Het recht is er om aan de bevolking rechtszekerheid te geven. Wetgeving moet dan ook eenvoudig zijn zodat zij gemakkelijk door iedereen kan begrepen worden en aldus ook gemakkelijk toegepast. Wetgeving moet echter ook standvastig zijn! Voortdurende wetswijzigingen zijn zoals een diarree, er zit geen consistentie in. Je spoelt het door en het enige wat overblijft is de stank. Alles begon toen op 10 februari 2020 de huisartsen de richtlijn kregen om de patiënten die symptomen hadden van griep niet alleen minstens één week ziekteverlof voor de schrijven maar tevens dat deze periode in quarantaine zou moeten worden doorgebracht. De huisartsen kunnen echter geen quarantaine opleggen. Toen reeds was het duidelijk dat de ziekenhuizen vol liepen en in de verzorgingsinstellingen tientallen doden te betreuren waren. Het duurde tot 18 maart 2020 vooraleer de wetgever ingreep en een lockdown oplegde. Ondanks het feit dat we al maanden keken naar de maatregelen die China nam en iedereen daar met een mondmasker liep vergat men om ook voor de Belgische bevolking mondmaskers te bestellen. Nadat de eerste lockdown kon opgeheven worden (we hadden toen nog geen vaccins) werden ook alle beperkingen opgeheven. Het stond toen in de sterren geschreven dat bij de opening van het nieuwe schooljaar in 2020 de pandemie opnieuw zou toeslaan met opnieuw overvolle ziekenhuizen en talrijke doden. We zijn inmiddels aan onze vierde golf bezig en nog steeds werd geen duidelijk wettelijk kader vastgelegd. Ouders weten niet als ze in de ochtend gaan werken of ze 's avonds zullen vernemen dat hun kinderen moeten thuisblijven. Er is geen rechtszekerheid maar complete onzekerheid. Het lijkt dan ook duidelijk dat er een Code Rood en een Code Oranje moet opgesteld worden met duidelijke wetgeving. Deze maatregelen moeten voldoende aan de bevolking worden medegedeeld zodat de burgers automatisch weten wat zij moeten doen bij respectievelijk de rode en oranje code. Code rood is een lockdown totdat de reproductiewaarde (R) van het virus terug onder één is gedaald en ook de ziekenhuisopnames en overlijdens onder een bepaalde grens zitten. De code rood mag en kan nooit gevolgd worden door een groen licht met opheffing van alle maatregelen. Code rood dient steeds gevolgd worden door een code oranje. Deze code bevat maatregelen (zoals vb.. mondmaskerplicht indien minder dan 1,5 m afstand niet kan gewaarborgd worden) die ertoe strekken elke opflakkering te voorkomen. Pas na enkele weken (maanden) code oranje kan dan groen licht gegeven worden. Het omgekeerde is ook waar! De wetgever hoeft niet te wachten tot de situatie dramatisch wordt. Zij kan tijdig overschakelen naar een code oranje zodat een lockdown kan vermeden worden. Na twee jaar pandemie leeft de bevolking nog steeds in onzekerheid, over werk, gezin, vakantie en hobby's. Niets kan nog gepland worden omdat een duidelijk wettelijk kader ontbreekt. Akkoord, we leven in een federale staat met gewestelijke bevoegdheden. Dit kan echter geen excuus zijn om op federaal vlak, binnen de perken van haar bevoegdheden, een code rood en oranje op te stellen. Indien de Gewesten verschillende aanvullende maatregelen willen nemen is dat hun verantwoordelijkheid. Niet alleen de bevolking heeft nood aan rechtszekerheid maar ook onze economie. Investeerders die geen duidelijk wettelijk kader krijgen zullen terughoudend zijn om nieuwe projecten op te starten. Laat ons hopen dat de beleidsmakers in de aanloop van Kerstmis 2021 ook het licht zien en samen met de virologen een gedegen wettelijk kader zullen scheppen.
RECHT ETHIEK EN MORAAL
