon gelukkig wat Frans en bleek dat haar man een stevige fietspomp had. Ze wees ons de weg waar wij moesten zijn. Zij haastte zich ook daarheen. De man had inderdaad een stevige pomp en de band kon op spanning gezet worden. We konden weer verder. Het was inmiddels 13.30 uur en wij besloten eerst te eten. We reden dan verder en op een gegeven ogenblik begon het weer te regenen, met klank en lichtspektakel, dus weer gaan schuilen aan een benzinestation, met een lekkere koffie voor geen geld.
Daarna klaarde het wat op en wij reden verder. Stilaan werd het terrein vlakker, en wij verlieten de vallei van Aosta. De zon begon zelfs te schijnen!!! Wij stopten bij een bar en reserveerden daar onze overnachting, bij een lekkere koffie. Rond 17.00 uur waren wij in Ivrea, met slechte kasseien als traktatie. Nog een paar kilometer en wij waren bij het hotel Gardenia. Inchecken, de fietsen in een garage stallen en naar de kamer. Douchen en daarna gingen wij een streekbiertje drinken. Wij konden niet eten in het hotel, wegens het restaurant gesloten, maar de receptionist, een vriendelijke Italiaan, bestelde voor ons 2 pizzas, tja, we zijn in Italië hé! Hij dekte zelfs een tafel voor ons. Daarna hebben we nog enkele wijntjes gedronken.
Vandaag was het een speciale dag, regen, lek rijden.... ondanks dat hebben wij 85 km gereden, totaal nu op 1043 km. Morgen zien we wel hoe ver we geraken, het blijft een avontuur...
Foto in de kamer... nog één... en nog één!
Het was slecht weer... Plensbui... Bezienswaardigheid onderweg. Voilà, het klaarde op! We lieten stilaan de bergen achter ons. Rivier in Ivrea. Zicht op de stad.
Dag 11: opgestaan om 05.30 uur. Ontbijt genomen op de kamer, inpakken, opruimen en de fietsen ophalen uit de kelder. Dat mocht niet met de lift, maar we hebben het toch gedaan, er was nog niemand te zien, en de deur van de kelder was slotvast. Tassen opladen en vertrekken, gelijk een dief in de nacht. Het had weer geregend.
Op weg om 08.00 uur, en eerst ging het langs Montreux, en daarna een fietsravel langs de Rhône. Onderweg drinken wij koffie in Vernayez. Dan verder naar Martigny, vrij makkelijk parcours. Onderweg passeren wij een fietswinkel en willen wij remblokken kopen. Blijkt dat de handelaar die bepaalde remblokken niet heeft. Dan verder naar de volgende fietswinkel in Martigny, blijkt in verlof te zijn. Even later passeren wij nog een fietswinkel en daar kopen wij remblokken voor onze fietsen, aangezien ons er nog wat te wachten zou staan. Van daaruit fietsen wij verder naar Orsières, licht bergop. Bij het binnenrijden zien wij een voertuig staan van de pechverhelping met een fietsdrager op de trekhaak. Ik vraag of hij soms iemand kent, die ons over de Grand Saint Bernard zou kunnen zetten, met fietsen en bagage. Even zielig doen, een bedrag afspreken en hij rijdt een monovolume voor. Wij laden de fietsen erin en vertrekken richting Grand St Bernard. Hij wou ons enkel afzetten aan de top. Onderweg nog gestopt om geld op te nemen aan een automaat om de man te kunnen betalen, hij wou enkel cash... in t zwart uiteraard. Afgezet aan de top en dan naar beneden, een afdaling van 26 km, Italië binnen , en dan nog in een rotvaart. Afdaling, met haarspeldbochten, tegen een maximum snelheid van 60,1 km/h. Op 2.473 meter hoogte en dan afdalen tegen die snelheid, dat is frisjes. Na een eerste afdaling komen wij in Etroubles, waar wij cola gedronken hebben en een overnachting in Aosta hebben gereserveerd. Dan verder naar beneden tegen een rotvaart en om 16. 00 uur kwamen wij aan in Aosta. Dan het hotel opgezocht, het was er één zonder receptie, zelf inchecken dus en dat ging vanzelf.
Na de douche gingen wij inkopen doen en zijn wij ook gaan eten, pizza natuurlijk, we zijn in Italië. Nog iets gaan drinken en dan de blog van 2 dagen invullen.
Vandaag hebben wij 107 km gedaan, waarvan wij 26 km niet hoefden te trappen. Totaal 958 km. Morgen bij leven en welzijn verder.... ondertussen is het hier aan het onweren!
Montreux...
