In deze blog worden onze wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Van Herreweghe Brigitta
Ik ben een vrouw en woon in Stekene (België) en mijn beroep is gestopt met werken..
Ik ben geboren op 16/07/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, lezen.
Dag 2: Onze buren in het hotel waren nogal luidruchtig, maar na 23.30 uur heb ik er niets meer van gemerkt, ik was in coma gevallen. Brigitta heeft echter in de loop van de nacht nog wat liefdesgeluiden gehoord... dat is in elk geval opgehouden voor 04.00 uur, want dan ben ik wakker geworden en heb niet meer geslapen nadien. Om 06.00 uur hoorde ik een stevige plensbui. Om 07.00 uur zijn wij opgestaan. Ontbijten, douchen en opkramen en om 08.45 uur waren wij op weg.
Er was zon en wolken en... het regende niet! Wij volgden het nieuw aangelegde fietspad langs de spoorweg. Op het grondgebied van Beveren waren er aan die fietsravel voorzieningen, vanaf Zwijndrecht niks meer, zelfs geen wegwijzers! In Zwijndrecht is de gemeentebelasting zeer laag, vandaar... In drie etappes waren we aan de voetgangerstunnel en besloten om eerst een koffie te gaan drinken in de taverne naast de ingang van de tunnel. Het was toen 12.00 uur. Na de koffie door de tunnel en dan naar de kathedraal voor een stempel in onze Credenziale.
Het was daar druk zodat ik buiten bleef wachten terwijl Brigitta om de stempels ging... Na nog een gesprek met een koppel dat ook al naar Compostela geweest was, zijn wij verder gegaan naar het hotel Ibis Budget, waar wij aankwamen om 13.30 uur. Dat ligt op amper 200 meter van het pad.
Straks nog wat gaan verkennen in t Stad , uit eten gaan en dan zien we nog wel.
Vandaag hebben wij ook 16 km gedaan, wat het totaal op 32 km brengt. Onderweg hebben wij een paar keer een lichte regenbui gehad bij een temperatuur van 8 graden. Morgen gaan wij naar Mechelen, ineens 25 km!
En.... er mogen reacties geplaatst worden hoor!
De nieuw aangelegd ravel langs de spoorweg richting Antwerpen. De zijkanten zijn nog niet aangelegd.
Ingang van de kathedraal in Antwerpen, Brigitta is de stempels gaan halen. Een schotse band oep de Kaizerlai....
Dag 1: Afgelopen nacht hebben wij goed geslapen en om 07.15 uur zijn wij fris en monter opgestaan. Wij hadden geen haast want het was de eerste dag, een inloopdag. Buiten was het nat en wij besloten nog wat te wachten om te vertrekken. Echter spoedig klaarde het op.
Na alles gecontroleerd te hebben zijn wij vertrokken ( Joepie!!! ) om 10.20 uur. Het was wel erg winderig. Na twee etappes hebben wij het middagmaal genomen. 2,5 etappes later kwamen wij om 14.50 uur aan in Beveren aan het hotel Van Der Valk, waar wij gereserveerd hadden. Inchecken, een stempel vragen voor de Credenziale en we gingen naar de kamer, één van de verst gelegen kamers. Het is hier goed, we zijn ( nu nog ) luxe-pelgrims, maar uiteraard zal dit, naarmate de tocht vordert, wel veranderen.
De eerste stapdag hebben wij goed verteerd, nergens last of ongemakken. Tja, het was ook maar de eerste inloopdag van 16 km. De weergoden waren ons gunstig gezind, veel wind, maar... geen regen! Dat hebben de laatste tijd al genoeg gehad!
Straks nog wat relaxen, misschien eens naar de bar gaan ;-) en TV kijken, nu het nog kan en wij een zee van tijd hebben.
Morgen gaan wij naar Antwerpen, koekestad, en verlaten wij de parking....
Voilà, we gaan vertrekken, deur sluiten.... Ikke ook even op de foto... Eerste rustpauze in Kemzeke, was ook de eerste bank, toevallig aan een kapelletje! Mooi wandelen over het fietspad. Tweede rustpauze, ook tweede bank, in Nieuwkerken-Waas. Derde bank, derde en laatste rustpauze ( van de dag hé ), aan de spoorwegravel tussen Nieuwkerken en Beveren.
En daar ons onderkomen voor de nacht, niet slecht...
Deze morgen stond er iets belangrijks op onze to-do lijst, nl. het definitief inpakken van onze rugzakken! Wat is onmisbaar, wat kunnen wij thuis laten. Te weinig meenemen is geen optie, zeker gezien het vroege tijdstip op het jaar. Teveel meenemen is ook geen optie, want dat is een extra belasting voor de voeten en gewrichten. Het werd dus een compromis en het gewicht ervan valt al bij al nogal mee, oef! Gelukkig zal het gewicht verminderen naargelang wij vorderen. De Lightfoot-gids, die ons werd aangeraden door het Francigena-genootschap, is helemaal niet Light te noemen, bestaat uit 3 dikke boeken, tesamen ongeveer 1 kg ( en dan hebben wij het eerste boek al gehalveerd ), verder nog de gidsen tot in Reims en de nodige kaarten, in totaal goed voor 2 kg. Dus wij gaan gaandeweg gidsen, die wij niet meer nodig hebben, terugsturen.....
Als nu de weergoden ons wat gunstiger gezind zouden zijn. De laatste dagen zijn wij tussen de buien gaan wandelen, maar vandaag zal dat niet lukken, want er is maar weinig tijd tussen de zware regenperiodes.
Verder zijn wij hier thuis vanalles aan het doen, precies alsof wij nooit meer terugkomen, tenzij Brigitta onderweg intreedt in een klooster..... ;-)
Erratum: Het weer is toch nog goed geworden en wij hebben nog anderhalf uur gewandeld!
