In deze blog worden onze wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Van Herreweghe Brigitta
Ik ben een vrouw en woon in Stekene (België) en mijn beroep is gestopt met werken..
Ik ben geboren op 16/07/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, lezen.
Dag 4: wakker geworden om 04.30 uur, slecht geslapen, liggen piekeren over het weer. Het is nu al sinds het vertrek berekoud, met zelfs een sneeuwrit vanaf Geraardsbergen! Nu vriest het s nachts en dan die ijzige wind . het is genoeg geweest! Verkeerde keuze van zo vroeg op het jaar die tocht te willen doen, maar ja . Corona heeft ons pas vrijgelaten! Wij besloten van terug huiswaarts te rijden, maar met kortere afstanden, in 4 dagen! Dus opgestaan, douche en begonnen met de boekingen te annuleren! Slechts van één boeking, deze van vandaag, kregen wij ons geld niet terug! Dan een Ibis hotel geboekt in St-Quentin!
Na het eerder karig ontbijt, hebben wij opgeruimd en zijn wij vertrokken rond 09.30 uur. In de gps het adres van Ibis in St-Quentin ingegeven en op weg! Maar waarheen die gps ons alsmaar stuurde, hield geen steek! Gps afgezet en verder gereden op de kaart op de gps. Dan kom je toestanden tegen om de moed te verliezen wegwijzer naar de bestemming! mag je niet rijden met de fiets! Terugkeren en zoeken, tot op het ogenblik dat de batterijen bijna leeg zijn, zowel van ons als van onze fietsen. Afgeweken naar een dorp en gevraagd aan bewoners of wij onze batterijen, van de fietsen, mochten opladen. Geen probleem, zelfs nog een aangename babbel met de man! Na een goed halfuur waren ze voldoende opgeladen om de eindbestemming te bereiken. Na uitvoerig de behulpzame mensen bedankt te hebben, zijn wij vertrokken voor nog 18 ijskoude kilometers met tegenwind.
Om 16.30 uur waren wij op de bestemming, de fietsen in een apart klein kamertje, naar de kamer, douche en naar de kathedraal, Brigittas keuze om nog even in een onverwarmde kathedraal te vertoeven, was er zelfs licht kouder dan buiten! Daarna ons opwarmen met een Irish Coffee. Tot slot nog een zoektocht naar een restaurant. Om 20.00 uur terug naar het hotel om nog 2 boekingen te doen en de blog in te vullen
Vandaag hebben wij met de perikelen van de gps toch nog 86 koude kilometers gereden, totaal 358 km. Er waren hier nog 2 Vlamingen met de fiets, echte wereldreiziger en in het restaurant werd het een aangename babbel met hen!
Dag 3: weeral opgestaan om 06.30 uur, ontbijt was om 07.00 uur. Het was een ontbijtbuffet, niet zo groot als de dag voordien in Geraardsbergen, maar meer dan voldoende. Opruimen, inpakken, en fietsen buiten zetten. Er was een staalblauwe hemel, maar het was wel koud.
De gps aangezet, hopelijk heeft hij weer geen nukken zoals gisteren. En we zijn vertrokken om 09.15 uur. Het fietste vlot en stilaan werd het landschap glooiend, een klim, dan weer een afdaling, zodat wij niet hoefden te trappen, tja soms tegen om en bij de 60 km/h naar beneden. Wij waren van plan om elke 20 km te stoppen en ons te gaan verwarmen met een tas koffie, maar dan hadden wij geen rekening gehouden met het desolate landschap, akkers en velden, met af en toe een dorpje zonder café. Op een gegeven ogenblik zagen wij een dorp dat wat groter was. Even daar naartoe gereden en gevraagd waar wij een café konden vinden, dat was zo gebeurd. Het werd ook tijd want wij hadden al 42 km aan één stuk gereden. Daarna ging het weer verder tot de gps een klim opstartte, een lang vals plat. Dat is weer iets nieuws wat Garmin meegegeven heeft in zijn laatste update. Je zag dan op het scherm de route niet meer en de paniek sloeg toe. Gelukkig gaf hij wel de route weer indien er een afslag was die wij moesten nemen. Zo hebben wij drie zware klimmen gehad van 6 à 8 procent. Onze benen hebben het geweten! Ondertussen hebben wij geen dorpen meer tegengekomen waar een café open was.
Plotseling dook in de verte de stad Soissons op. Daar moesten wij nog volledig door omdat ons verblijf aan de andere kant van de stad lag. Om 14.10 uur waren wij aan de Première Classe, een budgetvriendelijke keten van hotels. Aan de receptie zat een jongeman van Afrikaanse afkomst die geen antwoord had op onze vraag waar wij de fietsen veilig konden stallen. Wij hebben ze dan maar buiten onder een trap aan elkaar vastgemaakt en aan een reclamepaneel. Hopelijk staan ze er morgen nog!
Na de douche terug naar de receptie om te vragen waar wij konden gaan eten, toen zat er een vrouw, maar weer niks! Dan maar zelf op verkenning tot wij een zaak vonden, waar men etenswaar verkocht, alsook verse pizza's. Wij er twee besteld en even later kwam een jongedame met twee warme pizzas, van elks 40 cm diameter. We hebben er de helft van binnen gekregen, de rest kregen wij mee in een doos!
Maar wij hadden nog geen alcohol gedronken! Ramp o ramp! Dus even naar den Aldi een fles wijn gaan kopen! Het werd een goedkope dag!
Vandaag hebben wij 101 km gedaan, totaal op 273 km. Vandaag hebben wij een droge rit gehad, in de voormiddag helder, in de namiddag bewolkt. Een Première Classe gaan wij niet meer doen, het is goedkoop, maar een pieperdepiep kleine kamer met nog een pieperdepieperder kleine badkamer, wel een grote tv! Morgen rijden wij naar Sézanne.
Dag 2: opgestaan om 06.30 uur. Het ontbijtbuffet was zeer uitgebreid en we hebben ervan genoten. Daarna inpakken en opruimen. Het was aan het sneeuwen meer dikke vlokken die bleven liggen op de autos, temperatuur 2 graden. Wij besloten om andere, nog warmere kledij aan te doen, dat zou nodig zijn! Na het afrekenen gingen wij met de bagage naar de garage, waarin onze fietsen stonden.
