Lievelde - Op 30 augustus is bij een aanrijding op de N18 tussen een auto en een motor met zijspan, de bestuurder van de motor om het leven gekomen. De afdeling Verkeersongevallenanalyse van de politie onderzoekt de exacte toedracht.
Rond 17.45 uur rijdt een 57-jarige Belg op zijn motor op de N18 in de richting van Varsseveld. Net voorbij het viaduct bij Groenlo in de bocht komt hij om onbekende reden op de verkeerde weghelft terecht en rijdt frontaal op zijn tegenligger. Hierin zitten een 45-jarige Eibergenaar met zijn vrouw en hun drie kinderen. Zij komen allen met de schrik vrij. De 57-jarige motorrijder overlijdt ter plekke aan zijn verwondingen.....................................................
Zoals reeds meerdere malen gezegd is het zijspanrijden niet zonder gevaar.Kleine dingen kunnen grote gevolgen hebben,een bocht mankeren is er één van.Wat er gebeurd is zullen we misschien nooit weten maar waakzaamheid is met een zijspan ten allen tijde geboden.
Een man uit Rotselaar werd zwaargewond naar het ziekenhuis gebracht toen hij met zijn zijspan in een gracht in Herenthout belandde.
Het ongeval gebeurde in de nacht van vrijdag op zaterdag rond 0.30 uur. De 48-jarige K.J.uit Rotselaar reed met zijn zijspanmotor op de Itegemsesteenweg toen hij de controle over het stuur verloor. Hij ging uit de bocht en belandde in de gracht. De brandweer was nog een tijdje op zoek naar een passagier, omdat het een zijspan betrof. Ze zochten in het bomenveld achter de crashsite, maar al snel werd duidelijk dat K.J. alleen in het voertuig zat op het moment van het incident. Het verkeersslachtoffer werd zwaargewond opgenomen op de spoeddienst van het ziekenhuis in Lier. (DVGT).
Motorrijden blijft gevaarlijk maar meestal komen de ongevallen door overdreven snelheid of andere weggebruikers die je niet zien komen. De snelheid van de motor wordt vaak onderschat door automobilisten die niet verwachten dat je al zo snel aan hun voertuig bent. Het ene moment ben je nog ver of niet zichtbaar in de autospiegels en de volgende moment passeer je hun. Onervarenheid van de motorrijder of een gevoel van mij kan niets gebeuren is ook veel gezien. Zo is dit een jaarlijks terugkomend gebeuren wanneer de zomer zich aandient. Gelukkig rijden er ook heel veel degelijke,snelheidbewuste,regelsvolgende motards rond.
Nu kunnen we van snelheid en niet zichtbaarheid niet spreken van een ural. Groot,lomp,geen grote snelheid en twee lichten vooraan maken dat je normaal gezien goed zichtbaar bent. De grootste vijand op de weg is de weg zelf en jezelf. Door een verkeerde inschatting van een bocht of zelfs nog maar een put in de weg waardoor je voorwiel niet wil doen wat jij wil,kan dit heel vergaande gevolgen hebben. Het ligt niet altijd aan jezelf. Zoals ik nog steeds zeg (en blijf zeggen): side-car rijden is en blijft gevaarlijk. Moderne machines hebben een heel andere baanligging. Onze machines (behalve de retro) liggen hoog op de baan en de middelpuntvliedende kracht is dan ook groter dan bij anderen. Dingen waar je zeker moet mee rekening houden en die zelfs de ervaren rot in het vak soms kan verrassen. En zo is het Johan ook verlopen. Hij is ook niet de enige in de club die iets soortgelijk heeft meegemaakt. De gevolgen waren dan ook niet van de poes : ribben,ruggewervels,knie stuk en een klaplong. Om nog niet te spreken over de schaafwonden,kneuzingen,blauwe plekken en een beschadigd ego. Een ongeluk zit vaak in een klein plekje maar de gevolgen zijn soms heel verstrekkend. Langs deze weg wensen we Johan een voorspoedig herstel en de wetenschap dat we aan hem denken. Het kan iedereen overkomen en niet elke rit loopt goed af. Voorzichtigheid is steeds geboden maar net zoals alles in het leven hebben we niet alles in de hand. Spijtig genoeg.
Nu we zonder verdeler in België zitten en het toch steeds handig is om een mekanieker achter de hand te hebben was het tijd om uit te kijken naar een verdeler in het buitenland. In België ziet het er niet naar uit dat er snel een verdeler zal komen. Sommigen gaan naar Nederland maar daar hadden we allesbehalve goede herinneringen aan. De keus viel al snel op AmericanTwin (http://american.twin.pagesperso-orange.fr/cariboost1/ )in Frankrijk. Vanaf de thuisbasis tot daar was het 146 km. We hadden al verder gereden voor veel minder. Nog te overzien qua afstand als we een aanhanger gebruikten. Rijden met de motor langs de binnenwegen zou ongeveer 4 a 5 uur duren, gaan en keren bijna een hele dag. Als er dan nog aan de motor gesleuteld moest worden was dit een bijna niet de doene missie. Op de site van American Twin stonden geen openingsuren zodus zouden we het ons riskeren om onaangekondigd naar daar te rijden. De zaak is gelegen op de route nationale maar dit vind je niet op de gps, de rue nationale echter wel. Heel gemakkelijk te vinden langs de autosnelweg. Wel opletten op je snelheid ,er wordt duchtig gecontroleerd en geflitst in Frankrijk. Na anderhalf uur rijden vonden we de rue nationale, het is de hoofdweg in Noeux-les-mines en als je van de autostrade komt steeds rechtdoor. Er stond een ural buiten dus we hadden geluk,het was open. De poort stond open en de eigenaar was aan het werk met een ural. Heel vriendelijk persoon die alles liet liggen om ons uitleg te geven over het reilen en zeilen van zijn zaak. In de werkplaats stonden vier nieuwe urals waaronder een ranger. Allemaal nieuwe modellen. Er stond ook nog een oude solo bij waarvan hij vertelde dat het de motor was van zijn vrouw. American Twin verdeelt al 11 jaar ural en verkoopt veruit de meeste urals in Frankrijk. Niet gigantisch groot (dat hoeft ook niet) maar alles wat je nodig hebt kan je verkrijgen. Er zijn wekelijks bestellingen zodus lang op onderdelen hoef je niet te