Velen onder U kennen Luther (1483-1546) als een Duits protestant en theoloog.
Het was deze Augustijner monnik, in 1507 tot priester gewijd, die de lont in het kruitvat van de reformatie zou steken door zijn pamflet tegen de aflaten (1517).
Luther formuleerde als professor in de moraaltheologie heel duidelijk zijn klachten tegen de wanpraktijken van de toenmalige Katholieke Kerk in 95 leerstellingen.
Dermate duidelijk dat het protestantisme zich als een olievlek verspreidde en Luther door Paus Leo X in 1521 werd geëxcommuniceerd en het concilie van Trente (1545-1563) drie zittingen nodig had om weerwerk te bieden aan deze beweging maar dan wel in de geest van Anathema sit.
Nadien zijn er niet veel concilies geweest (in de 17 en 18de eeuw zelfs geen) die een poging tot toenadering zouden betrachten. Het was pas na het tweede Vaticaans concilie (1962-1965) dat een hand werd uitgestoken naar de andere christenen. Deze uitgestoken hand is voor dominee Dick Wursten vaak heel vernederend en wordt dan ook niet altijd in dank aanvaard.
Het was echter mooi om zien dat Kannunik Rik Hoet en ds. Dr. Dick Wursten broederlijk naast elkaar zaten om de oprechtheid van de wil tot hereniging in Christus te betrachten.
Dit was 500 jaar geleden onmogelijk zoals vicevoorzitter van de Antwerpse Raad voor Kerken, Hans Neels, terecht uiteenzette in zijn openingsrede.
Hans Neels had, in een kapucijnerpij gehuld , een pamflet geschreven waarin hij oproept om meer diepgang en breedte te geven in de geest van Augustinus om ervoor te zorgen dat de kerk het lichaam van Christus op aarde mag zijn. Rik Hoet verkoos om niet in te gaan tegen de 95 stellingen van Luther maar wel 12 stellingen uiteen te zetten waarvoor de Katholieke Kerk thans staat en waarin zij hoopt dat ook de Protestantse christenen zich kunnen vinden.
Voor een meer grondige uiteenzetting verwijst Rik Hoet naar het boek van Kardinaal Walter Kasper Maarten Luther een oecunemische perspectief
Volgens Rik Hoet is het duidelijk dat voor alle christenen de verdeeldheid een bedroevend feitelijk gegeven is vermits een kerk juist zou moeten staan voor het delen in de geest van Christus.
Nochtans kan verscheidenheid ook een positief feit zijn. Belijden alle christen immers hun geloof niet vanuit hun culturele verschillen. Geloven is juist vertrouwen dat de weg die Jezus ons gewezen heeft de juiste is. Dat vertrouwen en geloof alle verschillen moeten kunnen overstijgen. Kan ons denken over God ons scheiden als we het eens zijn dat we gewoon moeten doen wat hij ons zegt door zijn Zoon en diens geest die verder leeft in ons ?
Rik Hoet stelt duidelijk dat de Kerk voortdurend moet hervormd worden en stelt aldus dat het niet bij een éénmalige hervorming mag blijven maar het voorwerp dient te zijn van een voortdurende dynamiek. Dick Wursten vult hem hierbij gepast aan door te stellen dat een Kerk die niet dient, tot niets dient.
In zijn achtste stelling raakt Rik Hoet het wezen van de christen aan door te stellen dat een christen begint met zichzelf te bekeren en dus zijn wijze van handelen aanpast aan de weg die Jezus ons gewezen heeft.
Rik Hoet legt de nadruk op het feit dat de handelingen van de christen een gevolg zijn van de liefde van Christus (en van God) en niet de voorwaarde zijn om tot geloof te kunnen komen. Deze twee stellingen zijn samengenomen brandend actueel voor elke gelovige in welke godsdienst ook.
In een godsdienst die de liefde voor God gelijk stelt aan de liefde voor zijn schepping passen geen handelingen die strijdig zijn met deze liefde en waarbij deze handelingen als voorwaarde worden gesteld om tot geloof te kunnen komen.
Rik Hoet bevestigt in zijn laatste stellingen dat iedere christen altijd wel zijn eigen nadruk zal leggen in zijn geloofsbelijding maar hierbij de dialoog en niet de discussie vooropstaat. Is het niet juist God die voor dialoog staat. Liefde is immers de dialoog tussen Hem en Ons , tussen de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.
Dick Wursten pikt gevat in op deze uitnodiging tot dialoog en stelt dat de wil hiertoe zeker niet ontbreekt maar dan wel op voet van respect en eerbied voor elkaars meningen en niet in de vorm van je mag .
Vaak komt een dialoog vanuit de Katholiek kerk heel degenererend over bij de andere christenen en dit bemoeilijkt een dialoog op een christelijke manier.
Dick Wursten stelt dat Luther niet tegen Christus vocht maar tegen een Kerk die in de zestiende eeuw uitblonk door haar misbruiken, en wantoestanden veroorzaakte
die niet meer aanvaardbaar waren. De 95 leerstellingen, die nu misschien niet meer actueel zijn, waren een aanklacht en een uiting van verontwaardiging door deze toenmalige Katholieke moraaltheoloog. Tot op heden is het bijzonder droevig te moeten vaststellen dat juist deze Katholieke Kerk beweerde dat alleen zij sprak uit naam van Christus en uit zijn naam Luther veroordeelde.
Luther stelde volgens hem terecht dat Jezus nooit een Kerk heeft willen stichten zoals de institutionele kerk van de 16de eeuw eruit zag (of nog uitziet ?)
Jezus was een Jood en de apostelen gingen van Synagoge tot Synagoge om zijn leer te verkondigen die gesteund was op de Joodse geschriften die toen het Oude Testament vormden (TeNaK).
Dick Wursten geeft aan dat Luther zelf vrij vlug geconfronteerd werd met diverse stromingen binnen het protestantisme en het Calvenisme vaak even vurig bestreed
als het Katholicisme.
De geest van de leerstelling van Luther wordt tot op de dag van vandaag beleefd door de protestantse christen door het belang van de ritus weg te laten of op de
achtergrond te stellen. De uitgebreide ritus bij de Katholieke Kerk neemt teveel de innige samen-beleving in Christus weg tijdens de samen-komst.
In deze tijden van geestelijke armoede zoeken de mensen meer naar inhoud dan naar ritus. Rik Hoet merkt fijntjes op dat na de terroristische aanslagen van de laatste
maanden de mensen spontaan samenkomen maar tevens bepaalde rituelen samen uitvoeren ter nagedachtenis van de slachtoffers en ter ondersteuning van de familieleden.
Dick Wursten treedt dit bij maar stelt dat deze rituelen spontaan zijn ontstaan en niet opgelegd door een Kerk. Jezus was ook een Jood en deze godsdienstbeleving is sterk ritueel gebonden. Maar het is juist Jezus die inging tegen deze overdreven ritus van de schriftgeleerden en Farizeëen en de nadruk legde op de oprechtheid in innigheid van de godsdienstbeleving. De Hebreeuwse godsdienstbeleving is vooral gericht op één volk daar waar Jezus staat voor een geloof in JHWH voor alle mensen.
Het christendom is er voor alle volkeren waarbij elk volk zijn gevoeligheden heeft. Het protestantisme wil meer duiding geven, een taal spreken voor seculiere mensen en juist een brug vormen tussen alle volkeren zonder een vast verhaaltje te vertellen en een uitgebreide ritus.
Na een uitgebreide vragenronde besloot de Voorzitter, Diaken Jozef Van Glabbeek om een slotwoord te richten tot de aanwezigen.
Voor de apostelen begon alles met Pinksteren maar al vrij vlug was er een concilie nodig (Jeruzalem) om de eenheid te bewerkstelligen tussen de gemeenschappen en volgelingen. De Kerk moet er dus juist zijn om de eenheid te bewaren tussen de christenen. Luther ging zijn eigen weg als een reactie tegen de machtsmisbruik van de toenmalige Katholieke Kerk.
Willen we terug tot een eenheid komen dan zal dit enkel mogelijk zijn door elkaar beter te leren kennen in een geest van wederzijds respect.
De aanwezigen zullen zeker, na deze uiteenzettingen, beseffen dat in de geest van Jezus van Nazareth alle christenen nog steeds één zijn maar tevens dat zij hun geloof steeds zullen belijden in verscheidenheid die niet mag leiden tot verdeeldheid.
