In deze blog worden onze wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Van Herreweghe Brigitta
Ik ben een vrouw en woon in Stekene (België) en mijn beroep is gestopt met werken..
Ik ben geboren op 16/07/1958 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, lezen.
Dag 65: allebei geslapen als een blok, en zo hoort het ook! Om 08.00 uur waren we al op weg. Het was nog wat frisjes, maar al gauw werd het weer warm, net zoals de vorige dagen geen wolkje aan de lucht. De meeste pelgrims vertrekken tussen 6 en 7, dus wij zijn te laat weg om aan de race mee te doen. Dat kon geen kwaad, want wij hadden ander plannen. In de gidsen geeft men de raad om te stoppen in Estelle, wat dus ook de meesten doen. Wij zouden verder gaan. Het grootste deel van de pelgrims heeft nog last van stijve spieren, blaren en andere ongemakken, zeker zij die alleen maar de Camino doen. Wij, met onze inmiddels stalen voeten, gaan iedereen voorbij, of toch bijna iedereen! We zijn ook de bossen voorbij, het terrein was meer open, tussen graanvelden, enkel verstoord door hordes kakelende Spaanse vrouwen. Ja die kunnen er wat van, in een gesprek zijn zij allen tegelijk aan het woord! Het enige wat zij nog nodig hebben is een handvol mais... Estelle, dat hadden wij al eens bezocht op een andere wijze, en de albergues daar, dat was een overrompeling. Bovendien in een drukke stad overnachten, waar in feite weinig te zien is... We gingen dus 2 km verder naar Ayegui, waar wij aankwamen om 14.15 uur. Een moderne albergue, met alle comfort, propere bedden en sanitair. Bovendien was het hier helemaal noet druk en zijn het hier geen stapelbedden, want dat vinden wij niet zo leuk. Er is ook genoeg ruimte tussen de bedden, kortom zo moet het zijn. Het is wel een dortoir, maar ja, voor 8 euro per persoon... Dan vlug een douche gaan nemen, open douches, wel gescheiden, mannen en vrouwen! Alle kledij uitgewassen, want alles was doornat van het zweet. Met de stralende zon en een beetje wind moet alles snel droog zijn. Daarna nog een biertje gedronken (SAN Miguel), tja zei een Nederlander,het is ook bier! Vanavond kunnen wij hier ook eten, wij zijn benieuwd!
Vandaag 24 km gedaan, totaal 1629 km. Morgen gaan wij ook proberen om tussenin te overnachten, lijkt ons veel rustiger...
Dag 64: om 08.00 uur zijn wij vertrokken na een heerlijke nachtrust op de prima hotelkamer. Aan een groot kruispunt, niet ver van het hotel zagen wij een Spanjaard die ons wenkte. "Camino de Santiago?" vroeg hij en zei dat we hem moesten volgen. Hij leidde ons via de tuin van de universiteit rechtstreeks naar het pad. Dat was een mooie weg en hij ging ons 1,5 km voor. De stoet pelgrims was al onderweg. In Zariquiegui stopte bijna iedereen om iets te eten en te drinken, wij ook dus. Langzaam aan begon het te klimmen tot we uiteindelijk aan de Alto del Perdón kwamen. Daar staan die befaamde uit metaal gesneden beelden. Er was wel een felle wind. Daarna begonnen we aan een afdaling over keien en kwamen we aan in Uterga. Ook daar stopten de meesten om het middagmaal te kopen. Wij natuurlijk ook, en met een goedgevulde maag gingen we verder langs Obanos tot wij in Puente La Reina aankwamen om 14.00 uur. Daar zagen wij de Albergue Peregrinos Jakue. We hadden de keuze uit slapen in een dortoir voor 12 euro per persoon of een kamer met douche en toilet voor 40 euro. We kozen voor het laatste, en het was ook de voorlaatste kamer die nog vrij was. De albergue is in feite een deel van een driesterren hotel. Er is ook een zelfbedieningsrestaurant aan met buffet, dus dat wordt weer smullen! We zijn nog een paar biertjes gaan drinken in het centrum van de stad, om het vloeistoftekort aan te vullen, het kind moet een naam hebben hé? De winkels waren gesloten, dus dat was goedkoop! Op de terugweg van het centrum zagen wij op een voormalige fabrieksschouw een ooievaarsnest met twee ooievaars. We zullen er nog zien...
Vandaag 24 km bij de teller, totaal brengt dat op 1605 km. Morgen gaan we goedkoper overnachten, het moet snel betaalbaar blijven als je 100 dagen van huis bent...