Om 09.15 uur vertrokken wij op kletsnatte wegen. De gps had ook kuren en stuurde ons een blok rond. Daarna waren wij op de goede weg, de Ravel nog steeds naast de Dender. En koud dat het was, zelfs met handschoenen aan nog bevroren vingers. Onze eerste stop was na 22 km in Ath, waar wij de weg kenden naar het marktplein met diverse cafés. Wij dronken er een koffie en ik moest eens kijken naar mijn gsm, want er had iemand gebeld tijden het rijden. Bleek dat het de verantwoordelijke was van het Hotellerie du Marche in Le Cateau. Zij had een bericht ingesproken met de code van de toegangsdeur en dat wij kamer 15 hebben op het tweede verdiep, de sleutel zou op de deur steken. Na de koffie reden wij verder en binnen de kortste keren had ik weer bevroren vingers, tot ik een fietsenhandel zag! Die had ook zwaardere winterhandschoenen. Onmiddellijk gekocht en terug op weg met warmere handen ( en legere portemonnaie ).
Op een gegeven ogenblik verlieten wij de Dender. Ik zag een kerktoren en reed erheen in de hoop een café te vinden, en ja, er was er één! Het was ook hoog tijd om de batterijen van de fietsen op te laden, na amper 52 km, want ik kon niet veel verder meer rijden, als gevolg van de koude en de snellere daling van de capaciteit, van de batterijen hé! De vriendelijke vrouw zei dat dat geen probleem was. Na een uur opladen en elk een koffie en vers gemaakte soep genuttigd te hebben, reden wij verder! En dan begon het! De gps kreeg kuren en wilde de route niet laden, en het was echt geen weer om lang stil te blijven staan. Uiteindelijk laadde hij de route omgekeerd, dus hebben wij de route zo gereden. Ik moest dan wel goed het scherm in de gaten houden, want er waren geen meldingen.
Uiteindelijk geraakten wij op de eindbestemming om 16.20 uur. Met de code konden wij binnen in het hotel, maar .op de deur van kamer 15 zat geen sleutel! Naar 3 nummers gebeld, allen voicemail! Dan maar wachten en om 17.00 uur kwam er een jongedame binnen die ons uit de nood heeft geholpen. De fietsen binnen gezet en alles naar de kamer gedaan. Bleek een piepkleine kamer van 3 op 4 meter, inclusief toilet en douche.
Na de douche zijn wij dan naar het restaurant gegaan, voor het nuttigen van de nodige dosis wijn en voedsel. Straks gaan wij terug naar de kamer, het weer leent zich er niet toe om een stadswandeling te maken.
Vandaag hebben wij 99,2 km gereden, totaal 172 km. In de voormiddag constant sneeuwbuien, in de namiddag was het droog met een gure noordenwind bij een temperatuur van hooguit 4 graden. Ondertussen is het hier ook beginnen te sneeuwen! Morgen rijden wij naar Soissons!
Dag 1: opgestaan om 07.00 uur. Gisteren had ik mijn rug wat bezeerd en hoopte dat het nu gedaan zou zijn, maar nee, integendeel! Charmes van het ouder worden. Daarna gingen wij ontbijten. De Amerikaanse ijskast/diepvries gaf regelmatig een klik, wat trouwens gisteravond al begonnen was. Controle gedaan en bleek dat de inhoud van de ijskast niet meer zo koud was en de inhoud van de diepvries was ontdooid. Voilà, weeral extra werk, inhoud diepvries weggooien, ijskast leeg maken en ook deels weggooien! De ijskast is dus om zeep!
Na het ontbijt hebben wij ons klaar gemaakt, fietsen buiten gezet, bagage opgeladen en zijn we vertrokken om 10.00 uur. De baan lag bijna droog en het was slechts 4 graden. Om 11.15 uur hielden we de eerste stop met een warme koffie, we waren toen al in Grembergen Dendermonde. Even later kwamen wij aan de Dender, die wij zouden volgen tot in Geraardsbergen, langs het fietspad uiteraard, het jaagpad! Wij hadden voornamelijk rugwind, het mag al eens meevallen vandaag! Na 2 stops naderden bij Geraardsbergen, een omleiding en wij kwamen toe aan het hotel, hotel Geeraard om 14.30 uur. De fietsen mochten wij plaatsen in een afgesloten garagebox. Dan een deugddoende douche, na de koude van de dag, en wij waren weeral tiptop! We besloten een wandeling te maken, uiteraard naar de MUUR van Geraardsbergen, helemaal tot aan de top ( mooi uitzicht over de streek ). Daarna een verkenning waar wij zouden kunnen gaan eten, want het restaurant in het hotel is op donderdag gesloten. We hadden wel in het hotel al wat tips meegekregen. Maar dan .. dorst! In een taverne het nodige vocht opgedaan ( Irish koffie, is ook warme drank hé! )
Om 18.00 uur zijn wij gaan eten in het Italiaans restaurant ARTE, op een boogscheut van het hotel. Dat was ook nodig na de wijn en limoncello
Dan nog de blog invullen, wat tv kijken en het bed in, want morgen wordt het een loodzware dag, 93,1 km op gps, met een temperatuur van maximum 4 graden, sneeuw en windkracht 4 à 5, gelukkig rugwind, althans dat voorspelt men toch.
Vandaag hebben wij 73 km gedaan, goede inrijdag! Wij zijn droog op de bestemming geraakt!
Morgen is het zover! Alles staat al klaar! Aangezien de weergoden ons niet gunstig gezind zijn, hebben wij nog in laatste instantie een aankoop gedaan. Onze fietshelm heeft een aantal gaten, zoals elke fietshelm trouwens, en daar waait het doorheen .en ook de regen! Dus .. een hoes gekocht speciaal voor een fietshelm, die ons dan kan beschermen tegen de koude en de regen! Zeker nodig met mijn weelderige haardos van 1 mm lang! Gelukkig gaan wij de wind mee hebben, zeker vrijdag, 5 bf uit noord-oostelijke richting, dus de wind in de rug!
Vandaag nog allebei naar de tandarts geweest voor checkup en restauratie! Al ineens een afspraak gekregen voor in mei voor de rest van de restauratiewerken!
Vroeger stapte je op een fiets en je was weg, nu is dat anders! Batterijen van de fietsen opladen, gsms opladen, IPad opladen en gps opladen, tis maar dat de elektriciteit goedkoop is tegenwoordig! nog een geluk dat wij onszelf niet moeten opladen . Hoewel we zijn er al aan bezig, met vloeibare brandstof! ;-)
Wij hopen op een goede tocht, zoals in 2019 naar Rome. Toen hebben wij op 21 dagen slechts 3 maal regen gehad, de andere dagen tot zelfs 43°, dat was in Italië. Nu zullen wij dat waarschijnlijk niet halen, te vroeg in het jaar.
Wij hopen ook op wat reacties, maar wij zullen de fotos pas bij de teksten voegen na de vakantie, wegens nogal ingewikkeld en tijdrovend! In elke geval kijk ik er naar uit ...de tocht en reacties .