Welke land heeft geen naam ? Stel deze vraag aan familie, vrienden en kennissen. Met een beetje geluk krijg je als antwoord 'niemandsland'. Nochtans vormen de USA (VSA of VS) een land zonder naam. In de eerste plaats zijn er meerdere verenigde staten in het werelddeel Amerika. Denk we maar aan Brazilië dat officieel de Federale Republiek van Brazilië heet (26 staten). Vervolgens stellen we vast dat ook in Noord-Amerika er een land is bestaande uit verscheidene staten nl. Mexico (31 staten en Mexico stad). De Verenigde Staten van Amerika vormen dus een land zonder eigenlijk een naam te hebben. Bovendien maken er ook staten deel van uit die niet tot het werelddeel Amerika behoren nl. Hawaï. Ironisch is wel dat Trump (of moeten we hem bij de naam van zijn Duitse voorvaderen aanspreken 'Trumpf') de Mexicanen als ongewenste personen beschouwd. De staat Texas maakte oorspronkelijk deel uit van Mexico. Het is pas toen de Engelssprekende immigranten de overhand haalden dat Texas de aansluiting verkoos bij de VSA. Eerst verloren de Texanen trouwens bij de slag van Alamo. Nadien werd met oorlogsgeweld Texas ingelijfd bij de VSA. De latino's maken 15 % uit van de bevolking van de VSA en samen met de Afro en de Aziatische gemeenschap bijna 50 %. Hoe ver staat het huidige standpunt van de VSA leiders niet af van de tekst op het vrijheidsstandbeeld : "Give me your tired, your poor, your huddled masses yearning to breathe free. The wretched refuse of your teeming shore. Send these, the homeless, tempest-tost to me, I lift my lamp beside the golden door." (Emma Lazarus, 1883) Het standbeeld was een symbool voor een natie die vluchtelingen zou opvangen maar nu lijkt de vlam gedoofd, is het licht uit en komt een periode van duisternis. De tactiek van Trump is nochtans eenvoudig, zoek een externe vijand en maak aldus intern terug samenhorigheid. Hij vergeet hierbij één zaak. De samenhorigheid zal er wel komen maar dan niet achter zijn persoon. Wil hij de president worden van alle burgers van de aangesloten staten dan zal hij intern geen verdeeldheid mogen zaaien en burgers tegen elkaar opruien. Wij kunnen en mogen ons niet bemoeien met de politiek van deze verenigde staten maar kunnen wel er onze lessen uit trekken. Dichter bij ons zien we in Turkije eenzelfde beweging ontstaan onder Erdogan. Elke politiek tegenstand werd uitgeschakeld na de zogenaamde staatsgreep door het leger. Zuiveringen werden uitgevoerd in leger, politie en magistratuur en bovenal de pers. De concentratiekampen zijn thans gewoon gevangenissen waar mensen zonder vorm van proces worden vastgehouden. En als ze al moeten verschijnen voor een rechtbank zal deze oordelen volgens de wetten van Erdogan. Zoals een vulkaan oprijst uit de zee, zo is een nieuwe dictatuur ontstaan in onze voortuin. Net zoals in de jaren 30' keken we ernaar en deden niets. We leven in een wereld waarin we ervan uitgaan dat ons dit nooit meer zal overkomen. Mogen we daar wel zeker van zijn ! Laat wij ons niet verleiden tot het geven van alleen maar kritiek maar integendeel gewoon het goede voorbeeld geven. Niet trachten te overtuigen maar getuigen. Een gezond vluchtelingenbeleid is hiervan één van de werkpunten. Een maximale en menswaardige opvang van diegene die gevlucht zijn voor geweld en onderdrukking of armoede die tot de dood kan leiden is een absolute noodzaak. Anderzijds mogen we dit stelsel niet ondergraven door de deur open te zetten voor misbruik van het systeem zodat het systeem zelf in twijfel kan worden getrokken. Zodra de situatie in het land van oorsprong is gestabiliseerd moeten we de vluchtelingen vragen om terug te keren en een plaats in het 'hotel' vrij te maken voor nieuwe vluchtelingen. Diegene die inmiddels blijk hebben gegeven van intergratie kunnen in aanmerking komen voor het verkrijgen van een verblijfsvergunning op een andere wettelijke basis. Voor diegene die daarna niet voldoen moeten we streng zijn. Doen we dat niet dan zal het statuut van vluchteling zelf in gevaar worden gebracht en gaan we naar toestanden zoals die zich thans in de VSA voordoen. Een VSA dat een land is zonder naam, een totum pro parte.
De studie van 'deviant behavior' (afwijkend gedrag) is enkel mogelijk in samenloop met de studie van 'deviant thinking' (afwijkend denken). Willen we onderkennen wat 'afwijkend gedrag' is dan moeten we eerst bepalen wat 'normaal gedrag' is. Het definiëren van normaal gedrag hangt af van ons denken (perceptie) over al dan niet het normaal zijn van gedrag. Iedereen beseft dat dit cultuur en tijdsgebonden is maar ook genetisch of traumatisch kan bepaald worden. Kortom wat normaal gedrag is hangt af van de cultuur waarin men leeft op een bepaald tijdstip en hoe deze cultuur en de tijdsperiode alsmede de gebeurtenissen en bepaalde genetische kenmerken ons denken over 'gedrag' beïnvloeden. Op zich aldus een complexe materie waarmede men ganse bibliotheken kan vullen. Nochtans is dit slechts de eerste stap in een proces dat ons heel ver kan leiden. Laten we uitgaan van het feit dat een bepaald gedrag als afwijkend kan beschouwd worden, volgens ons denken dat wij als normaal beschouwen. Hoe kunnen of zullen wij op dit 'afwijkend gedrag' reageren ? Vooreerst kunnen we hierop niet reageren. Ons als normaal denken aangenomen uitgangspunt laat ons dus toe dit 'afwijkend gedrag' te negeren. Wij kunnen ook hierop reageren opnieuw volgens ons als normaal denken aangenomen uitgangspunt door een 'bepaald gedrag'. Hieruit kan een conflictsituatie ontstaan indien ons 'normaal' denken een gedraging veroorzaakt die door de observanten als 'afwijkend' kan worden beschouwd. Ons als normaal denken beschouwd leiddt ons dus tot een gedraging die door anderen als 'afwijkend' wordt beschouwd en kan dus een trauma veroorzaken. Laten we een voorbeeld nemen : een collega op het werk dient voor het uitoefenen van zijn/haar taken op regelmatige basis een conference call te houden. Dit op zich 'normaal' gedrag kan gelet op de situatie (werken in landscape) als 'afwijkend' gedrag worden beschouwd. Hierop kan men reageren door te negeren maar niet iedereen kan dit niet voortdurend doen (persoonsgebonden). De reactie hierop kan desgevallend als 'afwijkend' worden beschouwd door de observanten. Nochtans wordt dit gedrag veroorzaakt door een wat het subject beschouwt als 'afwijkend' gedrag. In het recht kan deze reactie die overeenkomstig de geldende normering als 'afwijkend' wordt beschouwd dan ook bestraft worden. In bepaalde gevallen kunnen verzachtende omstandigheden in aanmerking worden genomen. Het als 'afwijkend' gedrag beschouwde kan zich tevens op collectief niveau manifesteren. Een bevolkingsgroep kan reageren met een genocide op een bevolkingsgroep die volgens hun 'afwijkend' gedrag vertoond. Een samenleving kan vanuit een volgens hun 'normaal' denken een overheid verkiezen die voor ander samenlevingen als 'afwijkend' wordt beschouwd. De Duitse samenleving van de jaren dertig vond algemeen de door haar verkozen overheid als 'normaal'. Ook andere samenlevingen hadden vaak geen problemen met overheden die men nu als gevolg van 'afwijkend' denken beschouwd. Mussolini was een door het volk verkozen dictator (duce) die door andere overheden als 'normaal' werd beschouwd omdat hij orde bracht in een chaotisch land. Ons denken en gedrag zowel als samenleving maar ook als individu kan thans als 'afwijkend' worden beschouwd maar in de toekomst in de samenleving waarin het denken en het gedrag zich manifesteerde als 'normaal' worden aangenomen, of zelf in het 'nu'' door andere samenlevingen als 'normaal' worden beschouwd. Of dit thans 'afwijkend' denken of gedrag dient veroordeeld te worden hangt af van andere factoren die te maken hebben met 'verdraagzaamheid' en vooral de 'grenzen' hiervan. Kan u nog volgen ?