wachten. Indien je interesse hebt om een nieuwe ural te kopen om in België mee rond te toeren geen probleem. Alle papieren worden in orde gebracht en het enige dat je nog zelf moet doen is langs de douane gaan om je btw en je inschrijving te betalen. Makkie dus. In het verleden had hij al aan Belgen verkocht, geen probleem hier. Je kon je onderdelen ook bestellen via internet of telefonisch bij hem. Als je van plan was persoonlijk naar ginder te gaan was een belletje (0033-3.21.27.12.25) je zekerheid dat hij open was. Zo ver rijden om voor de deur te staan is niet aan te raden. Opsturen van je stukken is geen probleem maar de kosten lopen nogal op voor de franse post. Nu is het zo dat je bij de nieuwe urals niet veel stukken nodig hebt daar het zeer betrouwbare motors zijn geworden. In ons geval hadden we nieuwe remplaketten en een dichting van de oliefilter nodig. American Twin repareert en regelt ook oudere modellen maar enkel indien die nog in goede degelijke staat zijn. De echte oude modellen(roestige en versleten) vind je er niet. In de showroom stonden enkel vintage harleys dewelke hij ook verdeelt en onderhoudt. Ook mannequins is een onderdeel van de verkoop in zijn shop. Deze zijn voor de verzamelaar van oorlogskleding die hun waar zo geëtaleerd stellen. Naast een oude harley is dit een tijdsgebonden display voor de liefhebber. Voor de mannequins staat hij ieder jaar in Ciney op de militaria beurs. Voor de urals stond hij vroeger in Wieze maar nadat er in België een verdeler was is hij er mee gestopt. Voor de toekomst zou het kunnen zijn dat hij dit weer opneemt zodat het voor ons misschien gemakkelijk is om zo aan onze stukken te geraken. Maar zover was het nog niet. Een heel vriendelijk persoon die gedreven was voor zijn passie voor oude motoren en urals. Zo iemand zochten we en naar onze mensenkennis te oordelen hadden we dit in deze heel vakbekwame persoon gevonden. Het jaarlijkse onderhoud laten we liever doen door een vakman want als halve leek kijk je soms over dingen die soms heel belangrijk zijn en op termijn je geld besparen. De rit naar Noeux-les-mines was heel leerrijk, geruststellend en zeker de moeite waard geweest. Een aanrader aan al diegenen die ook op zoek waren naar een degelijke mekanieker. Het was niet bij de deur maar voor onze gemoedsrust hadden we dit zeker over. En met deze tevreden gedachte keerden we naar ons belgenlandje weer.
Net als zovelen voor hun en ook voor diegenen die nog gaan volgen is het hartverscheurend te moeten zien dat je zaak die je wilde opbouwen niet de winstmarge maakt die je nodig hebt om te overleven. Met andere woorden : je gaat failliet. En zo is het ook verlopen met Northsiders. De verkoop van urals is al niet zo denderend en in tijden van crisis zijn de mensen niet geneigd om veel geld te verleggen om hun hobby te beoefenen. Zelfs zonder crisis is het een heel kleine markt met enkel de echt geïnteresseerden die met zulke machines rondrijden. Ook al namen ze er side-cars en royal enfield bij,nog dan is dit ook een niche-markt. Aan enthousiasme en kennis van de materie zal het zeker niet gelegen hebben. Alexis en Manu waren er steeds voor te vinden om hun kennis te delen, degelijke mannen met een degelijke kennis. Je was steeds welkom ,gewoon om een pintje te drinken en over de motors te praten. Je motor werd er uitstekend onderhouden en tips kreeg je zonder ernaar te vragen. Uiteindelijk gaat het om wat je omzet en zonder die omzet moet je wel sluiten. Spijtig maar helaas. Persoonlijk ben ik wel blij dat ik Northsiders mogen meemaken heb. Prima mannen met het hart op de juiste plaats. Maar net zoals met veel dingen weet je nooit hoe het verder zal verlopen, misschien plannen ze nog iets als de crisis op zijn einde is. Zeg nooit nooit. En dit wereldje is zo klein dat we elkaar ooit nog wel eens tegen komen. Alexis en Manu : Thanks for the nice times.
Na 8000 km gereden te hebben was de band vooraan en zijkant stilaan versleten. Er lagen nog misschien voor 500 km rijgenot op maar veiligheid primeert. Een slipje die ik gemaakt had op natte ondergrond was het bewijs dat de banden aan vervanging toe waren. De voorkant was weggeschoven recht vooruit ipv naar rechts zoals ik voorzien had. Nog wel dat je met zo een motor geen hoge snelheid haalt anders was het anders afgelopen. De keuze viel op een michelin-band M45.Geschikt voor alle terrein en qua prijs nog redelijk goedkoop. Wanneer je bij North-siders een band laat plaatsen kost dit ongeveer 170 per band. Ze zijn verplicht om deze in te doen via de invoerder in Oostenrijk en dat maakt het duur. Vanuit china naar rusland en dan naar oostenrijk en zo naar belgie. De kosten van het vervoer zijn duurder dan de band zelf. Geplaatst ging het ons per band 84 kosten.Mijn bandenman was verhuist naar enkele straten verderop. Voor de geïnteresseerden Misha autobanden ,Brusselsesteenweg 259 Lebbeke 9280 telefoon 052 460110.De achterband ging ik meenemen om een andere binnenband in te steken aangezien er gering verlies op was (door het stil staan van de motor). Een motorcross-binnenband ging de huidige vervangen. Dikker en ook veel steviger. De motor moest dus helemaal omhoog van de grond. Ik heb enkele tijd geleden een krik gekocht van Atlas met een hefvermogen van 680kg. Deze was dan ook nog eens verlengd en belegd met rubbers. De gehele motor kon dus omhoog maar dat was ik niet van plan omdat dan de uitlaat aan de rechtse kant er af moest. Vooraan met de aangepaste kleine krik en dan steunen onderzetten en achteraan de grote krik. Geen problemen daar. Bij het side wiel echter wel. Na alles losgemaakt te hebben gaf het wiel geen krimp. Gewoon niet af te krijgen. De rem ook al losgemaakt( ook al is dit niet nodig) maar nog gaf het niet mee. Na een half uur met een blok hout er langs de achterkant tegen te kloppen kwam het eindelijk los.De volgende optie was de side-car demonteren(8 bouten)of een trekker te plaatsen om het wiel er langs buiten af te trekken.Maar een beetje geluk is steeds meegenomen.Waarschijnlijk een braam die de weg versperde. Het wiel was er nog nooit af geweest en zulke dingen kom je dan wel eens tegen. Een simpel klusje kan steeds een taak worden bij een ural. De remmen achteraan en op de zijkant waren bijna nog niet gebruikt. Enkel de remblokken vooraan zijn ver versleten omdat ik het meeste vooraan rem. Niet aan te raden maar gewoontes leer je niet zo snel af. Das een werkje voor binnenkort. De banden waren besteld .Binnen enkele dagen alles weer monteren en we konden er weer tegen om veilig de baan onveilig te maken
