In deze blog worden onze wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Van Herreweghe Brigitta
Ik ben een vrouw en woon in Stekene (België) en mijn beroep is gestopt met werken..
Ik ben geboren op 16/07/1958 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, lezen.
Dag 14: we zijn weer opgestaan om 07.00 uur en om 08.00 uur was het ontbijt. Dit was zeer goed en de twee Belgen zaten ook aan tafel. Zij vertrokken voor ons, even later, na afscheid te hebben genomen van Anton en Karen, waren we ook op weg. De zon scheen en het werd al snel warm. 5 km verder waren we in Wassigny en bij de rustpauze aldaar zag ik aan Brigitta haar gezicht dat ze met iets zat. Ze bleek veel pijn te hebben in de knie. Ze opteerde om de tocht te stoppen in Chateau-Porcien. Na die rustpauze gingen we verder en in Justine-Herbigny zei ze dat ze niet verder kon.
Daar is geen openbaar vervoer dus besloten wij om de liften. Al spoedig kregen wij een lift van een landbouwer en zijn zoon, die ons afzetten in Hauteville. Daar liften wij verder en werden door een verpleegster meegenomen tot aan de oprit van de snelweg in Rethel. We stelden ons daar strategisch op en werden binnen het halfuur meegenomen door een chirurg, die consultatie had gehad in het ziekenhuis in Rethel. Na wat reorganisatie in zijn elektrische wagen, de kinderstoelen moesten verplaatst worden, konden wij meerijden. Hij moest naar Reims en zette ons af aan het station in Reims rond 14.30 uur.Alle personen die ons meegenomen hadden, hebben wij trouwens uitvoerig bedankt.
In het station kochten wij 2 tickets Reims - Brussel, kostprijs voor 2 personen was 306 euro, niet weinig dus! Wij moesten dan nog wachten tot 18.45 uur, want de vroegere treinen waren volzet. Bleek dat het een TGV was van Reims naar Paris-Est, dan naar het station Gare du Nord om dan daar om 20.19 uur de Thallys te nemen naar Brussel.
We hadden tijd en hadden nog niet gegeten. We gingen langzaam naar het centrum op 200 meter van het station. Daar hebben wij als afscheid uitgebreid gegeten op het terras, in de zon, en liet ik zelfs mij iPhone opladen. Die was leeg omdat die de ganse dag en nacht ervoor gezocht had naar verbinding, wat vreet aan de batterij. Ik had die echter nodig om te kunnen opzoeken welke treinverbindingen wij zouden kunnen hebben in Brussel.
Wij gingen op tijd naar het station en stapten de TGV in om plaats te nemen op de ons toegewezen plaatsen, net zoals in een vliegtuig. Op 45 minuten waren we in Paris- Est en dan trekkebenend ( Brigitta ) zoeken naar de Gare du Nord. Na 3 keer de weg te vragen, kwamen we daar aan en konden onmiddellijk instappen, na door een detector gepasseerd te zijn. Ook in de Thallys zijn het genummerde plaatsen zoals in een vliegtuig. De trein vertrok en even verder stopte hij terug, bleek dat er een spoorlopers gesignaleerd was met als gevolg een halfuur vertraging. Toen hij dan uiteindelijk verder mocht rijden, haalde hij een snelheid van 299 km/h. Dit kan je dan volgen op het WiFi-netwerk op de trein. Al spoedig merk je dan dat je op Belgisch grondgebied komt, de snelheid daalt drastisch en het is alsof de trein over kasseien rijdt. Hier kunnen ze dus een voorbeeld nemen aan de Franse spoorwegen! Aangekomen in de Gare du Midi, kochten wij 2 tickets naar Sint-Niklaas, 18 euro voor de 2 . In Berchem moesten wij overstappen op de laatste trein die in St-Niklaas zou stoppen. Om middernacht waren wij in het Station van Sint-Niklaas. Er waren geen bussen meer dus namen wij de taxi naar huis, 30 euro. Om 00.30 uur waren we eindelijk thuis. Douchen en nog wat geestelijk afkoelen met een fles wijn en om 03.00 uur lagen wij in bed.
Deze laatste dag hebben we toch nog 10 km gedaan, eindtotaal 293 km.
Wij hebben nu lessen getrokken uit deze tocht en hebben besloten om dit nooit meer te ondernemen. We hebben het gehad met het rugzaktrekken en gaan in de toekomst andere soorten vakantie nemen. In feite wel jammer dat je na 14 dagen een tocht moet stopzetten, een tocht die je dan al heel lang aan het plannen was. We zullen nog wel naar Rome gaan, maar dan met het vliegtuig....
Terraske in REIMS! God zij dank, we zitten weeral in den drank! Het eten was ook lekker! Toch niet van elke hap een foto nemen hé! Desserke.... jammie, jammie Hmm... da lukt wel! Hap per hap...
Bewijs dat in Frankrijk de treinen wel op tijd kunnen rijden.
