Na vele dagen regen scheen de zon eindelijk weer eens.De zon had al enkele dagen kat en muis gespeeld met de regen.Ook als het droog was dan was er het werk die het niet toeliet om te gaan rijden.Er word ook gewerkt in het weekend en dan is het niet altijd evident om te gaan toeren met twee.Maar vandaag was het weer uitstekend en te lang stilstaan is niet goed voor de retro.Banden nagekeken en op de juiste spanning gezet.Dit zijn dingen die je regelmatig moet doen want bij stilstand verlies je sneller de spanning dan als je er dagelijks meer rijdt.Eerst gaan tanken want na de rit naar Beclers (Northsiders atelier)stond hij droog.Een klein toertje was voldoende om er weer de smaak van te pakken te hebben.Geen vlot geschakel zoals op een japanse machine,geen gezoef op de baan.Trillingen die door je achterste naar je ruggegraat gaan.Dat zijn dingen die het ural-rijden zo plezant en zo echt maakt.Het klak- geluid van de ural in versnelling te zetten is dag en nacht verschil met een japanner.Ook het schakelen gaat met datzelfde geluid.Dit zijn dingen die een andere motorrijder argwanend aanhoort maar waarvan we weten dat het normaal is.Je kan een motor kopen en dat gevoel krijgen van vrijheid waar ze allemaal over spreken maar bij een ural krijg je meer een totaalpakket.Niet te vergelijken en na een tijd ook niet meer te missen.Met een kilometer of 30 achter de kiezen terug naar af. Deze keer geen kleine baantjes maar de betere wegen, dit mag ook eens.Het was heel plezant om het seizoen weer eens te kunnen starten.Kuisen was er ditmaal niet bij,de baan was droog.De vorige kuiswerken (na Beclers)hadden 2 dagen geduurd en vandaag bleef ik dit eens gespaard.Een mens mag ook al eens geluk hebben.En nu op naar de zomer en langere ritten.Het leven was vandaag mooi.
De rit naar Northsider voor het onderhoud van de retro was afgesproken en vrijdag en zondag van dat weekend scheen de zon maar de zaterdag was een echte plensdag.Niets aan te doen ,afspraak is afspraak en weg waren we.De gps was niet regenbestendig maar tot Ronse wisten we het van buiten en tegen dat we daar waren was het misschien al gedaan met regenen.Niets was minder waar.Het bleef regenen en na Brakel begon de regen stilaan door te sijpelen.Van een gezellig ritje was er dus niet veel sprake.Als goede belg behelpen we ons met wat we hebben en dus trokken we een diepvrieszakje over de gps.Goed doorzichtig en waterdicht.Met zulk weer rijden we normaal niet maar dit was dus de uitzondering.Reservekledij zat in de bak opgeborgen dus de terugweg waren we toch tenminste droog.Als die regen tenminste er mee ophield.Het onderhoud van de retro was niet geweldig groot maar de mannen van Northsiders doen er wel hun werk aan.Kleppen werden nagekeken,olie van motor en versnellingsbak ververst.De dichting van de alternator had het begeven en moest ook vervangen worden.Geen grote werken maar alles werd nagekeken.Stonden alle moeren nog vast? Door het daveren gebeurt dit meermaals dat er loskomen of die je zelfs onder de baan verliest.We doen soms off road dus dan mag je dit zeker verwachten.Onze kledij was goed doorweekt en daar hadden ze ook een oplossing voor.Manu had een soort kapstok gemaakt op wielen waar je je helm ,handschoenen,laarzen,vest en al de rest van je attributen kon aan hangen.Dit plaatste hij voor het heteluchtkanon (niet te dicht wegens brandgevaar) en drogen was kinderspel.Een eigen vinding en ook een eigen maak.En dan nog in gegalvaniseerd ijzer zodat het ook nog eens niet kon roesten.Meenemen was geen optie want daarvoor was het wat te groot.Later gaan we er wel eens achter met de auto(als het werk het toelaat)Je hangt er alles aan en de dag nadien is alles droog.Hangend droogt alles beter en hij had dat goed bezien.Later als het thuis staat trek ik er wel eens een foto van om hier te plaatsen.Na de gedane werken de terugweg aangevat(het regenen was gestopt) en de terugreis was enigszins veel plezieriger dan de heenreis.Maar ja ,wat moet gebeuren dat moet gebeuren en we waren weer goed voor een jaartje bollen.En dat is een nat regenpak waard.Na regen komt immers steeds zonneschijn.
Naar jaarlijkse traditie komt er ook in het Aalsterse de
Sint.In heel ons belgenland komt Sinterklaas maar in Aalst en nabije omgeving
komt Sint-Maarten.Rij je 15 kilometer verder en het is al Sinterklaas wat de
klok slaat maar hier dus niet.Het verschil is ook dat het 11 november gevierd
wordt ipv 6 december.