De Bijbel een vrij zinnige lezing is de titel van een recent boek van Ludo ABICHT. Deze eminente filosoof geeft een aantal praktische tips voor het lezen van "de bijbel". Dat de bijbel dient gelezen te worden door vrijzinnigen volgens een positief atheïsme kan ik echter niet bijtreden. Wij onderscheiden Fauna en Flora. Bij de Fauna maken we een onderscheid tussen de diersoort(en) zonder zelfbewustzijn en rede en de diersoort(en) met rede en zelfbewustzijn die wij de mens noemen. Natuurlijk zijn er in beide soorten gradaties zodat wij vaak aan een dier bijna menselijke kenmerken toeschrijven en spijtig genoeg ook soms omgekeerd. Onder de diersoort "de mens" kunnen we de "religieuze" mens onderscheiden van de "niet religieuse" mens. Met "religieuze mens" bedoelen we de mens die in staat is zich te verbinden met meer dan alleen het "eigen ik". Religie komt immers van het Latijn "re-li-cire" nl zich verbonden voelen met. De niet religieuze mens vinden we terug bij de narcisten, egoïsten, psychopaten enz... nl deze mens die alleen met zichzelf een verbondenheid voelt. De religieuze mens daarentegen heeft gevoelens van liefde, vriendschap, leven met de natuur en..... een bovenmenselijke kracht. . De religieuze mens die naast zijn gevoelens van verbondenheid met zijn medemensen of natuurlijke omgeving ook een verbinding voelt met een bovennatuurlijke kracht noemen wij de "gelovige". Bij gebrek aan een dergelijke verbondenheid spreken we van de niet-gelovige mens. De gelovigen kunnen ruwweg onderverdeeld worden onder de polytheisten en monotheisten (hebreeuwen, moslims, christenen enz....) De niet gelovigen kunnen we tevens ruwweg onderverdelen in enerzijds de agnosten en anderzijds de atheisten. De agnosten gaan uit van de stelling dat het bestaan van een bovenmenselijke kracht niet wetenschappelijk kan bewezen worden maar men daar ook niet kan uit afleiden dat "God" "Al Ilah" "Jahweh" niet zou bestaan. De atheisten daarentegen menen dat als men het bestaan van "God" niet kan aantonen deze kracht ook niet bestaat. Bij de agnosten dienen we wel rekening te houden met het feit dat sommige agnosten zich toch verbonden kunnen voelen met deze kracht waarvan ze terdege beseffen dat zij hiervan geen enkel bewijs kunnen leveren. Geloven betekent immers "de verbondenheid zonder bewijs". Sommige agnosten zijn dus agnostische theisten. Anderzijds zijn er agnosten die dergelijk gevoel van verbondenheid niet hebben en men kan rekenen onder de agnostische atheisten. De atheisten "puur sang" aanvaarden het bestaan van een God dus totaal niet. Er kan dan ook volgens mij geen positief of negatieve atheistische lezing worden gemaakt van de Bijbel vermits een positieve of negatieve atheist gewoonweg niet bestaat. De agnosten en atheisten vinden elkaar wel onder de noemer "vrijzinnigen" Deze kunnen aanhanger zijn van een bepaalde levensbeschouwing (vb Boedhisme) maar ook wars zijn van elke levensbeschouwing (liberteinen, anarchisten enz...). Zoals volgens Abicht "de bijbel" een boek (verzameling van) is die voor elke mens interessant kan zijn ongeacht het feit dat men gelovig of niet-gelovig is, zou ik durven stellen dat het boek van ABICHT ook voor elke mens interessant is als voorbeschouwing van de lezing van de Bijbel.
het offerfeest of hoe het afschaffen van mensenoffers kan leiden tot het onverdoofd slachten van dieren 4000 jaar later
HET OFFERFEEST, een feest of een wreedheid ?
U zal het misschien niet geloven maar het offerfeest, meer bepaald het slachten van een schaap, is eigenlijk ontstaan door de vindingrijkheid van een bekend stamvader nl Abraham (Ibrahim). Deze had schrik dat zijn enig geboren zoon op een bepaald ogenblik slachtoffer kon worden van de wrede gewoonte om mensen te offeren. Dit was ongeveer 4000 jaar geleden helemaal geen uitzondering. Hij bedacht het plan om gebruik te maken van de godsdienst om juist deze mensenoffers te vermijden. Zodoende ging hij tijdens de nacht met een schaap naar de woestijn en bond het beestje vast aan een dorre struik. In de ochtend deelde hij aan de stam mede dat hij van Jahweh (Allah, Al Illah) de opdracht had gekregen om zijn zoon te offeren. De stamleden toonden veel respect voor hun leider omdat hij zijn enig geboren zoon ging offeren. Eenmaal in de woestijn, stak Abraham de struik in brand en nam het schaap en zijn zoon terug naar de stam. Aldaar aangekomen verklaarde hij dat Jahweh tot hem had gesproken en dat hij niet zijn zoon maar wel het schaap diende te offeren. De stamleden waren verheugd omdat zij nu een lekker stuk vlees zouden eten en natuurlijk ook omdat hun leider zijn zoon en opvolger niet moest doden. Door de koppeling van het afschaffen van de mensenoffers aan hun godsdienst verkreeg het schapenoffer en aldus ook het verbod op mensenoffers de status van de wil van Jahweh. Indien Abraham dit zonder deze koppeling had beslist zou na zijn dood deze wrede gewoonte misschien terug ingang vinden. Thans 4000 jaar later behouden de islamieten nog steeds de gewoonte van het schapenoffer maar hebben zij de oorspronkelijke bedoeling totaal vergeten. Meer nog gaan zij uit van de stelling dat vermits Abraham het dier onverdoofd slachtte dit tot op heden nog altijd zo zou moeten gebeuren. Hierbij verliezen zij uit het oog dat het beschavingspeil van een bevolking onder meer kan worden gemeten aan het respect voor de dieren. Vermits deze geen rechten hebben leggen de mensen zich verplichtingen op voor het welzijn van de dieren. De "poorten van de interpretatie" van de islam werden bovendien reeds 500 jaar geleden gesloten en in die tijd bestond evenmin het onverdoofd slachten. Veel respect voor de herdenking van de wijsheid van Ibrahim, veel ongenoegen over de wijze waarop de moslim totaal verouderde gebruiken blijft in stand houden zonder nog rekening te houden met de oorsprong van dit gebruik.
Leven wij nu werkelijk in een haat en wraak maatschappij. De laatste jaren halen wij alle volgens ons verwerpelijke feiten uit de gracht. Eerst hadden we het over de bisschop van Brugge die 30 à 40 jaar geleden een misdrijf had gepleegd en die nog steeds gechanteerd werd om geldbedragen te overhandigen. Volgens het wereldlijk recht waren de feiten verjaard en kon het misdrijf niet meer vervolgd worden. Integendeel kon volgens het strafrecht het zogenaamde slachtoffer die gedurende al die jaren geen aangifte had gedaan ondanks zijn graad van volwassenheid wel nog vervolgd worden wegens chantage. Vermits het gerecht niet meer kon ingrijpen heeft de Kerk zelf het initiatief genomen. Volgens haar Kerkelijk Recht bestaan er geen verjaringstermijnen. De man werd aldus gedegradeerd doch noch tot de Kerk toegelaten mits hij zijn straf aanvaardde. Deze straf is zelfs middeleeuws vermits het ging om de verbanning. Nu komt een vrouw opzetten met een gedwongen adoptie van meer dan veertig jaar geleden. In die tijd bestond een ander recht over adoptie en was toevallig 19 jaar nog minderjarig (nu niet meer). Waarom zoveel jaar na de feiten nog terugkomen op deze adoptie zonder overleg met het kind die nu een volwassene is. De mensen die voor de adoptie gezorgd hebben en de pleeghouders hebben gemeend het juiste te doen. De meeste zijn nu al overleden. Het instituut van de Kerk aanvallen 40 jaar na de feiten is nogal laag bij de grond. Maar ja wij vragen vergeving van onze zonden zoals ook wij onze zondenaren vergeven. Binnenkort gaan wij naar Duitsland om de huidige Duitsers de tweede een eerste oorlog te verwijten. En dan gaan we naar de Fransen voor de oorlogen met Napoleon enz.. Kijk zozeer niet naar wraak, haat en nijd voor het verleden maar leer van onze fouten voor de toekomst. Of je nu Christen bent of humanist, vergiffenis schenken is het mooiste wat er is.