Het moet niet altijd een side-car hebben om een ural te zijn
In de loop van de tijd zijn er velen die ombouwingen gedaan hebben aan hun ural. Geen twee urals zijn hetzelfde. Op de ene vind je zulke richtingaanwijzers,een andere veranderde de uitlaat en zo zijn er talloze aanpassingen die je kan doen. Het moet niet altijd de verplichte side-car hebben als je je eigen ding wil doen. Je kan soms een ural op de kop tikken voor een heel schappelijke prijs. Als je het zo niet ziet zitten om met een side-car rond te hossen is het verwijderen ervan kinderspel. Wat er overblijft is een heel praktische motor waarmee je je naar hartenlust kan laten gaan om hem aan te passen. Als er de nodige papieren dan nog bijzijn heb je geen probleem om er een solo van te maken. Schouwing voor motoren bestaat in belgie (nog) niet en dus kan je je verbeelding los laten. Meestal zie je in het straatbeeld de gekende harleys maar een omgebouwde ural zal meer hoofden doen draaien. En dit aan een fractie van de harley-prijzen. Half-open uitlaten,ander zadel,zwarte wielen,tweaks die niet altijd veel geld moeten en hoeven te kosten.Alles eraf gooien en een naked-bike van maken,het zijn enkel van vele ideeën waar je kan mee spelen. Onderdelen vind je nog genoeg via de bekende kanalen(kapaza(Fred),marktplaats,e-bay,uralzentrale). Er is nog van alles van onderdelen te vinden in ons belgenlandje ook. Een degelijke motor die goed draait is een goed startpunt,de rest vogel je wel uit wanneer het probleem zich voordoet. Als je het bekijkt als project is dit de goede instelling. Iets om je bezig te houden in de winterperiode. Het zal misschien niet honderd procent zijn zoals je het eerst had voorgesteld maar sommige dingen wijzen zichzelf de weg en meestal heb je dan nog iets dat wat beter is dan wat je in gedachten had. Om je even op weg te helpen heb ik deze fotos erbij gezet(een bobber,een caféracer en een chopper).Misschien is je interesse gewekt en heb je zo een idee om de gure wintermaanden door te komen. En wie weet komen we elkaar eens tegen op de baan, youl never now!
Aangezien er jaarlijks in Spa een grote rommelmarkt is besloten we dit jaar er met de motor naar toe te gaan. Er is dan wel niet veel plaats om iets mee te nemen maar dat hoeft niet altijd. In de week had ik de motor al rijvaardig gemaakt(banden druk en oliepeil nagezien). Als de ural een tijdje stil staat verliest hij wat druk op sommige banden. Bij frequent gebruik van de motor is dit niet het geval. De bagage stond al gereed en het weerbericht zag er toch enigszins goed uit. Alle elementen voor een leuke rit waren aanwezig. Zaterdagmorgen om 10 u werd het startschot gegeven en weg waren we. Via Halle,Waterloo,Rixensart,Jodoigne,Hannut, Frace-Hollogne naar Luik en vandaar verder naar Verviers waar we 2 overnachtingen geboekt hadden in het 4 sterren hotel Van der valk. De baan was uitgestippeld via de steenwegen maar met onze gps wist je nooit waar je kon terechtkomen. De kortste baan en autosnelwegen vermijden zo hadden we de gps ingesteld. Wat ook soms kon zeggen dat we onverharde wegen konden tegenkomen. De rit verliep vlot en halverwege hadden we een rustpauze ingelast. We waren vertrokken met grijs weer dat inmiddels plaats had gemaakt voor een licht zonnetje. Prima weertje om in te rijden. Na 172 km waren we ter plaatse. Dat dit niet de kortste baan is is wel duidelijk, maar dit hoeft ook niet altijd want zo zie je eens iets anders. Uitgepakt en iets gaan eten was nu aan de dag orde. 5 uur hadden we er op gereden wat een gemiddelde snelheid betekent van 30 per uur (pauzes niet meegerekend).
De dag nadien waren we gereed om naar Spa te vertrekken. Een hele grote rommelmarkt waar zowel frans als nederlands gesproken wordt. Heel leuk en de moeite waard om eens naartoe te gaan. Allerlei leuke dingen gezien en bijna heel de dag rondgestruind. Veel beziens gehad met onze motor. Met enkele items in ons bezit nog een ritje gemaakt en vervolgens terug naar Verviers om daar het centrum eens te bezoeken. Het moet wel gezegd dat Verviers de moeite waard is om eens te bezoeken. Moderne winkelstraten met ook mooie bezienswaardigheden. Je vind er je gading wel.
Maandag morgen was het alweer tijd om in te pakken en de terugweg aan te vatten. Alles ingepakt en de weg in tegenovergestelde richting lonkte al. Het weer viel nog steeds mee, er was geen regen maar we hadden te maken met een gure wind. Niet plezierig maar we konden er tegen. Tegen half 4 stonden we weer op onze stoep. De kilometers die we afgelegd hadden waren er meer dan de heenreis maar enkele malen hadden we moeten omrijden wegens onverharde wegen. Karresporen waar enkel een tractor door kan vermijden we. Bij aankomst stonden er 500 km op de teller bij. Niet slecht voor een weekendje weg. De motor had nog maar eens bewezen dat het een degelijke machine was, geen klachten hier. Het weekend was voorbij maar er was weer een stukje uralgeschiedenis geschreven.