Dit jaar had ik de vraag gekregen om de Sint te gaan halen
tesamen met zwarte piet.Soms komt hier de vraag binnen om mee te werken aan
allerhande evenementen gaande van trouwen tot film en fotoshoots.Vraag is wat
je wel en niet doet maar dit kon ik moeilijk weigeren daar het over de heilige
man gaat ;-). Afspraken werden gemaakt
en op 8 november begaf ik me naar Herdersem,een dorpje dat ook deel uitmaakt
van stad Aalst.Het was de vrijdag voor Sint-Maarten en de kleuter- en lage
school keken met verwachting uit naar de Sint. Iedereen in het Meivisje (zo
heet de school) had zijn best gedaan om iets te maken en stond met al dan niet
zenuwen op de heilige man te wachten.De Sint werd opgeladen en de rit van 500
meter vatte aan.Het lagere gedeelte stond in de straat naar de school en al de
kleutertjes stonden aan de school.Lawaai en geroep alom ,ouders met
fotoapparaat of camera in de aanslag.Steeds heel leuk en onder groot lawaai maakte de Sint zijn intrede in het
schoolgebouw.Grote ogen van de kleintjes en iets minder van de groteren.Maar
steeds leuk want iedereen krijgt een cadeautje.De Sint werd afgezet op de
speelplaats en de gezangen konden beginnen.De gekende sint-liedjes passeerden
de revue.Na dit gebeuren gingen de Sint en piet naar de turnzaal waar zijn
troon klaar stond om de kleuters en lagere afdeling te ontvangen.Steeds heel
leuk om te zien hoe de kleutertjes staan aan te schuiven om bij de heilige man
te gaan die alles weet of ze braaf zijn geweest of niet.Het staat in zijn grote
boek.
Daar mijn rol uitgespeeld was was het tijd om terug te
rijden.De hele morgen zouden de kinderen aanschuiven en na het gebeuren werd de
Sint teruggevoerd met de wagen.Het was geen lange rit terug en ik was niet de
hele dag op de baan geweest maar het plezier was er daarom niet minder om.Het
moet niet altijd meer zijn om meer te zijn.En in dit geval was less more.Een
heel tevreden uralrider keerde naar huis terug en misschien lag er ook een
cadeautje te wachten.Tenslotte blijven we in ons binnenste allemaal een beetje
kind.
Naar jaarlijkse traditie bij het VMC werd er ook dit jaar
een octoberrit gereden.Ondanks de hele slechte vooruitzichten van de
weerman(regen en kans op onweer)besloten we toch uit te rukken.De afspraak was
te Mechelen in een caffeetje langsheen de dijk.Op tijd vertrokken want Mechelen
ligt toch op een uurtje rijden van waar we wonen.Met de auto ben je er veel
vlugger maar de ural gaat over genieten en dan duurt het wat langer.Aangekomen
waren er al wat leden aanwezig en sommigen waren onder de baan.Na het voorziene
ontbijt alleman naar hun machines en weg waren we.Door slechte communicatie
mankeerdenwe enkele leden maar besloten
de inrichtende personen toch verder te rijden.Correcte informatie leidt tot
goede afspraken zoals we al meermaals mogen ondervinden hebben.De weg ging
langs mooie wegen en paadjes.Nog niet zo veel verder was het al een beetje
modderploeteren.Beter zoiets in het begin,je motor is dan toch al vuil voor de
rest van de rit en dan steekt het niet nauw meer voor de rest van de toer.Er werd
redelijk snel gereden en de kilometers vlogen voorbij.Modder langs alle
kanten.De ural is omdat het een baanmodel is niet zo geschikt voor off-road.Het
is het enige model met 18 inch wielen en ligt door de andere kader die gebruikt
is heel wat lager bij de grond. Alle andere modellen van ural hebben andere
kaders en 19 inch wielen en liggen gemakkelijk 10 cm hoger.Je kiest ervoor bij
de aankoop maar door het gebruik van een noppenachterband komen we ook overal
door.De motor schept daardoor meer vuil en modder.Op de middag gingen we eten
op een camping.Frietjes met stoofvlees.Heel lekker en meer dan genoeg.Wat moet
een mens meer hebben? Na het eten de rit voortgezet langs diezelfde wegjes als
de ochtend.Heel leuk en je komt op plaatsen die je anders nooit zou gezien
hebben.Persoonlijk voor ons was de rit ietsje te lang en waren er ietwat te
veel putten.Met een baanmodel ofroad rijden is leuk maar na een tijdje heb je
het wel gezien.Das een beslissing die je neemt bij de aankoop en daarmee moet
je het doen.Maar voor de weinige keren dat we dit doen zou ik geen off-road
model willen.De retro heeft een veel betere baanligging en kan ook
sneller.Bovendien heeft de side-car meer luxe en das toch ook belangrijk.Na 120
km waren we weer op ons beginpunt.Met nog een goede 50 km te gaan besloten we
niet te lang meer te aarzelen om ons huiswaarts te begeven.Na aankomst stond er
voor die dag een goede 230 km op de teller.Als je rekent voor een ural dat de
afgelegde kilometers gerust maal 3 mogen gedaan worden met een gewone motor dan
hadden we een kleine 750 km met een gewone motor gedaan.Niet te onderschatten
dus.De modder die er aanhing was iets voor de volgende dagen.Een karweitje dat
ons wel een dag of 2 zou bezighouden.We waren nog geen uurtje thuis of het
begon al te gieten.Van heel de dag geen drupje regen.Een mens moet al eens
geluk hebben en voor deze uralrider was het weeral een geslaagde dag.