Al meer dan 2 jaar hebben wij moeten wachten op ons volgend fietsproject. De Corona- pandemie heeft veel roet in het eten gegooid! Maar . Eindelijk! We mogen al veel meer, dus ook onze droom verwezenlijken, een fietstocht van thuis uit naar Lourdes Frankrijk en terug!
Al geruime tijd plannen wij deze tocht, reeds tweemaal alles moeten annuleren, maar nu gaat het gebeuren!
Als voorbereiding zijn wij al enkele weken aan het fietsen, maar het materiaal dient ook op punt gesteld te worden, zodat wij een afspraak hadden gemaakt met de fietswinkel voor onderhoud en herstelling. Dat is gisteren al gebeurd, op de beide fietsen nieuwe kettingen, nieuwe cassettes en nieuwe tandwielen vooraan, nieuwe en betere anti- lekbanden en binnenbanden achteraan ( waren er beiden tweemaal mee platgereden ), verder volledig nazicht! Blijkt dat de voorvorken al wat speling vertonen wat niet kan bijgesteld worden met de balhoofdsschroef. Voilà, resultaat van de fantastische Belgische fietspaden en Italiaanse wegen, en dat pas na iets meer dan 4.000 km op de teller! Zal dus mettertijd moeten vervangen worden, de ganse voorvork dus! Na het betalen van de rekening ( aderlating ) , ermee naar huis!
Nu nog enkele dagen fietsen en materiaal testen ( fiets-gps vandaag getest, alle routes staan erop en de eerste route een stuk gereden ), en onszelf testen, wat kunnen wij nog? Hoe dan ook het zal moeten, want we gaan 2.300 km fietsen op 25 fietsdagen.
Als er iemand ons wil volgen, geen probleem, maar de fotos komen er pas na de tocht op, is een hele procedure, dus dat gaan wij niet doen tijdens de tocht, tijdens de tocht gaan wij ons amuseren!
Normaal gezien vertrekken wij op 31 maart! Blijkt nu dat de weergoden ons niet goed gezind zijn, nu is het 18 graden en zonnig, op de vetrekdatum slechts 9 graden en maartse buien, maar ja, we kunnen niet anders, alles is al gereserveerd! Hopelijk veranderen de weersvoorspellingen nog .
Thuis had ik een site gevonden waarop de ganse Francigena fietsroutes voor GPS stonden, en dat van de Lightfoot gids voor de Via francigena. Allemaal gedownload en op de fiets-Gps gezet. We dachten dat dit een fluitje van een cent zou zijn. Voor de eerste dagen tot in Taissy, voorbij Reims, had ik zelf een Gps-route gemaakt en dat ging vanzelf. Vanaf dan volgden wij de Gps-route van de Lightfootgids. Wij kwamen dan ook dikwijls voor stukken onverharde weg, met stenen, diep zand, kortom onberijdbaar met onze fietsen. Onze fietsen zijn daar niet geschikt voor, het zijn stevige stadsfietsen, met banden voor op de weg en niet voor onverhard terrein. Ondanks het feit dat zij uitgerust zijn met anti-lekbanden is het risico op lekrijden op onverhard te groot en daar zou je dan staan, in " the middle of nowhere ", waar de onverharde paden ook zijn. Soms konden wij niet anders, ééns hadden wij een stuk van 7 km onverhard, maar we wilden niet terugkeren wegens te ver. Wij hebben op een gegeven ogenblik dan besloten om geen onverhard meer te doen en de weg te zoeken langs asfalt- of betonwegen.
De wegen: in Frankrijk viel dat mee, zij waren goed berijdbaar, behalve in de dorpen, waar het "alle terrein " was, wegens rioleringswerken, aanleggen van leidingen, en dan opvullen met asfalt. In Zwitserland waren de wegen goed berijdbaar, maar dan......
In Italië was het een regelrechte ramp, in denk dat wij daar nog geen 200 km goed berijdbare wegen hebben gehad. Een strook van ongeveer 1 meter aan de rechterkant van de rijbaan, waar wij dus moesten rijden, lag zodanig slecht dat je daar in feite een mountainbike nodig had, een dan nog één met dikke banden om de schokken op te vangen. Ik zeg het niet graag, maar de banen in België liggen er beter bij. Ik denk dat de Italianen op leerschool geweest zijn in België voor de aanleg van banen, met glans gebuisd waren, en nooit een tweede zit gedaan hebben. Bovendien lag de zijkant van de rijbaan overal bezaaid met glas, groen glas, dus niet van auto's maar van uit het raam gegooide bierflesjes. Ik denk dat dit daar een nationale sport is. Als resultaat daarvan heeft Brigitta daar tweemaal lek gereden met anti-lekbanden. Ik zie beter en ben daarvan gespaard gebleven.
Italianen zijn wel hulpvaardig en dat hebben wij gemerkt na het lekrijden, wel jammer dat de meesten geen wereldtaal zoals het Engels kennen. In Noord-Italië konden wij nog terecht met de Franse taal en in de steden lukte het ook nog met Engels, voornamelijk daar waar je Euro's kon achterlaten.
Italië is een vuil land, overal ligt er afval langs de wegen, wat gewoon niet wordt opgeruimd. Overal staan ook stinkende vuilbakken met daarnaast nog achtergelaten zakjes met vuilnis. In Fiumicino reden wij langs een baan, wat meer leek op een openbaar stort: ijskasten, zetels, oud meubilair en ander afval, gewoon achtergelaten langs de weg. Bovendien zaten daartussen prostitués, op zoek naar klanten.... In Italië troffen wij toestanden aan zoals 40 jaar geleden in Frankrijk. Nu is Frankrijk een proper land geworden, dat is werkelijk opvallend, daar vind je bijna niks meer langs de baan.
Samengevat kunnen wij stellen dat de fietsreis langs of in de buurt van de Francigena-route wel meegevallen is. Wij hadden er ook voor gekozen om in hotels te overnachten en de fietsen konden steeds binnen staan: in linnenkamers, vergaderzalen, speciale afgesloten ruimtes voor fietsen en zelfs éénmaal op onze kamer. Wij hebben ook geluk gehad met het weer, slechts 3 regendagen op 21 en de dagen dat het dan niet regende was het warm tot zeeeeer warm.
Dag 29: Wij zijn opgestaan om 06.45 uur, het ontbijt was om 07.30 uur. Na het ontbijt opruimen op de kamer en gaan afrekenen.