Dag 63: deze nacht heb ik weinig geslapen, Brigitta meer dan ik. In het bed naast mij lag een Amerikaanse jonge vrouw met blond haar, die mij deed denken aan iemand uit de Muppet Show. Zij kwam toe toen wij al in bed lagen, begon dan met stretch-oefeningen tot 23.00 uur en startte dan haar iPad nog op. Even later kwam de Duitser met zijn twee Aziatische vriendinnen toe en dat duurde ook nog even. Daarna begon de Franse vrouw te snurken, gevolgd door de Amerikaanse. Vervolgens begonnen de mensen van de slaapkamers ernaast één voor één naar toilet te gaan. Om 03.00 uur begon de Duitser met zijn gsm te prutsen en tenslotte om 05.00 uur stond één van de Aziatische vrouwen op.... Dat is het leven in een dortoir!
Om 06.00 uur stond iedereen op. Anderhalf uur later waren we op weg. Het was een hele mooie tocht, met volle zon, maar niet te warm. Het pad kronkelde door het bos en het grootste deel liepen wij in de schaduw. Na twee stops onderweg waar wij koffie dronken, zijn wij om 15.15 uur toegekomen aan het hotel, waar wij een kamer geboekt hadden, maar dat 2 km voorbij het centrum van Pamplona lag. Wij hadden de weg gevraagd aan een Spanjaard, die ons de uitleg gaf in het Engels zoals het Antonio Banderas-Engels. Hij liep ook met ons mee tot wij er bijna waren. Opgefrist en terug naar de oude stad, glaasje wijn gedronken, hebben allerlei dingen bezichtigd en dan terug om te gaan eten in de buurt van ons hotel. Amai, dat was een maaltijd om U tegen te zeggen, en dat voor iets meer dan de prijs van een pelgrimsmaaltijd. We denken dat wij dit in het vervolg zullen doen, i.p.v. de pelgrimsmaaltijd. Weeral een geslaagde dag...
Vandaag 22 km gewandeld, totaal 1581 km. Morgen waarschijnlijk naar Puente La Reina...hopelijk na een goede nachtrust in het hotel.
Dag 62: vanmorgen om 05.00 uur waren er al pelgrims aan het inpakken, soms met luide stem. Om 05.45 uur vertrokken ze al, in complete duisternis. Om 06.00 uur ging dan automatisch het licht aan. Dan veert (bijna) iedereen recht en barst de hel los. Wij gingen eerst wat eten op het gelijkvloers. Er was een koffieautomaat en wij dronken met vreugde onze vingerhoed vol koffie uit. Daarna pakten wij onze rugzakken in en vertrokken iets voor 07.00 uur. Het was fris, maar geen wolkje aan de hemel. Het pad was mooi en na een halfuur waren wij aan een winkel, waar wij brood kochten. We gingen dan verder met prachtig zicht op de achterkant van drie jonge vrouwelijke peregrinos. Het pad werd ook mooier! De zon scheen volop en we gingen goed vooruit. Om 13.00 uur kwamen wij aan in Zubiri en we besloten om daar te overnachten. We vonden al gauw een albergue, de eerste die wij tegenkwamen. Die zag er netjes uit met 3 dortoirs van 8 bedden, 3 toiletten en 3 douches, en dat voor 10 euro per persoon. Installeren, douche nemen en dan de maaltijd gaan bestellen. Daar aten wij ook wat tortilla's en dronken een biertje.
Even later kwamen de andere pelgrims met trossen tegelijk van de Camino en was de albergue al gauw volzet. Ik slaap vannacht met 6 vrouwen (en 1 man ook). Het verbetert dus nog.
Vanavond gaan we de tweede maal een pelgrimsmaaltijd nuttigen. Ik hoop dat de tweede maal beter is dan de eerste maal in Roncesvalles, want die was verre van voldoende. Niet alleen ik was die mening toegedaan, de meeste mensen ervaarden dit ook zo.
Vandaag 22 km, totaal 1559 km. Morgen normaal gezien Cizur Minor, maar daar zijn we nog niet uit...
Groetjes aan alle volgers en dank aan de mensen die reacties plaatsen...
Dag 61: wij lagen al wakker om 05.00 uur en zijn dan maar opgestaan. We konden niet meer slapen van de spanning: vandaag starten we de Camino. Ontbijt op de kamer hadden we zelf geregeld, het ontbijt in het hotel was pas om 07.30 uur, wat wij te laat vonden. Iets voor 07.00 uur waren we op weg. Het was al goed licht, in het donker vertrekken heeft geen zin, dan zie je niets. Klimmen, klimmen en nog eens klimmen, we begonnen al goed te zweten en de eerste laag kledij ging al uit. We liepen daar niet alleen, je kon op het lange pad de stoet van pelgrims volgen. Hoe hoger we klommen, hoe kouder het werd, zodat de laag kledij weer werd aangetrokken. De zon scheen af en toe, maar dat was niet voldoende om ons op te warmen. We gingen de boomgrens voorbij en dan werd het pas echt koud, doorstappen dus! Uiteindelijk bereikten wij het hoogste punt, de Lepouttre, nee, sorry, de Lepouder, op 1420 meter. We kwamen al van 200 meter bij de start. Dan volgde nog een steile afdaling naar Roncesvalles, door het bos met frisgroene blaadjes. Om 14.00 uur waren wij op de bestemming, de abdij van Roncesvalles. Dat is omgevormd tot een modern verblijf voor peregrinos, met compartimenten voor 4 personen, modern sanitair met alles erop en eraan. Na inschrijven werden wij onze slaapplaats getoond door de Nederlandse hospitaleros. Vlug een douche nemen, voordat het te druk werd. Even later kwamen er nog 2 vrouwen bij in ons compartiment. Ik slaap deze nacht dus met 3 vrouwen! Brigitta ging de was doen terwijl ik het avondmaal ging bestellen in La Posada,, dat is de herberg waar ook een fragment van de film THE WAY werd opgenomen, getuige daarvan een foto van de uitbaatster, tesamen met Martin Sheen en de Spaanse actrice, Angela Molina.