Vele politici moeten thans met een gewetenscrisis zitten, tenminste als ze een geweten hebben. Wat doe je als een sector helemaal niet vraagt om geregionaliseerd te worden en je toch een politiek akkoord moet uitvoeren dat tegen de belangen van de sector ingaat ? Op zich nog geen drama in tijden van economische voorspoed maar als er een diepe crisis is met pessimistische vooruitzichten kan een regionalisering de zaken voor bepaalde sectoren vooral in het transport alleen maar erger maken. Juist nu heeft vb. de binnenvaart een goed werkend administratief apparaat nodig dat de volledige sector kan ondersteunen. Als deze steun wegvalt door de regionalisering kan dit de gevolgen van de economische crisis nog gevoelig verergeren. Het zou dan ook van doorzicht en voorzichtigheid getuigen als de politici enkel de plaatsgebonden materies regionaliseren en voor de andere materies de zaak onbepaald uitstellen. De Europese commissie aanvaardt trouwens enkel de federale staat als gesprekspartner waardoor bij volledige regionalisering van de sector deze ook op Europees niveau monddood zal gemaakt worden. Buiten dit kan een volledige regionalisering van de binnenvaart enkel indien de Gewesten niet alleen hun volledige administratie hebben op orde gebracht maar ook een federaal platform werd opgericht om de materies de het Gewestelijk niveau overschrijden kan bespreken en overeenkomsten treffen. Dergelijke operatie vergt geen maanden maar jaren. Veel binnenschippers hopen dan ook dat de redelijkheid mag overheersen boven de politieke agenda. Het zou de politici sieren om dergelijke politiek moed op te brengen. Het vertrouwen van de binnenschippers in hun politieke verantwoordelijken zou hierdoor hersteld worden. Anders komen we in een Kafkaiaanse situatie dat de mensen uit ongenoegen stemmen op een partij die juist de volledige regionalisering wil in plaats van voor diegene die tot op de dag van vandaag hun belangen daadwerkelijk hebben verdedigd maar hun thans in de steek laten. Trouwens wat zal een regionalisering veranderen voor sectoren wanneer men nu al weet dat er federale overlegplatforms moeten opgericht worden die in de plaats komt van de federale administratie. Veel kosten op het sterfhuis maken noemt men dat....
Het adagium zegt : dura lex sed lex. De wet is de wet zelfs als is hij zwaar te aanvaarden. Het principe van het vluchtelingschap is dat wij mensen in nood helpen als deze niet meer in hun land kunnen verblijven wegens inhumane omstandigheden. Ons land heeft er zich toe verbonden samen met de rest van de beschaafde wereld om deze mensen op te vangen, onderdak en voedsel te geven alsmede medische hulp en opleiding. Dit allemaal op kosten van onze samenleving zonder dat wij enige tegenprestatie verwachten. Of misschien toch ? De absolute voorwaarde om deze hulp te verkrijgen is dat de vluchteling zodra hij in staat is om naar zijn land terug te keren dit ook daadwerkelijk doet. Op deze wijze kunnen wij andere vluchtelingen helpen die tevens onze ondersteuning vragen. Je kan het vergelijken met een huis met drie kamers. De eigenaar bewoont er één van en stelt twee kamers ter beschikking van de vluchtelingen. Zodra deze weg zijn kan hij zijn twee kamers ter beschikking stellen van andere vluchtelingen. Meer nog kunnen de vluchtelingen die hier een opleiding hebben genoten terug naar hun vaderland gaan en de kennis die zij hebben verworven aldaar doorgeven. Hierdoor zal hun vaderland verrijkt worden qua kennis door de hulp die wij hebben gegegeven. De vraag stelt zich dus wie in feite hier a-sociaal is. Diegene die de vluchtelingen hier willen houden omdat zij zich geïntegreerd hebben en kennissen hebben gemaakt of diegene die de wet nauwgezet willen toepassen zodat wij andere vluchtelingen kunnen opvangen. Bepaalde landen zoals Roemenië dragen nu al de gevolgen van de leegloop en worden hierdoor armer en armer met als gevolg nog meer "economische" vluchtelingen. Dan spreken we nog niet van de mensenhandelaars die zich kunnen verrijken omdat de vluchteling denkt nooit meer te moeten terugkeren. Het spreekt voor zich dat een dergelijke terugkeer niet zonder begeleidende maatregelen kan gebeuren. De voormalige vluchteling moet de middelen krijgen om zich opnieuw in zijn vaderland te integreren. Een uitlopende steun van het OCMW uitbetaald in het land van terugkeer lijkt te verkiezen boven een éénmalige oprotpremie. De voormalige vluchteling dient zich dan op regelmatige tijdstippen aan te bieden bij het consulaat van het land alwaar hij werd opgevangen. Ten slotte mag niet uit het oog verloren worden dat elke vreemdeling in het land van oorsprong een verblijfsvergunning kan aanvragen bij het consulaat van het land alwaar hij naar toe wenst te gaan. Mauro kan dus eenmaal terug in zijn land een verblijfsvergunning aanvragen voor Nederland op basis van de bijzondere band die hij met het land inmiddels heeft. Zodoende bewandelt hij de juiste juridisch weg. Indien hij in zijn land van oorsprong wenst te blijven kan hij tevens een toestenvisum aanvraag voor een duurtijd van drie maanden zodat hij nog geregeld zijn pleegouders en vrienden kan zien. De wet is dus helemaal niet zo onmedogeloos als men hem correct opvolgt, integendeel het is in ons belang, het belang van de vluchteling, het belang van de andere vluchtelingen en het belang van het land van oorsprong dat de vluchteling terugkeert.
De communistische partij bestaat zo goed als niet meer in België. Dat hoeft ook niet vermits de andere partijen het communistisch systeem gewoon hebben overgenomen. Reeds enkele decennia worden wij geregeerd door partijbesturen die zoveel mogelijk macht aan de overheid toebedelen en de individuele vrijheid beknotten op de meest uitgebreide wijze. Op geen enkel ogenblik in de geschiedenis van dit land werd de burger onderworpen aan zoveel wetgeving uitgaande van de overheid. Net zoals in het communistisch systeem zeggen de partijbesturen dat zij dit doen in het belang van de bevolking. Denken we maar aan de slogans van "uw veiligheid", "uw gezondheid", "uw sociale zekerheid" en niet te vergeten "uw leefmilieu". Individuele vrijheid en verantwoordelijkheid moeten de duimen leggen voor het collectief systeem. Pervers van deze gedachtengang is dat de burger zelf moet betalen voor dit collectief systeem en ongeveer 60% van zijn loon dient in te leveren. Verkiezingen zijn overbodig geworden vermits 80 % van onze wetgeving vanuit de europese raad komt en de rest wel geregeld zal worden door regeringen van lopende zaken (lees : met absolute volmachten). De partijbonzen installeren inmiddels een georganiseeerde machtsoverdracht van generatie naar generatie. De familie Van den Bossche (nu Freya), de familie De Clerq (Willy, zoon Yannick en nu kleinzoon Mathias), de familie De Gucht (Karel europees en Jean-Jacques nationaal), de familie Dehaene enz... Je kan het ook anders doen ; als je kinderen niet veel verstand hebben zorg je ervoor dat je echtgenoot er rijker van wordt. Zo krijgt Marc Uyttendaele riante overheidsopdrachten via mevr. Laurette Onkelinx en mogen ex-echtgenoten van Vande Lanotte steeds rekenen op een vetbetaalde baan zodat hij geen onderhoudsgeld moet betalen. Vraag stelt zich hoe lang de bevolking dit nog langer zal blijven slikken. Het reguleren van een economie komt gewoon neer op het reguleren van de mens. Daartegenover staat het libertarisme : iedereen heeft de vrijheid te doen en laten wat hij wil, zolang hij geen geweld (ruime zin van het woord) gebruikt om iemands persoon of eigendom aan te tasten. Optimistisch moeten we niet zijn dat deze gedachtengang op korte termijn terug ingang zal vinden bij de ruime lagen van de bevolking. Geef het volk brood en spelen en zij denken niet meer aan hun vrijheid. De idee van de nachtwakerstaat is nog ver af. Dat er een breekpunt zal komen staat boven elke twijfel. De vraag is hoe ! In verschillende Afrikaanse landen is het recentelijk met geweld gebeurd. Laat ons hopen de in het Westen de bevolking de rug toekeert aan de chantage van de gevestigde partijen en voor partijen kiest waar morele politieke waarden nog tot het grootste gedachtengoed behoort. Maar waar vind je nog een partij met een ideologie ? In het Libertarisme .....