Op weg om 08.45 uur. Het duurde niet lang of we waren op de grote weg, in Oostenrijkse normen is dat een tweevaksbaan en al gauw stonden wij in file, veroorzaakt door mensen die niet durven rijden. Wanneer wij de grens met Duitsland oversteken, verandert de tweevaksbaan in een viervaks Autobahn. Wij denken dat wij van de problemen vanaf zijn, maar niets is minder waar. In Duitsland krijgen wij nog 13 wegenwerken voorgeschoteld, met de gebruikelijke files als gevolg. Het ging niet vooruit. Bij de laatste wegenwerken moesten wij afslaan naar rechts, maar dat kon niet, afslag was er niet door de werken. Dan maar de volgende afrit genomen en gaan zoeken om op de juiste weg te geraken. Dat was in feite nog snel gebeurd en wij reden richting België. In België kregen wij ook nog 3 wegenwerken te verwerken, echter zonder files.
Dag 28: opgestaan op het vaste uur, 06.15. Weer gaan ontbijten om 07.00 uur. Daarna opruimen op de kamer, inpakken en gaan afrekenen. De vriendelijke jongeman ging met ons mee naar de garage, waar onze auto stond. Naar boven rijden vergde veel gas en nauwkeurigheid, maar het ging. En wij op weg om 08.15 uur.
Het was nog rustig en met de gps hadden we snel de route vast om uit Rome te geraken in de richting van Firenze ( Florence ). Er was minder verkeer dan in het oprijden, en ook vanaf het Gardameer was het rustiger, op enkele kortstondige files na. Betalen aan de péage in Italië en dan nog eens in Oostenrijk en om 17.20 uur kwamen wij aan bij Gästehaus Gerti, waar wij opnieuw hadden gereserveerd per mail. Bleek dat zij de kamer reeds verhuurd had aan Nederlanders die een dag langer wilden blijven. Maar zij had geregeld dat wij op een ander adres konden overnachten. Met eigen badkamer? .... Ja sicher! Zij reed ons voor naar een andere locatie. Bleek dat het daar met een gedeelde badkamer was, die wij moesten delen met twee motards. Daar hadden wij geen zin in en de vrouw begreep dat. Wij reden dan verder naar het dorp, ongeveer 1 km, naar het Sterzinger Posthotel. Daar kregen wij een kamer met eigen badkamer ( moeten wij betalen uiteraard ) voor hetzelfde bedrag als bij Gerti. Je kon daar ook goed gaan eten, wat wij ook hebben gedaan.
Morgen de laatste stuiptrekking, de rit van Oostenrijk naar huis!
Dag 27: opgestaan om 06.15 uur. Ontbijt om 07.00 uur. Nog even naar de kamer en dan op weg naar de Basiliek. Dat bezoek is normaal gezien gratis omdat de Paus dit zo wil. Je kan ook kaarten kopen met prioriteit, maar als je vroeg gaat moet je misschien niet aanschuiven.
En ja, we hadden gelijk, the early bird caches the worm, of zoiets, op 5 minuten tijd waren we gratis binnen en door de controle ( zoals op een luchthaven ) . De Basiliek is echt indrukwekkend, zowel van afmetingen als van afwerking en kunstwerken. Na een rondgang en de verplichte fotos, zoals aan het standbeeld van Petrus, waar je de voet moet aanraken, en waar je ook veel priesters ziet die dit doen, besloten wij om ook de dome te bezoeken. Dat is dus de hoogste koepel van het Vaticaan. Tickets met de lift kosten 10 euro/pers., maar dat brengt je ineens tot aan de binnenrand van de koepel, met alle kunstwerken in mozaïek. Als je helemaal tot boven wil, moet je nog wat trappen, doen, 300 in totaal, en op een gegeven ogenblik helemaal schuin, met de vorm van de koepel mee. Eénmaal boven heb je natuurlijk een prachtig zicht over Rome. En zweten...... al die trappen bij 35 graden, moeder was aan het smelten! Daarna terug naar beneden, dus weer 300 treden en dan de lift.
Eenmaal buiten besloten wij om nog een poging te wagen om het Colosseum te gaan bezoeken. Een hete tocht door Rome en we kwamen aan bij het Colosseum. Daar hoorden wij afroepen dat het reeds volzet was en er geen tickets meer werden verkocht. Tja, je kon er over de hoofden lopen. Aangezien het onze laatste volle dag was hielden we het voor bekeken en gingen van de dorst een halve liter bier drinken. Op de terugweg zagen wij nog overblijfselen van het Romeinse tijdperk en het monument, dat men ook de typewriter noemt, wegens de vorm ervan, een imposant monument. Wij zijn dat ook gaan bezoeken, was gratis en binnenin was er nog een museum. Weer ontelbaar veel trappen..... En dan........ dorst! Dorst!
Geen bier meer, maar water, water!
En ijs! We hadden nog geen echte gelati gegeten, en dat moesten wij eerst doen!
Daarna gingen wij naar het hotel om een rustpauze in te lassen, we hadden al kilometers genoeg afgelegd.
We moesten ook nog gaan eten. Onderweg hadden wij een proper restaurantje gezien, niet ver van het hotel en wilden daar gaan eten. Het was 17.58 uur, en jammer, men deed ons teken dat het gesloten was. 50 meter verder was er nog één en dat was nog open. Wij bestelden en om 18.02 uur deed de ober teken aan een andere om de zaak te sluiten. Wij kregen nog ons bestelde eten, maar ondertussen was de ober zich gaan omkleden en in zijn burgertenu met rugzakje om naar huis te gaan, vroeg hij ons of wij nog een dessert moesten hebben. In de gegeven omstandigheden had ik daar geen zijn in. Buiten zaten nog mensen te eten aan een tafel, en alle andere tafels hadden ze al binnengehaald, gezellig! En bovendien rekenden ze dan nog 15 procent service aan ook.
Dan maar terug naar het hotel, waar de vriendelijke ober in de bar ons beter verzorgde, de glazen wijn werden alsmaar groter, evenals de whiskeys, bij de laatste moest ik zelf zeggen stop of hij had het glas vol gegoten.
Daarna zijn wij moe, maar voldaan gaan slapen om 22.15 uur.
De ingang... Overal marmer...
Voet aanraken...
De dome...
De opvolgingslijst van de Pausen, Franciscus staat er nog niet bij. Marmer...
Imposant...
Aankomst met de lift in de dome.
Fotograaf in actie. Zicht van daar naar beneden, kleine mensjes. Zicht op het Sint-Pietersplein vanop het hoogste punt boven de dome.
Nog eens de Zwitserse garde.
Aflossing...
Poging bezoek Colosseum. Nog overblijfselen op de terugweg.
De fontein aan het Vittoriano ( op de achtergrond! )
Strenge bewaking van het Vittoriano ( The Typewriter )
Dag 26: opgestaan om 06.15 uur. Het ontbijt is om 07.00 uur. Na het ontbijt maken wij ons klaar en gaan te voet naar het ORP, het verzamelpunt voor de begeleide wandeling.