Zondag september organiseerde een lid van het vmc een rit in Gent en omstreken.Indien het werk en het weer het toelaten ben ik steeds van de partij.Een russenmotor is gemaakt om te rijden en niet om stil te staan,al kan je dit jaar het niet altijd zeggen bij mij.Allerhande situaties maken dat het niet steeds gemakkelijk is om te rijden.Maar die zondag waren we vrij en na de regen die we de laatste dagen hadden gekregen was het de vraag of we het die dag droog gingen houden.De afspraak was in atelier Tayou tegen de dampoort te Gent;een atelier waar er allerhande kunst werd gemaakt door de schoonzoon van het organiserende lid.Naar ginder rijden was een ritje van 20 km.Gemakkelijk gevonden en er waren al wat leden aanwezig.De rit voerde ons langsheen de Leie.Mooie baantjes afgewisseld met kleine weegjes.Heel leuk en steeds met een mooi zicht.De Leie was nooit veraf en in sommige gevallen heel dichtbij.Snelheid zat er ook redelijk goed in want de voorrijder reed met een recentere motor.Het was geen probleem om te volgen want blijkbaar verkeerde iedereen zijn motor in goede werkende staat(we hebben het al anders gezien).De middagpauze was voorzien in een mooi bisto/restaurantje.Warme beenhesp met frietjes ging er altijd vlot in.Na de nodige was en plas-pauzes gingen we verder langsheen de geplande rit.Heel mooi en de zon was nog steeds van de partij.Echt een mooie dag om buiten te komen met de motor.De namiddagstop was voorzien in een loungecafé.Eens iets anders dan het boerencafeetje waar we doorgaans zitten.De zon was er nog steeds en het was lekker toeven op het terras.Misschien één van de weinige keren vooraleer het dit jaar te koud werd.De terugtocht werd aangevat zodat we omstreeks 17 uur terug waren in het gentse.Er begonnen donkere wolken te verschijnen en daarom besloten we om het zekere voor het onzekere te nemen en te vertrekken.Na 180 km op de teller waren we weer thuis.Een hele leuke dag met een uitstekend weertje en gezelschap.Een uurtje nadien viel de regen er in bakken uit.Je moet maar een beetje geluk hebben om zo een prachtige dag te kunnen rijden.De volgende rit was al een beetje in zicht.
Het eerste motortreffen ten voordele voor ALS werd op 3 augustus gereden. A.L.S.is een spierziekte die de spieren en hun aansturing ervan stilaan aantast met uiteindelijk een fatale afloop. Doelen zoals Unicef of 11.11.11. staan nogal ver van ons bed en je weet nooit waar je geld al dan niet naartoe gaat. Maar dit is plaatselijk en persoonlijk en een heel goed initiatief. Persoonlijk vind ik dat er niet genoeg onderzoek naar kan gedaan worden want het zal je maar overkomen. Niemand kan zeggen; 'dit gebeurt me niet'. Vanuit het VMC kwam de vraag om mee te rijden. De voorzitter en stichter van het VMC heeft ook een spierziekte en om Walter(zie foto) een hart onder de riem te steken vonden we het dan ook niet meer dan normaal om mee te rijden. In Laarne aangekomen waren we met 12 zijspannen aanwezig wat toch redelijk veel was. Walter was natuurlijk ook aanwezig met rolstoel en bijhorende posse. Voor vertrek was er nog de gebruikelijke panne met J.P. die zijn kontakt 2 dagen had laten opstaan en platte batterij had. Fred had daarentegen een carburator die benzine verloor. Zoals vroeger al veel gebleken is zij dnepr's en urals nogal vrij gevoelig voor kleine mankementen. 2 zijspannen minder maar daarom niet minder plezier. de tocht verliep langs kleine wegen in het vlaamse landschap. Heel mooi en relax rijden. Een pitstop met drankje en hot-dog onder de baan. De geplande rit was 140 km en voor de groep ietsje te lang en daarom hadden de voorrijders een kortere route gepland. Via café de salamander in Scheldewindeke kwamen we uiteindelijk weer op ons vertrekpunt. Een heel geslaagde rit met uitstekend weer. Met dank aan de organiserende vereniging en aanwezige fotografe Debels Jasmine. Er moet niet altijd veel gezegd worden om iets te zeggen en soms zijn daden beter dan woorden. Walter,this was one for you.
Bij een wiel met spaken heb je steeds een binnenband nodig ,ook als is het een tubeless.Bij een ural is het niet anders.Er zitten wel tubeless banden op maar die binnenband is onontbeerlijk daar door de spaken lucht verdwijnt..Daar onze motor redelijk veel stilstaat en iets dat stilstaat niet ideaal is blijft de druk op de binnenband niet constant.Met het betere weer zal er woon-werk verkeer gedaan worden en zal die druk bij gebruik ook constanter zijn.Nu moet gezegd dat de binnenbanden niet van heel goede kwaliteit zijn.Bij de ene vermindert de druk na een paar weken ,bij de nadere na een paar dagen.Daarom besloten we indien we nog een buitenband veranderen we de binnenband ook gaan veranderen.Een motorscross binnenband is ideaal.Veel dikker dan een gewone en daarmee ook beter bestand tegen schokken als we off-road rijden.Zo gezegd zo gedaan en bij pneus on-line er eentje besteld.De prijs is een kleine 25 euro,al bij al een kleine investering en zo kunnen we wanneer ze er op liggen toch wat geruster zijn.Intussen behelpen we ons wel met wat russisch materiaal er ook opligt.
