|
maandag
20 oktober 2014xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
bijna
een weekje terug thuis
Beetje bij beetje komen we weer tot onze positieven! Je komt uit een andere wereld!
Ward en Joke kwamen s avonds laat op onze eerste
thuiskomstdag binnengewaaid van hun huis.
Daar zijn ze druk bezig met alles klaar te stomen voor de komst van de
kleine spruit. Jokes buikje is al aardig
dik! In onze living staat een
kinderwagen en -zitje. Alles moet nog de
weg vinden naar Houthulst.
s Anderendaags sprong Bert binnen om ook eventjes te
horen hoe we het gesteld hadden. Weet
je, de eerste momenten kun je daar niet echt geordend over vertellen. Je springt van de hak op de tak, je wil dit,
maar ook dat vertellen,
Ja, alles moet
nog een plaatsje krijgen.
Rond 16.00u. ging ik moeder bedanken. Dat kreeg voorrang op al het werk dat op ons
stond te wachten. Moeder had steeds tijd
voor mij gehad, nu maakte ik tijd voor haar.
Moeder zat vaak op mn schouder, sloeg een babbeltje met me,
ongelooflijk hoe vaak
zelfs toen ik steentjes opraapte van de Camino zei ik:
moeder, dat is er eentje voor jou, een
steentje als aandenken voor jou!
Terug thuis slaat de realiteit je wel direct om de
oren. Er moest dringend gewassen
worden. Valiezen vol gebruikte kledij,
wasgerief, beddengoed,
De wasmachine draaide op volle toeren,
Gelukkig viel
het weer hier goed mee en kon ik veel buiten laten drogen.
In de tuin stond het onkruid behoorlijk weelderig te
groeien en bloeien
Trostomaatjes in
overvloed in de serre
Bonenstruiken hingen droog en dor rond de staken,
Ja,
werk was er genoeg voor de eerste dagen. Ook onze auto maakten we leeg. Alles kreeg een poetsbeurt en verdween
op zn vertrouwde plekje in de garage
Veel tijd om alles rustig te laten bezinken hadden we
niet. Positief was: t weer viel reuze
mee, (de warmste 18de oktober in 100 jaar!) en we hadden alle tijd
voor ons.
Ook Lies kwam na haar werkuren nog eens piepen en
luisteren.
Op 17 oktober om 19.00u. genoten we van de prachtige
uitzending op Canvas over het LICHTFRONT: een magnifiek herdenkingsmoment
langs de frontlijn van WO I. Van
Nieuwpoort tot Ploegsteert stonden vrijwilligers met fakkels de frontlijn te verlichten. Daarmee brachten ze eer aan de zovele
oorlogsslachtoffers.
Vaak vertelde ik langs de Camino aan mensen van
verschillende nationaliteiten over die Westhoek, over de evenementen die er nu
(100 j geleden) plaats hebben, over de vele herdenkingsplaatsen,
oorlogsmonumenten, -kerkhoven, -musea,
Sommigen hadden reeds de Westhoek bezocht, anderen wilden dit wel eens
komen bekijken. Wie weet kunnen we voor
hen gids zijn,
Zondag 19 oktober zag ik vader terug. t Was een emotioneel weerzien. We waren er beiden van gepakt. In de eucharistie waren ze ook tevreden hun
voorlezer terug te horen en zien. De
priester sprak zelfs over
een magere steunpilaar kan ook goed ondersteunen
Hij vroeg voor me te applaudisseren om mn geleverde prestatie. Eerlijk?
Het deed me wel wat!
s Middags genoten we van het najaarsfeest in Huize Sint
Jozef. Daar zag ik mn (schoon)broers en
(schoon)zussen terug (Benteins). Ook
hier was het eerste terugzien een emo-momentje! t Werd een gezellige en lekkere drukte. Spijtig dat Mireille er niet bij was. Haar moeder is nog steeds (behoorlijk) ziek.
Maandag, 20 oktober, een nieuwe week, het gewone ritme
komt met mondjesmaat terug.
|
