Dag 13: zoals gepland opgestaan om 06.00 uur. Na het ontbijt in de albergue hebben we ingepakt en zijn we vertrokken om 07.00 uur. Het was fris, maar het beloofde een mooie dag te worden. Eerst een stukje langs de straat en dan een stuk modderig pad. Na het dorp Borres begon het klimwerk, van 700 meter naar 1228 meter. Al gauw waren we voorbij de boomgrens en was er een frisse wind. Jammer dat er wat lichte mist was, dat belemmerde de vergezichten. Patrick stapte de ganse weg met ons mee. Aan een top van 1205 meter was er een poel, waarin wilde paarden gretig het wier met bloemen aan het verorberen waren. Een weinig later waren we aan de top en dan begon een steile afdaling. Ik had gisteren mijn enkel licht verzwikt en enkel bij de afdaling voelde ik dat. Na nog een rustpauze in een bijna verlaten bergdorp Montefurado gingen wij verder en pas in Lago was de eerste bar van de dag die open was, je moet moet hier dus je voorzorgen nemen. Daar werden de dorstigen gelaafd.
Om 16.30 uur waren we op de bestemming, het dorp Barducedo. Daar zijn 2 albergues en een hostal. In de eerste albergue stonden de bedden zeer dicht naast elkaar, bijna geen plaats en het was er bovendien zeer druk. We gingen naar de volgende, een private herberg, en daar waren alleen de bovenste bedden vrij. Ik had geen zin om naar een bovenste bed te kruipen. We gingen kijken naar het hostal maar daar was enkel een éénpersoonskamer vrij voor 20 euro, dus maar 5 euro meer dan in de albergue. Brigitta zat er niet mee in om in de albergue te overnachten, maar ik nam de kamer. We slapen dus eens apart, mag wel eens na 31 jaar... en ik zit hier dus wel in de onmiddellijke omgeving van de bar ;-) Staks gaan we hier eten in het hostal.
Vandaag was het een zware tocht, dat wisten we op voorhand. We hebben 28 km gedaan, totaal 326 km. Het is erg druk geworden, bijna alles volzet, dat belooft voor de volgende dagen....
Begonnen aan de hoge route
Allee, nog even doorbijten...
Die is niet te houden
Eerste bergkam en de Polen moeten weeral eten
Moet me al ondersteunen om niet omver te vallen van het lachen
Patrick op zen best
Bij de ruine van Hospitales
Nu met meer licht
En we gingen verder
100 meter naast de top werden we op dit getrakteerd
Nog ruines
Nee Brigitta, er woont niemand meer...
De afdaling
Even rusten
Nog even
Aankomst in Berducedo, de albergue
|