Wegens de aanhoudende winter in ons belgenlandje is het al een tijdje geleden dat ik nog iets op mijn blog zette.Met het beterende weer werd het stilaan tijd om het ijzeren ros van stal te halen.Voor de winter was het onderhoud reeds gedaan en stond hij klaar om erop uit te trekken.De vereniging organiseerde een rit in de voerstreek en we hadden er ons op ingeschreven.180 kilometers ver en niet te onderschatten.Als je ziet dat een gewone motor 120 kan op de autostrade dan ben je er op je gemakje op 2 uur.In het geval van een ural mag je gerust op een paar uurtjes meer rekenen.We gingen de steenwegen nemen,zo zagen we nog iets van de streek.Na de nodige voorbereidingen (wat moet je allemaal meenemen met zo een motor om ginder het nodige comfort te hebben?)stonden we vrijdagnamiddag om 14 uur gereed om te vertrekken voor de vrijdagavondspits.Via Dendermonde ,Mechelen zo verder naar Haacht om stilaan zo naar Limburg te trekken via Leuven,Sint-Truiden en als eindbestemming Remersdaal. Niet ver gelegen van Maastricht in Nederland en Aachen in Duitsland.De heenreis verliep vlot maar de spits maakte dat we op sommige momenten ook in de spits zaten.Na juistgeteld 5 uren kwamen we ginds aan.Ons appartementje was gehuurd daar we met het wisselend weer geen risico's wilden nemen om druipnat in een tent te moeten kruipen.Na een goede nachtrust was het zaterdag na het ontbijt inpakken geblazen om de streek te verkennen.Glooiende heuvels,kleine wegjes,pittoreske uitzichten,alles was aanwezig.Het grootste deel van de tijd hebben we rondgereden in Nederland.In één woord :prachtig.Dit is een streek die zich perfect leent om met de motor verkend te worden.Met een motor of 15 is dit dan ook genieten van het mooie leven en ook het inmiddels redelijk mooie weer.Met een rondrit van een dikke 110 km was dit om nooit te willen stoppen.Noodgedwongen moesten we echter wel want een collega had een lager in het achterwiel dat stuk gegaan was.Achterlaten(de motor) en met één persoon meer in een bakje reden we de rit uit.Na de nodige verfrissingen op het terras stond de barbecue al gereed.Heel fijn en in leuk gezelschap nog beter.Het werd stilaan koud buiten en het bedje riep al.De nodige nachtrust en het was alweer zondag.Alles werd ingepakt om de reis naar huis aan te vatten.Met een vertrek om 10 uur dachten we om ongeveer 3 uur in de namiddag te landen.Nu moet je weten dat een gps een eigen leven leid en hij stuurde ons zowaar op de autostrade.Ik ben er geen favoriet van maar het is perfect mogelijk met een retro of een ander nieuw model.Zolang je maar je gemiddelde snelheid niet te hoog houd.Indien je te snel gaat en niet schakelt zal je merken dat na verloop van tijd het vermogen afneemt.In ons geval moesten we maar 30 km autostrade en viel het nog mee.De rest hebben we via de steenwegen gedaan en om 14 uur stonden we weer aan ons huisje.Al bij al viel het reuze mee de terugweg.Heel het weekend was reuze gezellig en we kijken alweer uit naar het volgende .In kilometers stonden we voor het weekend op 460.Best te doen.Met de zomer in aantocht was dit een goed begin.
Naar jaarlijkse traditie word er ieder jaar de ROR-rit georganiseerd door het VMC.Een rit die elk jaar in oktober word gereden maar die nogal qua uitvoering hard kan verschillen.Naargelang het weer kan het varieren van super nat tot zonnig herfstweer.Indien het voorgaand aan de rit hard geregend heeft kan het evolueren tot modderploeteren.Dit jaar was het echter zonnig weer,wel wat fris in de morgen maar prima weertje om te rijden.De afspraak was om met twee motors te vertrekken in Aalst en zo de rit tot Betekom gezellig te maken(alleen is maar alleen).Vanuit Mechelen de gps aangezet en zo naar het rendez-vous punt.Van het rendez-vous punt reden we dan met verschillende motors naar het vertrekpunt.We waren al met ettelijke motors en het zag er naar uit dat er nog redelijk veel onderweg waren om ons te vervoegen.Het vertrekpunt was een sporthal van waaruit het startschot werd gegeven.De rit was super voorbereid en wij namen de achterhoede voor onze rekening.Kleine paadjes ,grote banen,het kwam allemaal aan bod.ook waren er nieuwe leden aanwezig.Een heel leuke rit zonder zware noemenswaardige problemen.De kleine problemen zoals niet starten ,geen ontsteking meer zijn nu reeds het vernoemen niet waard daar het toch ongeveer iedere rit gebeurd.Onze oude motoren hebben hun ouderdom mee en dan kan je dit steeds verwachten.Nu komen er stilaan ook de nieuwere modellen bij die deze gebreken dan ook niet vertonen.Na de revolutie in Rusland is het nu tijd voor de evolutie.Niet iedereen is daar voor te vinden maar je kan dit nu éénmaal niet tegenhouden.Steeds risico op panne is niet altijd leuk en een mens komt graag eens op dezelfde manier thuis als je vertrekt(met de motor en al rijdend).De middagpauze was gepland in Tienen in de lunch garden.Heel gemakkelijk en geen reservatie nodig.Na de middag werd de rit voortgezet en er werd op zeker moment een verkeerde afslag genomen waarbij we in een vers geploegd veld van een boer belanden.Jolijt allom omdat sommigen zich vastreden en er uitgeduwd moesten worden.Leuk in het quadraat.In de namiddag nog een leuk caffeetje aangedaan ,we zaten zelfs op het terras en dat in oktober.In de late namiddag viel er een grote panne en we moesten de groep voortijdig verlaten aangezien we nog een lange rit voor de boeg hadden.Op 10 kilometer van de thuisbasis reed mijn compagnon nog een platte bandmaar dat mocht de pret niet drukken.Na 10 minuten was dit al verholpen.Na verloop van tijd doe je dit al met je ogen dicht.Een hele leuke dag om te kunnen en mogen doen.Volgend jaar is er weer een ROR-rit en ook daar zullen we aanwezig zijn.