Na onze tocht in 2014 van thuis uit naar Compostela, droomden wij om ook eens de tocht te kunnen doen van thuis naar Rome. Het werd enkele jaren uitgesteld om diverse redenen, maar vorige zomer werden onze plannen concreet. Er werd nog getwijfeld over de vertrekdatum, maar uiteindelijk werd die vastgelegd op zaterdag 16 maart 2019. De nodige gidsen werden besteld en na ontvangst ervan , konden wij plannen. In november zijn wij begonnen met het reserveren van enkele overnachtingen, vroegboeken heeft zo zijn voordelen! In totaal werden 11 overnachtingen vastgelegd.
In januari hebben wij dan de voorzitter van het Belgische Francigenagenootschap gecontacteerd en op 2 februari konden wij de Credenziale, de pelgrimspas, afhalen in Brussel. Die pelgrimspas is noodzakelijk voor sommige verblijven, zoals in kloosters, abdijen, enz. Bovendien laten wij dit elke dag afstempelen, als bewijs, om bij aankomst in Rome, ons certificaat af te halen.
Wij gaan net zoals in 2014 de Compostelaroute volgen tot in Reims, en daar nemen wij dan de Via Francigena tot in Rome, totaal 2084 km. De Via Francigena is een bewegwijzerd pad dat vertrekt in Canterbury in Groot-Brittanië, Frankrijk doorkruist, Zwitserland doorkruist om dan nog een groot stuk Italië te doorkruisen tot in Rome. Het is ook het pad dat de Aartsbisscop Sigéric in de Middeleeuwen volgde om tot in Rome te geraken. Dat pad is ook minder druk bewandeld, wat dan weer een nadeel kan geven voor overnachtingen en bevoorrading. Maar zoals altijd trekken wij ons plan wel... Dat zal ook nodig zijn aan de bergpas Grand St-Bernard, waar wij vermoedelijk rond 27 april aan zullen komen. De bergpas is pas open begin Juni of in het beste geval eind Mei, dus wij zijn daar een maand te vroeg. Daar hadden wij geen rekening mee gehouden bij het boeken van die 11 overnachtingen... Maar voor alles is er een oplossing, zoals openbaar vervoer of taxi, we zien wel!
Aanstaande donderdag worden onze rugzakken definitief ingepakt. We zijn al enige tijd bezig met het beperken van het gewicht, een moeilijke oefening, want het hoogst noodzakelijke moet toch mee!
Hieronder het traject van de Via Francigena en fotos van de Credenziale.
Hieronder onze Credenziale
De Credenziales hebben wij reeds laten afstempelen op de vertrekplaats.
Hierbij nog enkele foto's, die liggend genomen werden. Als je die draait in Windows 10 en je zet ze op de blog, komen ze daar nog steeds liggend op te staan. Dat is een fout in windows 10 en ik heb op het internet moeten zoeken hoe dit kon opgelost worden. Het is uiteindelijk gelukt.
Juist toegekomen in Comillas Kerk van Comillas Oei oei, boze blik... Muurschildering We gingen verder Kathedraal van Oviedo Nog een kapel We gingen nog verder
Op de hoge route naar Hospitales Afdaling in de mist naar Grandas de Salime Gemeentehuis van Grandas Idem We gingen weer verder en nog en nog Kathedraal van Lugo Idem
Levenswijsheid in een restaurant in Melide Nog van da Aankomst aan het beroemde monument Idem Laatste Paus monument Nog een monument op weg naar het eindpunt van de tocht Aankomst van Brigitta in de plensregen Mijn aankomst en het regende nog steeds Foto van de 6... Daar was al iets aan het groeien Zijingang kathedraal van Santiago
Gezellige straatjes Laatste foto van Stanislas, die de dag nadien vertrok Brigitta en Rasa
Dag 25: gisteravond hadden wij, via personeel van het pension, een taxi besteld om ons tegen 06.15 uur weg te voeren naar de luchthaven van Santiago voor de vlucht van 09.00 uur. Om 05.00 uur zijn wij opgestaan, douche, opruimen en het laatste inpakken. Om 06.00 uur gingen wij naar buiten, waar Patrick ons al stond op te wachten. Wij zouden de taxi delen. Om 06.02 uur kreeg ik een SMS van de vliegmaatschappij Veuling, met de mededeling dat de vlucht vertraging had, zonder verdere info. Enkele ogenblikken later kwam de taxi al toe, dus wij naar de luchthaven. Bij de incheckbalie wist men nog de reden van de vertraging niet, maar wel dat de vlucht pas om 12.30 uur zou plaatsvinden. Iedereen kreeg wel een bonnetje als compensatie voor de vertraging, goed voor een broodje en een drankje. Door de taxfree winkel, waar wij drank kochten, hoe kan het ook anders, en dan een koffie gaan drinken. Er waren nog pelgrims en de straffe verhalen werden bovengehaald. Dat was uiteraard zeer goed om de wachttijd te milderen. Ondertusen kregen wij verschillende berichten van Veuling met info, afgewisseld met berichten van onze dochter, die ons zou afhalen in Zaventem.
Om 12.00 uur werd de boarding aangekondigd, dus het ging toch nog lukken. Om 12.45 uur stegen wij op en verlieten wij Santiago, waar het al de ganse voormiddag aan het regenen was.
Om 14.30 uur zijn wij geland in Zaventem, de rugzakken ophalen en we gingen naar de parking, waar onze dochter ons opwachtte. Dat moest daar wel want er mocht nog niemand naar de aankomsthal gaan. Een uur later waren wij thuis.
Dag 24: na het laatste ontbijt in het Pension, trokken we nogmaals de stad in. Ondertussen had John ( uit Ierland ) ons laten weten per sms wanneer hij zou toekomen in Santiago. We zijn dan weer een paar flessen cava gaan kopen om die net zoals toen Patrick, Arnau en Rassa aankwamen, die gezamelijk te nuttigen. Genoeg op voorhand stonden wij hem op te wachten. Wij hadden ook de anderen ingelicht van het vermoedelijke uur dat John zou toekomen. Wij hielden de plaats in het oog waar de pelgrims normaal toekomen, maar plotseling zagen wij John staan temidden van het plein. Hij was langs een andere kant gekomen om te zoeken waar het plein was. Dit is nochtans niet moeilijk te vinden, als je de stroom pelgrims gewoon volgt.