Om 10.00 uur start de begeleide wandeling onder reeds een loden zon. We volgen de gids tot aan de ingang van het Museo de Vaticano, daar begeleid hij ons naar boven en we moeten wachten op een bus, die ons zal rondleiden in de tuin van het Vaticaan. Op de bus is het warm, ondanks dat de zijkanten open zijn. De zeilen en een metalen staaf belemmeren wel het zicht om mooie fotos te kunnen nemen. Na ongeveer 45 minuten is de rondrit gedaan en gaan wij het museum binnen. Het is er heeeeeeel druk en soms is het aanschuiven. We vorderen langzaam tot wij uiteindelijk aankomen in de Sixtijnse Kapel. Daar mogen wij geen fotos nemen en maant men ons aan om door te schuiven.
Het is echt een doolhof en bovendien ontzettend warm. Uiteindelijk na 3u30 min. zijn wij buiten. Als je alles wil zien in dat museum en er je tijd voor wil nemen, kom je in een ganse dag zeker niet rond, kostprijs 48 euro/pers.
Daarna zijn wij water ( in bier zit ook water ) gaan bijtanken in het hotel. Dan besluiten wij om nog iets te gaan bezoeken, het Castel SantAngelo. Wij daarheen onder een brandende zon, meestal in de schaduw gelopen. We betalen de toegangsprijs, 15 euro/pers. En gaan binnen. Het is echt de moeite waard, en duurt ook lang als je echt alles wil zien. Helemaal bovenaan heb je een panorama over geheel Rome.
Daarna zijn wij gaan eten in een restaurant met een hyperkineet als ober.
Vervolgens gaan wij naar het Sint-Pietersplein, waar wij om 19.00 uur getuige zijn van de aflossing van de Zwitserse Garde.
Nadien gaan wij naar het hotel om het vochttekort weer aan te vullen in de door airco gekoelde bar.
We willen nog de basiliek gaan bezoeken, maar dat zal dan morgen in het vroeg moeten gebeuren.
In de tuin van het Vaticaan.
Schildpadjes.
Helikopterplaats voor de Paus.
De buschauffeur in actie.
Binnenin het Museum.
Lange prachtige gang naar de Sixtijnse Kapel. Egyptisch museum.
Overal plafond- en muurschilderingen.
Bezoek van het Castel Sant Angelo
Uitzicht vanop het dak van het Castel.
Binnenin het Castel. Ook weeral een Vlaming die zijn steentje heeft bijgedragen. Het steentje. In de verte de imposante "Typewriter".
Ook imposant.
Dat is het Castel Sant Angelo. En dat is de gelukkige Brigitta.
De Zwitserse Garde werd afgelost.
Konden hun glimlach niet bedwingen, tja, het is folklore.
Dag 25: opgestaan om 07.00 uur. Al wat voorbereidingen getroffen, gerief uit de fietstassen overgeladen in de koffertjes, en dan om 08.00 uur gaan ontbijten. Na het ontbijt het laatste opgeruimd en dan alles gaan inladen, de fietstassen, de koffers en de fietsen opladen op de fietsendrager. Dan nog enkel het bord eraan bevestigen met spanbandjes en gaan afrekenen.
Na afscheid te hebben genomen van Massimo, Paoline was niet meer thuis, zijn wij vertrokken om 09.15 uur richting Rome. Om uit Fiumicino te geraken moet je goed uitgeslapen zijn. Dan op weg en de Gps gevolgd. Rome, het ene licht na het andere, max. snelheid 30 km/h en dan nog druk bij druk. We waren blij toen we aan het hotel toekwamen om 10.15 uur. Even naar de receptie gaan melden dat wij te vroeg waren, maar dat was geen probleem, de auto kon al in de ondergrondse garage. Een vriendelijke jongen begeleidde ons naar de garage, waar ik als enige geparkeerd stond, tja, 20 euro per overnachting.....
Daarna ons plan uitgevoerd, een lange stadswandeling van 5u 45 min, totaal hebben wij ongeveer 15 km gewandeld en ondertussen fotos genomen. We hebben ondermeer de Trevi fontein gezien, waar het zeer druk was, het Colosseum, het Circo Massimo, en tal van oude overblijfselen van de Romeinen. We hebben wel regelmatig halt moeten houden om bij te tanken, want het was een aangename 35 graden en een brandende zon.
Toen we terugkwamen aan het hotel om 16.15 uur hebben wij eerst ingecheckt, de bagage was inmiddels al naar de kamer gebracht. Wij kregen ook een welkomstdrank aangeboden, en hebben daarna het vloeistoftekort meteen aangevuld. Straks gaan wij hier eten in het hotel, we hebben al genoeg gezweet en gewandeld.
Morgen om 10.00 uur gaan wij het Vaticaan bezoeken, de tuin van het Vaticaan en de Sixtijnse Kapel, daarvoor hebben wij op 16 augustus al tickets met prioriteit gekocht. Daarna zien we wel...
Donderdag staat het Colosseum op het programma, en misschien nog andere bezienswaardigheden.
Mooie gebouwen. Eerste Romeinse overblijfselen die wij tegenkwamen
Idem. Idem. en nog. Het enorme gebouw dat men smalend " the typewriter " noemt... ...komt door het uitzicht ervan.
Nog overblijfselen.
en nog.
Ha, de Trevi-fontein met een massa volk.
Idem. Idem En nog idem.
Een plein met op de achtergrond de Sint-Pietersbasiliek, op de voorgrond Brigitta! Nog een fontein.
Een ander mooi gebouw. Nog eens die fontein. En vele... gebouwen. Het Colosseum. Wat staat daarop? Ha, datte!
Veel volk aan het Colosseum.
Zelfs Brigitta. Het verplichte kiekje... Aangekomen aan de Circo Massimo... waar men ten tijde van de Romeinen... de races met strijdwagens hielden! Hier zou men daar al lang appartementen op gebouwd hebben, daar behouden zij het terrein met historische waarde.
Dag 24: opgestaan om 06.15 uur. We zijn gaan ontbijten om 07.00 uur. Daarna hebben wij opgeruimd op de kamer en zijn gaan afrekenen.
We zijn vertrokken om 08.15 uur, en ja, het regende! Onderweg in Oostenrijk hebben wij nog getankt en een bord gekocht van 50 op 50 cm met schuine rode strepen en reflectoren. In Italië is het verplicht om dat aan fietsen te bevestigen die achteraan de auto gemonteerd zijn. Daarna reden wij verder door de gietende regen. Op een gegeven ogenblik moesten we betalen voor het stukje snelweg in Oostenrijk. Kort nadien reden wij Italië binnen en het klaarde op, de zon begon te schijnen en het werd zelfs warm! Ondertussen hadden wij ook een ticket moeten nemen voor de snelwegen in Italië. Tot aan het Gardameer was het één en al miserie, even rijden, dan weer stoppen, enz. Vanaf het Gardameer was het verkeer gehalveerd en konden we beginnen doorrijden. Via Verona, Modena, Bologna, Firenze, kwamen wij op de ring van Rome terecht, en dan begon het.... typische Italiaanse heethoofden op die ring, voor wie het allemaal niet snel genoeg ging, getoeter, enz. Uiteindelijk kwamen wij aan in de B&B van Paoline en Massimo in Fiumicino om 18.20 uur.
