In deze blog worden onze wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Van Herreweghe Brigitta
Ik ben een vrouw en woon in Stekene (België) en mijn beroep is gestopt met werken..
Ik ben geboren op 16/07/1958 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, lezen.
Vandaag een kort berichtje want het is met de smartphone. Om 07.20 uur waren we op weg. Het was al 24 graden en zwoel, dat beloofde! Eerst over de promenade tot aan het Guggenheim-museum, dan de rivier over en dan een lang saai stuk tot aan Getxo, langs fabrieken en magazijnen, niet zo fraai dus. In Getxo namen wij de gondel tot de overkant in Portugalet. Daar was een ganse reeks roltrappen naar boven in de stad, dat spaarde een klim maar wel voorzien op het pad. Nog even gewone baan en dan een lang pad naast een fietspad tot in La Arena. Vandaar het eerste stukje onverhard, ongeveer 500 meter tot in Pobeña, waar wij toekwamen om 13.30 uur aan de albergue Aterpexte met 22 bedden. Om 14.30 uur konden we pas inschrijven, als eerste in de wachtrij, dus eerste keuze bedden. Douchen en een wijntje gaan drinken, prijs per glas 0,50 euro! Was dat schrikken na Bilbao waar het 2,50 euro per glas was! We hebben er dus nog een paar gedronken... Straks pelgrimsmaaltijd nuttigen en vroeg naar bed. De herberg loopt hier goed vol! Vandaag 26 km, totaal 182 km. We zijn nog aan het uitpluizen waar we morgen naar toe gaan.
Verzonden vanaf Samsung Mobile
bij het vertrek passeren wij het Guggenheim-museum, nog een laatste blik (doordenkertje) weinig interessant parcours door industriegebied laag water, en gelukkig weinig verkeer we naderden Getxo de gondel
Brigitta was er precies niet gerust in, tja hangt maar aan kabels als er één kabel zou breken, dan moet je gewoon verder zwemmen... roltrappen in open lucht, waarschijnlijk gemaakt voor de minder sportievelingen
fiets-en voetpad van kilometers lang toch weer een foto van mij gemaakt... jaja, ik kom! scheve foto...of zou dat komen door de invloed van het Guggenheim... de albergue in Pobena poets, wederom poets! en nu van dichtbij! halve deur zittend en schrijvend de man die niet zou misstaan met een klein snorretje (zie verslag morgen)
Deze nacht was het warm op de kamer, venster openzetten bracht niets op. Ondanks dat hebben wij zeer goed geslapen in alle rust. Om 09.00 uur was er het ontbijtbuffet, slecht voor de lijn. We hadden tijd want we moesten maar 9 km gaan tot Bilbao, een peulschil dus... Toen wij vertrokken om 10.45 uur merkten wij dat het warm en zwoel was. Bij de eerste en ook laatste zware klim waren we drijfnat van het zweet. Het rook daar wel goed door de eucalyptusbomen, goed om de luchtwegen vrij te maken en dat was nodig. Dan volgde er een lange, soms steile afdaling naar het centrum van Bilbao. Het was daar enorm druk, maar we moesten erdoor geraken. De tekens kon je bijna niet zien door de mensenmassa. Het plan erbij gehaald en dan was het geen probleem meer. We vonden ons pension, dat wij twee maanden geleden al geboekt hadden, met gemak. Dat lag ook tussen het oude stadsgedeelte en het Guggenheim-museum.
Douche, wat kledij uitwassen en vol verwachting op naar het Guggenheim-museum. Ik kreeg korting als gepensioneerde, Brigitta niet zodat het toch nog op 17,50 euro kwam om het museum binnen te kunnen. Het is een zeer modern gebouw, met tentoonstellingen op verschillende verdiepen, pop-art, neo-classicisme of zoiets en een gans verdiep gewijd aan Niki De Saint Phalle. Dit laatste was wel heel speciaal, van opblaaspoppen, naar grote werken die dikke madammen voorstellen in verschillende kleuren tot werken gemaakt door op een plank eieren te leggen met daartussen plastiek zakjes verf, dan het overgieten met gips, aan een muur hangen en dan daarop schieten met een geweer tot alles openspat. Naast elk van dat soort werken was er een filmpje hoe dat werk tot stand was gekomen. Foto's nemen mocht niet, overal was er bewaking ( ook voor de stukgeschoten eieren ), maar toch heb ik er enkele kunnen maken. Voor elk wat wils, kunst is goesting...