"Vaarwel aan het vlees" in het Latijn "carne vale", bij ons gekend als karnaval. De periode van zondag tot dinsdag dat de vetpotten worden geledigd en de vasten ingaat. Normalerwijze ook een periode van bezinning met het oog op Pasen. Nu eerder een periode van bezinning over onze politieke situatie. Met de karnaval die gevoerd is rond het IPA ziet dit er minder en minder rooskleurig uit. Vooral daar de belangrijkste winkelstraat van Antwerpen en toeristisch aantrekkingspunt bezet werd door een kleine groep van mensen die zich het recht toe-eigenen om andere mensen te gijzelen. Dit onder het goedkeurende oog van onze reclameboy Patrick Janssens. Eerst zijn politieke medestandster (Léona Detiège) een mes in de rug steken en elimineren, vervolgens vrouw en kind verlaten voor zijn secretaresse om dan het Kiel te verlaten (te onveilig) om in een rustig loft te gaan wonen. Zo wil ik ook burgemeester worden ... of toch niet ? De bezetting van de Meir kadert in een verloren protest tegen het IPA, een interprofessioneel akkoord gesloten na moeizame onderhandelingen tussen vakbonden en patroons. De werkgevers houden voor dat hun loonkost veel te hoog is in vergelijking met onze buurlanden waardoor onze concurrentiekracht verloren gaat en wij arbeidsplaatsen verliezen. Gelijk hebben ze ! Ondanks de wet op de loonmatiging van 1996 die een tegengewicht moest vormen voor de automatische loonindex was de loonkost in België reeds voor de crisis tussen de 3 à 6 % hoger dan in onze buurlanden. België begon dus aan de crisis met een enorme achterstand die nog zou oplopen omdat in Duitsland wel onmiddellijk loonmatiging werd ingevoerd en het verschil met België steeg tot boven de 12 % in loonkost. Niet te verwonderen dat Duitsland zich vlug herstelde van de crisis en België achterop bleef hinkelen. Maar de werknemers hebben ook gelijk. De loonkost voor de werkgever mag misschien wel hoger liggen maar hetgeen zij ontvangen in hun loonzakje is netto niet zoveel hoger dan in de buurlanden en met die indexkoppeling blijven zij hun koopkracht behouden. Het is dus de overheid die met 60% van de lonen gaat lopen die als derde partij haar duit in het zakje moet doen. Een Europees vergelijkende studie dringt zich dus op om na te gaan hoeveel procent per werkende inwoner van het loon naar de overheid gaat. Ondanks het feit dat ons verkwistend overheidsapparaat een groot deel van de schuld draagt in het gebeuren is de houding van de vakbonden niet goed te keuren. Rudy De Leeuw staat met zijn broek op zijn enkels. Ondanks zijn handtekening werd het akkoord door zijn vakbond massaal afgekeurd. Blijkbaar loopt er iets grondig mis in de interne communicatie bij het ABVV. Louter hierdoor teisteren stakingen ons land en worden de burgers zelfs met geweld gegijzeld. Morgen lever ik mijn lidkaart van het BBTK in. Ik wil geen lid meer zijn van een vakbond die ons land nog verder in de afgrond stort. Stop met staken en ga het geld halen waar het zit... bij de overheid !
Laat ons eerlijk wezen, of liever gezegd zo oneerlijk mogelijk, want als we zeggen dat we eerlijk zijn dan bedoelen we in feite dat we oneerlijk willen zijn. Dit is nu éénmaal menselijk. Sedert jaren steunen onze bestuurders (lees politici) de meest corrupte en dictatoriale regimes over heel de wereld. Zolang we er maar handel mee kunnen drijven omarmen we Mobutu's en ander gespuis die maar van één ding met Hitler verschillen door het feit dat ze niet in Duitsland geboren zijn en dus niet over een georganiseerde industrie beschikken (lees leger). Als voorwaarde stellen we dat ze de mensenrechten niet teveel of te bruut mogen schenden (vliegtuigen opblazen en dergelijke). Wat zeker niet aanvaardt kan worden is dat de schending van deze mensenrechten publiek zou worden. We houden dus van regimes die de persvrijheid aan banden kan leggen zoals China die nu als handelspartner over de hele wereld Japan heeft voorbijgestoken. Als de pers niet aan banden wordt gelegd dan komt de bevolking te weten dat de burgers die gebukt gaan onder het juk van een dictator neergeschoten worden met wapens en kogels door ons wapenfabrieken gemaakt en geleverd met toestemming van de door ons democratisch gekozen leiders. Er bestaan dus twee soorten dictaturen ; diegene die ons van pas komen en diegene die ons schade kunnen berokkenen. De eerste soort laten we rustig bestaan en we openen er zelfs ambassades om de goede handelsbetrekkingen te waarborgen. De meest huichelachtige instelling is diegene wiens budget voor ongeveer de helft van de V.S. komt namelijk de Verenigde Naties met in het bijzonder de veiligheidsraad. Dagelijks sterven er mensen in Israël en Palestina door de onmacht om vrede te bereiken. Zowel Joden als Palestijnen zijn het slachtoffer van politieke onmacht. De veiligheidsraad kon wel Khadafi binnen een korte tijd veroordelen maar ze kon geen resolutie goedkeuren die de vredesgesprekken op gang kon trekken door de Israëlische overheid te verplichten de bouwwerken in "veroverde" gebieden stop te zetten. Kinderen en ouders aan beide zijden zullen dus blijven sterven. De kinderen zullen verbitterd door het leven gaan door de dood van vader of moeder en de ouders zullen wraakzuchtiger dan ooit worden door de dood van hun kinderen. En wij dan maar klagen dat we nog steeds geen regering hebben. In het midden-oosten kunnen ze sedert 1946 niet eens tot een wapenstilstand komen. In een oorlog kan er trouwens maar één winnaar zijn ..... en dat is "de vrede"
U kent wel de slogan : een advocaat zegt de waarheid "verdraaid" goed. Eens te meer werden we geconfronteerd met een advocaat die voor de eigen portomonnee pleit en elke rechtsgevoel opzij zet. Het gaat hem immers niet over het feit of Clottemans nu schuldig is of niet. De kern van de zaak is de "rechtszekerheid" die de burger moet hebben. Je kan alleen maar strafrechterlijk veroordeeld worden als het openbaar ministerie je schuld kan bewijzen. Bij Els Clottemans bestond dergelijk bewijs niet en kon men zich alleen beroepen op "overeenstemmende vermoedens". In burgerlijke zaken kan de burger dergelijke redenering noch aanvaarden maar in strafzaken geldt nog steeds de regel : liever 9 schuldigen op straat dan 1 onschuldige in de gevangenis. Wat indien bij ons de doodstraf nog zou bestaan ? Zou men dan een persoon veroordelen zonder enig bewijs ? Zelfs OJ Simpson kreeg meer kansen. Dit proces heeft niets te maken met Clottemans maar wel met de fundamenten van ons rechtsysteem. Blijkbaar hebben tienduizenden mensen dit in hun onderbewustzijn goed gevoeld. Natuurlijk speelt de "persoon" Clottemans ook een rol. Zij is een normale, middelmatige vrouw die in het onderwijs staat. Juist een schoolvoorbeeld in tegenstelling tot de andere protagonisten. Een Nederlander die hier een relatie aanknoopt met een gehuwde vrouw met twee kinderen. Daarnaast nog een alleenstaande vrouw (Clottemans) het hof maakt. Het slachtoffer is dan een getrouwde vrouw die wel eens op een andere wijze wenst te "springen" en uiteindelijk haar salto mortale heeft gemaakt. Een flamboyante advocaat die de reputatie heeft van zelfs de meest koelbloedige moordenaar voor te stellen als een knuffeldier. De Belg herkent zich in Clottemans en vindt de anderen juist de buitenbeentjes. In de huidige tijden van economische crisis is de burger niet gediend met rechtsonzekerheid. Interessant hierbij is de studie van Prof. Gaus over menselijk gedrag in crisistijd. Vermassen heeft de fout gemaakt op het verkeerde moment een stelling te poneren die juist uit de Middeleeuwen komt. De totale juridische willekeur om zonder enige bewijs, gewoon op basis van menselijke overwegingen iemand te veroordelen tot een jarenlange gevangenisstraf. "Errare humanum est. Perseverare diabolicum." Het is eigen aan het menselijk wezen om zich te vergissen, volharden is des duivels (Senaca). Juist doordat wij over zoveel moderne middelen om bewijsmateriaal te verzamelen beschikken had Clottemans moeten vrijgesproken worden. Zelfs al bestond er een vermoeden van schuld. Meer nog was er ondanks een leger van speurders een advocaat van de burgerlijke partij nodig om de jury te overtuigen. De advocaat van de burgerlijke partij zou normalerwijze geen stelling mogen innemen. Het is aan het openbaar ministerie en de verdediging om de jury te overtuigen. De burgerlijke partij is enkel ontvankelijk als de verdachte ook schuldig werd bevonden. In dit geval was de strijd ongelijk. Clottemans moest zich verdedigen tegen zowel het openbaar ministerie als de burgerlijke partij en moest bovendien haar onschuld bewijzen. Als dit de toekomst is van ons rechtsysteem dan kunnen we beter grondige veranderingen aanbrengen. Vandaag was het Clottemans, morgen bent U het misschien..... Het is voldoende dat U het overeenstemmende profiel hebt, geen alibi en op de hoogte bent van de modus operandi. Schuldig tot U het bewijs van uw onschuld kan leveren. Deze stelling zal in de rechtsgeschiedenis ingaan als de "stelling Vermassen" Een man aan wie men zou voorgesteld hebben om Minister van Justitie te worden.... arm België. De zaak Clottemans is een Griekse tragedie. De man en kinderen van het slachtoffer zullen geen goed gevoel overhouden aan het proces. Zeker niet als zij moeten leven met de gedachte dat misschien een onschuldige werd veroordeeld. Clottemans, schuldig of niet, heeft een ongelijke strijd moeten ondergaan. Het Gerecht zal wel beseffen hoe feilbaar het systeem is. En de burger blijft met meer vragen dan antwoorden. Enkel de bankrekening van enkelen zal wat positiever staan.....