Voor sommigen een oplossing vooraleer een zijspan te kopen en misschien een onnodige kost te doen. Je kan er eentje huren. Weliswaar niet in België maar wel in Nederland. Ok ,het is niet bij de deur maar dan maak je er toch een dagje van. Je reserveert en de dag van afspraak vertrek je op tijd om de dag van je leven te hebben(met 2 of 3 personen). De voordelen zonder de nadelen. Verzekering inbegrepen. De prijs valt nog mee, de borg iets minder, maar die krijg je terug. Bij een miskoop ben je vast en zeker veel meer kwijt. Zo kan je het zijspanrijden eens ervaren zonder dat je je eerst lam moet sleutelen of een smak geld moet verleggen om er één te kopen. Het is alvast beter om het eens op voorhand te kunnen proberen, zo krijg je de smaak al eens te pakken.
http://www.silverline.nl/motorverhuur_motoren_ural_tourist_zijspan
Veel plezier
Voor mensen die graag het laatste nieuws weten over ural is er de ural-newsletter.
Gewoon even je gegevens invullen en het laatste nieuws zit binnenkort in je mailbox.
Al wat je wou weten over ural
http://www.imz-ural.com/ural-newsletter/
Meermaals krijg ik de vraag: er mankeert dit of dat aan mijn motor ,ken jij iemand die me kan helpen of wat kan het probleem zijn?
Nu weten we allemaal (de anciens)dat er geen vaste mekaniekers zijn in ons belgenlandje. Het is geen japanse machine waarmee we bij een dealer binnen kunnen rijden. Het is en blijft een russisch rijtuig waar er in beperkte mate handleidingen voor bestaan. Als er al een handleiding bestaat is deze meestal dan nog in het duits of uitzonderlijk in het engels. En als er een handleiding bestaat dan moet je ze nog kunnen vinden ook. Niet simpel ook al leven we in een tijdperk van computers. Daar komt dan nog eens bij dat er veel verschillende modellen en verschillende motors zijn. Bij de ene staan er zulke carburators op en bij eenzelfde machine dan weer andere. Niet simpel om dan via mail te kunnen zeggen waar het euvel zit. Ter plaatse hoor en zie je natuurlijk veel meer maar we wonen niet allemaal naast elkaar dus daar is tijd en afstand dan weer het probleem.
Meestal geef ik de raad om te beginnen bij het begin. Is er benzine, ontsteking, stroom? Simpel zal je zeggen maar zo simpel is het soms niet (en wel).Het heeft geen zin om te denken dat het de carburator is als je niet weet of het probleem niet eerder begint. Sluit niets uit want als je dit doet kan het zijn dat je het niet vind. Soms zijn het de kleine dingen die je het meeste problemen geven. Een slecht werkend benzinekraantje of niet genoeg doorlatende benzinedarm kan een probleem zijn waar je niet aan denkt omdat er benzine in de carburator komt. Bij het rijden rijd je de carburator leeg (meestal die die het verst van de aanvoer zit)en dan heb je zodus een probleem. Zo kunnen er vele problemen zich aandienen waar je geen besef van hebt. Zoeken en niet denken dat het dit of dat niet is maar nakijken. Beginnen bij het begin is dus noodzakelijk en daarmee sluit je veel uit waar je nadien niet meer moet aan denken.
Je kan ook altijd avondschool gaan volgen maar das geen optie als je NU wil rijden. Je kan natuurlijk ook de avondschool in je buurt contacteren om je een handje te laten helpen. Al bij al is het niet simpel om soms simpele euvels te vinden en deze vakmannen vinden soms problemen waar jij zelfs niet aan denkt. Zoeken en lezen en proberen is wat je zal doen om de oorzaak van je problemen te vinden
Als je een recente motor hebt dan kan je steeds terecht bij de invoerder en die fikst het wel even. Daarom moet je je bij je aankoop meteen de vraag stellen of je wel genoeg kennis hebt van mechaniek en het oplossen van problemen. Geduld is ook een goede eigenschap maar niet iedereen heeft dit. Misschien is het interessanter om je een recentere machine te kopen dan een oude waar je na verloop van tijd er de brui aan geeft omdat er steeds iets aan scheelt. Persoonlijk heb ik ook deze stap gezet nadat een borgpen uit de alternator was losgekomen en zich een weg gebaand had naar de kleppen. Soms is het sop de kool niet waard.
Sommige mensen hebben nog steeds het idee: we kopen ons een zijspan en we rijden er lustig op los. Zeer waar als het een recent voertuig is en we er rekening mee gehouden hebben dat het rijden op zichzelf al niet simpel is. Afgelegde afstand in tijd met een gewone motor x 2 (als ervaren rijder)of x3 (als beginner)is ook een vaak vergeten feit. Autosnelweg is ook geen optie want je motor kan blokkeren. Bij navraag bij de invoerder hoe dit komt is zijn uitleg dat bij een constante hoge snelheid de olie zodanig begint te koken dat ze de cilinders niet meer bereikt en de motor kan vastlopen.(wat bij sommigen al gebeurd is) Van 100 naar 0 in seconde om nog niet te spreken van het achter komende verkeer. Dit wil je niet meemaken. Schakelen en een variabele snelheid is de norm voor die nieuwe machines.
Maar als dit allemaal je niet afschrikt is het een ervaring die je niet meer zal willen missen eens je ingereden bent. Het is en blijft een beleving van het echte motorrijden wat je niet aan anderen kan uitleggen. Maar jij weet het en das het enige dat telt.