Het is daar een doolhof maar gelukkig zijn wij er buitengeraakt. Genoeg geslenterd, even nog naar de kathedraal en dan een terrasje doen, dat was nodig, het was om 18.00 uur nog 29 graden.
Straks gaan we iets zoeken om te eten...en drinken, want met deze temperatuur droog je uit...
Vandaag maar 9 km, dat was ook de bedoeling, totaal dus op 156 km. Morgen waarschijnlijk naar Pobeña.
op weg naar Bilbao de weg was goed aangeduid
eerste zicht op een deel van Bilbao afdaling naar de stad het blijft maar dalen, dit keer met ontelbare trappen daar komen wij vandaan drukke stad... stationsgebouw
op weg naar het Guggenheim-museum, de beroemde brug vol verwachting... wij zijn er bijna (let op die toren)
in die toren woont er blijkbaar iemand de onvermijdelijke foto onder de spin griezelig beest het Guggenheim-museum
op die zuilen loopt er digitale tekst stiekem een foto gemaakt, bewaakster stond achter de zuil, maar had het toch gezien, ik mocht dit kunstwerk niet fotograferen dit ook niet, maar toch, iedereen deed het... voor elk wat wils moderne schedel moderne totempalen wat dit moet voorstellen weet ik niet terug buiten geraakt en even naar iets anders gekeken, terug in de realiteit daar! nog moderne kunst! nog dikke madammen van Niki de Saint-Phalle bezoek aan een tweede museum is er niet meer van gekomen
Deze nacht hadden wij beiden enorm goed geslapen. Aangezien wij niet wisten waar te overnachten ( 1 mei, feestdag, alles volzet ), zijn wij al om 08.00 uur vertrokken in een licht salade-regentje. Na een halfuur begon het met een flinke klim over een bospad. Het bleef maar klimmen totdat wij, na een lichte afdaling aan een kruispunt kwamen, waar wij een beslissing moesten nemen. De albergue in Lezamo gaat pas open op 1 juni, dus wij telefoneerden naar de jeugdherberg in Meakaur. We moesten een bericht inspreken, want men zou terugbellen. We probeerden dan maar rechtstreeks naar daar te gaan en om 10.30 uur waren wij daar, de verantwoordelijke zei ons dat er geen plaats was, een grote groep zou komen logeren. Zij heeft voor ons dan nog wat rondgebreid, maar alles bleek volzet. De albergues juist buiten Bilbao bleken allemaal volzet. Dan de IPad maar genomen en gaan kijken bij booking.com. Wij vonden nog één hotel op 4,5 km van Bilbao, maar zeer duur. Het was het enige waar nog plaats was, dus boeken maar. Het was dat of slapen onder de blote hemel op harde ondergrond.
Goed, dan maar op weg over asfaltbanen, af en toe wat regen. Onderweg vonden wij één bar, die open was, konden we even iets drinken. Verder langs een bijna rechte baan, voorbij Lezamo, waar wij zagen dat vele pelgrims de bus namen, vermoedelijk omdat zij ook geen slaapplaats hadden gevonden. We gingen Zamudio voorbij op weg naar het hotel, het was nog een lange weg te gaan. Plotseling stopte er een auto en de man vroeg waar wij naar toe gingen. Hij wou ons naar het hotel brengen. Aangezien wij toch al buiten de route zaten, was dat geen probleem. Wij stapten in, de man voerde ons daarheen, maar wat bleek, het hotel bleek onvindbaar. Hij stopte aan een bar en ging het daar vragen. Bleek dat dat hotel ofwel niet meer bestond, of gesloten was. Daar stonden wij dan. Enkele bar-gasten begonnen rond te bellen en te zoeken op internet, om iets anders te vinden voor ons. Plots zei onze chauffeur " stap in, ik heb iets ", in het Spaans natuurlijk. Hij voerde ons terug, verder dan waar hij ons opgepikt had, en reed naar een hotelletje, dat nog niet half zo duur was, en waar plaats was omdat er een annulatie geweest was. Wat een geluk! We waren superblij en bedankten de man hartelijk. Er zijn nog goede mensen!
Inschrijven en betalen en dan de dagelijkse douche. Dan in de bar de dorstigen laven, en dat was nodig! Straks gaan wij hier ook eten, en morgen verplaatsen wij ons naar Bilbao, waar wij o.a. het Guggenheim-museum gaan bezoeken.