Het werd een aangenaam weerzien. John had in Oviedo een verplichte rustdag moeten nemen en had ons niet meer ingehaald. De cava smaakte in feite iets te goed. Toen Patrick en Rassa, die nog maar juist uit bed waren geveerd ( het was toen nog maar 14.30 uur ) na het nachtbraken, daar bijna een uur later toekwamen, waren er enkel nog de lege flessen. John was in de wolken van zijn ontvangst, misschien ook deels van de cava. Tja, als je zelf niet zorgt voor een deftige ontvangst, dan is er niets.... Dat is wel jammer en wordt ook door de meeste pelgrims zo ervaren. Bij ons was er dus geen ontvangst want wij waren daar als eersten van onze groep toegekomen.
We spraken af om alweer gezamelijk te gaan eten. John ging nog anderen opzoeken, waarmee hij tesamen had gestapt en zou niet mee gaan.
's Avonds waren we met 6, wijzelf, Patrick, Rassa ( de jonge vrouw uit Litouwen ), en het koppel John ( een andere Ier ) en Joanie ( uit Nieuw-Zeeland ). We gingen naar het restaurant Botafumeiro, waar we twee jaar geleden ook hadden geweest en waarvan wij zeker waren dat het goed was. Uiteraard kon de wijn bij het eten niet ontbreken, zodanig dat de patron, een grapjas, al eens kwam kijken naar de onderkant van de wijnflessen, of daar soms een gat in was. Na het eten nog een digestief ( cognac en whisky ) en tot slot kregen wij van de patron nog een glaasje Spaanse kruidenlikeur.
Na dat feestje namen wij afscheid van iedereen, behalve van Patrick, die zouden wij de dag nadien nog zien.
Links den John Lange baard en korte baard Tesamen met Patrick en Rasa voor de kathedraal Nog eens En nog eens
Dag 23: gisteravond gingen wij allen tesamen naar het restaurant Caracolles, waar Arnau gereserveerd had voor ons allen. Hij bestelde schotels, schotels en nog schotels met allemaal zeevoedsel. Aangezien het gesukkel met tangen om de scharen van de zeedieren te breken niets voor mij is, bestelde ik vlees. Ons maal, wat zo een beetje op het "laatste avondmaal" leek, werd aangevuld met de nodige wijn. Er werd bovendien veel plezier gemaakt. Daarna waren we blijkbaar nog niet verzadigd ( van drank ) en gingen wij nog wat wijn drinken op een andere locatie. Tenslotte namen we afscheid van Stanislas, die op 27/05 naar huis ( Slovakije ) zou vliegen en van Arnau, die ook op die dag verder zou gaan naar Muxia en Fistera. We lagen om 01.30 uur in bed met een overvolle maag en een half stuk....
Omdat het stappen gedaan was, konden wij ons eens goed uitslapen. Na het ontbijt in het pension zijn wij de stad ingetrokken. Twee jaar geleden hadden wij daar bijna alles bezocht zodat wij dat nu niet meer hoefden te doen. Om 12.00 uur was er een pelgrimsmis en toen wij daar 20 minuten voor tijd toekwamen, waren alle zitplaatsen in de kathedraal al ingenomen en moesten wij genoegen nemen met een staanplaats aan een pilaar. Er hadden groepen pelgrims bijeen gelegd om de Botafumeiro ( 50 kg wegend wierookvat ) te zien zwieren, dus hadden wij geluk en kon ik dat een tweede maal filmen.
In de namiddag deden wij wat terrasjes en luisterden we naar straatmuzikanten... 's Avonds gingen we uit eten en zijn wij iets vroeger gaan slapen.
Dag 22: gisteravond zijn we gaan eten in het hotel. Het was zeer goed en aan pelgrimsprijzen. Het was ook allemaal "sandalenvolk" zoals Brigitta ze pleegt te noemen, die aan tafel zaten. Om 22.00 uur zijn wij onder de lakens gegaan.
Deze morgen zijn wij opgestaan rond 06.15 uur. Wij zij ook gaan ontbijten in het hotel. Voor 5 euro per persoon kregen wij één tasje koffie, een glaasje sinaasappelsap en één croissant. Geen brood of zo en geen extra koffie, want dat moest je bijbetalen. Dat is wel het tegenovergestelde dan wat we gewoon waren in Spanje. 2, 3 of 4 euro voor een ontbijtbuffet met alles erop en eraan, dus hier viel het wat tegen, in feite een pelgrimsontbijt onwaardig.
Om 07.10 uur zijn wij vertrokken voor onze laatste kilometers. Het was zwaar bewolkt maar het regende niet. Het terrein ging wat op en neer, maar dat zijn we inmiddels al meer dan gewoon. In San Marcos sloegen wij linksaf om naar de beelden te gaan, beelden van pelgrims die uitkijken over Santiago. Daar aangekomen waren we een bezienswaardigheid voor een bus gedropte Nederlandse toeristen op leeftijd wat resulteerde in een spervuur van vragen. De nodige foto's werden genomen en dan gingen wij langs een paadje naar het monument van Monto Gozo. Dat was onze eerste koffiepauze. En dan.... begon het te regenen. Tarp overgooien en verder. Spoedig kwamen wij aan de ring rond Santiago. Dan is het nog 4 km tot aan de kathedraal. Plotseling begon het nog harder te regenen en in echte plensregen bereikten wij de kathedraal van Santiago, begeleid door doedelzakmuziek, en dit om 10.30 uur. Het bleef maar gieten, zodat de straten werden herschapen tot rivieren. We besloten onze Compostela te gaan afhalen.
Vroeger was dat op een andere plaats, doch om één of andere reden is dat bureau verhuisd naar een andere locatie. Daar aangekomen regende het nog steeds met bakken. Wij troffen daar een lange rij pelgrims aan. Volgens een Nederlandse vrouw van het "huis van de lage landen" zou het nog ongeveer 45 minuten wachten zijn. Dat werd algauw 1 uur en 10 minuten, maar dat werd beloond met onze tweede Compostela. Daarna gingen we op weg naar het pension, waar we hadden gereserveerd. Ondertussen regende het niet meer en kwam de zon zelfs tevoorschijn.
