Ieder jaar organiseren leden van het vmc ritten.Dit kan gaan van ééndaagse trips tot meerdaagse ritten.Balegem was een meerdaagse rit en stond reeds enige tijd in onze agenda.Vrijdag toekomen in een basisschooltje ,zaterdag de rit en zondag terug naar huis.Er was een bbq voorzien en alle voorzieningen waren aanwezig.Slapen ging in de turnzaal gebeuren,evenals eten. Het moet gezegd dat zo een rit organiseren meer inhoud dan je op het eerste zicht zou vermoeden.Rit uitstippelen,eten voorzien,restaurant onder de baan voorzien,duizend en één dingen waar je niet aan denkt maar die toch van groot belang kunnen zijn.Het moet gezegd dat er zelfs aan de suiker voor de koffie was gedacht.En dit alles zonder enig winstdoel,gewoon uit vriendschap en clubgevoel.Nu is het zo dat bij het vmc de regel is dat wat je gebruikt je betaald.Je hoeft enkel je eigen voorziening te betalen zonder dat je onnodig een clubkas moet spijzen.Geheel onbaatzuchtig en da's net zo als in de jaren stillekes,iets wat je heden ten dage niet veel meer vindt.Lidmaadschap bestaat enkel aan je inschrijven op het forum en that's it,zelfs geen lidgeld word gevraagd.Als dat niet vrijblijvend is.Zaterdag een hele mooie rit gedaan met bezoek aan een bierbrouwerij.Wel op traditioneel niveau maar heel leerrijk.In de ritten zit er meestal wel een bezoek aan de ene of andere bezienswaardigheid.Steeds leuk om te verpozen en soms heel leerrijk.Veel kleine wegen en soms ook een panne.Met zo een troepje oude motors is het steeds mogelijk dat er ééntje panne heeft.Het hoort er allemaal bij en die mannen helpen elkaar echt wel. Al bij al een geweldige rit, je komt op plaatsen waar je nooit of te nimmer zou komen en da's steeds heel leuk.Je zit ook in de streek van de persoon die de rit organiseert en wie kan je beter naar zulke bezienswaardigheden dirigeren. Zondagmorgen eerst ontbijt om vervolgens stilaan in te pakken om de terugreis aan te vatten.De motor had problemen om te starten maar met enige overtuiging kregen we hem toch in gang.Van iedereen afscheid genomen en de laatste rit tot thuis aangevat. Een heel mooi weekend en maandag konden we er moe maar voldaan weer tegenaan.
Na het nodige schuurwerk en het werk aan de motor was het stilaan tijd om hem een ander kleurtje te geven.Het bruin op de benzinetank hadden we niet helemaal weggekregen maar de verf zou daar wel korte metten mee maken.Nu is iedereen een ander idee toebedacht van hoe een legermoto er moet uitzien.Sommigen zullen zeggen dat één kleur voldoende is.Een ander kiest voor verschillende.In onze zoektocht naar een leuk iets hebben we ons laten leiden door de uralmotors die origineel verkocht worden.Maar dan wel in de kleuren die ons aanspraken.Er is ook een gobi(zandkleur)van ural maar dat vonden we een beetje saai.De originele kleur moesten we ook helemaal niet hebben omdat dit onze motor was en niet een fabrieksmotor.Na enig zoeken vonden we in de autozaak hetgene ons wel aansprak.Op een warme zomerdag begon het spuiten.De losse onderdelen werden in de tuin gespoten en onder een afdak gelegd.Onder het afdak was het ook zo warm dat drogen een minimum van tijd was.De side-car en chassis bleven aan de motor en werden in de garage gespoten.De grond was natgespoten en het nodige stof was ook al verwijderd met de compressor en luchtblazer.Eerst kuisen en dan terugplaatsen van de motor was het eerste dat we deden.Afplakken het volgende.Nu moest het niet perfect zijn maar het moet toch iets zijn waar we op kunnen terugkijken met een zekere trots.Het spuiten ging goed vooruit daar we gewone spuitbussen gebruikten en zodoende redelijk gemakkelijk overal aankonden.Overspuiten met heldere lak gingen we niet doen want zo konden we gemakkelijk retoucheren indien dat nodig was.Al bij al viel het reuze mee.Na het nodige drogen konden we weer monteren.De (nieuwe)legermoto was een feit.