Vandaag weeral 28 km erbij, totaal 147 harde km. Het is hier heel wat zwaarder dan op de Francès...
terug op weg daar gaan informeren, volledig volzet kerk van Meakaur op weg naar Zamudio onderweg nog een kerkje
Na een goede nachtrust, verwonderlijk in een slaapzaal, zijn wij opgestaan om 06.30 uur. ( waarschijnlijk had de etappe van 32 km er iets mee te maken ). Inpakken en een geïmproviseerde maaltijd met water, want anders was er niets, en we waren op weg om 07.35 uur. Het ging een hele tijd goed, tot we niets anders dan modderpaden voorgeschoteld kregen. Klimmen en dalen, maar dat waren wij al gewoon, een gesprek met een Canadees die in België woont en ook op weg is naar Compostela, de Oostenrijkers de een foto van ons namen tijdens een rustpauze... Om 11.00 uur verorberden wij ons laatste broodreserve met kaas, want onderweg was niets te kopen. Een paar km verder zagen wij plotseling een bar die wel open was, was dat schrikken! We hebben er wel gebruik van gemaakt om de eerste koffie van de dag te nuttigen. Geheel anders dan op de Camino Frances vorig jaar waar we ten hoogste om de 5 km iets tegen kwamen waar we konden drinken en/of eten. Nog één etappe verder en om 13.30 uur waren wij in Gernika. We zochten een hotelletje op, waar nog een kamer vrij was, douche, en schuin ertegenover was een wasserette, waar we al onze niet zo propere kleren konden wassen en drogen. Aangezien het schuin tegenover het hotel was, konden wij wachten op het terras van het hotel met een stevige pint en een glas witte wijn ( X 2 ), Dju, wat was die was vlug gedaan.... We bezochten dan het museum van de eik, een boom waaronder hier vroeger werd vergaderd, maar waar ze nu een groot gebouw hebben opgericht, met een moderne vergaderzaal. Daarna bezochten wij het Baskisch museum, waar je zelfs als pelgrim 50 procent korting krijgt. Inkopen doen voor morgen, en dan gingen we kijken naar de overnachtingsmogelijkheden voor morgen in Lezamo. Blijk dat daar alles gesloten of volzet is.
Hierna zijn wij gaan eten in het hotel, en de tweede blog invullen. ( ook wat inhalen hé ). Voor morgen worden het dus nog een avontuur.
Vandaag hebben we 17 km gedaan, totaal dus op 119 km. Tot morgen hopelijk, want hier weet je nooit!
eeuwenoude brug moesten wij over daarna deugddoende rustpauze, ook voor de voeten. verder op weg naar Gernika en het blijft mooi bezoek aan de stad
monument van "de eik", waaronder men vroeger vergaderde glasraam van "de eik" in het museum de moderne vergaderzaal
We zijn deze keer zeer vroeg opgestaan, omdat we al vroeg wakker waren. Na het ontbijt zijn wij om 06.50 uur reeds vertrokken. Het was half bewolkt, geen regen, dat was al goed. Even plat en dan een flinke klim. Op een gegeven ogenblik zagen wij dat de gele pijlen overschilderd waren met zwarte verf. Toch was er hier en daar nog iets zichtbaar zodat wij verder konden. Het klom nog verder tot aan de Ermita de Calvario. Na een rustpauze daalden wij af. Wij hoopten in Olatz koffie te drinken, maar de bar was niet open. Dan maar verder tot het hoogste punt van de dag, 496 meter. Wat op en neer en nog een laatste lange steile klim en een steile afdaling en we kwamen aan in Markina- Xemain om 14.00 uur. Het leek ons nog wat vroeg om te stoppen en we gingen verder naar Monasterio de Zenarrusa. Daar bleek om 16.30 uur, toen wij toekwamen, de gehele albergue al volzet, maar de pater toonde ons een andere slaapzaal met 9 bedden, eenvoudig maar proper. Installeren, douche en naar de vespers. Daarna was er een gezamenlijke maaltijd in open lucht, omdat er teveel volk was om binnen te kunnen eten. Het was een bonensoep met brood, en zelfs het brood van het ontbijt werd verorberd. Om 21,40 uur in bed en om 22.00 uur ging het licht uit.
