|
zondag
12 oktober 2014xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Santiago
de Compostela
Gisterenavond waren we van plan te eten in t restaurant van
de camping maar t was behoorlijk duurder dan we gewend waren en we konden slechts
om 20.30u. aan tafel. Dus beslisten we naar
stad te gaan. Bij het eerste restaurant langs
de caminoroute bleven we. We kregen een serieus
menu: groot bord soep, daarna mocht Willy 4 vissen naar binnen werken en ik een
groot bord spagetti. Als dessert tiramisau
of flan. De drank (meer dan één glas) was
er zoals gewoonlijk gratis bij. Dit alles
voor 12. Eigenlijk mogen we, qua eten niet
klagen op de camino!
Deze morgen geen wekker om 6.45u en toch lag ik reeds
wakker! Mn gedachten dwarrelden rond...
toch nog maar eens draaien in bed.
Om 8.00u. was het welletjes!
We vertrokken te voet rond 9.30u. naar het oude
stadsgedeelte. Het regende. Dat hadden we de avond voordien via internet
gezien.
Met mn plannetje in de hand bereikten we gemakkelijk de
kathedraal. We bewonderden alle
zijden. De muren zijn rijkelijk
versierd. Op en rond het plein en in de
smalle straatjes zijn talrijke verkoopsstandjes, souvenirwinkeltjes, bars,
restaurants,
Je kunt het een beetje
vergelijken met Lourdes. Het verschil is
wel: hier zijn het (praktisch) allemaal gezonde stappers, wandelaars die het
domein bezoeken. (In Lourdes ontdek je
ook heel veel zieken, gehandicapten,
)Plots ontmoetten we Rob en Helma. Zij zouden reeds binnengaan (10.45u). Ze beweerden dat dit nodig was, wilde je een
redelijk plaatsje bemachtigen voor de viering van 12.00u. Dus beslisten Willy en ik ook maar aan te
schuiven aan de (nog) gesloten kerkpoort.
Om 11.00u. ging die open. We
moesten dus zeker nog een uur geduld hebben vóór de viering. De viering zelf duurde ook behoorlijk lang en
daar dit in het Spaans verliep was dit wel wat langdradig. Iedereen wachtte op het moment waarop het
wierookvat zou door de lucht zwieren
Ook al mochten er geen fotos genomen worden, de cameras en GSMs
flitsten langs alle kanten.
Een echte pelgrim heeft pas zn tocht volledig beëindigd,
wanneer je achter het altaar het beeld van de H. Jacobus omarmd hebt. Daarvoor hadden we opnieuw véél geduld nodig,
want de rij voor ons
Toen wilden we nog kaarsjes laten branden. Echte kaarsjes waren er niet te vinden, wel
elektrische.
Eerst en vooral wilde ik een dank-kaarsje aansteken voor
de goeie afloop. Ik ben zo blij en
gelukkig dat ik dit heb kunnen verwezenlijken en dit zeker dank zij de hulp en
steun van Willy.
Onze volgende kaarsjes waren bestemd voor vader en
moeder. Moeder trok altijd met me mee,
en dat deed me zon deugd. En van vader weet
ik hoe graag hij ons verhaal volgde op de voet.
Drie extra kaarsjes waren voor Freddy, Joost en
Maria. Hopelijk geven ze sterkte en
kracht aan hen. We weten ook wel, deze
vlammetjes zullen het genezingsproces niet beïnvloeden, maar weet, je staat er
niet alleen voor! We zijn met jullie begaan!
Ilse en Jan (C), jullie beloofde kaarsjes branden ook!
Een klein vlammetje was bestemd voor ons klein babytje op
komst.
En dan hebben we er nog eentje aangestoken voor
iedereen! Jullie steun, jullie bekommernis
om ons deed deugd. Dit vlammetje is voor
jullie!
Bij het buitenkomen scheen de zon. Jammer, t was maar van korte duur. Al gauw begon het opnieuw (hevig) te
regenen. We zagen enkele bekenden. Glen wist ons te vertellen dat het dit jaar
800 jaar geleden was dat Franciscus van A. ook de pelgrimstocht ondernomen had
en men daarom (elke 100j) een extra oorkonde uitreikt in de St Franciscuskerk.
Ik had mn stempelboekje niet bij. Samen trokken Willy en ik naar de
camping. Ditmaal met de bus. Ik stapte terug met mn stempelboekje naar de
St. Franciscuskerk en inderdaad, daar kreeg ik een tweede credential.
Ik ontmoette er nog de Bascische priester bij het
buitenkomen. Het deed me deugd die man
terug te zien.
De rest van de avond bleven Willy en ik op de
camping. Het weertje was afwisselend,
niet echt aangenaam te noemen.
Morgen trekken we verder naar Finisterre. Vanaf dan hebben we geen WIFI meer. De rest van ons verhaal zal dan maar van thuis
uit gebeuren.
|