De wagen konden wij op de oprit plaatsen, achter gesloten hek. De koffertjes naar de kamer en de zoon des huizes maakte ons een aperitief klaar, Aperol Spritz. Om 19.30 uur serveerde Massimo ons het avondmaal, spaghetti carbonara, daarna mozzarella met tomaat, en dan nog ijs, en natuurlijk een fles wijn.
Moe maar voldaan zijn wij om 22.15 uur naar bed gegaan.
Goed weer! Heerlijk! Tof! en... het stopt maar niet! Of toch? Jaja, het wordt goed!
Het landschap is er nog mooi ook!
Voilà, op de bestemming, met een apero, beetje moe... Madam niet, die heeft niet gereden...
Dag 23: opgestaan om 06.00 uur, vandaag vertrekken wij met de auto naar Rome, via Oostenrijk waar wij een overnachting hebben geboekt.
Om 08.05 uur zijn wij vertrokken in typisch Belgisch weer, regen. Wij volgen de gps route die ik op voorhand in de gps gestoken heb. Het Belgische gedeelte regent het constant, maar wanneer wij de grens met Duitsland over rijden, is het gedaan en schijnt de zon. Het verkeer en de Duitse autobahn is niet meer wat het geweest is, overal werken, file.....Wij moesten in Oostenrijk inchecken voor 19.00 uur, dat werd dus nog spannend met al die files en werken. Bovendien moesten wij nog aan een autowegenvignet voor Oostenrijk geraken. Bij één van de laatste benzinestations in Duitsland kochten wij er één voor 10 dagen, kostprijs 9,20 euro. Dan verder en na een tunnel reden wij Oostenrijk binnen. Een klein voertuig hield het verkeer op, waar we 80 mochten rijden, reden wij amper 60 à 65 km/h. Uiteindelijk was er de afslag naar Nassereith en om 18.20 uur waren we op de bestemming, Gästehaus Gerti. Auto geparkeerd, koffers naar de kamer en te voet naar het dorp om te gaan eten bij de concurrentie, Hotel Post. Een salade en twee grote schnitzels met frieten, bovendien een pintje van een halve liter en we konden er weer tegenaan.
Toen we toekwamen was het stralend weer, maar toen we aan het eten waren, begon het te regenen, maar stopte gelukkig toen we terug naar het gästehaus gingen.
Daarna zijn we bijna onmiddellijk gaan slapen, het was 21.15 uur, stikkapot van de ganse dag geconcentreerd te moeten rijden met al die files.
Het Gästehaus.
Zicht vanop het balkon van onze kamer. Idem. Nog idem. Mooie typische huizen daar.
De kerk van Nassereith.
Typisch Oostenrijk.
Ze kan het niet laten om eens te gaan loeren hé....
Dag 22: opgestaan om 03.45 uur. Opruimen in de B&B en naar buiten om 04.10 uur. Om 04.13 is de taxi daar, goed op tijd, zelfs 8 minuten te vroeg. In een rotvaart, allee, een vlotte rit voert de chauffeur ons naar de luchthaven Leonardo Da Vinci in Fiumicino. Hij vraagt met welke maatschappij wij vliegen, Ryanair, en hij voert ons ineens naar Gate 3. Daar gaan wij zonder bagage door de veiligheidscontroles en dan is het wachten op de boarding.
Om 05.45 begint de boarding en eerst mogen de Priority passagiers. Dat was enkele euros meer bij het inchecken, maar wij vonden dat niet nodig omdat wij geen bagage hadden. Daarna was het aan ons, en dat was geen probleem. Opvallend is wel dat vrijwel alle begageplaatsen op het vliegtuig waren ingenomen door de Priority passagiers. Een goede les voor de toekomst: wanneer wij op reis zouden gaan met een koffertje dat aanvaardbaar is als handbagage, dan is het wel wenselijk om de boeken met Priority, om er zeker van te zijn dat de koffertjes in het vliegtuig kunnen in de bagagelockers.
Om 06.45 uur gaat de Boeing 737 in de lucht ( stijgt dus op ) en om 08.45 landen wij op Zaventem. Daar werden wij afgehaald door onze zoon Kevin en om 10.30 uur waren we thuis in Stekene.
Na een ontbijt, werd het nog een hectische dag. De fietsendrager monteren op de auto, een overnachting in Oostenrijk reserveren en een hotel voor 3 nachten in Rome, vlak naast Vaticaanstad. Dan moesten wij nog inpakken. S Avonds nog een douche en veel te laat gaan slapen.
Morgen rijden wij naar Nassereith in Oostenrijk naar Gästehaus Gerti, ongeveer 850 km.
Dag 21: opgestaan om 05.30 uur, zelf voor ontbijt gezorgd met brood dat wij gekregen hebben in het restaurant, waar we gisteravond gegeten hebben. De fietsen buiten gezet, die stonden op onze kamer, dan opruimen, inpakken en op weg voor de laatste stuiptrekking richting Rome.
Om 07.30 uur waren wij op weg. We vonden al snel de goede weg en volgden de laatste maal de gps-route. Al gauw werd het drukker en gevaarlijker! Om 09.10 uur kwamen wij aan op het Sint-Pietersplein in Rome. Fotos en filmpjes maken en dan naar het bureau zoeken voor het afhalen van de Credenziales. Op het toeristbureau verwijst men ons naar de uitgang van het plein naar het bureau ORP. Daar aangekomen zien wij een lange rij mensen die daar ook moeten zijn. Aanschuiven en wij ontvangen dan ons diploma. Blijkt ook dat wij geen tickets meer kunnen kopen voor een bezoek aan het Vaticaan, de tuin, de Zwitserse Garde en de Sixtijnse Kapel. Wij kunnen wel tickets kopen met prioriteit voor een andere datum. Dat doen wij voor woensdag 21 augustus om 10.00 uur, kostprijs, 48 euro per persoon! Rome is qua verkeer een heksenketel. We gingen eerst iets eten en dan naar de B&B rijden in Fiumicino, op 4,5 km van de luchthaven. Plaats ingegeven in de fiets-gps, volledig adres ging niet, vond de straat niet, en dan op weg. De gps stuurde ons niet via de kortste weg naar Fiumicino, maar zelf had ik het niet gevonden, geen wegwijzers. Om 14.00 uur kwamen we aan in de B&B. Eerst een baddel, wat bijdrinken met bier, lekker fris, en dan gaan douchen.
