Laat ons eerlijk wezen, of liever gezegd zo oneerlijk mogelijk, want als we zeggen dat we eerlijk zijn dan bedoelen we in feite dat we oneerlijk willen zijn. Dit is nu éénmaal menselijk. Sedert jaren steunen onze bestuurders (lees politici) de meest corrupte en dictatoriale regimes over heel de wereld. Zolang we er maar handel mee kunnen drijven omarmen we Mobutu's en ander gespuis die maar van één ding met Hitler verschillen door het feit dat ze niet in Duitsland geboren zijn en dus niet over een georganiseerde industrie beschikken (lees leger). Als voorwaarde stellen we dat ze de mensenrechten niet teveel of te bruut mogen schenden (vliegtuigen opblazen en dergelijke). Wat zeker niet aanvaardt kan worden is dat de schending van deze mensenrechten publiek zou worden. We houden dus van regimes die de persvrijheid aan banden kan leggen zoals China die nu als handelspartner over de hele wereld Japan heeft voorbijgestoken. Als de pers niet aan banden wordt gelegd dan komt de bevolking te weten dat de burgers die gebukt gaan onder het juk van een dictator neergeschoten worden met wapens en kogels door ons wapenfabrieken gemaakt en geleverd met toestemming van de door ons democratisch gekozen leiders. Er bestaan dus twee soorten dictaturen ; diegene die ons van pas komen en diegene die ons schade kunnen berokkenen. De eerste soort laten we rustig bestaan en we openen er zelfs ambassades om de goede handelsbetrekkingen te waarborgen. De meest huichelachtige instelling is diegene wiens budget voor ongeveer de helft van de V.S. komt namelijk de Verenigde Naties met in het bijzonder de veiligheidsraad. Dagelijks sterven er mensen in Israël en Palestina door de onmacht om vrede te bereiken. Zowel Joden als Palestijnen zijn het slachtoffer van politieke onmacht. De veiligheidsraad kon wel Khadafi binnen een korte tijd veroordelen maar ze kon geen resolutie goedkeuren die de vredesgesprekken op gang kon trekken door de Israëlische overheid te verplichten de bouwwerken in "veroverde" gebieden stop te zetten. Kinderen en ouders aan beide zijden zullen dus blijven sterven. De kinderen zullen verbitterd door het leven gaan door de dood van vader of moeder en de ouders zullen wraakzuchtiger dan ooit worden door de dood van hun kinderen. En wij dan maar klagen dat we nog steeds geen regering hebben. In het midden-oosten kunnen ze sedert 1946 niet eens tot een wapenstilstand komen. In een oorlog kan er trouwens maar één winnaar zijn ..... en dat is "de vrede"
RECHT ETHIEK EN MORAAL