Er is ons vandaag opgevallen dat er veel Aziaten de Camino doen, al dan niet met mondmasker. Wij zijn ook de grens met Spanje overgegaan en van dan af waren we geen pélerins meer, maar peregrinos.
Vandaag 26 km erbij, totaal 1537 km. Morgen zien we wel waar wij belanden...
Dag 60: om 07.00 uur was het gezamenlijk ontbijt. We waren bij de eersten, de honger had mij uit mijn slaap gehaald. Na een hartelijk afscheid met de zanger van gisteravond, die ook eigenaar is van de zaak, zijn wij op pad gegaan om 08.00 uur. Het had deze nacht geregend, maar bij het vertrek scheen de zon. De regen kon niet uitblijven en het werd een stapdag van tarp aan, tarp uit, tarp aan, enz. Zowel voor ons als achter ons waren er compostelastappers, we lopen dus niet meer alleen. Om 13.15 uur kwamen wij aan aan het hotel Continental ( gekend van de film THE WAY, waar Martin Sheen buiten komt en de verkeerde weg neemt om aan de Camino te beginnen ) we namen daar een kamer, we waren daar ook vorig jaar al geweest.
Vandaag hebben we besloten om de tent en andere zaken die met kamperen verwant zijn, naar huis te sturen met de post. Om 14.30 uur was dat gefikst. Daarna zijn wij schoenen en kousen voor mij gaan kopen, want mijn pompkoekzolen zijn er geweest. Nog wat rondgewandeld in het stadje en een Garazi gaan drinken ( Baskisch bier ). Straks nog een keertje goed gaan eten en de rugzakken inpakken met herverdeling van het gewicht ( ik iets minder dan zij ;-) )
Morgen starten we dus op de Camino, het Spaanse gedeelte ( de Spaanse kaart bij de hand Jos? ) naar Roncesvalles.
Dag 59: na een rustige nacht, we verbleven daar ook alleen, gingen we op weg om 08.00 uur. Hoe verder we gingen, hoe meer het pad bergop en bergaf ging. We passeerden St-Palais en een schoenmaker, maar die had geen zin om schoenen te repareren, althans zo zag hij eruit en liet het ons ook verstaan onder het voorwendsel dat de lijm van 24 tot 48 uur moet drogen. In Limoges ging dat wel.... Vanaf St-Palais ging het bergop, tot aan de samensmelting van het pad van Vézelay, Le Puy en Tours. Vanaf dan liepen we niet meer alleen en werd het zelfs druk. Ook daar wachtte ons een korte maar hevige klim met een hoogteverschil van 140 meter. Goede oefening voor wat gaat komen.... Op de top hebben we dan ons middagmaal genuttigd. In de afdaling staken we iedereen voorbij, tja, we zijn getraind! Anderhalf uur later waren we op de bestemming, het Gaineko Etxea, een chambre d'hôte om U tegen te zeggen. Ik had daar een kamer met douche en toilet besteld, en kreeg de eerste kamer, vermoedelijk de kamer voor mindervaliden. Goed, grote inloopdouche, ruim toilet en ruime slaapkamer. Dan even een biertje gaan drinken, een Baskisch biertje, met de naam EKI ( lang geleden hé Jos? ) Vanaf het terras hebben we een prachtig zicht op de omgeving, jammer dat de zon verdwenen is achter een dik pak wolken.
Straks om 19.00 uur is er een gezamenlijke maaltijd voorzien, benieuwd wat dat gaat worden. Er is zelf Baskische muziek voorzien.
Morgen gaan wij naar St-Jean-Pied-De-Port, waar wij eens zullen kijken om eventueel nieuwe schoenen te kopen.
Vandaag 21 km erbij, totaal 1490 km. Morgen 21,3 km!
Ik ben Leys Willy
Ik ben een man en woon in Stekene (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 10/11/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, viool spelen (poging), violen en altviolen bouwen..
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