We hadden bij de aankoop van de moto er ook carburators bijgekocht.Bij het plaatsen ervan bleken de kabels niet meer overeen te komen met het vorige model.Aanpassen was dus de boodschap.Niets simpel aangezien we de originele carburators ook wilden behouden(in geval onze aanpassing niet lukte)Kabels besteld bij uralzentrale met nog het één en ander erbij.Een netje voor de benzinetank was ook broodnodig zoals je ziet op de voorgaande foto's.Het geeft een bruine aanslag en verkleurt de verf.Gewoon er in leggen en gereed.Geen caoutchoux of mousse nodig en je ziet het niet.Binnenbanden,elektronische ontsteking en nog het één en ander om hem wat meer up to date te maken.Het aanpassen viel al bij al nog mee maar bij de plaatsing van de elektronische ontsteking was niets dan miserie.Ontsteking wanneer je er geen moest hebben en omgekeerd.De ene maal ging het dan wel maar dan haalde hij geen toeren ,de andere maal was het iets anders.Toen het dan toch in orde was viel hij onder de baan dan nog stil.Om je haren uit het hoofd te trekken.Als je onder de baan in panne staat en ze komen je voorttrekken dan weet je maar pas wat angst is.Achter een trekkabel en niet goed kunnen stoppen.Maak het maar mee.De achterrem was ook een probleem.Er kwam steeds olie op de trommelrem.Een andere dichting en je zou zeggen dat het gedaan was ,niets was minder waar.De olie kwam uit de cardan wegens te veel druk in het cardan.Bij dnepr is daar een ventiel maar bij ural niet.Er zijn veel urals die er geen last van hebben maar de onze zodus wel.Zelf een ventiel maken dus.Deze en nog andere kleine problemen maakten ons een beetje het leven zuur,maar dat weet je als je een old-timer koopt.Maar beetje bij beetje vorderde het toch.Je kan ook niet verwachten dat het allemaal ineens gedaan is .Alles heeft zijn tijd nodig.De elektronische ontsteking hadden we voorlopig aan de zijkant gelegd.En zo hadden we toch een enigszins bereidbare motor.Er zijn nog vele kleine dingen die ik vergeet te vermelden wat we aangepast hebben en waar ook wat tijd in kroop.Soms zijn het zelfs de kleine dingen die het verschil maken om leuk rond te kunnen rijden.Maar aangepast moet er steeds worden gedaan.Het is een vooroorlogse machine en dat zal het ook blijven.
Aangezien we van plan waren om er een legerstijl moto van te maken moest hij herspoten worden.We hadden reeds een munitiekist en een gasmaskerhouder gekocht bij de lokale legerstock.Onderdelen zoals dit kan je gemakkelijk daar vinden.Je vind ze ook op het net (rusland,polen)maar onze ervaring leert ons dat een legerstock heel waardevol en dichtbij is. Om nog maar niet te spreken over de kostprijs.Stukken goedkoper dan on-line.Broeken,riemen,verlichting,je kan het zo gek niet bedenken of je vind wel iets dat bij je motor past.Met wat schuurwerk en de nodige aanpassing kom je al heel ver.Wanneer je het in dezelfde kleur spuit denken de mensen dat het er standaard op zit.Zo een munitiekist is heel gemakkelijk om dingen op te bergen waar je gemakkelijk moet aankunnen zodat je niet steeds in je zijspankoffer moet zoeken.Eerst alles demonteren en schuren.Omdat er al een verflaag op zit is het ook niet meer nodig om een grondlaag te spuiten.De 'echte mannen' zullen zeggen van wel en tot op het blote metaal gaan.Zelf vind ik dit niet nodig aangezien het "maar' een hobby is en indien je van de weg geraakt je niet kompleet op tilt zult slaan omdat je wekenlang verf- en schuurwerk stuk is.Omdat je ook veel off-road rijd geraakt je motor toch geschonden.En als je je moet inhouden voor in het veld te rijden voor het verfwerk dan is het plezier er ook snel af.Met waterschuurpapier en enkele dagen werk was het resultaat (voor een leek)redelijk goed.De verf was een ander paar mouwen.Legerkleur vind je niet gemakkelijk.Ik heb er langs alle kanten achter gezocht maar de originele kleur heb ik niet gevonden.In potten kon ik ze wel laten maken maar in spuitbus was het hopeloos.Roeien met de riemen(en kleuren)die we vonden was de boodschap.Laten herspuiten in de carrosserie was ook een optie maar redelijk duur.Het ging om de fun en niet om de perfectie.En zo was na een weekje of twee de ural gereed voor zijn transformatie.