Sarkozy, Verhofstadt en Knack over pseudozigeuners
Raar maar waar, want de waarheid is altijd een beetje raar. Volgens Europese wetgeving bestaat een vrij verkeer van personen, goederen en diensten. Daarvoor zijn wij de Europese Unie ook dankbaar want we kunnen op basis van onze identiteitskaart vrij rondreizen in de landen die lid zijn van de E.U. De personen die niet tot de E.U. behoren hebben een visum nodig om toegang tot het grondgebied te verkrijgen net zoals wij ook een visum nodig hebben om naar niet E.U. landen te reizen. Vrij "verkeer" van personen betekent echter niet vrij "verblijf" van personen. Zij die langer dan 3 maanden wensen te verblijven in een land van de E.U. moeten een verblijfsvergunning aanvragen. Daarvoor moet je niet "ingeschreven" staan in het bevolkingsregister maar zal je wel in een "vreemdelingenregister" worden gemeld. De Belgische gepensioneerden kennen dit vrij goed als ze vb in Spanje wensen te verblijven gedurende lange tijd maar toch in hun woonplaats in België zijn ingeschreven en zelf hier ook van sociale zekerheid genieten. De zogenaamde Roma-zigeuners zijn blijkbaar geen rondzwervend volk maar eerder honkvast aan een bepaalde verblijfplaats gebonden. Zij betalen geen belasting, nog enige bijdrage voor de sociale zekerheid en kennen geen "eigendomsrecht". Hun bron van inkomsten is onbekend en in hun kampen kom je niet in. Zelf wou ik in Frankrijk toen ik in verkeerd reed gewoon omdraaien en kwam daardoor bijna in een zigeunerkamp terecht. Nog voor ik aan de inkom kwam sprongen een paar zigeuners uit een woonwagen denkende dat ik zou binnenrijden om mij de weg te versperren. De President van Frankrijk heeft dus niet meer gedaan dan de wet toepassen voor E.U onderdanen nl als je langer dan 3 maanden op het Frans grondgebied verblijft heb je een vergunning nodig anders ben je illegaal. Als "gentlemen" heeft hij deze personen niet zomaar over de grens gezet bij een buurstaat zoals België, Luxemburg, Duitsland, Spanje of zelfs Zwitserland maar hun een vergoeding gegeven als ze naar hun geboorteland gingen. Roemenië heeft zelfs niet geprotesteerd maar hun aanvaard waaruit blijkt dat zij de Roemeense nationaliteit hadden. Koen Meulenaere van Knack legt dus de vinger op de wonde als hij verwijst naar de uitwijzing in 1999 door Verhofstadt van een groep Roma-zigeuners. Vraag is en blijft of de toepassing van een wet die in alle landen van de E.U. bestaat wel mag voor een individu maar niet voor een groep. Dus E.U. onderdanen verenigt U en koop caravans want dan kan je overal verblijven zonder risico van uitdrijving.
Kan U het zich noch herinneren ? Het was op 17 juli 1992 toen Slowakij het confederalisme eiste van de republiek Tsjecho-Slowakije. De toenmalige Minister-President Vaclav Klaus (een Tsjech) weigerde dit. Slowakije (ongeveer 5 miljoen inwoners) die het kleine broertje was van Tsjechië (ongeveer 10 miljoen inwoners ) verklaarde zich toen onafhankelijk. Nauwelijks enkele maanden later meer bepaald op 3 september 1992 werd de grondwet van Slowakije goedgekeurd en op 1 januari 1993 was de onafhankelijkheid een feit. Na de verkiezingen van 6 juni 2010 was het duidelijk dat de Vlaming eenzelfde confederalisme eiste en zijn volksvertegenwoordigers een mandaat gaf om hierover te onderhandelen. Thans lijkt het er meer en meer op dat we dezelfde weg op gaan als Slowakije. Een non of een njet zal hetzelfde effect veroorzaken. Indien in september geen regering zal gevormd zijn met een duidelijk programma om van België een confederale staat te maken rest ons niets anders dan de onafhankelijkheid uit te spreken door het bijeenroepen van een Staten-Generaal in het Vlaams parlement. Prof. Senelle bereidde reeds een Grondwet voor. Ook de Vlamingen kunnen dus per 1 januari 2011 een ofhankelijke staat worden. Het staat de Walen dan vrij om voorstellen te doen voor een beperkte samenwerking voor de grensoverschrijdende bevoegdheden. De Vlamingen kunnen zich beroepen op artikel 35 van de Grondwet, die bepaalt dat de absoluutheid van de bevoegdheden aan de Gewesten toekomt, om een confederale staat uit te roepen. De Walen stellen dat de bevoegheden krachtens dit artikel in een bijzondere wet moeten worden vastgesteld die in beide taalgroepen met een 2/3 meerderheid moet worden goedgekeurd. Conclusie : Als de onderhandelaars er niet in slagen om dergelijke wet op te stellen die een 2/3 meerderheid heeft in elke taalgroep is een confederalisme onmogelijk. Rest ons dan niets anders dan het voorbeeld van Slowakije te volgen. De NvA kan zich niet permiteren om Di Rupo eerste minister te laten worden met minder dan het confederalisme. De Wever zal wel terugdenken aan de Volksunie na het Egmontakkoord. In september begint het schooljaar opnieuw en in oktober vallen de bladeren, zal in November België ophouden te bestaan ?
U kent ze allemaal, degene die ons sociaal zekerheidssysteem gaan verdedigen. U weet wel, diegene die de centen gaan halen waar ze zitten, bij de rijken. Socialisten en liberalen hebben ons land geregeerd (zelfs met de groenen) van 1999 tot 2007. Dit is gedurende acht jaren, zijnde twee volle legislaturen. En, U die liberaal of socialistisch denkt ! Hebben ze de centen gehaald ? Neen ze hebben de notionele interesten gestemd als zakgeld voor de aandeelhouders om zogezegd jobs te creëren. Kent U het joenk nog die 200,000 jobs zou maken ? Hebt U ze gezien ? Na 8 jaren rampzalig beleid met uitverkoop van onze banken, verzekeringsmaatschappijen en de volledige energiesector hebben ze er de christen-democraten bijgehaald met als gevolg drie jaar stilstand. In Wallonië zit de PS al vanaf 1988 (juist 22 jaar!) in de federale regering en hebben zij een professioneel leger van werklozen gemaakt die steenvast links stemmen om hun uitkering te kunnen behouden. De emmer van de sociale zekerheid is nu leeg. Er is geen geld meer en daarom wil men de sociale zekerheid federaal houden zodat de regering geld kan lenen om ze kunstmatig in leven te houden. Tot het tijdstip dat we zoals de Grieken geen lening meer kunnen krijgen. Als de federale overheid geen oplossing meer heeft om de problemen van de sociale zekerheid op te lossen dan kunnen we niets anders dan deze materie aan de Gewesten toe te vertrouwen. Deze splitsing is geen oplossing op zich maar geeft de Gewesten wel de mogelijkheid om ieder voor zich een oplossing uit te werken. Mussolini, Berlusconi of Di Rupo alleen de haartooi verschilt maar het fantasme blijft hetzelfde. Ikzelf kom op voor de Senaat voor LDD om de senaat juist af te schaffen. 72 miljoen euro per jaar voor de burger minder te betalen. Ik wil de socialist, liberaal of christen democraat wel eens zien die zich verkiesbaar stelt om zijn eigen instituut op te heffen. Bij LDD vindt je nog die idealisten. Ik ben geen separatist maar als de federale overheid faalt kunnen we niets anders dan het systeem zelf te veranderen. Ze hebben "non" gezegd, ze zullen een "non" terugkrijgen op 13 juni. Laat ons Vlamingen opnieuw de emmer vullen op een eerlijke wijze en vooral de verdeling ervan doen op een rechtvaardige wijze. Onze zorg gaat in de eerste plaats naar de duizenden mensen die jaren hebben bijgedragen en nu thans hun ontslag massaal krijgen. Voor hun is de sociale zekerheid een vangnet en geen hangmat. Diegene die geen cent hebben bijgedragen zijn aan het verkeerde adres. Stuur ze na 13 juni naar Wallonië per adres Di Rupo. We zullen zien als ze het zelf moeten betalen of ze dan nog zo socialistisch zullen zijn.