Daar kwamen wij aan om 12.00 uur. We checkten in en de jongedame begeleidde ons naar ons onderkomen voor drie nachten. Dat bleek niet in hetzelfde gebouw te zijn, maar ergens achterin een ernaast liggend gebouw. Het bleek een kleinere kamer te zijn dan de kamer die wij in het gebouw van het pension gewoon waren. Zo zie je maar, als je boekt met Booking.com geven ze je een betere kamer omdat je dan je mening over de kamer kwijt kunt op de site van Booking.com met de daaraan gekoppelde score. Maar goed, we hebben een bed, douche en toilet...
Ondertussen hadden we onderling berichten gestuurd met Patrick en Arnau. Wij spraken af op het plein voor de kathedraal. Wij hadden ook beloofd om cava mee te brengen. Rond 13.00 uur waren zij daar, Patrick, Arnau en de Litouwse jonge vrouw. Even later kwam Stanislas daar ook toe. Het werd een prettig weerzien, aangevuld met enkele glaasjes cava. Hiervoor had Arnau, altijd handig als er een Spanjaard in je gezelschap is, de toelating gevraagd aan de politie, die daar een oogje in het zeil hield op het plein. Daarna gingen wij tesamen op restaurant de hongerige magen vullen.
Na het eten gingen we elk onze weg naar ons onderkomen, maar we hebben wel afgesproken om deze avond ook gezamenlijk te gaan eten.
Vandaag hebben wij 10 km gedaan, totaal op 527 km. Dit was dus de laatste stapdag. Nu gaan we eerst douchen en dan kunnen we gaan genieten van onze resterende dagen hier in Santiago de Compostela.
Het bekende standbeeld Santiago op de achtergrond
Monument opgericht ter gelegenheid van het bezoek van de paus We zij er allebei Aanschuiven voor de Compostela Daarna de anderen opgewacht en het werd gezellig Rasa, Patrick en Stanislas Hier ook nog met Arnau We gingen eten, of was het plezier maken... Wacht, even mijn bril afzetten.... Dat is beter, se Het was niet warm, daarom gingen wij ons in de zon zetten aan de kathedraal Eerst een glaasje drinken Dan gaan eten Face-swappen met Arnau
Dag 21: gisteren waren we een halve dag in Arzúa. Buiten bars en terrasjes was daar niks te zien, dus hebben we gretig gebruik gemaakt van wat er wel was, de terrasjes. Gelukkig scheen de zon en dat maakte ons gelukkig, dat gevoel werd nog versterkt door hetgeen ons geserveerd werd ... 's Avonds gingen we eten in hetzelfde restaurant dan waar we twee jaar geleden ook gingen eten. Daar was dat toentertijd rustig, maar nu heeft men blijkbaar het pelgrimsgeld geroken. De 3 gangen werden in spoedtempo na elkaar geserveerd en wanneer de laatste hap in onze mond verdween, werd het bord onmiddellijk weggenomen, en kwam de volgende gang er al aan. Ik hield dat wat in het oog en zag dat wanneer pelgrims gedaan hadden en de zaal verlieten, de tafel binnen de twee minuten was opgeruimd, opnieuw gedekt en onmiddellijk werd ingenomen door andere pelgrims. Dat was echt een geoliede machine. Moe en met een indigestie van het snelle eten zijn we om iets na 21.00 uur in bed gegaan. Dat was ook nodig want de volgende dag stond er 30 km op het programma.
Vandaag zijn wij opgestaan om 06.00 uur. Ontbijt op de kamer en om 07.10 uur waren we op weg. Zoals verwacht liepen er steeds mensen voor en achter ons. Gelukkig waren er voldoende bars en andere drinkgelegenheden onderweg, zodat daar de plaspauzes konden gehouden worden. Onderweg gaat dat niet met al dat volk, tenzij je een zijweg neemt, aan het zicht onttrokken. We hadden wel pech vandaag, na de eerste drinkpauze begon het te regenen. Bijna de ganse tocht heeft het geregend, juist het laatste uur niet. Gelukkig maar, anders waren we half verzopen toegekomen op de bestemming. Door de regen moesten we wel door de modder ploeteren. Voorbij O Pedrouzo verminderde de hoeveelheid pelgrims en werd het rustiger ploeteren. We gingen tenslotte rond het vliegveld van Santiago en kwamen om 14.20 uur aan op de plaats van bestemming, hotel Garcas. Daar lopen nog sandalen rond, dus we zijn niet de enige pelgrims die wat luxe opzoeken. Na inchecken hebben we onze eigen sandalen aangetrokken en zijn onze dorst aan het lessen met, tja... ik kan het ook niet helpen maar als je dorst hebt en je niet meer hoeft te wandelen is één of meerdere ( in dit geval het laatste ) frisse pinten ( 33-tigers ) en glazen witte wijn voor de ega, meer en welkom.
Vandaag hebben we 30 natte kilometers afgelegd in spoedtempo( om hetzelfde tempo van het eten gisteravond te behouden ). Het totaal staat nu op 517 km. We zij nu op een boogscheut van Santiago, minder dan 10 km, een straffe boog nodig dus, dus morgen wordt het een "walk in the park" of als het is zoals vandaag een "wet walk in the wet park".
Op de Camino Francès Daar loop je nooit alleen, zelfs niet in de regen
Dag 20: gisteravond zijn we gaan verkennen naar het kruispunt met de Camino Francès. De terrasjes zaten goed vol met pelgrims van verschillende nationaliteiten. Eerst een paar glaasjes wijn en dan gingen we daar eten, ook nog met wijn...tja, men leert je hier wel drinken, hoewel we dat al meester waren. Om 22.15 uur lagen we in bed. In die albergue waren we maar met 13, dus vrij rustig.