Dag 13: Gisteravond was het een uitgebreide maaltijd bestaande uit een voorgerecht met een glas rosé, hoofdgerecht met een glas Côte du Rhône, kaas met een glas Merlot en dan nog een stuk taart ( en vermageren dat wij doen! ) Deze morgen zijn wij om 07.00 uur opgestaan en om 08.00 uur was het ontbijt. Dit was ook weer fantastisch goed en we mochten zelfs de picknick klaarmaken.
We hadden geen haast, want we mochten pas na 16.00 uur toekomen. Het weer was goed, zonnig, maar nog wel fris. Dat veranderde snel en het werd zelfs warm. Middags waren we in Signy-lAbbeye, waar we op het terras van Le Gibergeon een grote koffie dronken. Wat verder in het bos is een meertje en daar hebben we ook een uitgebreide rustpauze genomen. Nog een paar etappes en wat modder verder en we kwamen aan in Lalobbe. De man, Anton, wuifde ons van ver al toe. Hij leidde ons via een achterpoort tot aan de achterzijde van de woning. Wij hadden al onmiddellijk door dat dit een ander verblijf zou worden.... Hij bood ons een biertje aan in een typisch Nederlands pilsglaasje. Onze kamer was in het gebouw en had een eigen douche. Het toilet was op de gang.
Kort nadien kwamen er nog twee Franstalige Belgen toe. Maar die moesten in de gîte gaan slapen. Douchen moesten ze in onze douche. Wij hadden dan nog een aangename babbel met Anton, zijn vrouw Karin en de twee Belgen Willy en Jean-Claude die 38 km gedaan hadden en kei moe waren. Zij konden echter niet blijven eten omdat zij niet gereserveerd hadden. Wij wel en het was paella met 2 glaasjes wijn. Om 21.00 uur lagen wij in bed.
Slapen heb ik die nacht niet veel gedaan, wel piekeren over de toestand van Brigitta haar knie. Ik had gezien dat ze bij elke start na een rustpauze moeite had om te stappen. Dat stappen was dan eerder manken maar eens op gang ging het wel, doch de laatste etappes bleef ze licht manken. Foute boel dus!
Vandaag hebben wij 19 km gedaan, totaal 283 km. Morgen zouden wij naar Chateau-Porcien gaan, 21 km.
Gevaarlijke afdaling tussen prikkeldraad! Smal padje tussen de heilige eigendommen, afgebakend met prikkeldraad Sequoia in Signy-l'Abbeye, ik heb daar een oog voor! Overnachtingsplaats in Lalobbe. Met tuin. ...en drogende was... Ons bed.
en eettafel, waarom heb ik dit in godsnaam gefotografeerd?
Dag 12: rond 06.00 uur zijn wij opgestaan, opfrissen, ontbijten, opruimen en op weg om 08.00 uur. Wij hadden geen haast, want op de overnachtingsplaats konden wij maar terecht vanaf 15.00 uur. Het was nog koud, maar er was geen wind, de zon kwam schuchter door de wolken kijken. We schoten goed op, ondanks de knie, namen voldoende langere rustpauzes en om 15.10 waren we op de bestemming. We werden vriendelijk onthaald door de gastheer en er werd ons een Leffe aangeboden. De man dronk ook mee en we hadden een gezellige babbel. Dan toonde hij ons de kamer, met eigen sanitair en wij hebben hier ook een keuken, maar koken gaan we niet zelf doen, want we hebben hier halfpension.
We namen eerst een douche en voelden ons weer beter. Dan moesten wij nog beslissen naar waar de volgende etappe zou gaan. De man had ons tijdens het gesprek al wat tips gegeven en ik belde naar de uitbater van een gite in La Lobbe, op 19 km van de plaats waar wij nu zitten, goed voor de knie dus! De uitbaters zijn Nederlanders en zij zouden ons een kamer geven, in de formule van halfpension. Dat is dan ook geregeld. Straks gaan wij hier ook eten.
We zijn nu de kilometers aan het uittellen, om er niet teveel te moeten doen om haar knie te sparen. Langs de andere kant, ik heb ook al last gehad van mijn rechter achillespees, en heb daarvoor 6 dagen ontstekingsremmers ingenomen. Nu is dat beter, maar dan zit ik nog met iets! Bij mijn val in de etappe Dinant naar Givet, had ik mij licht bezeerd aan de ribben. Ik dacht dat dat wel zou over gaan, maar niet dus! Als ik diep inadem voel ik het, in rust voel ik niets, zodat ik veronderstel dat het een spier is die bezeerd is. Het hindert mij niet om te stappen, dus gaan wij verder. Het lijkt hier wel de tocht van Manken en Kalle. Ik denk nu toch dat wij oud worden, nee, niet aan toegeven, doorgaan!
Vandaag hebben wij 21 km gedaan, totaal 264 km. Ondertussen is het volledig uitgeklaard, waarschijnlijk morgen weer een koude start! En....hier is wel Whisky...euh, WiFi...
Ziet er maar triestig uit hé. The Eye is aan het uitzakken... Dat huis bovenaan, daar gaan wij slapen. Onze keuken. Ons bed. Onze rose badkamer, sta er zelf ook op om voor wat contrast te zorgen...