Tijdens mijn verblijf in Aken werd ik gestalkd door een dienster van het restaurant die tot vijfmaal toe kwam vragen of ik nog een fles bronwater wou. Aan 7,5 euro voor een fles kan een onschuldig restaurantbezoek zelfs nog een duur grapje worden. Water is nu echter ook bij ons duur hoewel we er geen gebrek aan hebben. Ik denk dat water een uitzondering is op de wet dat schaarste een goed duur maakt en overvloed juist goedkoper. Wat moet dat dan zijn in die gebieden waar water een schaars produkt is. Juist : er komt oorlog van en zolang de schaarste er is zal de oorlog ook blijven. Dit is één van de redenen waarom Palestijnen en joden elkaar zullen blijven bevechten. Over 10 jaar spreken we van de "100 jarige oorlog"(eerste anti-joodse rellen in Jeruzalem en Jaffa in 1920. Er zal nooit vrede komen in het Midden-Oosten omdat niemand wil dat er vrede komt. De Israëliers niet, de Palestijnen niet en de wapenhandelaars van de ganse wereld zeker niet. Israël (22.145 km²) is immers een land dat qua grondgebied kleiner is dan België (30.520 km²). Met de palestijnse gebieden (6.020 km²) inbegrepen ongeveer zo groot als België. De Israëliers zijn met ongeveer 7,2 miljoen waarvan 5,4 miljoen joden. De palestijnen leven er met ongeveer 4 miljoen d.w.z. dat Israëliers en Palestijnen samen met meer leven als de Belgen op een kleinere oppervlakte. Bovendien is het wateroppervlak in Israël slechts 2 % ten opzichte van België met zijn 6 %. Op dit ogenblik kunnen we in deze gebieden spreken van waterschaarste en het peil van verschillende meren en zeeën daalt onheilspellend. De Israëliers willen echter om een andere reden helemaal geen vrede. Er leven op dit ogenblik zo'n 7 miljoen joden buiten Israël (waarvan 5,7 miljoen in Noord-Amerika). Volgens de Israëlische grondwet (eigenlijk bestaat die niet) zou elke jood het recht hebben om naar het beloofde land te komen en er zich te vestigen. Als er ooit vrede zou heersen is het niet ondenkbaar dat het overgroot gedeelte van de vooral oudere joden naar Israël emmigreren. Economisch gezien zijn deze niet meer produktief, militair gezien eerder een last en zij dragen bij tot de vergrijzing van de bevolking. De Israëliers zien deze joden dus liever niet komen en voor hun is een blijvende staat van oorlog eerder een zegen dan een vloek. Aan Palestijnse kant stelt zich hetzelfde probleem. Er zijn over de wereld verspreid ongeveer 4 miljoen Palestijnse vluchtelingen. Deze zullen in vredestijd zeker willen terugkomen al was het maar om hun verloren gegane eigendommen terug te eisen. Daarom wordt elk vredespact zo vlug mogelijk opgeblazen en aarzelt men niet om een Israëlische premier te vermoorden. Een plotse vrede zou een humanitaire ramp betekenen waarbij meer dan 20 miljoen mensen dienen samen te leven op een oppervlakte zo groot als België zonder zelfs de garantie op het meest levensnoodzakelijke : "water" Het is dus geen moeilijke politieke of religieuse problematiek, het is simpel , une histoire d'eau.
De kranten staan er vol van en het is dagelijks op de televisie. Naar aanleiding van de laffe moord op een weerloze huisvrouw is de Belgische gemeenschap in Ukkel woedend op straat getrokken. De heethoofden lieten een spoor van vernieling na, winkels werden geplunderd en auto's in brand gestoken. De Belgische minderheid is de voortdurende agressie en vooral de racistische houding van de allochtone meerderheid meer dan beu volgens haar woordvoerders. De politie kon met moeite verhinderen dat hun kantoren werden bestormd. In deze kantoren werden de inmiddels aangehouden daders opgesloten en gevrees werd dat de woedende menigte hen zou willen lynchen. Oorzaak van de spontane uitbarsting van frustratie was het afleggen van een verklaring in het dagblad Le Soir van 9 maart door de ouders van de dader die de vrouw doodschoot. Sarcastisch genoeg wonen deze ouders in de Mahatma Ghandi straat (de voorvechter van het geweldloze protest). Hun zoon is een "dood"brave jongen die geen vlieg zou kwaad doen en nog nooit iets gestolen had. Het schot was per ongeluk afgegaan. Bovendien had de juwelier met zijn wapen in de lucht moeten schieten zodat hun zoon op de vlucht was geslaan en het allemaal niet was gebeurd. Dat hun zoon zelf een wapen had en de juwelier en zijn vrouw bedreigde is een blijkbaar te verwaarlozen détail. De juwelier, een lid van de Belgische minderheid die al drie keer was overvallen, werd bovendien zelf gewond toen de daders met geweld zijn wapen afnamen. De huisvrouw zelf maakte geen schijn van kans. Zij werd eerst in de arm geschoten waardoor ze de deur van haar wagen niet meer kon opendoen. Vervolgens werd ze in koelen bloede afgemaakt. De Belgische minderheid vreest nu dat de daders slechts licht zullen worden bestraft en dat hun straf misschien wel beperkt zal blijven tot de duurtijd van de voorlopige hechtenis. In België worden gevangenisstraffen onder de drie jaren immers niet meer uitgevoerd maar vervangen door een enkelband. Dat de daders een Belgische juwelier overvielen en vervolgens ook een Belgische vrouw vermoorden is een duidelijk teken dat de allochtone meerderheid uit racistische overwegingen heeft gehandeld. Enige spijtbetuigingen over het voorval kon men niet horen aan de zijde van de allochtonen. In de gevangenis zullen de daders eisen dat zij "hallal" voedsel krijgen en voldoende mogelijkheden om hun geloof te beleiden. Vraag stelt zich of mensen die dergelijke feiten plegen wel gelovigen zijn dan wel hun godsdienst, de naam van hun God en zijn Profeet misbruiken om eigen profijt te halen. Een gelovige, had geen strafbare feiten gepleegd en gehandeld volgens het woord van Al-illah en de profeet Mohammed. Dan had hij nu in vrijheid kunnen voldoen aan zijn godsdienstige verplichtingen. De Minister van Justitie kan van deze gelegenheid gebruik maken om alle privileges uit hoofde van een godsdienst in de gevangenissen af te schaffen. Iedereen gelijk voor de wet, ook in de gevangenis. Diegene die toch willen voldoen aan hun zogenaamde godsdienstige verplichtingen moeten wel de mogelijkheid krijgen om hun gevangenisstraf te ondergaan in een moslimland. Als we de Nederlandse overheid kunnen betalen voor het onderbrengen van gevangenen is het misschien goedkoper en beter om met de moslimlanden te onderhandelen voor de opvang van hun gelovigen. Daarover onderhandelen zal meer opbrengen dan nutteloze discussies over het dragen van een hoofddoek.
De wijze waarop een menselijk wezen zijn godsdienst belijdt is nauw verbonden met zijn beschavingsniveau en de graad van religiositeit. Religie heeft in feite niets te maken met godsdienst. Het woord re-li-cere betekent : het zich verbonden voelen met. Liefde is dus een religieus gevoel vermits men zich verbonden voelt met een ander persoon. Dit gevoel van verbondenheid kan de mens ook hebben met een dier, de natuur of een voor hem bovennatuurlijk wezen. Indien dit religieus gevoel samen gaat met een levensbeschouwing zouden we kunnen of moeten spreken van een godsdienst. Het lidmaatschap van een godsdienst is echter ook afhankelijk van de streek waarin men opgroeit of leeft. Men kan dus helemaal geen religieus gevoel hebben , laat staan een levensbeschouwing volgen maar zich toch aanhanger noemen van een bepaalde godsdienst. Ik herinner mij de jonge Marokkaan die een juwelier tot bloedenstoe met de kolf van zijn pistool op het hoofd sloeg tot de juwelier de kluis met juwelen opende. Nadien ontkende de Marokkaan dat hij ter plaatse was geweest en dit ondanks een verpletterende bewijslast. Eenmaal opgesloten in de gevangenis weigerde de Marokkaan enig varkensvlees vermits hij Moslim was en aldus volgens zijn geloof enkel halal voedsel mocht nuttigen. Religie en levensbeschouwing van de Islam waren de jongeman vreemd, enkel het gebruik vond hij belangrijk, niet zozeer om tot een godsdienst te behoren maar wel tot een gemeenschap. Wij hebben in onze Westerse gemeenschap identieke situaties meegemaakt met de kruistochten en de godsdienstoorlogen. Het hoogste gebod (zowel in het cristendom, de islam en het joods geloof) "Gij zult niet doden" (zowat de Grondwet van elke religie) was ondergeschikt aan onze gebruiken (denken we tevens aan de bloedwraak bij de Turken). Met de val van Byzantium in 1453 kwam onze gemeenschap meer en meer in contact met de geschriften van de Griekse geleerden die naar het westen waren gevlucht. Langzamerhand nam het Humanisme vorm en plaatsten we ook onze godsdienst op een hoger niveau. Humanisme en christendom zijn dus geen tegenstellingen maar twee peilers in een maatschappij in een vorm van wisselwerking. Het humanisme is onstaan door het christendom en het joods geloof. Het christendom is door het humanisme sterker geworden in de uitoefening van de levensbeschouwing waarvoor zij staat. Door het openstellen van onze grenzen voor diverse geloofsgemeenschappen worden wij thans geconfronteerd met een groep van mensen die voorhouden aanhanger te zijn van een bepaalde godsdienst maar geen besef hebben van de levensbeschouwing of een gevoel van verbondenheid. Enkel de uiterlijke kenmerken zijn van belang, de vorm heeft voorrang boven de inhoud. De bloedige aanslagen van moslims tegen hun eigen geloofsgenoten, de al dan niet gelukte aanslagen in naam van een godheid laten ons duidelijk voelen dat ook de Islam nood heeft aan een humanisme. Een levensbeschouwing die naast het geloof in een God ook het respect voor de mens en zijn gezin als Grondwet heeft. Trouwens als Al-hilal (Allah) dan toch zo machtig is heeft hij geen mensen nodig om de beledigingen aan zijn adres of die van zijn profeet te wreken. Dat zal hij zelf wel doen...als hij bestaat. In de Koran staat het prachtige verhaal van Mohammed die zijn toehoorders oproept om diegene te helpen aan wie onrecht aangedaan wordt en diegene die onrecht plegen. De toehoorders begrepen wel het eerste maar vroegen meer uitleg over het verlenen van hulp aan diegene die zelf het onrecht veroorzaken. Mohammed verklaarde dat men die mensen moest helpen .... met het verhinderen om onrecht te plegen.