Tot om 06.00 uur, dan veerden er 4 pelgrims recht, begonnen in te pakken met het nodige geritsel. Wij hadden evenwel tijd, maar toch zijn wij opgestaan. We hebben ook eerst ingepakt en om 07.00 uur gingen we daar ontbijten: koffie, toast en een enorm grote croissant, en vermageren dat wij doen....niet dus, integendeel!
Om 08.00 uur waren wij op weg over vertrouwd terrein. Dat haalde herinneringen naar boven van onze tocht naar Compostela van twee jaar geleden. We haastten ons niet want wij hadden gereserveerd in Arzúa, en dat was ongeveer 14 km verder. We namen twee rustpauzes, de tweede met koffie. Ondertussen verzamelde de stempelgekke Brigitta stempels in ons paspoort waar zij maar kon, kerk, bar, enz. Voordien hadden wij niet zoveel pelgrims gezien, maar wij werden ingehaald door zij die vertrokken waren in Palas de Rei. Het werd dus wat drukker. Om 11.45 uur arriveerden wij aan het Pension in Arzúa. De vriendelijke vrouw toonde ons direct de kamer.
Nu zijn we in een bar onze dorst aan het lessen met een frisse pint en....bijgekregen stukjes varkenspoot of oren! Rare gewoontes hier. Het wordt dus een relaxnamiddag. Dat zal nodig zijn want morgen staat er 30 km op het programma, tot in Lavacolla, waar wij ook hebben gereserveerd. Wij zullen ons dan ook niet moeten haasten.
Vandaag hebben wij 14 trage kilometers gedaan, totaal op 487 km. Nog ongeveer 38 km naar Santiago. Stilaan het landingsgestel uitklappen.....
Opkomende zon Vertrek uit Melide Eerste dag op de Camino Francès
Dag 19: gisteravond werd het wat fris in de albergue maar de hospitalero stak de houtkachel aan, was dus ineens opgelost. Het bestelde eten arriveerde om 19.15 uur en werd helemaal verorberd. Dan nog wat gelezen (Brigitta) en muziek beluisterd (ikke) en om iets na 22.00 uur lagen wij in bed. We lagen alleen op een kamer van 5, en in een andere kamer lagen 4 Spaanse vrouwen, meer volk was er niet.
We zijn opgestaan om 07.00 uur na een uitmuntende rustige nacht. Het ontbijt stond klaar. Na het ontbijt opruimen, zoals altijd en pas als laatste om 08.45 uur op weg. We waren van plan om maar tot As Seixas te gaan, ongeveer 13 km. Sneltrein dat we zijn, kwamen we daar al aan om 12.00 uur. Het dorpje bestond uit een paar huizen en een bar. In die bar aten we een boccadillo (broodje) met koffie. We vonden het te vroeg om al te stoppen want dan zouden we ons de rest van de dag maar vervelen. We besloten om verder te gaan tot Melide, nog 15 km. Aangezien het terrein alsmaar makkelijker werd, kwamen we daar al aan om 15.30 uur in de Albergue Alfonso II. Dat is een nieuwe en moderne albergue, zoals een albergue hoort te zijn. Het is ook de laatste op de Camino Primitivo. Inschrijven en betalen, een frisse pint drinken, douchen en de was doen.
We zijn hier op de laatste meters van de Camino Primitivo, op enkele honderden meters van het kruispunt met de Camino Francès. Dat zullen we morgen wel ondervinden als we verder gaan naar Arzúa, gedaan met de rust!
Vandaag hebben we 28 km afgewandeld als een sneltrein. Het totaal staat nu op 473 km. We zijn slechts 53 km verwijderd van Santiago. Dat gaan we doen in 3 dagen. morgen gaan we naar Arzúa, dan naar Lavacolla (wordt een lange dag ongeveer 30 km) en dan een paar uur uitbollen naar Santiago.
Fractie van een seconde te laat, de eend lag vlak naast de hond, wat een liefde!
De bar, waar wij een bocadillo aten en koffie dronken
We klommen hoger Wat een uitzicht
Melide in de verte Mooi baantje in het bos Er werd gratis "water uit de supermarkt" aangeboden We zijn er...oh neen, dat is maar een deelgemeente van Melide Prachtige nieuwe albergue
Dag 18: gisteravond zijn wij gaan eten tesamen met de 69-jarige Gilbert, op een terras, want het was zwoel. Ik kreeg een serieuze lap vlees. Toen de Nieuw-Zeelandse Joanie voorbij kwam zei ze:"that is half a cow". Daarna zijn we nog een pint gaan drinken.... Om 23.00 uur lagen wij in bed, met spijt dat we hier geen 2 dagen hadden gereserveerd, Lugo is een mooie stad, met bruisend nachtleven. En dat hebben we geweten...om middernacht werd er nog iemand ingecheckt in het appartement naast het onze, via een gemeenschappelijke gang. En dat met het nodige gebonk en ander lawaai. Op diezelfde gang bevindt zich onze badkamer en de badkamer van het ander appartement. Om 04.00 uur hoorde wij water stromen, precies of het was zwaar aan het regenen. Om 04.30 uur hoorden wij een haardroger opstarten en dat duurde ongeveer een half uur. Mevrouw had dus duidelijk een douche of bad genomen en dat moest persé op dat uur.
Om 06.30 uur zijn we opgestaan. We gingen eerst ontbijten in de keuken die wij bereikten via de gemeenschappelijke gang. Plotseling kwam de vrouw kijken, want blijkbaar hadden wij haar wakker gemaakt.... Om 08.15 uur waren we op weg. Eerst nog eens naar de kathedraal om te pogen een stempel te bemachtigen, maar helaas, de kathedraal was nog gesloten. Dan maar verder de stad uit. Het was nog tamelijk zwoel, zodat bij de eerste stop kledij werd uitgedaan en de tocht verder ging in t-shirt. Na ongeveer 10 km was de eerste bar in bereik. We dronken daar koffie tesamen met Lieven. Dan was het nog 10 km tot de eindbestemming waar wij aankwamen om 13.00 uur. Ondertussen was het heel wat frisser geworden. Ingecheckt in de albergue O Candido als eerste klanten, men was nog aan het kuisen. We kunnen hier vanavond ook blijven eten en morgenvroeg is er een ontbijtbuffet.