Grooooote winkel. Fietspad langs de Rhone. Hier moesten wij de brug over. De Rhone Prachtige gebouwen. Rustpauze aan een benzinestation, met koffie. Zicht op de bergen. en een waterval Mont Blanc Express... Toen zagen we dit staan in Orsières, zouden we het vragen? Ja, we hebben het gevraagd en zijn met de fietsen afgezet aan de top van de Grand St-Bernard. Door deze man met zijn voertuig. Het was daag hoog, droog, maar niet zo warm. Wacht....ik kom!
We begonnen aan de afdaling...
En reden Italië binnen. Mooie bloemen Van ginds boven kwamen we al... Enkele huizen. Toen waren we al een heel eind gedaald, ongeveer de helft van de 26 km afdaling. Eerst wat drinken. en een overnachting boeken. Binnenplaats van ons verblijf in Aosta.
Vlak aan het oude stadscentrum. We gaan iets eten Grote pizza's, konden bijna niet op de tafel.
Dag 10: opgestaan om 06.00 uur, het heeft geregend. Ontbijt was om 06.30 uur. Opruimen, inpakken en wegwezen.
We zijn vertrokken om 08.10 uur. De baan lag nog nat en het was fris. Even later hebben we iets extra aangetrokken. Het terrein was tamelijk goed, licht stijgend en dalend. Tweemaal hebben wij moeten terugkeren op onze stappen, wegen licht misrijden door bewondering van de natuur. Om 10.00 uur komen wij aan de Zwitserse grens. De controle gepasseerd, wij moesten zelfs niet stoppen, ocharme die ouwe mensjes... Het werd weer een warme dag. In een warenhuis Migros kopen wij ons middagmaal omdat we daar kunnen betalen met kaart, we hebben trouwens nog geen Zwitserse Franken. Stilaan naderen wij Lausanne, een drukke stad, die wij door moeten. Van het ene verkeerslicht naar het andere, en blij dat we zijn wanneer wij er eindelijk door geraakt zijn. Daarna, na enkele stops uiteraard, volgt een goede baan tussen wijnvelden op de bergflank enerzijds en le Lac Leeman anderzijds ( ook het meer van Lausanne genoemd ) . Wij rijden dan verder en zien een bord dat er festiviteiten zijn in Vevey, waar wij overnachting geboekt hebben. En ja, wanneer wij daar toekomen staat er overal controle. Wij moeten te voet verder. Op een gegeven ogenblik stoppen wij om even te kijken op Google maps, waar wij juist moeten zijn, er bollen ook 5 mails binnen. Wij gaan verder en aan de toerist info ongeveer 100 meter verder, stel ik vast dat ik mijn zonnebril had laten liggen op de bagagetassen op de fiets. Zonnebril weg natuurlijk. Even teruggelopen, zonder resultaat. Brigitta had met de fiets in de hand achter mij aan gestapt, en had niets zien vallen, resultaat: bril gestolen in een moment van onaandachtzaamheid.
Dan verder naar het hotel. Bleek dat het uitgebaat werd door Indiërs. Even een discussie over het plaatsen van de fietsen, wij zouden die gewoon op straat moeten zetten, en er was daar festiviteit die twee weken duurde. Dat ging dus niet voor ons, en ik vroeg mijn geld terug! Dan gaat het opeens wel, de fietsen konden in de kelder gestald worden.
Douche nemen, en naar de festiviteiten, de wijnfeesten, die om de 20 jaar gehouden worden, dus wij hadden geluk. Het was daar echt gezellig, met veel ambiance en een gezellige drukte. Wij zijn daar dan ook gaan eten... en nog iets gaan drinken, in de bar, juist naast het hotel, uitgebaat door Belgen.
Vandaag hebben wij 96 km gedaan, totaal 851 km. Morgen verder ....
Op weg naar Zwitserland. Achtergelaten treinstel. Zwitserse grens. Voorbij Lausanne aan het Lac Leman.
Fietsen in de schaduw, computertje kan niet zo goed tegen zon en warmte. Wijngaarden op de flanken van het meer.
Toeristinfo in Vevey.
Eerst de dorst lessen, foto van volle pint is moeilijk! Overal ambiance...
Twee late zwemmers
Overal langs de kade stonden er stalletjes.
Ik kon het niet laten.
Het was een feest dat maar om de 20 jaar gehouden wordt, wij hadden geluk dus.
Alles in het teken van dat feest.
In het rose, het café, uitgebaat door Belgen.
Daarnaast, waar het golfkarretje staat, was ons verblijf.
Ik ben Leys Willy
Ik ben een man en woon in Stekene (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 10/11/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, viool spelen (poging), violen en altviolen bouwen..
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