Vanavond kunnen we hier ook eten. Morgenvroeg om 04.20 uur komt de taxi ons hier ophalen om ons naar de luchthaven te brengen. Onze vlucht is om 06.35 uur. De fietsen en bagage blijven hier, wij komen die hier maandag ophalen met de auto en blijven hier dan ook slapen. Daarna gaan we dichter bij Rome boeken en daar nog enkele dagen blijven om Rome te bezoeken!
Vandaag hebben wij toch nog 70 km gereden, wat het totaal van de fietsvakantie op 1.915 km brengt. De volgende dagen ga ik ook nog posten, want ons avontuur is nog niet ten einde!!!
Aangekomen in Rome op het Sint-Pietersplein. Met de Basiliek op de achtergrond. Foto van ons beiden, zonder de onderbenen die het wel moesten doen om hier te geraken. Nog één, en nog steeds zon der benen.... Nu bijna, maar nog steeds geen voeten.
Op de achtergrond een rij mensen die aanschuiven voor een bezoek aan de Basiliek.
Die rij op de achtergrond is dezelfde rij voor de basiliek, dat was een rij geheel rond het Sint-Pietersplein.
Wa zeit'em? Dat gaan wij ook nog bezoeken.
De levensader door Rome. Actiefoto.
Op weg naar Fiumicino, vuilnis langs de baan, zoals in gans Italië trouwens.
Dag 20: opgestaan om 06.30 uur, om 07.00 uur naar het ontbijt. Daarna terug naar de kamer, opruimen, inpakken en gaan afrekenen. Daarna gaan wij de fietsen ophalen uit de gesloten ruimte in een garage.
Op weg om 09.00 uur en de zon is alweer van de partij. Wij vinden vlug de weg naar Rome, de SR2. Dat gaat vlot en na 17 km stoppen wij om te drinken in een bar. Daarna rijden wij verder, maar wanneer wij weer aan een stop toe zijn, vinden we geen bar. We rijden verder en op een gegeven ogenblik gaat de tweevaksbaan over in een viervaksbaan met betonnen middenberm. Wij volgen die nog een tijd tot wij besluiten om een afrit te nemen, om langs een kleinere baan verder te rijden. Ons beoogde hotel, waar wij een kamer hadden gereserveerd lag aan de overkant, en met de betonnen middenberm zouden wij er niet aan kunnen. Een eind verder kruist de gps- route ons pad en we besluiten om die te volgen. Aanvankelijk gaat dat goed, tot wij op een gegeven ogenblik voor een onverharde weg staan. We gingen dat dan toch maar doen, maar dat was niet zo een goede beslissing. Het pad werd alsmaar slechter, zelfs te slecht voor een mountainbike. Dus tevoet verder met de fiets in de hand. Dat was een heel eind tot wij in de hoogte een dorp zagen verschijnen. Daar werden wij dan nog getrakteerd op enkele honderden meters zeer steile klim, dus weer tevoet. Eindelijk uitgeput boven werd ons de weg dan nog versperd door 2 ziekenwagens, dus een pad langs trappen nemen om verder te kunnen, en dan.... eindelijk een bar! Daar hebben we ineens gegeten en gedronken.
Van daaruit vonden wij terug een wegwijzer naar Rome en de SR2. We zijn die maar terug opgereden en bleek dat er aan het hotel een doorsteek was onder de SR2. We kwamen om 14.00 uur aan het hotel en checkten in. De receptioniste had geen stempel, en wist van toeten nog blazen wat er in de omgeving open was om aan eten te geraken. Dan maar gaan douchen, hotel voor morgen reserveren, en tevoet gaan verkennen. Via Google maps kwamen wij bij Ape Regina, een soort vakantieverblijf, waar je ook kan eten. Ondanks dat het gesloten was konden wij toch een frisse pint bestellen. We hebben ineens een tafel gereserveerd voor vanavond.
Vandaag hebben wij 74 km gedaan, totaal op 1.845 km. Morgen de laatste stuiptrekking, van hier naar Vaticaanstad, ongeveer 25 km, en dan naar het hotel in Fiumicino, vlak aan de luchthaven , waar wij zaterdagmorgen om 06.35 uur een vlucht hebben naar Zaventem.
Hier in Viterbo lag een reus begraven. Langs de weg kwamen wij een vroegere begraafplaats tegen. Idem. Idem.
Later nog een vulkaanmeertje. Hier dan het laatste stuk onverhard, voordat wij de zeer steile klim moesten doen naar het dorp in de hoogte. Dat smaakte. Het uitzicht.
Hier konden onze fietsen in de kamer, anders geen mogelijkheid.
Dag 19: opgestaan om 06.00 uur, douchen, vlucht bestellen, en gaan ontbijten om 07.30 uur. Het ontbijt was ok, maar we hebben al beter gehad voor minder geld. Daarna opruimen, inpakken en gaan afrekenen. Het is de eerste maal dat wij moeten betalen om de fietsen te stallen in open lucht voor het hotel, dan nog een duurder hotel!
Op weg om 08.45 uur. We zaten onmiddellijk op de goede weg, de SR2. We stoppen onderweg voor een frisdrank en hebben een leuke babbel met een Nederlander en een Italiaan. Daarna verder tot Aquapendente, waar wij het middagmaal namen. We reden verder en op een gegeven ogenblik zagen wij het meer van Bolzano, waar het iets minder warm is, waarschijnlijk door de afkoeling van het meer. Later passeerden wij Bolzano. Daarna in Montefiascone tanken we water bij. En dan verder tot aan het eindpunt, Viterbo. Daar vinden wij snel ons hotel, Viterbo Inn.
We checken in bij een receptionist, die wat grappig uit de hoek komt. Hij wijst ons de weg naar de stelplaats voor onze fietsen. Wij daar naartoe, maar dat slot aan die deur, dat systeem had ik nog nooit gezien. Na even een studie gemaakt te hebben, kregen wij het open, stalden wij de fietsen, en dan terug sluiten, dat was ook met enige studie. Daarna naar het hotel, verder inchecken en naar de kamer. Douchen, en dan inchecken voor de vlucht. Met mijn iPad kan ik niet printen, dus stuurde een mail met pdf eraan naar de receptie, waar onze vliegtickets werden afgedrukt. De inktcassettes waren wel aan vervanging toe, maar het is leesbaar!
Vervolgens zijn we eerst iets gaan drinken, en dan de stad gaan verkennen, aan de hand van aanwijzingen gegeven door de receptionist. Het betreft ook een middeleeuwse stad, waarvan het grootste deel nog authentiek is, in tegenstelling met vb. San Gimignano, waar veel al gerestaureerd is. Na de lange rondgang zijn wij gaan eten, pizza, was al even geleden. Dan onderweg nog een ijsje en we zijn meer dan voldaan. Nu nog plannen voor morgen.