Vandaag liep de tocht hoofdzakelijk langs de weg. We hebben 20 km gedaan, totaal op 445 km. We nemen morgen een kort traject om niet te lang in Santiago te moeten verblijven. Er resten ons nog 83 km tot de eindbestemming. Vandaag was het ook een rustdag voor mijn enkel, het terrein was makkelijk en ik heb hem bijna niet gevoeld.
Bij het verlaten van Lugo
Stopplaats halverwege Overal reclame Langs de baan, gelukkig met weinig verkeer De albergue in San Roman da Retorta Knap gedaan, die muurschildering De bank ook, de rugleuning is een schilderij, net echt
Dag 17: gisteravond zijn we gaan eten tesamen met Lieven en Pascal, een champagneboer uit de streek van Reims. We aten een pelgrimsmenu voor 9 euro en dat smaakte goed. We gingen eens wat vroeger slapen want er stond een zware dag voor de boeg.
We zijn opgestaan om 06.30 uur. De Polen waren al bezig met het inpakken. Na het ontbijt zijn wij om 07.20 uur vertrokken, voor de verandering? in de mist. Na een klim zaten wij boven de mist en scheen de zon. Het beloofde een warme dag te worden. Bij de eerste stop kregen we al een stempel in ons pelgrimspaspoort en werd de t-shirt met lange mouwen uitgedaan. Verder naar Castroverde waar we koffie dronken. Het werd alsmaar warmer, gelukkig ook vlakker van terrein. Het was ongeveer 28 graden, dus in feite geen goed wandelweer, maar we klagen niet, eindelijk zon!
Iets voor 15.00 uur deden wij de laatste klim en gingen Lugo binnen. Om 15.15 uur waren we aan de kathedraal. We hadden dorst en dronken een paar frisse pintjes met bijbehorende tapa's. Plotseling waren Arnau en Patrick daar. Zij hadden geslapen in Castroverde en waren naar Lugo geslenterd.
Even een telefoontje naar de eigenaar van het appartement dat we gehuurd hadden en we mochten al komen. Bleek daar dat de sleutels zoek waren, maar dat was in 20 minuten opgelost. Douchen, de was in de wasmachine en morgen kunnen we weer proper vertrekken.
Straks gaan wij nog uit eten, misschien tesamen met Arnau en Patrick, moeten wij nog afspreken.
Vandaag hebben we 30 km gedaan, totaal op 425 km. Als we de kilometerpalen mogen geloven zijn wij op 103 km van Santiago.
Opkomende zon door de bomen
Eerste kerkje = eerste stempel Plein in Castroverde Kathedraal in Lugo DE muur rond Lugo is ook een joggingpiste De man op de voorgrond is Gilbert, ook uit België Bruisend nachtleven in Lugo
Dag 16: gisteravond zijn we met zen achten tesamen pulpo gaan eten in naar her schijnt de beste pulperia van A Fonsagrada. Het kan allemaal te maken hebben met de wijze waarop het klaargemaakt is, maar wij zijn daar beiden niet wild van geworden. De wijn die er bij was, vonden wij ook niet lekker, gelukkig was er voldoende brood bij. Nadien werd er in de supermooie en moderne albergue nog een flesje wijn gekraakt, die wel goed smaakte. Het werd laat en pas om 23.15 uur lagen wij in bed.
Deze nacht was het alsof de inktvis nog aan het zwemmen was in mijn buik. Gans de dag lag mijn spijsvertering overhoop. Om 05.30 uur was er al beweging in de andere kamers. Wij zijn opgestaan om 06.30 uur en dan was er al een drukte van jewelste in de keuken. We namen gezamenlijk ontbijt met Patrick en Arnau en om 07.45 uur waren we op weg. Patrick en Arnau stapten vlugger dan ons vandaag en pas bij de eerste stop, een winkel/bar zagen wij hen terug. Kort nadien gingen zij verder en wij hebben hen niet meer gezien. Wij dronken daar koffie met melk en dat waren elk drie tassen. De uitbaatster zei dan nog dat we het maar moesten vragen indien wij er nog wenstten, en dat voor 1,20 euro per persoon. Wij hadden meer dan voldoende met 3 tassen elk. Wij waren toen halfweg van de dagetappe. Het eerste deel was mooi met paadjes door de bossen, hier en daar modder. Het tweede deel was wel wat zwaarder, 2 steile klimmen waarbij het zweet bijna uit ons vel spoot, dit afgewisseld met de nodige plaspauzes van de koffie. Nog een laatste lange afdaling en we kwamen rond 15.00 uur aan op de bestemming, de gemeenteherberg van Cádavo-Baleira.
De albergue was open en wij konden ons installeren en douchen. Het is hier niet zo luxueus dan de vorige albergue, maar de uitrusting is voldoende.
Vandaag hebben we 23 km gedaan, totaal op 395 km.
Nu, om 16.45 uur is de zon er aan het doorkomen, die hebben we al enkele dagen niet meer gezien en kregen mist in de plaats, met een maximum temperatuur van 14 graden.
Morgen wordt het een zware dag, 30 km naar Lugo, anders zijn er geen overnachtingsmogelijkheden...
Ruine in de mist Nog van da Rustplaats met heerlijke koffie John en Joanie zijn er ook, en in het lichtblauw de Belg Lieven Speelse hond
DAT was een LASTIGE, LANGE klim
De albergue in Cadavo-Baleira Nog slechts 134 km... Bovenaanzicht van Cadavo-Baleira
Dag 15: gisteren zijn we nog naar een museum geweest in Grandas, een museum met allemaal oude ambachten. Het was dan nog gratis op de koop toe, dus dat was lekker meegenomen. Daarna hebben we spaghetti gemaakt en toen kwam Arnau toe in de albergue, een beetje moe, want hij had bij a 2 etappes ineens gedaan. We hadden toch spaghetti genoeg en moeder Theresa heeft hem er een portie van gegeven. Dat werd met de nodige wijn doorgespoeld. Om 22.00 uur lagen we in bed.
