U kent wel de slogan : een advocaat zegt de waarheid "verdraaid" goed. Eens te meer werden we geconfronteerd met een advocaat die voor de eigen portomonnee pleit en elke rechtsgevoel opzij zet. Het gaat hem immers niet over het feit of Clottemans nu schuldig is of niet. De kern van de zaak is de "rechtszekerheid" die de burger moet hebben. Je kan alleen maar strafrechterlijk veroordeeld worden als het openbaar ministerie je schuld kan bewijzen. Bij Els Clottemans bestond dergelijk bewijs niet en kon men zich alleen beroepen op "overeenstemmende vermoedens". In burgerlijke zaken kan de burger dergelijke redenering noch aanvaarden maar in strafzaken geldt nog steeds de regel : liever 9 schuldigen op straat dan 1 onschuldige in de gevangenis. Wat indien bij ons de doodstraf nog zou bestaan ? Zou men dan een persoon veroordelen zonder enig bewijs ? Zelfs OJ Simpson kreeg meer kansen. Dit proces heeft niets te maken met Clottemans maar wel met de fundamenten van ons rechtsysteem. Blijkbaar hebben tienduizenden mensen dit in hun onderbewustzijn goed gevoeld. Natuurlijk speelt de "persoon" Clottemans ook een rol. Zij is een normale, middelmatige vrouw die in het onderwijs staat. Juist een schoolvoorbeeld in tegenstelling tot de andere protagonisten. Een Nederlander die hier een relatie aanknoopt met een gehuwde vrouw met twee kinderen. Daarnaast nog een alleenstaande vrouw (Clottemans) het hof maakt. Het slachtoffer is dan een getrouwde vrouw die wel eens op een andere wijze wenst te "springen" en uiteindelijk haar salto mortale heeft gemaakt. Een flamboyante advocaat die de reputatie heeft van zelfs de meest koelbloedige moordenaar voor te stellen als een knuffeldier. De Belg herkent zich in Clottemans en vindt de anderen juist de buitenbeentjes. In de huidige tijden van economische crisis is de burger niet gediend met rechtsonzekerheid. Interessant hierbij is de studie van Prof. Gaus over menselijk gedrag in crisistijd. Vermassen heeft de fout gemaakt op het verkeerde moment een stelling te poneren die juist uit de Middeleeuwen komt. De totale juridische willekeur om zonder enige bewijs, gewoon op basis van menselijke overwegingen iemand te veroordelen tot een jarenlange gevangenisstraf. "Errare humanum est. Perseverare diabolicum." Het is eigen aan het menselijk wezen om zich te vergissen, volharden is des duivels (Senaca). Juist doordat wij over zoveel moderne middelen om bewijsmateriaal te verzamelen beschikken had Clottemans moeten vrijgesproken worden. Zelfs al bestond er een vermoeden van schuld. Meer nog was er ondanks een leger van speurders een advocaat van de burgerlijke partij nodig om de jury te overtuigen. De advocaat van de burgerlijke partij zou normalerwijze geen stelling mogen innemen. Het is aan het openbaar ministerie en de verdediging om de jury te overtuigen. De burgerlijke partij is enkel ontvankelijk als de verdachte ook schuldig werd bevonden. In dit geval was de strijd ongelijk. Clottemans moest zich verdedigen tegen zowel het openbaar ministerie als de burgerlijke partij en moest bovendien haar onschuld bewijzen. Als dit de toekomst is van ons rechtsysteem dan kunnen we beter grondige veranderingen aanbrengen. Vandaag was het Clottemans, morgen bent U het misschien..... Het is voldoende dat U het overeenstemmende profiel hebt, geen alibi en op de hoogte bent van de modus operandi. Schuldig tot U het bewijs van uw onschuld kan leveren. Deze stelling zal in de rechtsgeschiedenis ingaan als de "stelling Vermassen" Een man aan wie men zou voorgesteld hebben om Minister van Justitie te worden.... arm België. De zaak Clottemans is een Griekse tragedie. De man en kinderen van het slachtoffer zullen geen goed gevoel overhouden aan het proces. Zeker niet als zij moeten leven met de gedachte dat misschien een onschuldige werd veroordeeld. Clottemans, schuldig of niet, heeft een ongelijke strijd moeten ondergaan. Het Gerecht zal wel beseffen hoe feilbaar het systeem is. En de burger blijft met meer vragen dan antwoorden. Enkel de bankrekening van enkelen zal wat positiever staan.....
RECHT ETHIEK EN MORAAL