Op het net kom je vanalles tegen.Niet enkel attributen die je kan kopen voor het
repareren en verbeteren van je ural.Een oude handleiding van een m-72 ural was
zo iets dat ik in een vergeten hoekje vond.Het dateert van 1954 en is nog steeds
'up to date' voor zover dat kan bij een old-timer.Volledig in het duits maar
soms kan je hier en daar iets vinden dat je aanspreekt.Ook het ural 'harley'
logo vond ik wel grappig.Niet dat ik zo iets zou dragen of ergens op zou
plaatsen maar wel leuk.Als je ural rijd blijf je bij het originele logo.Je kan
het zo gek niet bedenken of je vind het. Zo kwam ik op zeker moment deze
bijgevoegde advertentie tegen.Grappig maar eerlijk gezegd wel toepasselijk
voor sommige ural-rijders.Die man had dat goed gezien omdat op sommige momenten
als je het niet meer weet je zelfs zulke hulp zou aanspreken.
Zoals in het vorige verhaal blijkt dat je maar pas mist wat je hebt als het weg is.Daarom besloten we naast de chopper toch weer een ural aan te kopen.De leuke tijd die we er mee gehad hadden nodigde uit tot meer.Voor de prijs van de nummerplaat (20) en de verzekering(108 per jaar) moesten we het niet laten.De aankoop was bij een lid van het vmc en de prijs viel redelijk mee.Ook wisten we dat er de nodige aanpassingen moesten gedaan worden.Het was immers geen nieuwe motor en bij urals van dat jaartal is er steeds wat te verbeteren.We waren ook van plan om hem in legerstijl te maken daar er daar meer keus was voor diverse attributen.De aanhanger was gehuurd want het was even rijden(kleine 1,5 uur)en bij aankomst stond hij al gereed.Nu hebben we in de loop der jaren al geleerd van steeds verder te kijken dan hetgene we zien.Das zo bij mensen,huizen en zeker bij urals.De mogelijkheden die je op het eerste zicht niet ziet kunnen belangrijk zijn achteraf.Wat kunnen we er van maken en hoe kan het er uitzien in de toekomst,dat zijn dingen die belangrijk zijn.Nu moest de motor wel draaiende zijn want we hebben er genoeg tegengekomen waar zogezegd nog kleine dingen aan moeten gebeuren en achteraf zit je met de gebakken peren.Bij een motor die niet draait kan het iets klein zijn maar ook iets gigantisch groot.Als hij draait hoor je ook beter waar het schort en met een testrit weet je ook al veel.Een mooie verpakking is niet zo mooi meer als de binnenkant slecht is.Bij deze motor waren er niet te veel problemen,kleine aanpassingen en we kwamen er wel.Zo gezegd zo gedaan,alles opgeladen en de volgende stop was thuis.De tweede aankoop was een feit en we hadden er weer een ural bij.Het tweede avontuur was begonnen.