Wil de echte burgemeester van Antwerpen nu opstaan ?
We wisten het al een tijdje maar Filip Dewinter heeft zich nu echt geprofileerd als de Burgervader van Antwerpen. Met de oprichting van de BAM (Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel) waren alle traditionele partijen tevreden. Het was wat men noemt een SPV (Special Purpose Vehicule). Dankzij de gelden van de belastingsbetaler konden de Christen Democraten, Liberalen en Socialisten talrijke personen benoemen op waardeloze postjes zonder echt enig resultaat te boeken. Als het werkelijk tot denken aankwam dan werd de opdracht uitbesteed aan een studiebureau, al dan niet van een bepaalde politieke kleur. Dit sprookje van het ezeltje dat geld schijt kwam tot een einde met de benoeming van Karel Vinck. Deze manager zette het BAM op de goede sporen en verhinderde dat de politieke aasgieren met belastingsgelden zouden gaan lopen. Alle partijen waren dan ook tot voor kort voorstander van het BAM tracé met de Lange Wapper als brug (of viaduct). Het Vlaams Belang verklaarde als eerste zich tegen dat tracé te zullen keren. Dit is logisch als men weet dat de Lange Wapper voornamelijk schade zal berokkenen in Merksem en Deurne. Deze twee districten zijn goed voor 41 en 43 % van de stemmen voor het Vlaams Belang, daarna volgt Borgerhout met meer dan 30% stemmen. Vermits de volgende gemeenteraadsverkiezingen in 2012 plaatsvinden en de Lange Wapper dan in volle aanbouw is, zijn de gevolgen voor de verkiezingsuitslag dan ook voorspelbaar. Merksem en Deurne worden opgeofferd aan het Vlaams Belang met het riscico dat Borgerhout en Linkeroever zullen volgen. Tijdens de vorige verkiezingen ging het Vlaams Belang opnieuw naar boven van 89.000 stemmen naar 94.000 stemmen. Het enige verschil met het verkiezingsjaar 2000 was dat toen het V.B de grootste partij was maar in 2006 de socialisten moest laten voorgaan (groenen werden toen gehalveerd en de VLD ging fors achteruit). Het was dan ook voorspelbaar dat Patrick Janssens een bocht van 180 ° zou maken en Ludo Van Campenhout zou volgen. Enkel de CD & V behield zijn waardigheid door te verklaren dat het zich zou neerleggen bij het referendum. Einde goed , alles goed. De politici kunnen nu zeggen dat de Antwerpenaar gekozen heeft en niet zij. De beslissing ligt bij de de Vlaamse Regering die natuurlijk rekening moet houden met het algemeen belang van de Vlaming en niet enkel met de belangen van de Antwerpse politici. Uiteindelijk bepaalde Filip Dewinter dat enkel zijn standpunt doorslaggevend is in Antwerpen en de rest moet volgen, willen of niet. Positief is het feit dat de Antwerpse Haven nu werkelijk naar alternatieven moet zoeken voor het transport over de weg dat goed is voor 70 % van de goederen. De binnenscheepvaart neemt 20 % voor haar rekening en de spoorwegen slechts 10 %. De binnenscheepvaart is veilig en milieuvriendelijk en bovendien helemaal niet duur. Meer en meer binnenschepen worden gebouwd met het oog op containertransport en tankvaart. Misschien wil de Vlaamse Overheid een beetje meer geld in deze sector investeren ?
Iemand die niet veroordeeld werd van zijn vrijheid beroven is onmenselijk en kan slechts in zeer uitzonderlijke omstandigheden. Nochtans zitten onze gevangenissen overvol met een groot aantal verdachten die door de Onderzoeksrechter onder aanhoudingsmandaat worden geplaatst. Vaak zijn dit niet de echte misdadigers. Deze weten immers beter en gaan spontaan tot bekentenissen over. Hun aanhouding is dan ook niet meer noodzakelijk voor het onderzoek en nauwelijks enkele uren na hun aanhouding door de politie lopen ze terug vrij op straat. In België is de voorlopige hechtenis niet meer dan een gelegitimeerde martelpraktijk. De verdachte die niet tot bekentenissen overgaat (misschien wel omdat hij of zij onschuldig is) wordt vlotjes door de Onderzoeksrechter naar de gevangenis gestuurd. Als het meevalt krijg je een cel voor jou alleen maar het kan ook zijn dat men je in een cel met vier gedetineerden steekt (één wc-emmer) of nog erger samen met een geïnterneerde (geesteszieke die vaak zwaarwichtige feiten heeft gepleegd). Probeer maar eens te slapen als je de cel moet delen met iemand die in staat is om je koudweg te wurgen. De duurtijd van de voorlopige hechtenis kan ook bepalend zijn voor het feit of je je job kan houden. Enige dagen afwezigheid kan meestal nog aanvaard worden maar een maand of twee is vaak noodlotig. Het is trouwens opvallend hoe vlug iemand in vrijheid wordt gesteld als de verdachte overgaat tot bekentenissen. Heb je de pech werkelijk onschuldig te zijn dan kan je maanden in de cel blijven voordat je uiteindelijk je vrijheid kan herwinnen. Denken we maar aan de 18jarige jongeman die meer dan een half jaar in de gevangenis moest verblijven om dan te moeten vernemen dat de moordenaar van zijn vader in Duitsland werd opgepakt. Dergelijk verblijf op die leeftijd is traumatisch en voldoende om elk vertrouwen in de rechtsstaat te verliezen. Vansteenkiste is nu aan de beurt om een identieke behandeling te ondergaan. Onder het smoesje van collusie (de mogelijkheid dat je met andere verdachten overleg zou plegen) moet hij in het belang van het onderzoek worden opgesloten. Dat, in een zaak, die reeds meer dan een jaar aansleept. De Wet op de Voorlopige Hechtenis is een goede wet. De personen die hem moeten uitvoeren zijn de clowns die er een tragi-comedie van maken. De oorzaak ligt in het feit dat het Openbaar Ministerie (de speurders dus) een grote invloed hebben op de benoeming en bevordering van rechters. Als de Onderzoeksrechter dus niet doet wat de onderzoekers vragen kan hem dat later zuur opbreken bij een mogelijke bevordering. De Voorzitter van de Raadkamer die moet oordelen over het aanhoudingsbevel zit ook in een lastig parket. Deze Voorzitter oordeelt immers over een beslissing van een collega-rechter in dezelfde rechtbank (Eerste aanleg). Men kan dus de Wet op de Voorlopige hechtenis zoveel veranderen als men wil, alleen als men de Onderzoeksrechter volledig onafhankelijk kan maken van het Parket zal die wet ook goed worden toegepast. De Raadkamer mag men in dat geval zelfs afschaffen. Tegen de beslissing van de Onderzoeksrechter kan wel vanzelfsprekend hoger beroep worden ingesteld. Het menselijk leed dat thans veroorzaakt wordt door een verkeerde toepassing van de Wet op de Voorlopige hechtenis is niet te beschrijven en ook niet in geld uit te drukken. Het zal de dames en heren Rechters niet raken. Voor hun telt hun beroepsloopbaan, het bijhorende loonzakje en het vetbetaalde pensioen.
RECHT ETHIEK EN MORAAL