Na de rit in Balegem welke in de krant verschenen was kreeg een lid van onze vereniging een aanvraag voor een rit te doen voor een chronisch zieke mevrouw.Haar man had graag gehad dat het een verrassing zou worden voor een vroeg verjaardagscadeau.Zulke aanvragen zijn steeds welkom daar het voor ons een kleine moeite is om zoiets ineen te steken als we iemand kunnen plezieren.Een kleine moeite voor een groot resultaat.Dirk van het vmc organiseerde het en op een mum van tijd waren we met een man of 10 (de jarige en haar man inbegrepen)Toen we op de oprit stonden was ze echt verrast,dit had ze nooit verwacht.Alles was voorzien zoals een dekentje handschoenen en een helm.Goed ingeduffeld werd de rit aangevangen.Het goede weer was van de partij en op de markt van Oudenaarde was een pitstop voorzien voor een frisse pint(of cola) te nuttigen.Kleine baantjes aangepast aan de gezondheid van de dame brachten ons na een paar uurtjes terug naar het vertrekpunt.Een dolgelukkig koppel had een onvergetelijke namiddag meegemaakt.Voor ons een kleine moeite maar voor hun van heel grote waarde.Een tevreden groepje keerde na een vrolijk afscheid terug naar huis.Het is zo simpel om een mens gelukkig te kunnen maken,je moet er alleen een klein beetje moeite voor willen doen. Met dank aan Anna en Ivan voor de fijne namiddag.
Een steeds weerkerende rit is de rit van Balegem.Het is een heel weekend dat start de vrijdag in de namiddag en stopt zondagmorgen.Daar ik andere verplichtingen had was er alleen de rit van zaterdag die ik kon meerijden.Er word overnacht in een schooltje in het midden van Balegem.De uitvoerende macht voorziet eten en drinken aan kostprijs en zelfs huisbereide gerchten zijn er voorzien.Een pracht van een organisatie die ik ook al in zijn geheel heb mogen meemaken.De zaterdag een pracht van een rit langs kleine en middelgrote wegen.Het goede weer was van de partij en het kon niet meer stuk.Ook waren er nieuwe leden aanwezig wat het steeds leuk maakt.Dit weekend ,met barbeque,ontbijt ,avondeten is een echte aanrader voor allen die zich eens willen laten verwennen (op zijn russisch).Geen modder tot in de oren maar gezapige baantjes langs groene weiden overgoten met zonneschijn om het eens lyrisch te zeggen.Van al de ritten die ik al gedaan heb is dit toch wel één die in de top drie staat.Spijtig genoeg was het enkel voor ondergetekende de zaterdag.Volgend jaar probeer ik er het hele weekend bij te zijn.
De rit in Balegem zat er aan te komen en de
achterband was versleten.Daar bij Northsiders de banden redelijk duur zijn(180)
had ik besloten om er zelf een op te plaatsen,een Avon raodrider was geschikt
.Dus naar de bandencentrale om er ééntje te bestellen.In de bandencentrale
moesten ze deze bestellen en ze gingen me iets laten weten wanneer hij er zou
zijn.Drie dagen is de normale levertijd.Geen probleem dus ,tijd genoeg.In de
namiddag kreeg ik een telefoontje dat ze niet konden zeggen hoelang het zou
duren eer hij geleverd werd.Het kon zelfs 3 weken duren.Op zoak dus naar een
andere plaats waar ze hem wel hadden.Pneus on line op internet had hem wel en
kon hem nog op tijd leveren.Besteld en betaald en ze gingen hem leveren in
Lebbeke tegen Dendermonde.Zo gezegd zo gedaan en woensdag voor de rit van
Bavegem was hij er.Bij afhaling bleek dat ze een maat 19 ipv een maat 18
geleverd hadden.Daar kon ik ook niets mee doen.De bandencentrale waar ze hem
geleverd hadden stelde voor dat ze zelf een band zouden bestellen en dat die
alsnog vrijdag geleverd kon worden (na 2 dagen)Ongelooflijk maar waar leverden
en monteerden ze hem ook nog op tijd.Een continental aan een mindere prijs dan
ik hem op een ander kon bestellen.Gemonteerd en al voor de kleine prijs van
90.Een aanrader voor iedereen : Micha autobanden in Lebbeke
Adres:
O.L.VROUWSTR 27
Postcode:
9280
Plaats:
LEBBEKE
Tel.