Na de revolutie en de evolutie nu de innovatie: ural verandert zijn modellen. Van uitzicht is alles nog steeds hetzelfde maar qua mechaniek zijn er enkele vergaande aanpassingen gedaan. De carburators behoren definitief tot het verleden. Een injectie neemt de plaats in. Qua benzineverbruik kunnen we dit toejuichen want minder verbruik voel je al snel in je portemonnee. Injectie geeft ook meer vermogen wat steeds meegenomen is. Het nadeel is natuurlijk als je in panne staat in een ver land je nooit meer plan kan trekken met de plaatselijke onderdelen. Maar een injectie is ook een ontwikkeling waar weinig of geen problemen mee voorkomen. Het betere overheerst het mindere en dan is de keuze snel gemaakt. De trommelremmen behoren ook tot het verleden. Alle wielen krijgen brembo remmen die onafhankelijk werken. Eindelijk hebben ze het begrepen. Komende van vertragers,want zo noem ik de trommelremmen ,tot de voorste schijfrem met achteraan en zijspan trommelremmen naar allemaal schijven. De retro remde al heel goed maar beter is nog steeds beter. Onervaren rijders gaan zich meer op hun gemak voelen. Ervaren rijders gaan nu sneller rijden want ze weten toch dat ze kunnen stoppen. Algemeen genomen is dit een gigantische verbetering. Misschien is een reservewiel weer een mogelijkheid want bij de retro heb je er feitelijk 2 nodig: één voor vooraan met schijf en één achteraan met trommel. Het zicht is héél anders maar functie voor looks hebben ze bij ural gedacht. Het oliefilter bevindt zich aan de buitenkant. De frictiestuurdemper is vervangen door een andere stuurdemper die het rijden aangenamer en veiliger moet maken. Nieuw is ook dat je bij de 2-wiel aandrijving zal kunnen kiezen tussen één wiel of tweewielaandrijving met een schakelaar. Gemakkelijk eenvoudig. Er zijn ook nog enkele kleine aanpassingen gedaan zoals de rubbers van de benzinetank en de indicatorlichtjes op de hoofdlamp. Al deze innovaties komen met een prijskaartje natuurlijk.De prijs begint bij 15399 dollar en daar is niets inbegrepen,ook geen btw,leveringskosten,kosten van de dealer enz. En dan spreken we nog over de amerikaanse prijzen. De motor wordt in amerika gemaakt en dan komen er voor europa nog invoerrechten,vervoer en dergelijke bij. Naar ik aanneem is het era van de goedkope ural nu wel voorbij. Maar daarmee kan je nu wel een betrouwbare ural kopen wat sommigen weerhield om er één te kopen. Vertrekken en terugkomen zonder problemen was er met de vorige modellen al bij en nu komt er veiligheid daar bovenop. Het uiterlijk verandert ook bijna niet,algemeen genomen dan.Sommigen zullen zeggen dat het niet meer hetzelfde is als de vroegere modellen maar vooruitgang kan je niet tegenhouden. En tegenstanders die dit zeggen rijden toch ook met een nieuwe auto? Een mens heeft graag gemak en dit kan je nu ook hebben op je ural.
Na vele dagen regen scheen de zon eindelijk weer eens.De zon had al enkele dagen kat en muis gespeeld met de regen.Ook als het droog was dan was er het werk die het niet toeliet om te gaan rijden.Er word ook gewerkt in het weekend en dan is het niet altijd evident om te gaan toeren met twee.Maar vandaag was het weer uitstekend en te lang stilstaan is niet goed voor de retro.Banden nagekeken en op de juiste spanning gezet.Dit zijn dingen die je regelmatig moet doen want bij stilstand verlies je sneller de spanning dan als je er dagelijks meer rijdt.Eerst gaan tanken want na de rit naar Beclers (Northsiders atelier)stond hij droog.Een klein toertje was voldoende om er weer de smaak van te pakken te hebben.Geen vlot geschakel zoals op een japanse machine,geen gezoef op de baan.Trillingen die door je achterste naar je ruggegraat gaan.Dat zijn dingen die het ural-rijden zo plezant en zo echt maakt.Het klak- geluid van de ural in versnelling te zetten is dag en nacht verschil met een japanner.Ook het schakelen gaat met datzelfde geluid.Dit zijn dingen die een andere motorrijder argwanend aanhoort maar waarvan we weten dat het normaal is.Je kan een motor kopen en dat gevoel krijgen van vrijheid waar ze allemaal over spreken maar bij een ural krijg je meer een totaalpakket.Niet te vergelijken en na een tijd ook niet meer te missen.Met een kilometer of 30 achter de kiezen terug naar af. Deze keer geen kleine baantjes maar de betere wegen, dit mag ook eens.Het was heel plezant om het seizoen weer eens te kunnen starten.Kuisen was er ditmaal niet bij,de baan was droog.De vorige kuiswerken (na Beclers)hadden 2 dagen geduurd en vandaag bleef ik dit eens gespaard.Een mens mag ook al eens geluk hebben.En nu op naar de zomer en langere ritten.Het leven was vandaag mooi.
De rit naar Northsider voor het onderhoud van de retro was afgesproken en vrijdag en zondag van dat weekend scheen de zon maar de zaterdag was een echte plensdag.Niets aan te doen ,afspraak is afspraak en weg waren we.De gps was niet regenbestendig maar tot Ronse wisten we het van buiten en tegen dat we daar waren was het misschien al gedaan met regenen.Niets was minder waar.Het bleef regenen en na Brakel begon de regen stilaan door te sijpelen.Van een gezellig ritje was er dus niet veel sprake.Als goede belg behelpen we ons met wat we hebben en dus trokken we een diepvrieszakje over de gps.Goed doorzichtig en waterdicht.Met zulk weer rijden we normaal niet maar dit was dus de uitzondering.Reservekledij zat in de bak opgeborgen dus de terugweg waren we toch tenminste droog.Als die regen tenminste er mee ophield.Het onderhoud van de retro was niet geweldig groot maar de mannen van Northsiders doen er wel hun werk aan.Kleppen werden nagekeken,olie van motor en versnellingsbak ververst.De dichting van de alternator had het begeven en moest ook vervangen worden.Geen grote werken maar alles werd nagekeken.Stonden alle moeren nog vast? Door het daveren gebeurt dit meermaals dat er loskomen of die je zelfs onder de baan verliest.We doen soms off road dus dan mag je dit zeker verwachten.Onze kledij was goed doorweekt en daar hadden ze ook een oplossing voor.Manu had een soort kapstok gemaakt op wielen waar je je helm ,handschoenen,laarzen,vest en al de rest van je attributen kon aan hangen.Dit plaatste hij voor het heteluchtkanon (niet te dicht wegens brandgevaar) en drogen was kinderspel.Een eigen vinding en ook een eigen maak.En dan nog in gegalvaniseerd ijzer zodat het ook nog eens niet kon roesten.Meenemen was geen optie want daarvoor was het wat te groot.Later gaan we er wel eens achter met de auto(als het werk het toelaat)Je hangt er alles aan en de dag nadien is alles droog.Hangend droogt alles beter en hij had dat goed bezien.Later als het thuis staat trek ik er wel eens een foto van om hier te plaatsen.Na de gedane werken de terugweg aangevat(het regenen was gestopt) en de terugreis was enigszins veel plezieriger dan de heenreis.Maar ja ,wat moet gebeuren dat moet gebeuren en we waren weer goed voor een jaartje bollen.En dat is een nat regenpak waard.Na regen komt immers steeds zonneschijn.