Op deze kille dag hebben we toch 32 km gedaan zodat het totaal op 102 km komt. Morgen naar Guernika...
de eerste klim bij het vertrek uit Deba aankomst bij de Ermita del Calvario foto genomen door de tralies en maar klimmen prachtig, niet?
binnenin het kerkje in Markina-Xemein Jacob in de verte Simon Bolivar kwam uit dit dorp Bolibar, hier werd dan ook de nodige aandacht aan besteed standbeeld van onze Simon
Monasterio de Zenarruzo, de openstaande deur leidde naar onze nood-slaapzaal
en dat is die zaal, wij sliepen helemaal achteraan binnentuin in het klooster de man uit Venezuela wij woonden de mis bij
daarna allemaal gezellig buiten de bonensoep binnenwerken, en het was daar niet warm
Vervolg van gisteren: stipt om 19.30 uur werden wij verwittigd dat het eten klaar was. We gingen aan tafel in een afzonderlijk gebouw, meer een chalet. Wij zaten daar met een bont gezelschap van een man uit Venezuela, 2 Oostenrijkers, een Zwitserse, een Fransman en drie Duitsers. Het gezelschap was goed, evenals de maaltijd. Dan werd het tijd om het bed op te zoeken. Het heeft wel nog een hele tijd geduurd vooraleer het stil werd...
Vandaag is het ons gelukt: we hebben de achterstand ingehaald! Deze morgen hadden wij al ingepakt voor het ontbijt om 7.30 uur. Het was nog wat bewolkt, maar er kwamen al blauwe gaten tevoorschijn. Na een overheerlijk ontbijt zijn wij vertrokken richting Deba. Wij wilden inhalen om op schema te blijven. Eerst een stuk vlak terrein, daarna een klim tussen wijngaarden en wij werden beloond met een fantastisch zicht op de baai van Zarautz. Even rusten en afdalen naar Zarautz. Vervolgens liepen wij tot Getaria langs de promenade aan zee. Ondertussen was het weer zeer goed geworden , de zon scheen volop. Dat was genieten na het weer van de voorbije dagen. Het pad neemt de richting Askizu en klimmen werd ons deel. Het uitzicht op de Golfo de Biskai was fantastisch. Hierna ging het de richting binnenland, dan weer dalen, dan weer klimmen tot het hoogste punt Itziar op 270 meter. Daar deden wij een terrasje. Tot slot daalde het sterk tot de eindbestemming, waar wij eerst een lift naar beneden namen, de tweede lift hielden wij voor bekeken en namen de trap. Deba ligt in een diepe vallei, dus dat hebben de Spanjaarden handig opgelost. Wij kwamen aan om 17.00 uur.
We hadden gereserveerd in een pension, omdat er in de gids vermeld stond dat er in de albergue maar 8 plaatsen waren. Waar wij geslapen hadden was het volledig volzet (20 personen) en allen hadden de intentie om naar Deba te gaan. Bovendien gaan normaal gezien de pelgrims uit Zarautz ook naar Deba, dus wij wilden het risico niet nemen om zonder slaapplaats te zitten, te meer daar het bijna 30 km was. Nadien is gebleken dat de gids dat foutief vermeld had, er waren ongeveer 50 plaatsen, althans volgens de Fransman. In elk geval zijn wij na de douche gaan eten in het restaurant Bordatxo, waar pelgrimsmenu's worden geserveerd.
Vandaag hebben wij 29 km gedaan van het pad, zo komt ons totaal op 70 km. Straks op tijd naar bed, want morgen is het een zware etappe...
klaar voor de start straatje in Orio
zicht op Zarautz mooi, mooi mooi... allee, moet ge nu weeral een foto van mij nemen? dat is beter dan de vorige foto
bij het verlaten van Zarautz lange promenade langs de kust de baai van Zarautz mooi wandelen, alleen jammer van het verkeer Getaria in de verte
dat groene pad gingen wij omhoog een eind verder werd het beter de kerk in Askizu even rusten deed deugd, het was warm mooi pad met zicht op de zee Zumaia
kunstwerk onderweg allemaal produkten met prijslijst en daarnaast een bakje om het geld in te deponeren, hier kochten wij honing
aankomst in Deba, met de lift naar beneden twee liften om het hoogteverschil te overbruggen ons verblijf voor de nacht
Gisteravond zijn wij dan met een geleende paraplu toch maar het oude stadsgedeelte gaan verkennen. Wij zijn eerst naar de kathedraal geweest, waar wij aankwamen ongeveer 2 minuten voor sluitingstijd. Er liep een vrouw rond die ons verzocht om te vertrekken, zij had een bos sleutels bij zich en had de air van een cipier. Dus wij daar weg... Terug naar de oude stad en onderweg hebben wij een beslissing genomen waar wij geen spijt van hebben: we kochten 2 compacte aluminium paraplu's. We gaan het nog leren! Sinds 16.00 uur was het onophoudelijk aan het regenen, gieten zelfs! Nu nog iets vinden om te gaan eten aan schappelijke prijs. Bij het rondslenteren met onze nieuwe verovering ( paraplu ) zagen wij opeens een eethuis met snelmaaltijden. Wat we daar kregen was weer onvoorstelbaar, zou den Eddy zeggen: hamburger met frieten, worst, een spiegelei en een schaal groenten en dat voor 7,5 per persoon. We namen er ook nog een glas wijn bij ook.