052460110
Fax:
052460110
Openingstijden:
maandag :
van 09:00 tot 18:00
dinsdag :
van 09:00 tot 18:00
woensdag :
van 09:00 tot 18:00
donderdag :
van 09:00 tot 18:00
vrijdag :
van 09:00 tot 18:00
zaterdag :
van 09:00 tot 16:00
Ongelooflijke service aan een prachtige prijs.Hij helpt je zelfs kiezen bij
het model dat jij wil.Alles is te verkrijgen en steeds gemonteerd.En zo kon ik
op het laatste moment nog meerijden in Balegem
Zoals afgesproken met Alexis stond het onderhoud op ons schema.Nu zal je denken :in belgie zijn er niet veel urals ,heeft die man genoeg werk om te overleven?Ik was de eerste die dag maar al snel waren er nog andere mensen die toekwamen voor een onderhoud of stukken.Het atelier is gelegen in een oude schuur maar sinds mijn aankoop is er reeds veel veranderd en gemoderniseerd.De werkplaats is nu in een apart gedeelte en de body-shop in het oude gedeelte. Ook de evolutie bij de dealer staat dus niet stil.Klanten genoeg dus.Het merendeel zijn wel allemaal franstaligen maar das dan ook niet verwonderlijk als je tegen de franse grens zit en ook nog in het franssprekende gedeelte van het land.Stilaan komen de vlamingen ook in de kijker.Van heinde en ver komen ze al naar Beclers. Je vind het nergens terug dit adres maar de fanatiekelingen weten het allemaal zijn.Wat ook frappant is dat geen twee motors hetzelfde zijn.Steeds vind je kleine details die het verschil maken.In een kist stond de nieuwe ural 2012. Hetzelfde model als de 2011 maar in een andere kleur en met een spade langs de zijkant.Wel nog te monteren.Er staat ook een ural gobi te koop.Gekocht door iemand uit luxemburg die het niet meer zag zitten om er mee te rijden.Met 150 km op de teller.Het is niet voor iedereen weggelegd het zijspanrijden.Oefening baart ook kunst.Je kan ook niet verwachten dat deze machines rijden als een gewone motor.Prijs is natuurlijk te bespreken daar het een occasie is.Het onderhoud zelf gebeurt op de oude manier:niets snel,snel afwerken maar oog voor detail zoals het moet zijn.Van sommige dingen kan er veel afhangen.En als er iets moet gezegd worden van Northsiders is dat ze alles controleren.Zelfs de vijzen worden nagezien op spanning.Zo hoort het ook Na twee uurtjes zat het onderhoud er op en kon de terugreis aangevangen worden.De rit terug was al even plezierig als de heenreis.
De ural had inmiddels reeds 5000 km gereden .Tijd dus voor het tweede
onderhoud,het eerste was reeds gebeurd op 1000 km.De afspraak was om 10 uur
zodus was een vroeg vertrek aangeraden.Het is iets meer dan een uurtje rijden
van onze startbasis.Het vertrek was in Aalst en langsheen
Zottegem,Brakel,Oudenaarde en zo verder naar Beclers.Het werkattelier bevindt
zich niet in Rumes maar enkele kilometers daarvandaan.Nu moet gezegd worden dat
je het adres moet kennen want het ligt echt in een verloren boerengat.Na
Oudenaarde verandert de streek ook helemaal.Op sommige momenten zou je zeggen
dat je in het buitenland aan het rijden bent.Nu staat de gps steeds
geprogrammeerd op de kortste route en de snelste tijd .Zo stuurt hij de ural
naar afgelegen baantjes en soms zelfs veldwegen.Heel leuk en zo kom je nog eens
op plaatsen die je anders nooit ziet.Das dan ook de bedoeling als je met een
ural rijdt.Na anderhalf uurtje was de eindstreep in zicht en kon ons onderhoud
beginnen
Iedereen heeft bagage uit zijn vroegere leven.De dingen die vroeger gebeurd zijn
maken je ook tot wat je nu bent.Hoe komt een mens na vele jaren tot de aankoop
van een ural en waarom is mijn huidige lidmaatschap bij het Vmc?In heel vroeger
tijden zijn er verschillende motoren de revue gepasseerd.Gaande van Xs 650Yamaha
,Honda 400 four tot Suzuki Marauder en tal van anderen.Racemachines,choppers en
touringmotors.Nu is rijden op je ééntje niets steeds plezierig en zo kom je al
snel in het milieu van de motorclubs.In de eerste jaren begonnen we
met een bromfietsclubje en dat evolueerde later tot de motorclub.Zware jongens
die leefden voor de motor.Maar ook gewone mensen die een voorliefde hadden tot
het tweewielig gebeuren.Steeds leuk en soms een beetje op het randje van
gevaarlijk.Na ettelijke jaren van een tweewieler was het misschien tijd voor
iets anders. Een mens wordt wat ouder en dan begin je de dingen wat anders te
bekijken.Snelheid maakt plaats voor op het gemakje toeren.De ural lost in ieder
geval vele dingen in.En het blijft leuk om te toeren met zo een fijne
machine.Enkele fotos van de vroegere verenigingen waar ik in een ver verleden
deel van uitmaakte hierbij getoond.