Deze morgen zijn we om 06.30 opgestaan. Ontbijten, inpakken en op weg om 07.45 uur, in het gezelschap van Arnau. Hij en Brigitta spraken voortdurend in het Spaans, om haar Spaans wat bij te schaven. Het ging weer op en neer en de enige lange klim was naar de Alto Al Acebo. Daarna was het grotendeels naar beneden. In Acebo dronken wij koffie en aten wij een stuk taart uit Galicië. Op de Alto zijn wij namelijk de grens met Galicië overgewandeld. Om 15.00 uur waren we in A Fonsagrada. Inchecken in de supermoderne albergue en dan een douche nemen. Hier krijg je voor 10 euro een set verse lakens, een donsdeken en een handdoek. Er zijn hier ook een batterij douches en toiletten.
Patrick was hier ook al toegekomen en ook de Fransman Pascal, het Iers-Nieuw Zeelands koppel Joanie en Johny. We gaan vanavond met zen allen op restaurant pulpo eten, wij zijn benieuwd.
Vandaag hebben wij 26 km gedaan, totaal op 372 km.
Mijn enkel geeft geen problemen om verder te gaan, ik voel hem lichtjes bij het afdalen, anders niet. Dus... Vamos!
Immer dreigende luchten
Hier gaan wij de grens met Galicië over Mooi hé
Voor mij liep de Spaanse les
De oude bron De albergue Ondergaande zon, gezien vanuit het pulpo restaurant Hier is alles nog goed, alleen maar wijn...
Daar is de "overheerlijke" pulpo Aan ons gezicht zie je het al, hoe lekker het was
Even voorstellen: de grijze man naast Brigitta is de Franse champagneboer Pascale, naast hem zit Joanie uit Nieuw-Zeeland en recht tegenover haar zit haar vriend John uit Ierland, niet te verwarren met "John met de baard" uit Ierland. Ik denk dat ze daar allemaal John noemen.
Dag 14: om 06.45 uur heb ik het kamertje verlaten en ben naar de albergue gegaan waar Brigitta heeft geslapen. Daar was nog maar 1 persoon opgestaan, een Italiaan, een jongeling van 72 jaar. Met hem heb ik dan een gesprek gehad, totdat de heilige Brigitta verscheen. Even later was Patrick er ook. Gezamenlijk ontbijt en om 08.00 uur waren we op weg. Er hing een zware mist en het was amper 10 graden. Het ging even omhoog en dan langzaam naar beneden tot in La Mesa. En dan begon het echte werk, een paar honderd meter hoogteverschil naar boven over een weg. Daar hebben wij Patrick ook zien verdwijnen in de mist. Daarna ging het steeds naar beneden, een hoogteverschil van maar liefst 800 meter. Dan waren we aan de stuwdam van Salime. Die moesten we over en vervolgens weer 400 meter omhoog. Om 13.30 uur waren we in Grandas De Salime aan de albergue.
Inschrijven, douchen, de was in het wasmachine en dat was nodig, want we hadden goed gezweet, ik ga voor mezelf spreken, ik stonk! Tja, gisteren niks kunnen uitwassen wegens laat op de bestemming.
De Poolse jongelingen zijn hier ook, evenals de Italiaan en Lieven, een Belg. Ondertussen is het hier aan het vollopen, het is ook het enige dat hier is, buiten een hotel. Bars zijn hier voldoende, we zitten nu op een terras ervan in het zonnetje met een frisse pint en.... WiFi. Een beetje verwennen mag wel hé?
Vandaag hebben we 20 km gedaan en dat was voldoende, de andere toekomers vonden dit ook meer dan voldoende. Het totaal staat nu op 346 km. We zitten ondertussen 2 volle dagen op voorsprong dus we gaan wat kortere afstanden nemen, voor zover er overnachtingsmogelijkheden zijn. Brigitta wil geen drie dagen in Santiago doorbrengen...
Vertrek in de mist Gans stuk langs de baan Begonnen aan de lange afdaling, 800 meter hoogteverschil naar beneden Het stuwmeer van Grandas Slingerpaadje
De stuwdam van Grandas de Salime Het laatste stuk voor het dorp Voilà, we zijn er Na de douche een lekker frisse pint, of meerdere, gaan drinken In het museum, dat die dag gratis was Idem Nog idem En nog Nog, nog Luguber
Verschillende klompen per streek
Klopt Arnau, dat is de tweede maal dat wij onze spagetti delen met jou Tis al op
Dag 13: zoals gepland opgestaan om 06.00 uur. Na het ontbijt in de albergue hebben we ingepakt en zijn we vertrokken om 07.00 uur. Het was fris, maar het beloofde een mooie dag te worden. Eerst een stukje langs de straat en dan een stuk modderig pad. Na het dorp Borres begon het klimwerk, van 700 meter naar 1228 meter. Al gauw waren we voorbij de boomgrens en was er een frisse wind. Jammer dat er wat lichte mist was, dat belemmerde de vergezichten. Patrick stapte de ganse weg met ons mee. Aan een top van 1205 meter was er een poel, waarin wilde paarden gretig het wier met bloemen aan het verorberen waren. Een weinig later waren we aan de top en dan begon een steile afdaling. Ik had gisteren mijn enkel licht verzwikt en enkel bij de afdaling voelde ik dat. Na nog een rustpauze in een bijna verlaten bergdorp Montefurado gingen wij verder en pas in Lago was de eerste bar van de dag die open was, je moet moet hier dus je voorzorgen nemen. Daar werden de dorstigen gelaafd.