Dag 11: na een goede nachtrust en een goed ontbijt, zijn wij vertrokken om 08.00 uur. De eerste etappes gingen wij over een Ravel, in plaats van het ernaast gelegen modderpad voor Compostela. Daarna een klim door de bossen en kwamen wij aan in Ognies. Van daar uit was het een route Forestière, maar stilaan werd het pad slechter. Op een gegeven ogenblik liep het pad door een diepe goot, die overal versperd was met takken en omgevallen bomen. Geen doorkomen aan zodat wij besloten om ernaast door het bos te gaan. Wat verder was het bos gekapt en moesten wij ons een weg banen door kreupelhout. Daar verloren we heel wat tijd. Uiteindelijk kwamen wij het bos uit, en wandelden wij verder over de baan tot in Rocroi, waar wij aankwamen om 15.10 uur, na een zware bostocht.
We gingen naar het Tourist Information, want we wilden verblijven in de gemeentegite. De vriendelijke vrouw gaf ons de code, wij betaalden en gingen naar de gite. Daar waren wij de ganse avond en nacht alleen, in een tweepersoonskamer met eigen sanitair en keuken. Daarna gingen wij winkelen, want wij wilden zelf koken om alles binnen budget te houden. We kochten ook weer verwennerij....
Onderweg had ik opgemerkt dat Brigitta licht aan het manken was, maar toegeven wou ze dat niet. Uiteindelijk viel zij door de mand en gaf toe dat ze last had aan haar linkerknie. Morgen stond er normaal 32 km op het programma, wat teveel zou zijn voor de knie, zodat wij besloten om een andere overnachtingsplaats te reserveren, op 21 km van Rocroi in Aubignies-les-Pothées. Zogezegd, zogedaan, dat was in orde en dan hebben wij de overnachting op 32 km afgezegd.
Vandaag hadden we geen WiFi, zelfs weinig of geen gsm-bereik, zodat de blog niet kon aangevuld worden. We hebben door de bossen 24 km gedaan, totaal 243 km. Het was koud weer, maar we hebben geen regen gehad. Morgen naar Obeni le Patée, of zoiets....
Geen commentaar... Zijde gij nu aant manken? NEEEEJe! Het pad... Toegang naar de gîte. De gîte. Onze bedden in de gîte. De keuken. De keuken bis...
Dag 10: opgestaan om 06.00 uur, opfrissen, aankleden uiteraard en naar het ontbijt. Na het ontbijt nog opruimen, inpakken en om 08.00 uur waren we op weg. Het was koud, amper 3 graden, er stond een frisse wind en er was zon en wolken. Na amper 500 meter werd ik al aangevallen door een hond, die nochtans aan de leiband was, maar waar aan het andere eind een vrouw hing, die het te druk had met telefoneren en zodoende haar hond niet in bedrang kon houden. Ik heb dan mijn tanden eens laten zien en eens diep gegrold en de hond is toen weggegaan, had de boodschap begrepen.
Onderweg kochten wij nog een brood en dan langs een drukke weg tot in Auberives, vandaar naar Hierges en dan begon het zwaardere terrein. Een stevige kuitenbijter, dan een bospad en dan nog een stevigere kuitenbijter en wij liepen terug op de grens van Frankrijk en ons Belgenlandje. Ondertussen was het feller beginnen te waaien en ook beginnen te regenen. Na een afdaling kwamen we in Mazée, waar wij rustpauze hadden om het middagmaal te nuttigen onder een verwarmende zon. Dan langs de baan naar Treignes om een stuk nutteloze lus af te snijden. Later langs de Viroin op een bospad gingen wij naar de eindbestemming, Olloy-Sur-Viroin, waar wij aankwamen om 15.00 uur. Even later kwam de verantwoordelijke van het Centre Européen daar toe en maakte ons wegwijs in het gebouw. Onze Credenziales afgestempeld, betaald en zij vertrok terug. Wij hadden het ganse complex voor ons alleen.
Eerst een douche, kledij uitwassen en dan gaan verkennen. Blijkt dat maandag in dat dorp een populaire sluitingsdag is, met als gevolg dat we geen eten gevonden hebben voor morgenmiddag. Dat wordt dus plan trekken, want dan komen we niks anders dan bossen tegen.
We hebben toen wel een taverne-restaurant gevonden waar we dan zijn gaan eten, na elk 2 Orvals geledigd te hebben. Tja... vloeistoftekort moest aangevuld worden.
Vandaag hebben wij 23 km gedaan, die wat zwaarder waren dan de vorige kilometers, totaal nu 219 km, waarmee we ruim boven de 10 % van de totale afstand zijn gekomen. Onderweg hebben wij een goede bui gehad, en het was guur weer.
Morgen gaan wij naar Rocroi, terug in Frankrijk, een afstand van 24 km, door de bossen. Vanaf daar blijven we een ganse tijd in Frankrijk tot aan de Zwitserse grens.
Givet bij het ochtendgloren.... Kasteel in Hierges. Fontein in dat plaatsje. Het Centre Européen dat gans voor ons alleen was.
Ik ben Leys Willy
Ik ben een man en woon in Stekene (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 10/11/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, viool spelen (poging), violen en altviolen bouwen..
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