Zoals vele dingen is het pas als je het niet meer hebt dat je weet wat je mankeert.Daar we het al gewoon waren dat onze ural (bijna)probleemloos reed vonden we het op zeker moment ook geen probleem om hem te verkopen.Er waren er genoeg te koop en als we wilden kochten we wel een andere.Er stond een chopper te koop aan een gunstige prijs en we vonden het wel interessant die te kopen daar we daarmee wel snelweg konden rijden.Zo gezegd zo gedaan:de ural stond te koop en de suzuki werd in de plaats aangekocht.Het verlies was miniem en we hadden weer wat anders.Er kwam een koppeltje kijken naar de ural en die waren dolenthousiast.Na de nodige uitleg hoe je hem startte en er een ritje mee gemaakt te hebben was hij verkocht.Nu moet je als beginnende ural-rijder er toch een beetje je hoofd bijhouden want dit is wel geen japanse machine.Het starten is voor de ervaren rijder niets maar een beginneling kan er al problemen mee hebben.Zien dat je de chokes trekt(indien nodig)en dan zien dat je op het juiste punt staat om hem te kick-starten.Zelfs de temperatuur om hem in te starten kan al verandering brengen.In de zomer ging het ietsje moeilijker dan in de winter(raar maar waar)Simpel als je het kan en ervaring is alles.Daar alle russen anders zijn start de ene dan ook zo en de volgende anders.De levering gebeurde en terplaatse startte ik hem dan ook direkt en reed hem zelfs van de aanhanger.S'avonds kreeg ik al telefoon dat hij niet startte.Voor de beginnende ural-rijder zou ik zeggen: kijk goed en probeer het zelf ook uit als ze je iets tonen.Geef ook niet te snel op.Het is met te doen dat je er wel komt.Na er verschillende maanden mee gereden te hebben waren we nooit grote problemen tegen gekomen.Het ligt soms ook aan de persoon en de manier waarop je er mee omgaat.Ga er nooit van uit dat je een moderne machine koopt en dat je er ook navenant gaat mee rijden.Het is en het blijft een oude machine,weliswaar degelijk maar nooit zoals een nieuwe moderne motor.Ural-rijden is zodus niet voor iedereen weggelegd.Informatie is alles,weet waaraan je begint.En zoals altijd (soms ook niet) is het de aanhouder die wint.
Ieder jaar rijden we ook verschillende evenementen buiten het VMC.Zo hadden we een uitnodiging gekregen om mee te rijden op het trike-treffen.De rondrit was onder escorte van een zestal motors.We hoefden zodus niet te zoeken naar de weg noch gps of roadboek gebruiken.Zulke ritten zijn heel interessant voor ons aangezien ze met trikes niet overdreven snel rijden en dan nog in colonne.Een mens met een zijspan moet niet meer hebben.Daar het vertrek en aankomst ook niet zo ver van huis was hoefden we ook geen 2 of 3 uur op voorhand te vertrekken.Ontbijt was ginder voorzien en onder de baan was er genoeg om te eten en drinken.Bij aankomst was er zelfs bbq voorzien.Een heel plezante rit,veel bezienswaardigheden en veel volk langs het parcours.Onder de baan tijd voor een natje en droogje.Goed weer en de motor werkte perfect.het kon niet meer stuk.Nu hadden we gemerkt dat we een beetje olie verloren onder de baan.Bij nazicht bleek het dat we de bouten van de motor wat moesten aandraaien.Na de vele kilometers die we reeds gereden hadden waren die wat losgekomen door de vele trillingen.Een klein euvel dat snel verholpen was.We hadden al slechter meegemaakt.Lostrillende bouten en onderdelen is een normale zaak bij ural.De motor moet harder werken met het zijspan eraan en de mindere demping van het kader trekt zich verder naar de motor.Regelmatig alles nakijken voorkomt veel ellende.Voorkomen is beter dan genezen. De rit was een succes en we keken alweer uit naar het volgende hoofdstuk in het ural-verhaal.