Naar jaarlijkse traditie komt er ook in het Aalsterse de
Sint.In heel ons belgenland komt Sinterklaas maar in Aalst en nabije omgeving
komt Sint-Maarten.Rij je 15 kilometer verder en het is al Sinterklaas wat de
klok slaat maar hier dus niet.Het verschil is ook dat het 11 november gevierd
wordt ipv 6 december.
Dit jaar had ik de vraag gekregen om de Sint te gaan halen
tesamen met zwarte piet.Soms komt hier de vraag binnen om mee te werken aan
allerhande evenementen gaande van trouwen tot film en fotoshoots.Vraag is wat
je wel en niet doet maar dit kon ik moeilijk weigeren daar het over de heilige
man gaat ;-). Afspraken werden gemaakt
en op 8 november begaf ik me naar Herdersem,een dorpje dat ook deel uitmaakt
van stad Aalst.Het was de vrijdag voor Sint-Maarten en de kleuter- en lage
school keken met verwachting uit naar de Sint. Iedereen in het Meivisje (zo
heet de school) had zijn best gedaan om iets te maken en stond met al dan niet
zenuwen op de heilige man te wachten.De Sint werd opgeladen en de rit van 500
meter vatte aan.Het lagere gedeelte stond in de straat naar de school en al de
kleutertjes stonden aan de school.Lawaai en geroep alom ,ouders met
fotoapparaat of camera in de aanslag.Steeds heel leuk en onder groot lawaai maakte de Sint zijn intrede in het
schoolgebouw.Grote ogen van de kleintjes en iets minder van de groteren.Maar
steeds leuk want iedereen krijgt een cadeautje.De Sint werd afgezet op de
speelplaats en de gezangen konden beginnen.De gekende sint-liedjes passeerden
de revue.Na dit gebeuren gingen de Sint en piet naar de turnzaal waar zijn
troon klaar stond om de kleuters en lagere afdeling te ontvangen.Steeds heel
leuk om te zien hoe de kleutertjes staan aan te schuiven om bij de heilige man
te gaan die alles weet of ze braaf zijn geweest of niet.Het staat in zijn grote
boek.
Daar mijn rol uitgespeeld was was het tijd om terug te
rijden.De hele morgen zouden de kinderen aanschuiven en na het gebeuren werd de
Sint teruggevoerd met de wagen.Het was geen lange rit terug en ik was niet de
hele dag op de baan geweest maar het plezier was er daarom niet minder om.Het
moet niet altijd meer zijn om meer te zijn.En in dit geval was less more.Een
heel tevreden uralrider keerde naar huis terug en misschien lag er ook een
cadeautje te wachten.Tenslotte blijven we in ons binnenste allemaal een beetje
kind.
Naar jaarlijkse traditie bij het VMC werd er ook dit jaar
een octoberrit gereden.Ondanks de hele slechte vooruitzichten van de
weerman(regen en kans op onweer)besloten we toch uit te rukken.De afspraak was
te Mechelen in een caffeetje langsheen de dijk.Op tijd vertrokken want Mechelen
ligt toch op een uurtje rijden van waar we wonen.Met de auto ben je er veel
vlugger maar de ural gaat over genieten en dan duurt het wat langer.Aangekomen
waren er al wat leden aanwezig en sommigen waren onder de baan.Na het voorziene
ontbijt alleman naar hun machines en weg waren we.Door slechte communicatie
mankeerdenwe enkele leden maar besloten
de inrichtende personen toch verder te rijden.Correcte informatie leidt tot
goede afspraken zoals we al meermaals mogen ondervinden hebben.De weg ging
langs mooie wegen en paadjes.Nog niet zo veel verder was het al een beetje
modderploeteren.Beter zoiets in het begin,je motor is dan toch al vuil voor de
rest van de rit en dan steekt het niet nauw meer voor de rest van de toer.Er werd
redelijk snel gereden en de kilometers vlogen voorbij.Modder langs alle
kanten.De ural is omdat het een baanmodel is niet zo geschikt voor off-road.Het
is het enige model met 18 inch wielen en ligt door de andere kader die gebruikt
is heel wat lager bij de grond. Alle andere modellen van ural hebben andere
kaders en 19 inch wielen en liggen gemakkelijk 10 cm hoger.Je kiest ervoor bij
de aankoop maar door het gebruik van een noppenachterband komen we ook overal
door.De motor schept daardoor meer vuil en modder.Op de middag gingen we eten
op een camping.Frietjes met stoofvlees.Heel lekker en meer dan genoeg.Wat moet
een mens meer hebben? Na het eten de rit voortgezet langs diezelfde wegjes als
de ochtend.Heel leuk en je komt op plaatsen die je anders nooit zou gezien
hebben.Persoonlijk voor ons was de rit ietsje te lang en waren er ietwat te
veel putten.Met een baanmodel ofroad rijden is leuk maar na een tijdje heb je
het wel gezien.Das een beslissing die je neemt bij de aankoop en daarmee moet
je het doen.Maar voor de weinige keren dat we dit doen zou ik geen off-road
model willen.De retro heeft een veel betere baanligging en kan ook
sneller.Bovendien heeft de side-car meer luxe en das toch ook belangrijk.Na 120
km waren we weer op ons beginpunt.Met nog een goede 50 km te gaan besloten we
niet te lang meer te aarzelen om ons huiswaarts te begeven.Na aankomst stond er
voor die dag een goede 230 km op de teller.Als je rekent voor een ural dat de
afgelegde kilometers gerust maal 3 mogen gedaan worden met een gewone motor dan
hadden we een kleine 750 km met een gewone motor gedaan.Niet te onderschatten
dus.De modder die er aanhing was iets voor de volgende dagen.Een karweitje dat
ons wel een dag of 2 zou bezighouden.We waren nog geen uurtje thuis of het
begon al te gieten.Van heel de dag geen drupje regen.Een mens moet al eens
geluk hebben en voor deze uralrider was het weeral een geslaagde dag.