Vandaag hebben wij 101 km gedaan, totaal op 1.770 km. Wij zijn nu 81 km van Rome. Nu nog plannen waar we de volgende nacht gaan doorbrengen, in relatie met onze terugvlucht op zaterdag.
Eindeloze vergezichten. We... geraken... er niet... op uitgekeken! Brigitta ging even een stempel halen. Het meer van Bolzano ( op de achtergrond ). Nog eens. en nog eens! Het was goed weer. Bolzano... nadert... snel! Maar we zijn er ook snel voorbij. Aha! Kilometerpaal 100 ! We gaan er geraken!
Kan je niet naast kijken !
Ons vervoermiddel aan de overkant van de weg. Voilà, we zijn in Viterbo.
Dag 18: Opgestaan om 06.15 uur. We hadden zelf in ontbijt voorzien, omdat dat de enige mogelijkheid was ( brood, croissants ) en water... het gasfornuis deed het niet ( evenals de WiFi trouwens). Opruimen, inpakken en dan drie verdiepingen naar beneden met al onze bagage. De fietsen buiten gezet, opgeladen en er was nog bijna niemand te zien, met uitzondering van leveranciers.
Op weg om 08.15 uur. Eerst volgden wij de route, maar al na 200 meter zouden we door een sintelweg moeten rijden. Doen wij niet dus terug en via de kaart de weg zoeken. Dat was vrij vlug gebeurd en het ging bergop en bergaf tot Monterrigione. Daar klom het ook nog verder tot in Siena. We tankten daar cola en water bij. Dan door de drukke toeristische binnenstad, te voet, want daar mocht je niet rijden. Uiteindelijk de stad uitgeraakt en dan via de SS 2 richting bestemming. Na enkele kilometers, stopten wij weer aan een bar om bij te tanken en iets te eten, allee, ik alleen, want Brigitta had last van haar darmen. 15 km verder stopten wij nog eens om bij te tanken, het was zeer warm.
Uiteindelijk om 15.15 uur waren wij op de bestemming. Het is daar ook een oude stad, maar minder druk. De eigenaar van het hotel blijkt bijna de halve stad te bezitten, en verwijst ons door naar Villa del Capitano, een 4 sterrenhotel, zijn eigendom ook. Daar baden wij in luxe, krijgen een koffie aangeboden, en dan ons zweetlijf gaan douchen.
Daarna verkennen wij het stadje, gaan een pint drinken, een grotere plas en gaan uiteindelijk eten in het restaurant, ook zijn eigendom, maar wij krijgen er als gast wel 10 procent korting, gelukkig maar.
Ook vandaag hebben wij 90 km gereden, totaal op 1.669 km.morgen rijden wij naar Viterbo.
San Gimignano ligt al in de verte. Typische Italiaanse stadjes.
Fantastische zichten.
Ons onderkomen voor de nacht in Val D'Orcia. Ingang van het hotel. Voilà, we zitten weer goed. Opschrift op de muur in de kamer. We gaan de stad verkennen.
Het is daar ook toeristisch. Gezellig straatje.
Daar is ook een teken van de Via Francigena.
Lap, ze fotografeert mij weer op het moment dat ik mijn ogen sluit.
Voilà, ik heb je ook se! Gezellige binnen tuin van het restaurant van de hoteleigenaar.
Dag 17: opgestaan, zal wel, om 06.30 uur. Het ontbijt stond al klaar in de gemeenschappelijke ruimte en was voldoende. Opruimen, inpakken en de fietsen gaan ophalen uit de gesloten fietsenparking.
Op weg om 08.45 uur. Wij rijden vrij vlot naar Altopascio, van daaruit naar Fucecchio, waar wij gaan drinken in een bar. Wij zien daar een Zwitser, die ons zegt dat wij zeker halt moeten houden in San Gimignano, het zou daar mooi zijn. We rijden verder via San Miniato en Castelfiorentino, waar wij middag eten. We tanken water bij want het is al ontzettend warm. Daarna rijden wij verder via Certaldo en vanaf de afslag naar San Gimignano begint het te klimmen... en klimmen. Op een gegeven ogenblik zien wij in de verte San Gimignano liggen. We rijden de stad binnen en gaan op zoek naar ons nachtverblijf. Iedereen kijkt naar ons alsof wij het zevende wereldwonder zijn. Uiteindelijk gevonden waar we moeten zijn en de vrouw wijst ons de weg naar het appartement dat wij voor één nacht hebben gehuurd. De fietsen mochten daar in de hal geplaatst worden, en dat ging maar net. Daar naar boven met de trap naar het derde verdiep, en dat met al onze bagage, precies of we hebben nog niet genoeg gezweet. Het appartement bestaat uit een keuken, slaapkamer en badkamer. Het is een beetje oubollig maar past perfect bij de middeleeuwse stad, waarin wij in het midden ervan logeren.
Douche en iets gaan drinken, een Sigeric, dat was de bisschop die de Francigena de eerste maal gedaan heeft. Wij hebben daar dan nog wat rondgewandeld tussen de massa toeristen, maar het is echt de moeite waard, echt mooi en nog authentiek. Daarna zijn wij gaan eten en nog iets gaan drinken, was nodig, want we hadden alleen maar dorst, fietsen met temperatuur tussen 35 en 40 graden....
Vandaag hebben wij 90 km gereden, totaal op 1.579 km. Morgen naar San Quirice dOrcia, nen hele mond vol, maar dat zou zo ook een oud spel zijn.
Onderweg in Altopascio. Verzicht. Idem. Mooie baan. Wijngaard. Eén van de ingangen van het stadje San Gimignano. Voilà, voor de deur van ons verblijf. Daar linksboven, helemaal onder het dak, was het appartement. Daar ook rechts met dat witte bord, schuin tegenover een bar...
Wij zaten dus pal in het Centrum van het stadje. Wat? Ja sorry, ik kon het niet laten , heb er vlug al wat van gedronken. Ik zie er al smal uit van de dorst! En dat smaakte... Dat is dat witte bord, blijkt een geclasseerd gebouw te zijn.
Het centrale marktplein.
Met fontijn... Overal zie je daar torens.
en oude gebouwen. en Brigitta... Rondwandeling met vergezichten. en nog torens...
Ik ben Leys Willy
Ik ben een man en woon in Stekene (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 10/11/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, viool spelen (poging), violen en altviolen bouwen..
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
nog een geluk dat wij onszelf niet moeten opladen
. Hoewel
we zijn er al aan bezig, met vloeibare brandstof! ;-)