Na verschillende weken van aanhoudende regen werd het stilaan tijd dat er eens beter weer op komst was.Maar zoals ze zeggen :na regen komt zonneschijn was het ook daadwerkelijk zo. Die dag scheen de zon volop met af en toe bewolking.Tijd om zodus de baan onveilig te maken. De dochter ging meerijden gewapend met haar fotoapparaat.De start werd gegeven en waar we naartoe gingen wisten we zelf nog niet.In Oost-vlaanderen is het zo dat je een grote diversiteit hebt aan wegen,gaande van landwegjes tot grote en kleine steenwegen.Zelf verkies ik de verharde wegen daar de ural retro een baanmachine is en op de onverharde paden met grote putten de uitlaten de grond kunnen raken.Vertrokken in Aalst en langs kleine binnenwegen richting Overmere en daar zouden we wel zien wat we tegenkwamen. Belangstelling allom door de plaatselijke bevolking.Sommigen steken zelfs hun hand omhoog om aan te geven dat je met een leuke machine rijdt.Dingen die je na verloop van tijd al gewoon bent geworden maar het blijft leuk.Vervolgens meer de grote steenwegen genomen met uitzicht op weidse landschappen.Het landelijke vermengd met het stedelijke.De industrie is nooit ver weg. Nog wel dat er nog de kleine verbindingswegen zijn want op sommige momenten kom je niets anders dan grote winkels en industrie tegen. Stilaan wordt alles ingepalmd door de grote bedrijven.Tijd om even naar Dendermonde te rijden en daar een pit stop te doen .Op de grote markt maken we een halt.Het is een ingesloten plein waar het steeds gezellig toeven is.Mooie architectuur en mooi aangekleed met de diverse vlaggen van de stad zelf.Heel rustig met om het kwartier de bijaard die zich roert,op het uur zelfs uitgebreid.Heel leuk en steeds de moeite waard om eens te bezoeken.Diverse stijlen van terassen gaande van prijzig tot goedkoop.Voor iedereen wat wils.Een aanrader. De bewolking begon op te komen en inpakken was de boodschap.Vele kilometers hadden we nog niet gereden maar nat is er niet veel aan als je op de toeristische toer gaat. Na een kleine 20 km vanuit Dendermonde waren we weer thuis.Weliswaar vroeger dan voorzien maar toch droog.Ons vader-dochter uitstapje viel heel goed mee.Er zouden er nog volgen,dat wisten we nu al.Een tevreden ural-rijder met een ditto dochter
Als gewone werkman is het soms moeilijk om ritten te plannen.Je hebt
verplichtingen:je werk,je vrouw of vriendin,je kinderen of je familie.Nu is het
zo dat als je alles aan de zijkant schuift voor dit allemaal je zelf misschien
niet zo gelukkig door het leven gaat.Wanneer je gelukkig wordt van de dingen die
je wil doen en je kan ze ook uitvoeren,dan ga je door het leven gaat als een
veel gelukkiger mens.En daar profiteert iedereen dan ook van.Wanneer je steeds
alles moet laten vallen voor anderen word je stilaan een verbitterd mens om de
zogezegde gemiste kansen.En da's ook niet de bedoeling.Iedereen heeft recht om
af en toe eens iets te hebben voor zichzelf.Nu is het niet de bedoeling dat je
alles laat vallen en er geheel alleen voor gaat.Het is de fijne lijn wat je voor
jezelf doet en wat je zonder moeite wil laten vallen voor je geliefden die soms
moeilijk is.Wat wel en wat niet is soms de grote vraag.Iedereen maakt dat voor
zichzelf uit en gaat er al dan niet ver in.Persoonlijk kan ik maar jaloers maar
ook vol bewondering naar sommige wereldreizigers kijken.Je moet ook een
beetje(of veel) avontuurlijk ingesteld zijn.Nu zie ik mezelf nog niet verlof
zonder wedde opnemen om de halve wereldbol rond te reizen.De buurlanden
doorkruisen en ons eigen landje ,geen probleem.Vertrekken voor een maand of
drie,vier al zeker niet. Op http://www.advrider.com/ vind je allerlei
verhalen van mensen die dit wel doen.Met de voordelen en soms ook de nadelen van
het verre reizen.Wanneer je in panne staat en er is geen garage te bekennen in
vele kilometers is dit wat minder.Je kan veel meenemen van onderdelen maar ook
niet alles.Nu heb je op de ural al redelijk veel plaats om vanalles en nog wat
mee te nemen.Je kofferruimte,je side-car zelf,je bagagedrager en zelf op de
duozit bieden plaats aan duizend en één artikels.Zelfs je reservewiel geeft je
al een voorsprong op de gewone moto.Het is het ideale voertuig om andere landen
en diverse culturen te leren kennen.In het leven moet je toch iets gezien en
meegemaakt hebben.Wat ga je anders aan iedereen vertellen als je op pensioen
bent? Een beetje verhaal ,al dan niet aangedikt is steeds leuk om te vertellen
op een regenachtige dag.Je zal onder de baan genoeg tegengekomen zijn want de
gereden snelheid ligt zeker niet zo hoog als een gewone motor. En dan zie je
duizenden leuke dingen .Terwijl dat een gewone motor er voorbij vliegt.Het
rijden is ook veel stabieler op ruig terrein.Vele verhalen die ik lees op deze
site lees nodigen uit tot het ook eens plannen van een road trip.Voorlopig houdt
ik het op het huidige niveau .Zoals het verkeer hier in ons belgenland is vindt
ik het voorlopig al avontuurlijk genoeg.Maar je weet nooit wat de toekomst
brengt.Een mens mag al eens dromen.