Zondag september organiseerde een lid van het vmc een rit in Gent en omstreken.Indien het werk en het weer het toelaten ben ik steeds van de partij.Een russenmotor is gemaakt om te rijden en niet om stil te staan,al kan je dit jaar het niet altijd zeggen bij mij.Allerhande situaties maken dat het niet steeds gemakkelijk is om te rijden.Maar die zondag waren we vrij en na de regen die we de laatste dagen hadden gekregen was het de vraag of we het die dag droog gingen houden.De afspraak was in atelier Tayou tegen de dampoort te Gent;een atelier waar er allerhande kunst werd gemaakt door de schoonzoon van het organiserende lid.Naar ginder rijden was een ritje van 20 km.Gemakkelijk gevonden en er waren al wat leden aanwezig.De rit voerde ons langsheen de Leie.Mooie baantjes afgewisseld met kleine weegjes.Heel leuk en steeds met een mooi zicht.De Leie was nooit veraf en in sommige gevallen heel dichtbij.Snelheid zat er ook redelijk goed in want de voorrijder reed met een recentere motor.Het was geen probleem om te volgen want blijkbaar verkeerde iedereen zijn motor in goede werkende staat(we hebben het al anders gezien).De middagpauze was voorzien in een mooi bisto/restaurantje.Warme beenhesp met frietjes ging er altijd vlot in.Na de nodige was en plas-pauzes gingen we verder langsheen de geplande rit.Heel mooi en de zon was nog steeds van de partij.Echt een mooie dag om buiten te komen met de motor.De namiddagstop was voorzien in een loungecafé.Eens iets anders dan het boerencafeetje waar we doorgaans zitten.De zon was er nog steeds en het was lekker toeven op het terras.Misschien één van de weinige keren vooraleer het dit jaar te koud werd.De terugtocht werd aangevat zodat we omstreeks 17 uur terug waren in het gentse.Er begonnen donkere wolken te verschijnen en daarom besloten we om het zekere voor het onzekere te nemen en te vertrekken.Na 180 km op de teller waren we weer thuis.Een hele leuke dag met een uitstekend weertje en gezelschap.Een uurtje nadien viel de regen er in bakken uit.Je moet maar een beetje geluk hebben om zo een prachtige dag te kunnen rijden.De volgende rit was al een beetje in zicht.
Het eerste motortreffen ten voordele voor ALS werd op 3 augustus gereden. A.L.S.is een spierziekte die de spieren en hun aansturing ervan stilaan aantast met uiteindelijk een fatale afloop. Doelen zoals Unicef of 11.11.11. staan nogal ver van ons bed en je weet nooit waar je geld al dan niet naartoe gaat. Maar dit is plaatselijk en persoonlijk en een heel goed initiatief. Persoonlijk vind ik dat er niet genoeg onderzoek naar kan gedaan worden want het zal je maar overkomen. Niemand kan zeggen; 'dit gebeurt me niet'. Vanuit het VMC kwam de vraag om mee te rijden. De voorzitter en stichter van het VMC heeft ook een spierziekte en om Walter(zie foto) een hart onder de riem te steken vonden we het dan ook niet meer dan normaal om mee te rijden. In Laarne aangekomen waren we met 12 zijspannen aanwezig wat toch redelijk veel was. Walter was natuurlijk ook aanwezig met rolstoel en bijhorende posse. Voor vertrek was er nog de gebruikelijke panne met J.P. die zijn kontakt 2 dagen had laten opstaan en platte batterij had. Fred had daarentegen een carburator die benzine verloor. Zoals vroeger al veel gebleken is zij dnepr's en urals nogal vrij gevoelig voor kleine mankementen. 2 zijspannen minder maar daarom niet minder plezier. de tocht verliep langs kleine wegen in het vlaamse landschap. Heel mooi en relax rijden. Een pitstop met drankje en hot-dog onder de baan. De geplande rit was 140 km en voor de groep ietsje te lang en daarom hadden de voorrijders een kortere route gepland. Via café de salamander in Scheldewindeke kwamen we uiteindelijk weer op ons vertrekpunt. Een heel geslaagde rit met uitstekend weer. Met dank aan de organiserende vereniging en aanwezige fotografe Debels Jasmine. Er moet niet altijd veel gezegd worden om iets te zeggen en soms zijn daden beter dan woorden. Walter,this was one for you.
Bij een wiel met spaken heb je steeds een binnenband nodig ,ook als is het een tubeless.Bij een ural is het niet anders.Er zitten wel tubeless banden op maar die binnenband is onontbeerlijk daar door de spaken lucht verdwijnt..Daar onze motor redelijk veel stilstaat en iets dat stilstaat niet ideaal is blijft de druk op de binnenband niet constant.Met het betere weer zal er woon-werk verkeer gedaan worden en zal die druk bij gebruik ook constanter zijn.Nu moet gezegd dat de binnenbanden niet van heel goede kwaliteit zijn.Bij de ene vermindert de druk na een paar weken ,bij de nadere na een paar dagen.Daarom besloten we indien we nog een buitenband veranderen we de binnenband ook gaan veranderen.Een motorscross binnenband is ideaal.Veel dikker dan een gewone en daarmee ook beter bestand tegen schokken als we off-road rijden.Zo gezegd zo gedaan en bij pneus on-line er eentje besteld.De prijs is een kleine 25 euro,al bij al een kleine investering en zo kunnen we wanneer ze er op liggen toch wat geruster zijn.Intussen behelpen we ons wel met wat russisch materiaal er ook opligt.