Na wat rondslenteren besloten wij nog een fles wijn te kopen om op de kamer te nuttigen. Brigitta zei dat wij dan eens konden 'doorgieten' Tja de glazen wijn in de bars zijn niet zo groot dus... Op straat liep bijna niemand meer, het regende en de bars hadden ook al geen klanten, niet gezellig dus. Op de kamer smaakte die fles wijn ook, en daar regende het niet . Na de fles wijn zei Brigitta nog tegen mij ' besnafte gij da ni' , bedoelend beseffen of snappen, tja een hardnekkig familiekwaaltje en goede wijn! Om 22.30 uur in bed bij nog steeds striemende regen. Wij besloten om de dag nadien later te vertrekken en een kortere afstand te doen, indien het nog zou regenen.
De volgende dag: het had de ganse nacht geregend, gegoten, met pijpenstelen! Wij zijn pas om 7.30 uur opgestaan. Om 9.00 uur stopte de regen, het vat zal leeg geweest zijn. Wij vertrokken dan maar snel, hoewel dat relatief is. Om 9.30 uur waren wij toch op weg met een temperatuur van slechts 11 graden. Wij volgden de promenade langs de baai, plat dus, en dan begon het klimmen met 139 treden, tja ik heb ze geteld. Het klom dan nog verder en ondertussen was het terug beginnen regenen. Het ging de ganse tijd bergop, bergaf, bergop, bergaf, tarp aan, tarp uit, tarp aan, tarp uit en dat nog met een felle wind. In de gids stond een bar vermeld, die natuurlijk gesloten bleek te zijn. Nog wat verder verslechterde het pad, stenen, modder en nog steeds op en af. Onder de snelweg door, een steile klim en we bereikten de albergue on Orio om 14.30 uur. Het zag er gezellig uit, er was nog plaats en we besloten om daar dan toch maar te blijven. Avondmaal, overnachting en ontbijt kwam op 25 per persoon.
Na de douche het oude dorpje gaan verkennen en in een bar, die wel open was, hebben we een glas wijn gedronken. Het was nog altijd regenachtig en fris en we gingen terug. De albergue was aan het vollopen, niet met water, maar met pelgrims en om 17.00 uur was het zover, het laatste bed was ingenomen. Straks gaan wij hier dus eten, maar het verdere verslag van deze dag komt bij het volgende.
Wij hebben vandaag slechts 15 km gedaan en zullen de komende dagen moeten inhalen. Men voorspelt toch beter weer, dan gaat dat wel. Ondertussen kunnen onze voeten wat bekomen, die zien meer af op het geaccidenteerd terrein dan op vlak terrein. Tot morgen!
dreigende lucht boven het park bij het begin van de dag mooi zicht op omgeving en strand terugblik op het oude centrum van San Sebastian zandkunstenaars verregend vergezicht onderweg een standje, opgezet door een pelgrim die daar woont (man op de foto) het pad was niet altijd even vlak les in scheikunde no comment nog 787 km... geposeerd kiekje bron en bank, goede combinatie kerkje vlak voor Orio met zicht op de haven wegwijzer naar de albergue gemeenschapsruimte van de albergue poging om de was te drogen
inkom van de albergue
ons modderschoenen en onze bedden gezellige bende, ook met dank aan de inhoud van de flessen... Oostenrijk, Duitsland, Frankrijk en België waren vertegenwoordigd het was daar gezellig
Ik ben Leys Willy
Ik ben een man en woon in Stekene (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 10/11/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, viool spelen (poging), violen en altviolen bouwen..
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