Wat velen niet weten
is dat ural ook een poging heeft gedaan tot het maken van auto's.Eind jaren 70
en begin jaren 80 hebben ze verschillende prototypes gemaakt.Het was een
samenwerking met het russisch instituut voor de auto Nami.Als motor was een750
cc met zijkleppen voorzien (m72) .Deze microcar was voorzien van
achterwielaandrijving,hydraulische remmen en 10 inch wielen.Het rare en voor
zijn tijd ook een beetje gebaseerd op de eerste bmw-auto was dat het voorste
omhoog ging om plaats te kunnen nemen op de voorste zittingen.De deur aan de
zijkant die voorzien was gaf toegang tot de achterste zittingen.Ze hadden zelfs
nog een simpeler versie voorzien waar zelfs het dak af kon en zelfs een off-road
versie.Geen van al deze auto's is ooit in productie gekomen maar de prototypes
spreken boekdelen.Moesten ze toch ooit in productie gekomen zijn dan waren deze
auto's de dag van vandaag zeer gewilde collector-items.Spijtig genoeg zijn al
deze versies die als probeersel gemaakt zijn vernietigd.Een meer recent
prototype werd in de eind jaren 80 gemaakt met de reeds nieuwe 650 cc motor.Dit
was geheel alleen gemaakt zonder iemands tussenkomst door ural zelf.Deze motor
was voorzien van een koelsysteem met ventilator.Voorstanders herkennen de
Itiliaanse invloeden.Zijn naam was Belka.Dit is de blauwe auto(laatste
foto)Spijtig genoeg is ook deze auto nooit in productie gekomen.Mooie wagens die
de tijdsgeest van het toenmalige Rusland uitdrukken.Simpele maar degelijke
machines geschikt voor het dagelijkse gebruik.Mooi in al haar eenvoud.
Aangezien ik nog steeds in verlof ben en het weer nog schitterend is besloot ik eens naar Leopoldsburg te rijden.Eerst eens op de pc gezien of het weer wel goed zou blijven(in belgie weet je het nooit ) en ook de route eens bekeken.Eerst richting Dendermonde,Mechelen,Heist o/d Berg,Westerlo en zo verder naar Leopoldsburg.Om half 8 werd het startsein gegeven.De gps had ik mee.De vorige avond had ik ook de gps-steun al gemonteerd.Het is al gebeurd dat de gps mee was maar dat ik vergeten was de steun te monteren.Dan doet het ook niet veel uit want al rijdend kan je hem niet vasthouden.Heel weinig verkeer op de baan,voor sommigen nog wat vroeg in de morgen.Mooie steenwegen met afwisselend bomen en industrie.Heel plezant om te rijden en ook gemakkelijk te vinden.Overal vind je wegwijzers wat het zoeken beperkt.Maar eens Westerlo voorbij is het veel minder.In limburg kennen ze de term wegwijzers niet zo goed en was ik aangewezen op de gps.Heenreis 102 km.Daar aangekomen was de eerste verplichte stop op het plaatselijk marktje.Voor diegenen die eens een hamburger willen raad ik Mie Tet aan.Een plaatselijke beroemdheid (ook gekend door iedereen die hun legerdienst ginds hebben gedaan)Een platte,een ronde of een lange hamburger.(iets typisch limburgs)Met keuze in allerlei sauzen en aanvullingen.Hamburgerbroodjes van groot tot gigantisch.Het is een echte belevenis om daar iets te kopen.Proberen zou ik zeggen,U zal versteld staan(echt waar).Nog een beetje rondgelopen,een terrasje gedaan en de terugweg lonkte al.De terugreis is nooit hetzelfde als gaan.De gps is ingesteld op kleine baantjes en de kortste weg.Je ziet nooit tweemaal hetzelfde.Het verkeer was al veel drukker om terug te komen.Na twee en een half uur was de eindstreep in zicht.In totaal vijf uurtjes op de motor en 203 kilometers.Een pracht van een weertje deze dag en een pracht van een rit.
Nu we al een tijdje met de retro 2011 reden kwamen stilaan de kleine dingen boven water.De achteruitversnelling word aan de benzinetank bedient met een houten bol.Deze houten bol is vastgemaakt met lijm op een bevestiging dat via een verlengstuk de versnelling bedient.Nu is hout niet het ideale materiaal om te gebruiken.Hout krimpt of zet uit wanneer het niet voldoende beschermt is.In het slechtste geval kan het zelfs splijten.Wanneer dit gebeurt ben je echt ver van de wal.Wanneer de motor vers uit het fabriek kwam was deze met vernis gelakt.Na reeds een paar ritten en ook door het gebruik was het vernis aan het slijten.Het is maar een heel fijn laagje vernis en zeker en vast niet genoeg voor intensief gebruik.Ook was hij uitgezet door de warmte en kwam hij heel gemakkelijk los.Even opschuren en verschillende lagen bootvernis verder is hij weer als nieuw.Je kan gewone vernis gebruiken maar bootvernis is toch dat beetje sterker tegen vocht en zon.Dubbelzijdige plakband op het tussenstuk en ook op de bevestiging en het zat weer goed vast.Je kan er hem ook op lijmen maar indien hij er weer af moet dan is dit een gemakkelijke oplossing.Met tijd zullen we wel zien wat het geeft.Maar het is alleszins beter dan het origineel met nu een diep bruine kleur.Op het internet heb ik een reserve bol gezien van iemand die het draait in aluminium. http://www.youtube.com/watch?v=Hx98mmrwiBg&feature=player_embedded Daar te koop maar je kan hem ook hier laten maken bij je plaatselijke werktuigatelier.In de industrieparken vind je gemakkelijk de juiste man en anders zeker op internet.Je hebt het voorbeeld en da's voor die mannen meer dan voldoende. Met tijd zullen we zien of onze kleine reparatie genoeg was of dat we alsnog moeten overschakelen op een aluminium bol.Maar het ziet er prima uit en we hebben er alle vertrouwen in.