Wegens de aanhoudende winter in ons belgenlandje is het al een tijdje geleden dat ik nog iets op mijn blog zette.Met het beterende weer werd het stilaan tijd om het ijzeren ros van stal te halen.Voor de winter was het onderhoud reeds gedaan en stond hij klaar om erop uit te trekken.De vereniging organiseerde een rit in de voerstreek en we hadden er ons op ingeschreven.180 kilometers ver en niet te onderschatten.Als je ziet dat een gewone motor 120 kan op de autostrade dan ben je er op je gemakje op 2 uur.In het geval van een ural mag je gerust op een paar uurtjes meer rekenen.We gingen de steenwegen nemen,zo zagen we nog iets van de streek.Na de nodige voorbereidingen (wat moet je allemaal meenemen met zo een motor om ginder het nodige comfort te hebben?)stonden we vrijdagnamiddag om 14 uur gereed om te vertrekken voor de vrijdagavondspits.Via Dendermonde ,Mechelen zo verder naar Haacht om stilaan zo naar Limburg te trekken via Leuven,Sint-Truiden en als eindbestemming Remersdaal. Niet ver gelegen van Maastricht in Nederland en Aachen in Duitsland.De heenreis verliep vlot maar de spits maakte dat we op sommige momenten ook in de spits zaten.Na juistgeteld 5 uren kwamen we ginds aan.Ons appartementje was gehuurd daar we met het wisselend weer geen risico's wilden nemen om druipnat in een tent te moeten kruipen.Na een goede nachtrust was het zaterdag na het ontbijt inpakken geblazen om de streek te verkennen.Glooiende heuvels,kleine wegjes,pittoreske uitzichten,alles was aanwezig.Het grootste deel van de tijd hebben we rondgereden in Nederland.In één woord :prachtig.Dit is een streek die zich perfect leent om met de motor verkend te worden.Met een motor of 15 is dit dan ook genieten van het mooie leven en ook het inmiddels redelijk mooie weer.Met een rondrit van een dikke 110 km was dit om nooit te willen stoppen.Noodgedwongen moesten we echter wel want een collega had een lager in het achterwiel dat stuk gegaan was.Achterlaten(de motor) en met één persoon meer in een bakje reden we de rit uit.Na de nodige verfrissingen op het terras stond de barbecue al gereed.Heel fijn en in leuk gezelschap nog beter.Het werd stilaan koud buiten en het bedje riep al.De nodige nachtrust en het was alweer zondag.Alles werd ingepakt om de reis naar huis aan te vatten.Met een vertrek om 10 uur dachten we om ongeveer 3 uur in de namiddag te landen.Nu moet je weten dat een gps een eigen leven leid en hij stuurde ons zowaar op de autostrade.Ik ben er geen favoriet van maar het is perfect mogelijk met een retro of een ander nieuw model.Zolang je maar je gemiddelde snelheid niet te hoog houd.Indien je te snel gaat en niet schakelt zal je merken dat na verloop van tijd het vermogen afneemt.In ons geval moesten we maar 30 km autostrade en viel het nog mee.De rest hebben we via de steenwegen gedaan en om 14 uur stonden we weer aan ons huisje.Al bij al viel het reuze mee de terugweg.Heel het weekend was reuze gezellig en we kijken alweer uit naar het volgende .In kilometers stonden we voor het weekend op 460.Best te doen.Met de zomer in aantocht was dit een goed begin.
Naar jaarlijkse traditie word er ieder jaar de ROR-rit georganiseerd door het VMC.Een rit die elk jaar in oktober word gereden maar die nogal qua uitvoering hard kan verschillen.Naargelang het weer kan het varieren van super nat tot zonnig herfstweer.Indien het voorgaand aan de rit hard geregend heeft kan het evolueren tot modderploeteren.Dit jaar was het echter zonnig weer,wel wat fris in de morgen maar prima weertje om te rijden.De afspraak was om met twee motors te vertrekken in Aalst en zo de rit tot Betekom gezellig te maken(alleen is maar alleen).Vanuit Mechelen de gps aangezet en zo naar het rendez-vous punt.Van het rendez-vous punt reden we dan met verschillende motors naar het vertrekpunt.We waren al met ettelijke motors en het zag er naar uit dat er nog redelijk veel onderweg waren om ons te vervoegen.Het vertrekpunt was een sporthal van waaruit het startschot werd gegeven.De rit was super voorbereid en wij namen de achterhoede voor onze rekening.Kleine paadjes ,grote banen,het kwam allemaal aan bod.ook waren er nieuwe leden aanwezig.Een heel leuke rit zonder zware noemenswaardige problemen.De kleine problemen zoals niet starten ,geen ontsteking meer zijn nu reeds het vernoemen niet waard daar het toch ongeveer iedere rit gebeurd.Onze oude motoren hebben hun ouderdom mee en dan kan je dit steeds verwachten.Nu komen er stilaan ook de nieuwere modellen bij die deze gebreken dan ook niet vertonen.Na de revolutie in Rusland is het nu tijd voor de evolutie.Niet iedereen is daar voor te vinden maar je kan dit nu éénmaal niet tegenhouden.Steeds risico op panne is niet altijd leuk en een mens komt graag eens op dezelfde manier thuis als je vertrekt(met de motor en al rijdend).De middagpauze was gepland in Tienen in de lunch garden.Heel gemakkelijk en geen reservatie nodig.Na de middag werd de rit voortgezet en er werd op zeker moment een verkeerde afslag genomen waarbij we in een vers geploegd veld van een boer belanden.Jolijt allom omdat sommigen zich vastreden en er uitgeduwd moesten worden.Leuk in het quadraat.In de namiddag nog een leuk caffeetje aangedaan ,we zaten zelfs op het terras en dat in oktober.In de late namiddag viel er een grote panne en we moesten de groep voortijdig verlaten aangezien we nog een lange rit voor de boeg hadden.Op 10 kilometer van de thuisbasis reed mijn compagnon nog een platte bandmaar dat mocht de pret niet drukken.Na 10 minuten was dit al verholpen.Na verloop van tijd doe je dit al met je ogen dicht.Een hele leuke dag om te kunnen en mogen doen.Volgend jaar is er weer een ROR-rit en ook daar zullen we aanwezig zijn.