Om 16.30 uur waren we op de bestemming, het dorp Barducedo. Daar zijn 2 albergues en een hostal. In de eerste albergue stonden de bedden zeer dicht naast elkaar, bijna geen plaats en het was er bovendien zeer druk. We gingen naar de volgende, een private herberg, en daar waren alleen de bovenste bedden vrij. Ik had geen zin om naar een bovenste bed te kruipen. We gingen kijken naar het hostal maar daar was enkel een éénpersoonskamer vrij voor 20 euro, dus maar 5 euro meer dan in de albergue. Brigitta zat er niet mee in om in de albergue te overnachten, maar ik nam de kamer. We slapen dus eens apart, mag wel eens na 31 jaar... en ik zit hier dus wel in de onmiddellijke omgeving van de bar ;-) Staks gaan we hier eten in het hostal.
Vandaag was het een zware tocht, dat wisten we op voorhand. We hebben 28 km gedaan, totaal 326 km. Het is erg druk geworden, bijna alles volzet, dat belooft voor de volgende dagen....
Begonnen aan de hoge route Allee, nog even doorbijten... Die is niet te houden
Eerste bergkam en de Polen moeten weeral eten Moet me al ondersteunen om niet omver te vallen van het lachen Patrick op zen best Bij de ruine van Hospitales Nu met meer licht
En we gingen verder 100 meter naast de top werden we op dit getrakteerd
Dag 12: de ervaring in Bodenaya is met geen woorden te beschrijven, een ervaring apart. De ontvangst van David, de hospitalero was hartverwarmend. Na de ons aangeboden koffie, gingen wij ons installeren in een knus hoekje in het dortoir. 's Avonds was er een gezamenlijke maaltijd met wijn à volonté, daarna was er eigengebrouwde aqua dente. Om 21.30 uur was het al stil.
Zoals afgesproken werden wij om 06.45 uur met lichte muziek gewekt door David, de hospitalero. Hij had ook de kledij van de 11 gasten gewassen, gedroogd en ze lagen opgevouwen op een tafel. Daarna gingen wij gezamenlijk ontbijten. Na het opruimen vertrokken wij om 08.00 uur, omhelst en uitgewuifd door David, zoals echte familie, want zo beschouwde hij ons. Hij kende ook al onze namen.
En dan de tocht... Modder was ons deel, niet even maar het grootste deel van de tocht. Om 11.30 uur hadden we eindelijk een bar gevonden die open was, in Tineo. Patrick was daar ook, evenals Arnau en even later ook Stannis. Het was in die bar precies Vlaamse kermis. Verder wachtte ons nog een stevige klim met dito afdaling en om 16.15 uur kwamen we aan in Campiello. Er is daar concurrentie tussen 2 albergues die naast elkaar gelegen zijn. We namen onze intrek in de albergue Ricardo voor 10 euro per persoon, uiterst modern en zeer netjes, wasmachine, droogkast, perfecte bedden. We namen een douche en waren weer nieuw. De kledij in de wasmachine, later in de droger.
Maar dan kregen wij dorst. Wij waren vergezeld van Patrick en gingen wat drinken in de bar van de albergue. Plannen werden gesmeed voor morgen, we gaan de hoge route nemen, die is wat zwaarder, wel wat korten maar met het goede weer morgen worden wij dan beloond met adembenemende vergezichten.
Na het plannen gingen we daar eten om genoeg energie te hebben om de tocht morgen tot een goed einde te brengen. Straks ook op tijd naar bed, want om 06.00 uur moeten wij uit de veren.
Vandaag hebben wij 25 km gedaan, totaal op 298 km.
Afscheid van David en zijn albergue in Bodenaya
De sloebers...
twee concurrerende albergues, één in het groen en één in het rood Wij namen de groene
Binnenhof van de albergue De slaapzaal, zeer proper en verzorgd zelfs een bron in de slaapzaal ( stond wel droog )
Dag 11: opgestaan om 06.15, eerst zijn wij gaan eten, daarna inpakken en op weg om 07.30 uur. Het had tijdens de nacht geregend, zodat modder ons deel werd. Het traject was fantastisch, de modder niet meegerekend. Om 12.30 uur waren we al ik Salas. We besloten om verder te gaan, maar pas nadat wij flink gegeten hadden, een pelgrimsmenu voor 7 euro per persoon. Ik was precies in verwachting na die maaltijd.
Dan met volle maag op weg voor een stevige klim, onze eindbestemming voor de dag was Bodenaya. Daar werden we om 15.30 uur verwelkomd door de hospitalero met koffie, thee of fruitsap. Na het inschrijven werd een douche genomen. Alles wat iedereen van kledij had gedragen tijdens de tocht, ging de hospitalero wassen en drogen, en morgenvroeg zou dat klaar zijn, laten we hopen!
Straks gaan wij hier nog een gezamenlijke maaltijd gebruiken.
Vandaag hebben wij 25 km gedaan, totaal op 273 km.
Volgens de hospitalero zijn er heel veel mensen onderweg, gisteren waren alle albergues in de omgeving volledig volzet.
Ochtendzicht vanaf de albergue Klooster/abdij Rustpauze onderweg Die twee linkse kennen we al lang, helemaal vooraan in beeld is Arnau, rechts achteraan Patrick en helemaal achteraan de schuchtere Poolse Magdalena Onze rugzakken mochten ook wat rusten Binnenkomen van Salas Kerk van Salas
Wacht, even mijnen bril af doen, want dat trekt anders op niks Das al beter Die gaan hier blijven fotograferen zeker? Nog ééntje Oeps, staat er al eens op...maar tis wel nen mooien hé? Ja Stanislas, ik heb U ook met uwen ducktape... Typisch schoeisel van de streek Na het eten gingen wij verder En kwamen wij aan in Bodenaya Even later was het aan het regenen
Interieur Foto van het gezelschap toen de selfiestick van Arnau nog intact was. Rechts op de voorgrond staat David, de hospitalero
Later op de avond ging het er gezellig aan toe, in de plastic fles zat geen water maar zelfgebrouwen sterke drank Onze slaapplaats voor de nacht, voor sommigen lijkt het op " de laatste rustplaats "
Ik ben Leys Willy
Ik ben een man en woon in Stekene (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 10/11/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, viool spelen (poging), violen en altviolen bouwen..
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
